Таронта Мэйпл Ліфс

	Таронта Мэйпл Ліфс
Дывізіён	Атлянтычны
Канфэрэнцыя	Усходняя
Краіна	Канада
Горад	Таронта, Антарыё
Заснаваны	1917
Стадыён	Air Canada Centre
Колеры	Сіні і белы;
Гісторыя	Таронта Арэнас; 1917—1919; Таронта Сэнт-Патрыкс; 1919—1927; Таронта Мэйпл Ліфс; 1927 — цяпер
Афіцыйны сайт	mapleleafs.nhl.com (анг.)

Таронта Мэйпл Ліфс (па-ангельску: Toronto Maple Leafs) — прафэсійны хакейны клюб, які гуляе ў Нацыянальнай хакейнай лізе. Клюб месьціцца ў горадзе Таронта, правінцыя Антарыё, Канада. За сваю доўгую гісторыю клюб некалькі разоў зьмяняў уладальнікаў і нават назву. Сёньняшняя назва паўстала ў 1927 годзе. Клюб належыць да гэтак званай «Арыгінальнай шасьцёркі», здолеўшы перажыць складаны пэрыяд часоў Вялікай дэпрэсіі. «Таронта Мэйпл Ліфс» трынаццаць разоў выйграваў Кубак Стэнлі. Клюб мае даўняе суперніцтва з клюбамі «Бостан Бруінз», «Дэтройт Рэд Ўінгс», «Манрэаль Канадыенз» і «Атава Сэнатарз».

Гісторыя

У 1917 годзе ў Манрэалі была створаная Нацыянальная хакейная ліга (НХЛ) камандамі, якія раней прыналежалі да Нацыянальнай хакейнай асацыяцыі (НХА). Справа была ў тым, што клюбы мелі спрэчку з Эдзі Лівінгстанам, уладальнікам «Таронта Блюшыртс». Такім чынам, кіраўнікі астатніх чатырох клюбаў, як то «Манрэаль Канадыенз», «Манрэаль Ўандэрэрз», «Квэбэк Бульдогс» і «Атава Сэнатарз», спачатку спрабавалі выкінуць зь лігі НХА каманду Лівінгстана, але выявілі, што ня могуць гэтага зрабіць праз галасаваньне^[1]. Замест гэтага клюбы вырашылі стварыць новую лігу, куды не запрасілі Лівінгстана.

У НХЛ пастанавілі, што ў новай лізе будуць спаборнічаць чатыры каманды, але ня было пэўнасьці наконт каманды з Квэбэку праз нестабільны фінансавы стан тамтэйшага клюбу^[2]. У выніку запрашэньне ў лігу атрымала каманда з Таронта, даўшы часовыя правы франшызы кампаніі, якая валодала стадыёнам Арэна-Гардэнз^[3]. Дазвол быў атрыманы толькі на год, бо новы таронтаўскі клюб мусіў за год дамовіцца зь Лівінгстанам аб разьвязаньні праблемы з правамі ўласнасьці^[4]. Новы клюб ня меў афіцыйнай назвы, таму заўзятары і прэсы неафіцыйна менавалі яго «Блюшыртс» альбо «Таронтас»^[5]. Не зважаючы на тое, што склад каманды быў сфармаваны пераважна гульцамі клюбу НХА «Таронта Блюшыртс», улучна з Гары Кэмэранам і Рэгам Ноблам, сучасны клюб «Таронта Мэйпл Ліфс» ня лічыць гісторыю таго клюбу ўласнай^[6]. Падчас уступнага сэзону клюб зладзіў першы ў сваёй гісторыі трансфэр, выправіўшы Сэмі Гэбэрта да «Атавы Сэнтараз», атрымаўшы наўзамен грошы^[7]. Ачоленая галоўным трэнэрам Дыкам Кэралам, дружына адразу здабыла Кубак Стэнлі ў першым сэзоне НХЛ 1917—1918 гадоў^[8].

У наступны сэзон, замест таго, каб вярнуць гульцоў «Блюшыртс» Лівінгстану, як першапачаткова плянавалася, 19 кастрычніка 1918 году кампанія стварыла хакейны клюб «Таронта Арэна», які атрымаў дазвол на далучэньне да НХЛ^[9]. У той год кампанія пастанавіла, што Арэна-Гардэнз будзе прымаць толькі матчы камандаў з НХЛ, што адразу паставіла крыж на НХА^[10]. Лівінгстан пазваў у суд, бо натуральна жадаў вярнуць сваіх гульцоў. Вынікі каманды пагоршылася, а судовая справа пацягнула кампанію арэна на банкруцтва. 9 сьнежня 1919 году ўладальнікі «Таронта Арэны» прадалі клюб уладальнікам клюбу «Сэнт-Патрыкс» Пэрсі і Фрэду Гэмблі[17]. Новыя ўладальнікі перайменавалі каманду ў «Таронта Сэнт-Патрыкс», якая выкарыстоўвалася да 1927 году^[11]. Таксама былі зьмененыя клюбныя колеры, то бок цяпер сіні колер саступіў зялёнаму. У 1922 годзе клюб яшчэ раз здабыў Кубак Стэнлі. У вырашальным фінальным матчы Бэйб Дай закінуў чатыры шайбы ў браму «Ванкувэр Мільянэрз», а таронтаўцы ў выніку перамаглі зь лікам 5:1^[12].

Фінансавыя цяжкасьці напаткалі і новае кіраўніцтва. Нават была думка перавезьці франшызу ў Філадэлфію^[13]^[14]. Аднак трэнэр клюбу «Таронта Варсыці Блюз» Кон Смайт пры падтрымцы некалькіх акцыянэраў здолелі захаваць клюб у горадзе. Бікел быў абраны прэзыдэнтам клюбу. Адразу пасьля таго, як Смайт далучыўся да клюбу 14 лютага 1927 году, ён перайменаваў клюб у «Таронта Мэйпл Ліфс», адсылаючы да нацыянальнага сымбалю Канады^[15]. Свой выбар ён тлумачыў сваім вайсковым досьведам за час Першай сусьветнай вайны. Кляновае лісьце для яго было «знакам мужнасьці» і напамінам пра дом. У дадатак Смайт такім чынам жадаў ушанаваць шматлікіх канадзкіх жаўнераў, якая насілі такі знак на фронце^[16]^[17]. Клюбныя колеры зноў зьмяніліся, і цяпер імі сталіся сіні і белы^[18].

Склад

Паводле стану на 4 лютага 2024 году

Брамнікі
31	Мартын Джонз	10.01.1990	35	Ільля Самсонаў	22.02.1997
60	Джозэф Ўол	12.07.1998
Абаронцы
2	Сымон Бэнуа	19.09.1998	3	Юн Клінгбэрг	14.08.1992
8	Джэйк Мазін	21.02.1989	22	Джэйк Макэйб	12.10.1993
25	Конар Тымінз	18.09.1998	37	Тымаці Лільегрэн	30.04.1999
44	Морган Райлі	09.03.1994	55	Марк Джардана	03.10.1983
78	Ты Джэй Бродзі	07.06.1990	85	Вільям Лягесан	22.02.1996
Нападнікі
11	Макс Домі	02.03.1995	16	Мітчэл Марнэр	05.05.1997
18	Ноа Грэгар	28.07.1998	19	Кале Ярнкрук	25.09.1991
23	Мэт’ю Ніс	17.10.2002	29	Понтус Гольмбэрг	09.03.1999
34	Астан Мэт’юз	17.09.1997	59	Тайлер Бэртуццы	24.02.1995
64	Давід Кэмпф	12.01.1995	74	Бобі Макмэн	15.06.1996
75	Раян Рывэз	20.01.1987	88	Вільям Нюляндэр	01.05.1996
89	Нікалас Робэртсан	11.09.2001	91	Джон Таварэс	20.09.1990

Крыніцы

^ Shea & Wilson 2016. С. 7.
^ Holzman & Nieforth 2002. С. 159.
^ Hunter, Douglas (1997). «Champions: The Illustrated History of Hockey’s Greatest Dynasties». Chicago: Triumph Books. — С. 18—19. — ISBN 1-57243-213-6.
^ Holzman & Nieforth 2002. С. 193.
^ Morrison, John; McLatchy, Doug (1996). «The Toronto Blue Shirts a.k.a. The Torontos, the NHL's First Stanley Cup Champions 1917–1918». Hockey Information Service. — ISBN 1-894014-00-6.
^ «How one cantankerous man inspired the creation of the NHL». TVO.
^ Shea & Wilson 2016. С. 13—14.
^ Shea & Wilson 2016. С. 10.
^ Holzman & Nieforth 2002. С. 197.
^ Holzman & Nieforth 2002. С. 199.
^ Shea & Wilson 2016. С. 15—16.
^ Shea & Wilson 2016. С. 20.
^ «History — 1920s». NHL.
^ Shea & Wilson 2016. С. 30—31.
^ Shea & Wilson 2016. С. 33.
^ Proteau, Adam (19.02.2016). «Deep Ties Between the Maple Leafs and Canadian Armed Forces». NHL.
^ Smythe, Thomas Stafford; Shea, Kevin (2000). «Centre Ice: The Smythe Family, the Gardens and the Toronto Maple Leafs Hockey Club». Fenn Publishing. — С. 36. — ISBN 1-55168-250-8.
^ Shea & Wilson 2016. С. 35.

Літаратура

Holzman, Morey; Nieforth, Joseph Deceptions and Doublecross: How the NHL Conquered Hockey. — Dundurn Press, 2002. — ISBN 1-55002-413-2
Shea, Kevin; Wilson, Jason The Toronto Maple Leafs Hockey Club: The Official Centennial Publication. — McClelland & Stewart, 2016. — ISBN 978-0-7710-7929-0