วิธีการ อ่านค่าตัวเก็บประจุไฟฟ้า

ดาวน์โหลดบทความ

ดาวน์โหลดบทความ

ภายในบทความนี้:

อ่านตัวเก็บประจุขนาดใหญ่

อ่านรหัสตัวเก็บประจุขนาดกะทัดรัด

บทความที่เกี่ยวข้อง

ข้ออ้างอิง

ตัวเก็บประจุนั้นต่างจากตัวต้านทาน เพราะมันใช้รหัสที่มีความหลากหลายในการอธิบายลักษณะเฉพาะของตัวมันเอง ทำให้ตัวเก็บประจุขนาดเล็กนั้นอ่านยากเป็นพิเศษ เนื่องจากการมีพื้นที่จำกัดสำหรับการพิมพ์นั่นเอง ข้อมูลในบทความนี้น่าจะช่วยคุณอ่านตัวเก็บประจุสมัยใหม่ที่มีวางขายทั่วไปได้ อย่าแปลกใจถ้าเกิดข้อมูลที่คุณไปเห็นมีการพิมพ์เรียงลำดับต่างไปจากที่อธิบายในบทความนี้ หรือเกิดตัวเก็บประจุของคุณไม่ได้พิมพ์ข้อมูลแรงดันไฟฟ้าและค่าความทนแรงดันไฟฟ้า ส่วนในวงจรไฟฟ้าแรงดันต่ำแบบทำเองนั้น ข้อมูลเดียวที่จำเป็นก็คือความสามารถในการประจุกระแสไฟฟ้า

ขั้นตอน

วิธีการ 1

วิธีการ 1 ของ 2:

อ่านตัวเก็บประจุขนาดใหญ่

ดาวน์โหลดบทความ

1. 
   1
   รู้หน่วยของค่าที่ใช้. หน่วยพื้นฐานของความสามารถในการประจุเก็บไฟฟ้าคือฟารัด (F) ค่านี้นั้นมีขนาดใหญ่เกินกว่าวงจรปกติทั่วไป ฉะนั้นตัวเก็บประจุที่ใช้ในบ้านจะใช้หน่วยใดหน่วยหนึ่งต่อไปนี้:

   • 1 µF, uF, หรือ mF = 1 ไมโครฟารัด = 10^-6 ฟารัด (โปรดระวัง ในบริบทอื่นแล้ว mF จะเป็นตัวย่ออย่างเป็นทางการของมิลลิฟารัด หรือ 10^-3 ฟารัด)
   • 1 nF = 1 นาโนฟารัด = 10^-9 ฟารัด
   • 1 pF, mmF, หรือ uuF = 1 พิโกฟารัด = 1 ไมโครไมโครฟารัด = 10^-12 ฟารัด
2. 
   2
   อ่านค่าความสามารถในการประจุเก็บไฟฟ้า. ตัวเก็บประจุขนาดใหญ่ส่วนมากจะมีค่าความสามารถในการประจุเก็บไฟฟ้าเขียนอยู่ด้านข้าง อาจมีแตกต่างกันเล็กน้อยเป็นเรื่องธรรมดา ดังนั้นดูค่าที่ใกล้เคียงกับหน่วยข้างบนมากที่สุด คุณอาจจำเป็นต้องปรับเปลี่ยนสำหรับเรื่องต่อไปนี้:

   • ไม่ต้องสนใจตัวพิมพ์ใหญ่ในหน่วย เช่น "MF" ก็เป็นตัวแทนหนึ่งของ "mf" (มัน ไม่มีทาง เป็นหน่วยเมกาฟารัด ต่อให้นั่นเป็นตัวย่ออย่างเป็นทางการก็ตาม)
   • อย่างงกับหน่วย "fd" นี่ก็เป็นอีกตัวย่อของฟารัด เช่น "mmfd" ก็เหมือนกับ "mmf"
   • ระวังเครื่องหมายกำกับที่มีตัวหนังสือเพียงตัวเดียวอย่างเช่น "475m" ที่มักพบในตัวเก็บประจุขนาดเล็ก ดูด้านล่าง สำหรับคำแนะนำ
3. 
   3
   มองหาค่าความทนแรงดันไฟฟ้า. ตัวเก็บประจุบางตัวจะบอกค่าความทนแรงดันไฟฟ้า หรือช่วงสูงสุดในความสามารถในการประจุเก็บไฟฟ้าที่คาดไว้เมื่อเทียบกับค่าที่กำกับไว้ของมัน ตัวนี้อาจไม่ได้มีความสำคัญสำหรับกับทุกวงจร แต่คุณอาจจำเป็นต้องให้ความสนใจกับมันถ้าคุณต้องการค่าการประจุเก็บที่ละเอียดแม่นยำ เช่น ตัวเก็บประจุเขียนไว้ว่า "6000uF +50%/-70%" จริงๆ แล้วจะสามารถประจุเก็บไฟฟ้าได้สูงถึง 6000uF + (6000 * 0.5) = 9000uF หรือต่ำได้ถึง 6000 uF - (6000uF * 0.7) = 1800uF

   • หากไม่มีจำนวนเปอร์เซ็นต์กำกับไว้ ให้มองหาตัวอักษรตัวเดียวหลังค่าความสามารถในการประจุเก็บไฟฟ้าหรือในแถวบรรทัดเดียวกัน มันอาจเป็นรหัสของค่าความทนแรงดันไฟฟ้า ดังที่อธิบายด้านล่าง
4. 
   4
   ตรวจสอบอัตราแรงดันไฟฟ้า. หากบนตัวเก็บประจุยังมีที่ว่าง ผู้ผลิตมักพิมพ์แรงดันไฟฟ้าเป็นตัวเลขตามด้วย V, VDC, VDCW, หรือ WV (สำหรับ "Working Voltage" หรือแรงดันไฟฟ้าที่กำลังใช้งานอยู่) นี่เป็นแรงดันไฟฟ้าสูงสุดที่ตัวเก็บประจุถูกออกแบบมาให้รับไหว

   • 1 kV = 1,000 โวลต์
   • ดูด้านล่าง หากคุณสงสัยว่าตัวเก็บประจุใช้รหัสสำหรับแรงดันไฟฟ้า (ตัวอักษรตัวเดียวหรือตัวเลขตัวเดียว) ถ้ามันไม่มีสัญลักษณ์ใดปรากฏอยู่เลย ให้เก็บไว้ใช้สำหรับการต่อวงจรไฟฟ้าแรงดันต่ำเท่านั้น
   • หากคุณกำลังต่อวงจรไฟฟ้ากระแสสลับ ให้มองหาตัวเก็บประจุที่ระบุเป็นการเฉพาะสำหรับหน่วยแรงดันไฟฟ้ากระแสสลับ (VAC) อย่าใช้ตัวเก็บประจุไฟฟ้ากระแสตรงเว้นแต่ว่าคุณจะมีความรู้อย่างลึกซึ้งในการแปรอัตราแรงดันไฟฟ้า และรู้วิธีใช้ตัวเก็บประจุชนิดนั้นอย่างปลอดภัยในอุปกรณ์ไฟฟ้ากระแสสลับ
5. 
   5
   มองหาสัญลักษณ์ + หรือ -. หากคุณเห็นตัวใดตัวหนึ่งนี้ถัดจากขั้ว แสดงว่าตัวเก็บประจุนั้นมีการเรียงขั้ว ให้แน่ใจว่าได้ต่อปลายด้านที่เป็น + ของตัวเก็บประจุเข้ากับด้านที่เป็นบวกของแผงวงจร มิฉะนั้นตัวเก็บประจุอาจเกิดช็อตหรือกระทั่งระเบิดขึ้นได้ หากไม่มีเครื่องหมาย + หรือ – คุณสามารถต่อเครื่องเก็บประจุทางไหนก็ได้

   • ตัวเก็บประจุบางตัวใช้แถบสีหรือทำเป็นรอยบุ๋มทรงวงแหวนเพื่อแสดงสภาพขั้ว ตามธรรมเนียมแล้วนี่จะบ่งบอกว่าเป็นปลายด้าน – บนตัวเก็บประจุอลูมิเนียมแบบอิเล็กโทรไลท์ (ซึ่งมักจะมีรูปทรงคล้ายกระป๋องดีบุก) ส่วนตัวเก็บประจุแทนทาลัมแบบอิเล็กโทรไลท์นั้น มันจะแสดงว่าเป็นปลายด้าน + (ไม่ต้องสนใจเรื่องแถบสีถ้ามันตรงข้ามกับเครื่องหมาย + หรือ – หรือถ้ามันอยู่บนตัวเก็บประจุที่ไม่ใช่แบบอิเล็กโทรไลท์)
   โฆษณา

วิธีการ 2

วิธีการ 2 ของ 2:

อ่านรหัสตัวเก็บประจุขนาดกะทัดรัด

ดาวน์โหลดบทความ

1. 
   1
   เขียนสองหลักแรกของความสามารถในการประจุเก็บไฟฟ้า. ตัวเก็บประจุที่เก่ากว่าอาจคาดเดาได้ยาก แต่ตัวอย่างของใหม่เกือบจะทุกตัวใช้รหัสมาตรฐานของสมาพันธ์อุตสาหกรรมอิเล็กทรอนิกส์เวลาที่ตัวเก็บประจุมีขนาดเล็กเกินกว่าจะเขียนค่าความสามารถในการประจุเก็บไฟฟ้าได้เต็ม ให้เริ่มด้วยการจดตัวเลขสองหลักแรก แล้วดูว่าจะทำอย่างไรต่อไปโดยอาศัยรหัสดังนี้:

   • หากรหัสเริ่มด้วยเลขสองหลักตามด้วยตัวหนังสือ (เช่น 44M) เลขสองหลักแรกคือรหัสความสามารถในการประจุเก็บไฟฟ้าเต็ม ให้ข้ามไปที่ การหาหน่วย
   • หากหนึ่งในสองหลักแรกเป็นตัวหนังสือ ให้ข้ามไปยัง ระบบตัวอักษร
   • หากสามหลักแรกเป็นตัวเลขทั้งหมด ให้อ่านขั้นตอนต่อไป
2. 
   2
   ใช้หลักที่สามเป็นตัวเพิ่มจำนวนเลขศูนย์. รหัสหลักที่สามของความสามารถในการประจุเก็บไฟฟ้าจะเป็นดังนี้:

   • หากหลักที่สามเป็น 0 ถึง 6 ให้เติมศูนย์ต่อท้ายตัวเลขข้างหน้าเป็นจำนวนเท่าตัวเลขในหลักที่สาม (เช่น 453 → 45 x 10³ → 45,000)
   • หากหลักที่สามเป็น 8 ให้คูณด้วย 0.01 (เช่น 278 → 27 x 0.01 → 0.27)
   • หากหลักที่สามเป็น 9 ให้คูณด้วย 0.1 (เช่น 309 → 30 x 0.1 → 3.0)
3. 
   3
   ดูหน่วยของความสามารถในการประจุเก็บไฟฟ้าจากบริบท . ตัวเก็บประจุที่มีขนาดเล็กที่สุด (ทำจากเซรามิก ฟิล์ม หรือแทนทาลัม) ใช้หน่วยพิโกฟารัด (pF) เท่ากับ 10^-12 ฟารัด ตัวเก็บประจุที่มีขนาดใหญ่ขึ้นมา (ชนิดหลอดอิเล็กโทรไลท์อลูมิเนียมทรงกระบอกหรือชนิดมีสองชั้น) จะใช้หน่วยไมโครฟารัด (uF หรือ µF) เท่ากับ 10^-6 ฟารัด

   • ตัวเก็บประจุอาจลบล้างเรื่องนี้โดยการเติมหน่วยเข้าไปข้างหลัง (p สำหรับพิโกฟารัด, n สำหรับนาโนฟารัด, หรือ u สำหรับไมโครฟารัด) อย่างไรก็ตาม หากมีตัวอักษรเพียงตัวเดียวอยู่หลังรหัส มันมักจะเป็น รหัสความทนแรงดันไฟฟ้า ไม่ใช่หน่วย (P กับ N เป็นรหัสความทนแรงดันไฟฟ้าที่ไม่พบบ่อย แต่มันก็มีอยู่)
4. 
   4
   อ่านรหัสที่มีตัวอักษรแทน. หากรหัสมีตัวอักษรอยู่ในสองหลักแรก มีทางเป็นไปได้สามทางด้วยกัน:

   • หากตัวอักษรเป็นตัว R ให้แทนที่มันด้วยจุดทศนิยมเพื่อให้ได้ค่าความสามารถในการประจุเก็บไฟฟ้าเป็น pF เช่น 4R1 หมายถึงมีค่าความสามารถในการประจุเก็บไฟฟ้า 4.1 pF
   • หากตัวอักษรเป็น p, n, หรือ u มันจะบอกหน่วย (พิโก-, นาโน-, หรือไมโครฟารัด) แทนที่ตัวอักษรนี้ด้วยจุดทศนิยม เช่น n61 หมายถึง 0.61 nF, และ 5u2 หมายถึง 5.2 uF
   • รหัสอย่าง "1A253" นั้นจริงๆ แล้วมีสองรหัส 1A บอกคุณถึง แรงดันไฟฟ้า และ 253 บอกคุณถึงค่าความสามารถในการประจุเก็บไฟฟ้าตามที่อธิบายข้างต้น
5. 5
   อ่านรหัสความทนแรงดันไฟฟ้าบนตัวเก็บประจุแบบเซรามิก. ตัวเก็บประจุแบบเซรามิกซึ่งมักมีลักษณะเหมือน "แผ่นแพนเค้ก" เล็กๆ กับเข็มสองอัน มักจะลงค่าความทนแรงดันไฟฟ้าเป็นตัวอักษรตัวเดียวหลังค่าความสามารถในการประจุเก็บไฟฟ้าสามหลัก ตัวอักษรนี้จะแทนค่าความทนแรงดันไฟฟ้าของตัวเก็บประจุ หมายถึงค่าใกล้เคียงความจริงที่สุดที่ตัวเก็บประจุจะสามารถรับได้ตามค่าที่ระบุไว้ในตัวเก็บประจุ หากวงจรของคุณต้องการตัวเลขที่แม่นยำแน่นอน ให้แปลรหัสนี้ออกมาตามนี้:

   

   • B = ± 0.1 pF
   • C = ± 0.25 pF
   • D = ± 0.5 pF สำหรับตัวเก็บประจุที่มีค่าต่ำกว่า 10 pF, หรือ ± 0.5% สำหรับตัวเก็บประจุที่สูงกว่า 10 pF
   • F = ± 1 pF or ± 1% (ระบบเดียวกับ D ด้านบน)
   • G = ± 2 pF or ± 2% (ดูด้านบน)
   • J = ± 5%
   • K = ± 10%
   • M = ± 20%
   • Z = +80% / -20% (หากคุณไม่เห็นมีค่าความทนแรงดันไฟฟ้าบอกไว้ ให้สันนิษฐานมันในทางร้ายที่สุดไว้ก่อน )
6. 
   6
   อ่านค่าความทนแรงดันไฟฟ้าแบบตัวอักษร-ตัวเลข-ตัวอักษร. ตัวเก็บประจุหลายชนิดแทนค่าความทนแรงดันไฟฟ้าด้วยระบบสัญลักษณ์สามตัวที่ให้รายละเอียดมากกว่า ให้อ่านค่าตามนี้:

   • สัญลักษณ์ตัวแรกแสดงอุณหภูมิน้อยสุด Z = 10ºC, Y = -30ºC, X = -55ºC
   • สัญลักษณ์ตัวที่สองแสดงอุณหภูมิสูงสุด 2 = 45ºC, 4 = 65ºC, 5 = 85ºC, 6 = 105ºC, 7 = 125ºC
   • สัญลักษณ์ตัวที่สามแสดงตัวแปรในค่าความสามารถในการประจุเก็บไฟฟ้าในช่วงอุณหภูมินั้นช่วงนี้จะเริ่มจากตัวที่แม่นยำที่สุดคือ A = ±1.0%, ไปถึงตัวที่แม่นยำน้อยที่สุดคือ V = +22.0%/-82% ส่วน R เป็นหนึ่งในสัญลักษณ์ที่พบได้บ่อยที่สุดนั้นจะแทนตัวแปรของ ±15%
7. 
   7
   อ่านรหัสแรงดันไฟฟ้า. คุณสามารถมองหาตารางค่าแรงดันไฟฟ้าของสมาพันธ์อุตสาหกรรมอิเล็กทรอนิกส์สำหรับค่าทั้งหมด แต่ตัวเก็บประจุส่วนใหญ่จะใช้รหัสทั่วไปสำหรับปริมาณแรงดันไฟฟ้าสูงสุดตัวใดตัวหนึ่งต่อไปนี้ (ค่าที่ให้สำหรับตัวเก็บประจุชนิดไฟฟ้ากระแสตรงเท่านั้น):

   • 0J = 6.3V
   • 1A = 10V
   • 1C = 16V
   • 1E = 25V
   • 1H = 50V
   • 2A = 100V
   • 2D = 200V
   • 2E = 250V
   • รหัสตัวอักษรตัวเดียวเป็นตัวย่อของหนึ่งในค่าที่พบบ่อยด้านบน หากมีค่าหลายตัว (เช่น 1A หรือ 2A) คุณต้องตีความเอาจากบริบท
   • สำหรับการคาดเดารหัสที่พบเห็นได้น้อยนั้น ให้ดูหลักแรก 0 จะครอบคลุมค่าที่ต่ำกว่าสิบ ส่วน 1 จะเริ่มจากสิบไปถึง 99; 2 เริ่มจาก 100 ถึง 999; ไปเรื่อยๆ
8. 
   8
   ดูระบบอื่นๆ. ตัวเก็บประจุรุ่นเก่าหรือตัวเก็บประจุที่ทำมาเพื่อผู้เชี่ยวชาญพิเศษอาจใช้ระบบต่างออกไป ซึ่งไม่ได้รวมไว้ในบทความนี้ แต่คุณสามารถใช้เบาะแสนี้ช่วยค้นคว้าเพิ่มเติมได้:

   • หากตัวเก็บประจุมีรหัสยาวอันเดียวที่เริ่มด้วย "CM" หรือ "DM" ให้ดูตารางตัวเก็บประจุทางทหารของสหรัฐ
   • หากมันไม่มีรหัสและมีแต่แถบสีหรือจุดสี ให้ดูรหัสสีของตัวเก็บประจุ
   โฆษณา

เคล็ดลับ

• ตัวเก็บประจุสามารถบอกข้อมูลของแรงดันไฟฟ้าที่ใช้งานได้ ตัวเก็บประจุควรรองรับแรงดันไฟฟ้าได้สูงกว่าวงจรที่คุณนำมันมาใช้ ไม่งั้นมันอาจแตก (อาจถึงขั้นระเบิด) ตอนใช้งาน
• 1,000,000 พิโกฟารัด (pF) เท่ากับ 1 ไมโครฟารัด (µF) ค่าตัวเก็บประจุส่วนมากจะอยู่ใกล้กับช่วงบริเวณนี้และมักใช้อ้างอิงโดยใช้หน่วยที่ว่าตัวใดตัวหนึ่ง เช่น ตัวเก็บประจุขนาด 10,000 pF มักจะถูกอ้างอิงเป็น 0.01 uF มากกว่า
• ถึงแม้คุณจะไม่สามารถบอกตัวเก็บประจุได้จากรูปทรงหรือขนาดแต่เพียงอย่างเดียว คุณก็พอจะเดาช่วงค่าที่มันสามารถนำมาใช้ได้คร่าวๆ โดยดูจาก:
  • ตัวเก็บประจุขนาดใหญ่ที่สุดในจอโทรทัศน์อยู่ในตัวจ่ายไฟ แต่ละตัวจะมีค่าความสามารถในการประจุเก็บไฟฟ้าได้สูง 400 ถึง 1,000 µF ซึ่งอาจเกิดอันตรายได้หากใช้มันไม่ถูกวิธี
  • ตัวเก็บประจุขนาดใหญ่ที่ใช้ในวิทยุโบราณมักอยู่ในช่วง 1-200 µF
  • ตัวเก็บประจุเซรามิกมักมีขนาดเล็กกว่าหัวแม่มือและยึดอยู่กับวงจรด้วยเข็มสองเล่ม พวกมันถูกใช้ในเครื่องใช้ไฟฟ้าหลายชนิด และมักมีค่าอยู่ในช่วงจาก 1 nF ถึง 1 µF และอาจได้สูงถึง 100 µF

โฆษณา

คำเตือน

• โปรดระวังเวลาใช้ตัวเก็บประจุขนาดใหญ่ ซึ่งกักเก็บพลังงานในปริมาณที่เกิดอันตรายได้เวลาอัดกระแสไฟฟ้า ให้แน่ใจว่าได้ปิดมันก่อนโดยใช้ตัวต้านทานที่เหมาะสม อย่าไปลัดวงจรมันเพราะอาจทำให้เกิดระเบิดขึ้นได้

โฆษณา