Манрэаль Канадыенз
Манрэаль Канадыенз (па-ангельску: Montreal Canadiens) — прафэсійны хакейны клюб, які гуляе ў Нацыянальнай хакейнай лізе. Клюб месьціцца ў горадзе Манрэаль, правінцыя Квэбэк, Канада. Клюб быў закладзены ў 1909 годзе, што робіць «Канадыенз» найстарэйшым дзейным спартовым клюбам у НХЛ. Фактычна манрэальскі клюб ёсьць адзіным клюбам, які паўстаў раней за НХЛ. Гэта адзін з найстарэйшых паўночнаамэрыканскіх прафэсійных спартовых клюбаў у гісторыі Канады. Клюб выйграваў Кубак Стэнлі 24 разы, больш за любую іншую каманду[3].
| Манрэаль Канадыенз | |
 | |
| Дывізіён | Атлянтычны |
|---|---|
| Канфэрэнцыя | Усходняя |
| Краіна | |
| Горад | Манрэаль, Квэбэк |
| Заснаваны | 1909 |
| Стадыён | Бэл-цэнтар[d] |
| Колеры | Чырвоны, белы і сіні |
| Гісторыя | Манрэаль Канадыенз 1909 — цяпер |
| Галоўны трэнэр | |
| Капітан | Нік Сузукі[d][2] |
| Афіцыйны сайт | canadiens.nhl.com |
У розныя часы за клюб гулялі беларускія хакеісты, як то Андрэй Касьціцын (2005—2012), Міхаіл Грабоўскі (2006—2008), Сяргей Касьціцын (2007—2010) і Алекс Гальчанюк (2012—2018), апошні зь якіх, аднак, мае грамадзянства ЗША.
Гісторыя
рэдагаваць«Канадыенз» былі заснаваны Амброўзам О’Браенам 4 сьнежня 1909 году. Клюб адразу далучыўся да канадзкай Нацыянальнай хакейнай асацыяцыі (НХА)[4][5], якая папярэднічала Нацыянальнай хакейнай лізе. Асноўным прызначэньнем клюбу было тое, што яна мусіла быць прадстаўніком франкамоўнай супольнасьці Манрэалю, а склад дружыны фармаваўся з франкамоўных гульцоў, як і кіраўніцтва вымагала быць франкамоўным[6]. Заснавальнікі назвалі каманду «Лё Канад’ян» (па-француску: Les Canadiens), тэрмінам, які ў той час ідэнтыфікавала сябе франкамоўная грамада Канады[7]. У першы свой сэзон каманда не дала рады і скончыла на апошнім радку выніковай табліцы. Адразу пасьля гэтага клюб трапіў ва ўласнасьць Джорджа Кенэдзі, пасьля чаго вынікі палепшыліся[8]. Каманда выйграла свой першы Кубак Стэнлі ў сэзоне 1915—1916 гадоў[9]. У 1917 годзе поруч з чатырма іншымі клюбамі НХА «Манрэаль Канадыенз» утварылі Нацыянальную хакейную лігу (НХЛ)[10], здабыўшы перамогу ў сэзоне 1918—1919 гадоў.
Клюб пасьпяхова пачаў у 1930-я гады, калі здабыў Кубак Стэнлі ў 1930 і 1931 гадах. У тыя часы «Канадыенз» мелі суперніцтва зь іншым клюбам гораду «Манрэаль Марунз», але апошні зь іх скончыў выступы ў НХЛ па сэзоне 1937—1938 гадоў. Справа ў тым, што паказьнікі «Марунз» пагоршыліся гэтак жа, як і фінансавы стан клюбу, які пакутваў ад Вялікай дэпрэсіі. Уладальнікі спрабавалі прадаць каманду Кліўлэнду, але мясцовыя інвэстары адхілі прапанову[11]. У выніку «Марунз» быў ліквідаваны, а некаторыя гульцы каманды далучыліся да шэрагаў «Канадыенз»[12].
У 1940-я гады ў атацы манрэальцаў блішчэлі такія зоркі, як то Марыс Рышар, То Блэйк і Элмэр Лак, дзякуючы чаму «Канадыенз» заўсёды быў фаварытамі лігі. З 1953 па 1960 гады клюб шэсьць разоў здабываў Кубак Стэнлі, у тым ліку рэкордныя пяць разоў запар з 1956 па 1960 гады. У склад той зорнай дружыны ўваходзілі Жан Бэліво, Дыкі Мур, Даг Гарві, Бэрні Жафрыён, Жак Плянт і малодшы брат Рышара Анры[13].
«Канадыенз» яшчэ дзесяць разоў перамагалі ў чэмпіянаце за 15 сэзонаў з 1965 па 1979 гады, пры гэтым чэмпіёнамі яны былі чатыры разы запар з 1976 па 1979 гады[14]. У сэзоне 1976—1977 гадоў манрэальцы зьведалі толькі 8 паразаў за 80 гульняў, усталяваўшы рэкорд[15]. У гэтым жа розыгрышы каманда 34 матчы былі непераможныя[16], закінуўшы на 216 шайбаў болей чым прапусьціўшы[17]. У наступным сэзоне каманда ўсталявала новую ўжо 28-гульнявую непераможную сэрыю[18]. Новая генэрацыя хакеістаў улучала Гі Ляфлёра, Івана Курнуае, Кена Драйдэна, Піта Магоўліча, Жака Лёмэра, П’ера Ляруша, Стыва Шата, Боба Гейні, Сэржа Савара, Гі Ляпуанта і Лары Робінсана. Галоўным трэнэрам у тыя часы быў Скоці Боўман[19].
Склад
рэдагавацьПаводле стану на 4 лютага 2024 году
| Брамнікі | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 30 |  | Кейдэн Прыма | 11.08.1999 | 34 |  | Джэйк Ален | 07.08.1990 |
| 35 | | Самюэль Мантэмбо | 30.10.1996 | ||||
| Абаронцы | |||||||
| 8 | | Майк Матэсан | 27.02.1994 | 21 | | Кайдэн Гулі | 18.01.2002 |
| 26 | | Джонатан Кавасэвіч | 12.07.1997 | 47 | | Джэйдэн Страбл | 08.09.2001 |
| 54 | | Джордан Гарыс | 07.07.2000 | 58 | | Давід Савар | 22.10.1990 |
| 72 | | Арбэр Джэкай | 30.01.2001 | ||||
| Нападнікі | |||||||
| 11 | | Брэндан Галагер | 06.05.1992 | 14 | | Нік Сузукі | 10.08.1999 |
| 15 | | Алекс Ньюгук | 28.01.2001 | 17 | | Джош Андэрсан | 07.05.1994 |
| 20 |  | Юрай Слафкоўскі | 30.03.2004 | 22 | | Коўл Кофілд | 02.01.2001 |
| 28 | | Крыстыян Дворак | 02.02.1996 | 40 |  | Ёэл Армія | 31.05.1993 |
| 49 | | Рафаэль Арві-Пінар | 06.01.1999 | 55 | | Майкл Пэцэта | 13.03.1998 |
| 56 | | Есэ Улянэн | 03.10.1999 | 70 | | Танэр Пірсан | 10.08.1992 |
| 71 | | Джэйк Эванз | 02.06.1996 | 77 | | Кэрбі Дак | 21.01.2001 |
| 82 | | Люкас Кандота | 19.06.1997 | ||||
Крыніцы
рэдагаваць- ^ https://www.lapresse.ca/sports/hockey/2022-02-09/poste-d-entraineur-chef/le-canadien-parie-sur-martin-st-louis.php
- ^ https://www.journaldemontreal.com/2022/09/12/nick-suzuki-nouveau-capitaine-du-canadien
- ^ Stanley Cup Champions and Finalists (анг.)
- ^ Jenish 2008. С. 9—13.
- ^ Stubbs, Dave (4.09.2008). «Canadiens toy with game at Olympic Stadium». The Gazette.
- ^ Jenish 2008. С. 10—11.
- ^ «The Strange History of 'O Canada'». The Walrus.
- ^ «Canadian Dictionary of Biography online». Government of Canada Library and Archives.
- ^ «Stanley Cup no. 1». Montreal Canadiens Hockey Club.
- ^ McGourty, John (26.11.2007). «NHL celebrates 90th anniversary today». National Hockey League.
- ^ Jenish 2008. С. 80—85.
- ^ Holzman, Morey; Nieforth, Joseph (2002). «Deceptions and Doublecross: How the NHL Conquered Hockey». Dundurn Press. — С. 330. — ISBN 1-55002-413-2.
- ^ «Legends of Hockey. 1955–60». Hockey Hall of Fame.
- ^ «Via Rail Stanley Cup Dynasties». Hockey Hall of Fame.
- ^ «NHL records for most points and fewest losses still held by 1976–77 Habs». National Hockey League.
- ^ Fachet, Robert (4.04.1977). «Canadiens Bang Upon Capitals, 11-0». Washington Post.
- ^ Campbell, Ken (3.01.2014). «Greatest Teams of All-Time: 1976-77 Montreal Canadiens». The Hockey News.
- ^ «Blackhawks’ streak ends at 24 with loss to Avalanche». National Hockey League.
- ^ «The Bowman Effect». National Hockey League.
Літаратура
рэдагаваць- Jenish, D’Arcy The Montreal Canadiens: 100 Years of Glory. — Anchor Canada, 2008. — ISBN 978-0-385-66325-0
Вонкавыя спасылкі
рэдагавацьЦіхаакіянскі дывізіён: Анагайм Дакс · Ванкувэр Кэнакс · Вэгас Голдэн Найтс · Калгары Флэймз · Лос-Анджэлес Кінгс · Сан-Хасэ Шаркс · Сіетл Кракен · Эдмантан Ойлерз
Цэнтральны дывізіён: Арызона Каётыз · Вініпэг Джэтс · Далас Старз · Каларада Эвэланш · Мінэсота Ўайлд · Нэшвіл Прэдатарз · Сэнт-Луіс Блюз · Чыкага Блэкгокс
Атлянтычны дывізіён: Атава Сэнатарз · Бафала Сэйбрз · Бостан Бруінз · Дэтройт Рэд Ўінгс · Манрэаль Канадыенз · Тампа Бэй Лайтнінг · Таронта Мэйпл Ліфс · Флорыда Пантэрз
Сталічны дывізіён: Вашынгтон Кэпіталз · Каламбус Блю Джэкетс · Караліна Гарыкейнз · Нью-Джэрзі Дэвілз · Нью-Ёрк Айлэндэрз · Нью-Ёрк Рэйнджарз · Пітсбург Пінгвінз · Філадэлфія Флаерз
