Antjie Krog
Antjie Krog (getroude van Samuel) (*23 Oktober 1952, Kroonstad -) is 'n prominente Suid-Afrikaanse digteres, akademikus en skryfster. Sy publiseer meeste van haar werke onder haar nooiensvan, Krog.
Antjie Krog | |
---|---|
Gebore | Anna Elizabeth Krog 23 Oktober 1952 |
Nasionaliteit | Suid-Afrika |
Beroep | Skryfster, joernalis |
Eggenoot | John Samuel |
Kinders | Andries, Susan, Philip en Willem |
In 1970, op die hoogtepunt van die apartheidsjare van John Vorster, het sy hierdie moedige en idealistiese woorde vir haar skoolkoerant geskryf, wat haar konserwatiewe Afrikaanse gemeenskap geskok het en die aandag van die nasionale media getrek het:[1]
- Gee vir my 'n land waar swart en wit hand aan hand
vrede en liefde kan bring in my mooi land.
- Give me a land where black and white hand in hand
Can bring peace and love to my beautiful land.
Lewe en werk
wysigVroeë lewe en herkoms
wysigAnna Elizabeth Krog is op 23 Oktober 1952 op die plaas Middenspruit in Kroonstad gebore as die oudste van vyf kinders, twee dogters en drie seuns. Haar ouers is die boer Willem Krog en Susanna Jacoba Serfontein (die skryfster Dot Serfontein[2]). Haar oupagrootjie aan moederskant, Danie Serfontein, was parlementslid vir Kroonstad na die Anglo-Boereoorlog.
Opleiding
wysigSy word groot op haar geboorteplaas en gaan skool op Kroonstad, waar sy in 1970 aan die Hoërskool Kroonstad matrikuleer. In matriek veroorsaak haar gedigte in die skooljaarblad groot ophef oor die seksuele eksplisietheid en politieke verligtheid daarvan en sy is oornag bekend na 'n belangwekkende berig in die Rapport hieroor – ’n gebeurtenis wat lei tot haar vroeë debutering as digter.
Daarna studeer sy vanaf 1971 aan die Universiteit van die Oranje-Vrystaat en behaal in 1973 die B.A.-graad met Engels, Wysbegeerte en Afrikaans-Nederlands as hoofvakke. Tydens haar studentejare dien sy op die redaksie van die studentekoerante Irawa en Shimla.
Begin van loopbaan en verdere studie
wysigSy ontmoet die pianis Albie van Schalkwyk aan die Universiteit van die Oranje-Vrystaat en volg hom na Kaapstad, waar sy ’n tyd lank in die kunsredaksie van Die Burger werk voor haar troue. Uit dié huwelik word ’n seun, Andries, gebore. Sy woon ook in hierdie tyd as gas D.J. Opperman se lesings in die digkunde en Lina Spies se lesings oor die drama aan die Universiteit van Stellenbosch by.
Ná haar egskeiding vroeg in 1976 keer sy terug na Kroonstad, waar sy later daardie selfde jaar trou met die argitek John Samuel, ’n jeugliefde. Uit hierdie huwelik word drie kinders gebore, Susan, Phillip en Willem.[3] Hulle bly vir ’n paar jaar in Pretoria en verhuis dan terug na Kroonstad.
In 1976 verwerf sy die B.A. Honneurs-graad in Engels aan die Universiteit van die Oranje-Vrystaat en in 1983 verwerf sy die M.A.-graad in Afrikaans aan die Universiteit van Pretoria met ’n verhandeling oor die onderwerp Familiefigure in die poësie van D.J. Opperman. Sy behaal ook ’n Onderwysdiploma met lof van die Universiteit van Suid-Afrika.[4]
Loopbaan as joernalis en digter
wysigBehalwe huisvrou en moeder, is sy vir ’n ruk onderwyseres by ’n hoërskool vir bruin leerlinge in Kroonstad. Wanneer sy aangestel word as redaktrise van Die Suid-Afrikaan verhuis sy in 1993 na Kaapstad, waar sy aan die begin van 1995 ’n betrekking aanvaar as politieke verslaggewer by SABC Radio.[4] Vanaf 1996 tot 1998 doen sy verslag van die verrigtinge van die Waarheid- en Versoeningskommissie (WVK).[1] Van die kommissie het sy gesê:
As die belangrikheid daarvan net aan amnestie en vergoeding gekoppel word, sal dit nie waarheid gekies het nie, maar geregtigheid. As dit waarheid beskou in die breedste sin van mense se waarnemings, verhale, mites en ervarings, sal dit gekies het om herinneringe te herstel en 'n nuwe mensheid te koester, en moontlik is dit geregtigheid in die volste sin van die woord.
Hierdie pos het uitgeloop op die skryf van Country of my skull, eers in Afrikaans geskryf maar deur haar in Engels vertaal met die hulp van Ivan Vladislavic. Sy word later hoof van die radiospan wat hierdie verrigtinge dek en skryf ook hieroor onder die titel Brief uit Kaapstad in die Nederlandse publikasie Nieuw Wereldtijdschrift.
In 1999 bedank sy uit haar pos by SABC Radio om voltyds te kan skryf en in hierdie jaar onderneem sy saam met Breyten Breytenbach en ander Afrika-digters ’n reis op die poësiekaravaan vanaf die slawe-eiland Gorée tot by Timboektoe in Mali.
Sy word in 2001 verkies tot die komitee wat ’n taalbeleid vir die Suid-Afrikaanse tersiêre sektor moet ondersoek. In 2003, terwyl sy besig is met die skryf van A change of tongue, het sy ’n ligte beroerte-aanval, maar herstel weer feitlik volkome. In 2004 word sy aangestel as Buitengewone Professor aan die Universiteit van die Wes-Kaap en sy is ook ’n direkteur van die Instituut vir Geregtigheid en Versoening. Sy lewer in 2004 die N.P. van Wyk Louw-gedenklesing by die Universiteit van Johannesburg onder die titel Die beautiful woorde van Van Wyk Louw. Teen die einde van 2006 word sy deur die kunsliggaam “Behoud de Begeerte” genooi om vir ses weke saam met Tom Lanoye ’n reeks opvoerings in België en Nederland te hou, waartydens sy ook op televisie verskyn.
Sy spandeer in 2008 ’n jaar op uitnodiging van Deutscher Akademischer Austauschdienst (DAAD) in Berlyn aan die Wissenschaftskolleg zu Berlin, ’n sentrum vir gevorderde studie en navorsing. DAAD is ’n Duitse uitruilprogram waar gerekende internasionale skrywers die geleentheid gegee word om as gaste met mekaar te skakel en gedagtes uit te ruil en in rustigheid hulle volle aandag aan hulle skeppende werk te wy. Haar sestigste verjaarsdag vier sy in 2012 in Den Haag by ’n aandgeleentheid wat deur Writers Unlimited The Series aangebied is, waar sy van haar gedigte voorlees en Adriaan van Dis met haar gesels oor die posisie van die digter in Suid-Afrika. Sy neem in 2013 deel aan die Dansende Digtersfees wat in Mei op die Spierlandgoed buite Stellenbosch gehou word as ’n gesamentlike projek tussen Spier en die Pirogue-kollektief, ’n verlengstuk van die Gorée-instituut in Senegal. Hier tree sy op saam met Breyten Breytenbach, Petra Müller en Marlene van Niekerk en digters van lande soos China, Amerika, Suid-Korea, Duitsland, Nederland, Slowenië en Israel.
Uitgesprokenheid
wysigAs volwassene is sy sterk uitgesproke teen maatskaplike onreg. Sy is gereeld in polemiek betrokke en kom dan ook gereeld in botsing met ander. In 1987 bots sy met Ton Vosloo, besturende direkteur van Nasionale Pers, oor Dene Smuts se bedanking as redakteur van die tydskrif Fair Lady. Met die Afrikaanse Skrywersgildeberaad in 1990 betug sy haar medeskrywers oor die Gilde se apatie en pleit dat Afrikaans van die Gilde bevry moet word.
Tydens ’n simposium wat in 2003 aan die Universiteit van Stellenbosch gehou is oor die uitdagings waarvoor die NG Kerk in ’n veranderende Suid-Afrika te staan kom, sê sy dat Suid-Afrikaners van verskillende rasse mekaar nie ken nie en dat die kerke mense moet help om nuwe verhoudings as gelykes te bou.
Sy speel ’n prominente rol by buitelandse gesprekke met die toe nog verbode ANC, onder andere by die byeenkoms by die Victoria-watervalle in Zimbabwe in 1989, waarna sy in 1990 een van die eerste blankes is wat lid word van hierdie organisasie.
In 1990 word sy aangestel as berymer in die Psalmkommissie van die Afrikaanse Kerke, ’n betrokkenheid wat sy in 1992 bedank na die onttrekking van die Sinode van die Gereformeerde Kerk aan die Kommissie uit protes teen haar aanstelling.
Aantygings van plagiaat en kritiek teen Krog
wysigAan die begin van 2006 beskuldig professor Stephen Watson van die Universiteit van Kaapstad haar in ’n artikel in New Contrast dat sy plagiaat gepleeg het deur die gehele konsepsie van haar digbundel met vertalings van gedigte van Sandigters, die sterre sê ‘tsau’, op sy digbundel Return to the moon te baseer en dat sy ook van Ted Hughes oorgeskryf het. Krog ontken hierdie aanklagte ten sterkste.
Kritici voer dikwels aan dat haar prosa meer oor haar persoonlike gedagtes oor haar identiteit en innelike struwelinge handel, en nie die breër sosiale kommentaar weerspieël wat haar werk glo bevat nie.
Daar is ook vrae geopper oor die gebruik van oorlewendes se getuienis tydens die WVK-verhore sonder die toestemming van daardie persone.
Skryfwerk
wysigPoësie
wysigAntjie Krog se eerste werk verskyn in skooljaarblaaie van 1966 tot 1970 en sy wen in standerds drie, vyf en sewe die Vrystaatse Vlootbond Opstelwedstryde. In matriek kom sy tweede in ’n landswye literêre kompetisie vir skoolkinders en word van haar bydraes in die versamelbundel Drumpel opgeneem.
In die jubileumblad van die Hoërskool Kroonstad van 1970 word nege bydraes van haar gepubliseer, waarvan die opstel As die aandwindjie suis en die gedigte Wat het daar oorgebly? en My mooi land deur hulle seksuele en politieke uitgesprokenheid landswyd aandag trek na sensasionele joernalistieke beriggewing daaroor in die Sondagkoerant Rapport. Die koerantberigte lei daartoe dat die gevange ANC-leier Ahmed Kathrada My mooi land in die tronk lees, wat hom so inspireer dat hy hierdie gedig meer as twee dekades later met sy vrylating aan die skare voorlees.
’n Keur uit haar jeugverse word dan in Dogter van Jefta gebundel terwyl sy nog in matriek is, te midde van groot belangstelling ná die opspraak wat vroeër verwek is. Die titel verwys na die Bybelse gegewe in Rigters 11, met selfopoffering in die proses van volwassewording wat na aanleiding hiervan ’n deurlopende motief in die bundel word. Hoewel dit hoofsaaklik hoërskoolgedigte is wat hierdie besondere wêreld uitbeeld, spreek sy hier reeds bekende temas in haar oeuvre aan, soos liefde en seksualiteit, volk en vaderland en godsdiens. Sy beïndruk hier reeds met haar tegniese vaardigheid, knap hantering van die taal en raak beelde. Teen die agtergrond van die Bybelse geskiedenis van die dogter van Jefta word die offering van die self die sterkste bindingsmiddel in die bundel. Die bundel bevat vier afdelings.[5]
Januarie-suite word geskryf tydens haar voorgraadse universiteitsopleiding en die bundel gee dan ook hierdie milieu verandering in verskeie verse deur. In die titel kan die maand Januarie verwys na die begin van ’n nuwe jaar en dan ook simbolies op die begin van ’n vernuwing in haar digkuns. Die maand se naam kom van die god Janus, met sy twee koppe wat weerskante toe kyk, wat dan ook terselfdertyd ’n einde en aflegging impliseer. ’n Suite is twee kamers wat ineenloop en die eenwording van twee geliefdes is ’n vername metafoor in hierdie bundel. ’n Suite is ook ’n musiekkomposisie waar die wysies aan dieselfde toonsoort behoort en die vele musiekverwysings in die bundel heg dus ook die geheel tot ’n eenheid. Die hooftema is steeds liefdesverse, veral erotiese en intieme liefde. Hierdie bundel kondig egter ook die tema van verlies aan, met die daaropvolgende soeke na dit wat verlore is. Soos in haar debuut beïndruk die natuurlikheid, direktheid en eenvoud van segging, wat soms oorgaan tot verwondering.[6] Vir Januarie-suite ontvang Antjie Krog in 1973 die Eugène Marais-prys. Hierdie eerste twee bundels word later saam uitgegee as Eerste gedigte.[7]
Krog publiseer Beminde Antarktika en Mannin tegelyk en in hierdie bundels word hoofsaaklik die vrou se wêreld voor en na haar huwelik uitgebeeld.[8][9][10][11][12] In Beminde Antarktika verklaar die bundeltitel reeds die tema van liefde vir ’n koue mens, waaraan in verskeie verse uiting gegee word. Atmosfeer word geskep deur die winter en herfs as agtergrond te gebruik vir die digter op soek na aanraking, warmte en begrip.[8][9][10][11][12] In 1977 word die Reina Prinsen Geerligs-prys toegeken aan Beminde Antarktika en Mannin. Hierdie twee bundels word later saam uitgegee as Siklus.[13][14]
Otters in bronslaai is ’n vroeë hoogtepunt in haar oeuvre, waar die bundelkonstruksie baie meer heg is as voorheen. Die bundeltitel verwys na die baljaar van otters (simbool van viriliteit en seksualiteit) in die lewegewende voedsel, maar “slaai” het ook die konnotasie van verskeidenheid, terwyl “bron” verwys na fontein asook na oorsprong en begin. Hierdie verskeidenheid vind uiting in die vele maniere waarin die mens sy werklikheid kan beleef en die gedigte ontgin dan ook die self, die huweliksmaat, seksualiteit, die kerk, die volk, huishouding en kinders, asook kreatiwiteit, geskiedenis en die aktualiteite van die samelewing. Ontrouheid vorm die vernaamste motief vir die bundel, veral ontrouheid binne die huwelik, maar ook ontrouheid teenoor God, nasionaliteit en kinders. Die bundelverdeling berus op die woorde van ’n ou dansliedjie wat deur dr. S.J. du Toit in sy Suid-Afrikaanse volkspoësie opgeteken is. Die eerste afdeling is Daar onder in die Breërivier / daar was my plesier, waarin die Vrystaat en die plaaslewe beskryf word. Die afdeling Daar loop die otters paar en paar / mannetjie en wyfie bymekaar bevat gedigte oor die alledaagse lewe van die vrou en moeder. Alsander Klipsalmander / Matthewis, Thewis die bokkie / En Jannie sit op die toppie / En Dawid maak die joppie is die kort derde afdeling.[15][16][17][18][19]
Jerusalemgangers gebruik die historiese gegewe van die vroeë Voortrekkers wat onder leiding van Adam Enslin in die dertigerjare van die negentiende eeu Afrika ingetrek het op soek na die nuwe Jerusalem as verwysingsraamwerk. Hulle doel was om tot by Jerusalem te trek, waar Bybelse saligheid en volmaaktheid op hulle sou wag, maar vorder eindelik slegs tot by die Groot Marico-distrik. Hierdie gedoemde trek se profetiese visie, vervoering en passie, wat helaas op waan en selfs waansin gebaseer was, dien as bindmiddel vir die bundel en sy temas. Deur die verwysing na verskeie blanke en Afrika-mites word die soeke na die nuwe Jerusalem ’n beeld van die mens se soeke na die volmaakte toestand en die Afrikaner se selfbedrog in sy eietydse politieke beleid. Die politieke aktualiteit wat die hooftema van die bundel is, word nie eensydig aangebied nie en betrek ’n wye verskeidenheid van perspektiewe, wat ook die persoonlike of huishoudelike insluit. Eindelik is dit duidelik dat die werklikheid nie volmaak is nie, dat dit gevul is met monsters en gedrogte waar die mens sal moet saambestaan met ander groepe. In teenstelling met haar vroeër gedigte maak sy hier baie meer gebruik van intellektuele woorde en verwysings, wat die meer filosofiese benadering onderskryf.[20][21] Vir Jerusalemgangers ontvang Antjie Krog die Rapport-prys in 1987, nadat dit die vorige jaar tweede geplaas is vir hierdie prys.
Lady Anne ondersoek wit verblyf in ’n swart kontinent, waar Lady Anne Barnard se lewe aan die Kaap twee eeue gelede as metafoor gebruik word en haar perspektief afgewissel word met ’n hedendaagse verteller. Waar Lady Anne te wit en te beskermd en geïsoleerd aan die suidpunt van Afrika vasklou en nooit werklik deel word van die vasteland nie (tiperend van die blanke as geheel), kies die verteller om die binneland in te trek nadat sy deeglik besin het oor haar rol as digter, vrou en mens in hierdie nuwe lewe. So omarm sy dan die werklikheid van eenwording met die kontinent en sy mense, in teenstelling met die vreemdelingskap van die blanke.[22][23][24][25][26] Lady Anne verower in 1990 die Hertzogprys en is in 1990 op die kortlys vir die C.N.A.-prys en in 1992 op die kortlys vir die toekenning van die Helgaard Steyn-prys.
Reeds die titel Gedigte 1989–1995 suggereer dat hier ’n minder hegte bundel is, waarvan die verse oor ’n wye verskeidenheid onderwerpe hoofsaaklik die tydperk waarin dit ontstaan as gemene deler het. Dit was ’n tyd van uiterstes in die samelewing, vanaf noodtoestand tot demokrasie, moorde en bomme teenoor vredesonderhandelinge, met liefde en uitreiking na die ander wat tegelyk met haat en geweld gepaardgaan. Die bundel skep dan ook ’n gefragmenteerde indruk, met die banale wat saam met die liriese gebundel word en die lewe wat beide ontluister en geloof word. Die gedig word in diens van die groter gemeenskap gebring, met die digter wat veral die sosio-politiese werklikhede en die magstryd tussen mans en vrouens uitbeeld. Die alledaagse spreektaal met sy nie-estetiese banaliteite word hier ontgin, gekombineer met effektiewe hoewel kras beeldgebruik om tot die waarheid op grondvlak deur te dring. Daar is dan ook verse oor die aktualiteite van die eietydse lewe, soos die sosio-politieke en maatskaplike omstandighede, die liefde en kinders. Die oorheersing van mans word afgeskud deur veral die afskud van die manlike orgaan as seksuele magsimbool. Die bevrydingstema regdeur die bundel het dan betrekking nie net op die gelyktydige politieke bevryding nie, maar ook op die bevryding van die vrou. Die deurlopende motief is stryd en protes, om sodoende alle oorheersing en norme af te skud, of dit nou polities, seksualiteit, geslagtelik of taalgebruik is.[27][28][29][30] Die bundel word in ses afdelings verdeel. In 1996 is Gedigte 1989–1995 op die kortlys vir die toekenning van die Helgaard Steyn-prys.
Na afloop van die WVK en nadat Krog onder andere die Richtersveld besoek en ook deelneem aan ’n toer deur Wes-Afrika na Timboektoe, verskyn die digbundel Kleur kom nooit alleen nie. Hierin besin sy oor die kontinent, sy geskiedenis en sy mense, veral oor die pyn en wreedheid wat dit kenmerk. Deur wedersydse respek en medemenslike liefde kan die wonde egter geheel word en die skanse tussen wit en swart, man en vrou afgebreek word. Na die koms van demokrasie bly die littekens van die verlede oor en hierdie kenmerk word getipeer deur die afdelings van die bundel met die woord “weefsel” saam te snoer.[31] Kleur kom nooit alleen nie word in 2001 bekroon met die heel eerste RAU-prys vir skeppende skryfwerk en is in 2004 op die kortlys vir die toekenning van die Helgaard Steyn-prys.
Sy vertaal self ’n keur uit haar gedigte in Engels, wat as Down to my last skin gepubliseer word.[32] Die ENB Vita-prys word in 2001 aan haar toegeken vir Down to my last skin, met die beoordelaars wat die mening uitspreek dat hierdie gedigte nie as vertalings lees nie, maar as skeppings in eie reg.
Die bundel Verweerskrif doen Krog se reputasie gestand as digter wat grense oorskry en deur aanvaarde norms breek. Sy ondersoek die intens persoonlike onderwerp van die ouerwordende, menopousale vrou, wat voorheen hoofsaaklik as “onpoëties” beskou is. Weereens is die gedigte kenmerkend eerlik, reguit en uitgesproke oor die verwerende en disintegrerende fisiese liggaam, asook die wye spektrum van emosionele belewenis wat daarmee gepaardgaan, soos woede, weerstand, verlies, weemoed en pyn. Die titel dui op die tweedelige betekenis van fisiese verwering asook digterlike verweer teen die aftakeling. Die voorblad van die bundel sluit ten nouste met die inhoud saam en toon die naakte liggaam van ’n ouer wordende vrou.[33][34] Verweerskrif verower in 2007 die Proteaprys vir die beste digbundel van die voorafgaande jaar en is in hierdie jaar ook op die kortlys vir die Universiteit van Johannesburg-prys. Die Engelse verwerking van hierdie bundel, Body bereft, verskyn tesame met die Afrikaanse uitgawe.
Mede-wete en die Engelse weergawe daarvan, Synapse (’n vertaling van Karen Press) word gelyktydig gepubliseer. Hierdie bundel het sy ontstaan grootliks uit die ervaring van ’n jaar se verblyf in Duitsland, waar Krog aan verskeie unieke ervarings blootgestel is.[35][36][37][38] Mede-wete is in 2015 op die kortlys vir die toekenning van die Universiteit van Johannesburg-prys en verower in hierdie jaar die Elisabeth Eybers-prys en die ATKV-prys vir poësie.
Digter wordende is haar eie keur uit al haar gedigte.[39] In hierdie bundel orden sy haar gedigte tematies in vyf afdelings, eerder as chronologies. Die vyf afdelings is gedigte oor die verhouding tussen man en vrou, die verhouding tussen ma en kind, die skryfproses, die land en Lady Anne.[40]
Versamelbundels
wysigHaar gedigte word opgeneem in talle versamelbundels, wat insluit Groot verseboek, Die Afrikaanse poësie in ’n duisend en enkele gedigte, Digters en digkuns, Die dye trek die dye aan,[41] Woordpaljas, Liggaamlose taal, Goudaar, My Afrikaanse verseboek, Kraaines, Verse vir Opperman, Majesteit, die kat, Die goue vreugde, Voorspraak en Die mooiste Afrikaanse liefdesgedigte. In 2020 word van haar gedigte in Vers en vrou opgeneem. [42]
Sy publiseer ook in letterkundige tydskrifte soos Standpunte en van haar gedigte word in die April 1985 uitgawe van die Belgiese tydskrif Kruispunt opgeneem. Uit haar bundels Kleur kom nooit alleen nie, Gedigte 1989–1995, Jerusalemgangers, Lady Anne, Verweerskrif, Otters in Bronslaai, Met woorde soos met kerse, Die sterre sê ‘tsau’ en Country of My Skull vertaal sy en ander vertalers ’n aantal gedigte waarvan ’n keur opgeneem word in die Engelse bundel Skinned.[43] Hierdie bundel word ook in Amerika uitgegee, ’n eerste vir Antjie. Haar gedigte word vertaal in onder andere Engels, Nederlands, Italiaans, Spaans, Sweeds en Serwies, terwyl sommiges ook getoonset word.[44]
Kinderversies
wysigSy lewer ook werk vir kinders. Mankepank en ander monsters is kinderverse waarin monsters soos die krokodil, die tokkelos, Antjie Somers en spoke in ’n idilliese omgewing saam met feetjies en meerminne woon. Sodoende word die Afrikaanse (hoofsaaklik Westerse) kinderkultuur met dié van die swart volke vermeng.
Voëls van anderste vere is ’n interessante eerste in die Afrikaanse kinderpoësie, aangesien elke Afrikaanse gedig ook ’n Engelse en Xhosa weergawe bevat, vertaal deur Michael Cope en Sandile Dikeni. Onderwerpe wat aangeroer word, is diere, die kind se leefwêreld en verwysingsraamwerk en die multikulturele samelewing.
Sy verwerk ook Robert Browning se weergawe van die klassieke Die rottevanger van Hamelndorp in Afrikaanse beryming.
In Fynbos-feetjies skryf sy gedigte oor die natuur en plantegroei, ryklik geïllustreer deur Fiona Moodie. Dit is veral die Kaapse blomme en plante wat beskryf word, met realistiese illustrasies van plante, diere, insekte en reptiele. Selfs die wetenskaplike name word soms weergegee, sodat die boek ook ’n opvoedkundige funksie vervul tesame met die vermaak.[45] Hierdie bundel word in Engels vertaal deur Gus Ferguson. Van haar kinderverse word opgeneem in Nuwe Kleuterverseboek.
Prosa
wysigToenemend maak sy ook op prosagebied ’n bydrae en begin al hoe meer om haar in hierdie genre van Engels te bedien om sodoende ’n groter mark te bereik. Sy skryf ’n roman wat as Relaas van ’n moord (in Engels vertaal as Account of a murder) gepubliseer word. Hierin kombineer sy op vindingryke wyse feit en fiksie van die voorval toe sy en haar familie aan die einde van die apartheidsjare by ’n moord op Kroonstad betrek word en sy as staatsgetuie in die hof moet getuig. Dit gebeur toe ’n lid van Umkhonto we Sizwe ’n bendeleier doodskiet en die moordwapen daarna op haar voorstoep versteek. Hierdie voorval het groot invloed op haar verhouding met haar man en kinders. In die roman word die politieke gebeure en menings van die tyd, asook die verraad en morele stryd om reg en verkeerd ondersoek.
Die opspraakwekkende Country of my skull skryf sy eers in Afrikaans en vertaal dit dan in Engels met die hulp van Ivan Vladislavic. Hierin gee sy verslag van die werk van die WVK en beeld onder andere deur die regstreekse woorde van slagoffers die misdade uit wat tydens die apartheidsbewind gepleeg is. Sodoende word die volle afgryslikheid van dinge wat gebeur het effektief gekommunikeer. As “medepligtige” weens haar eie wit vel gee sy ook haar eie perspektief in soeke na heling.[46][47] Vir Country of my skull verower sy in 1999 die Sunday Times Alan Paton Award vir nie-fiksie en ook ’n toekenning van die internasionale Hiroshima Stigting vir Vrede en Kultuur, terwyl hierdie boek ook verskyn onder die lys van die tophonderd boeke uit Afrika in die twintigste eeu wat deur kenners van die vasteland saamgestel is. Die boek word in 1999 ook eervol vermeld in die Noma-toekennings. Sy wen in 2000 die Booksellers’ Choice Award vir die boek wat hulle die meeste geniet het om te verkoop, naamlik Country of my skull, asook in 2001 ’n Olive Schreiner-prys vir hierdie boek. ’n Internasionale rolprent getiteld In my country word van Country of my skull gemaak met Juliette Binoche en Samuel L. Jackson in die hoofrolle, maar die fiktiewe liefdesverhouding tussen die hoofkarakters wat die draaiboekskrywers gebruik om die sensasie te laai werk negatief in op die ontvangs en ervaring van die rolprent. Die boek word voorgeskryf aan universiteite in Amerika en Europa as deel van die leerplan wat handel oor die optekening van die verlede. Country of my skull word in verskeie tale vertaal, insluitende Italiaans, Duits, Spaans, Deens en Nederlands.
A change of tongue tree in gesprek met haar moeder[48] en gee ’n relaas oor die nuwe Suid-Afrika met sy winste in vergelyking met die apartheidsjare en ook sy probleme en tekortkominge. Dit is ook ’n outobiografie met ’n besondere fokus op Kroonstad, die digter se gebied van herkoms. Besonder boeiend is die agtergrond tot haar digterskap. Die sentrale boodskap van die boek is dat aanpassing noodsaaklik en onafwendbaar is en met die nuwe omstandighede moet mense aanpas. Aanpassing is egter slegs moontlik as daar ’n geheue is van die verlede. In 2004 verower sy weer die Booksellers Award vir die boek wat boekhandelaars die meeste geniet om te verkoop, naamlik A change of tongue. Hierdie boek skryf sy oorspronklik in Afrikaans en vertolk dit daarna in Engels.[49][50][51] Die Afrikaanse weergawe word ook later gepubliseer as ’n Ander tongval.[52]
In Begging to be black vertel sy drie verhale, naamlik weer die verhaal van die moord op Kroonstad, die verhaal van die Basoetoe-koning Moshoeshoe I en ’n relaas oor haar verblyf in Europa as navorsingsgenoot in Berlyn. Deur hierdie verhale ondersoek sy hoe die kultuur waarvandaan jy kom jou persepsies kleur en dat optredes deur swart mense vanuit ’n swart oogpunt verstaan moet word.[53][54] Begging to be black is in 2010 op die kortlys vir die toekenning van die Alan Paton-prys.
Oor die WVK publiseer sy in 2009 die boek There was this goat – Investigating the Truth Commission testimony of Notrose Nobomvu Konile, wat sy saam met Nosisi Mpolweni en Kopano Ratele skryf.
Conditional Tense: Memory and Vocabulary after the South African Truth and Reconciliation Commission fokus op die ontwikkelings in die Suid-Afrikaanse demokrasie na afloop van die Waarheid- en Versoeningskommissie. Ná die aanvanklike optimisme het die effek van die land se geskakeerde verlede en traumatiese gebeure soos kolonialisme, die Anglo-Boereoorlog, apartheid en die impak van voortdurende rassisme, kapitalistiese eksploitasie en korrupsie die samehorigheid van die land se mense grootliks verongeluk. Die skrywer ondersoek in ’n aantal artikels verskeie tekste uit alle hoeke van die samelewing om ’n meer tolerante en begrypende toekomspad aan te dui. Tekste van swart vroue, Afrikanermans en strokies word bespreek saam met die werk van Afrika-filosowe, teoloë en Nobelpryswenners.
Drama
wysigHaar toneelstuk Waarom is die wat voor toyi-toyi altyd so vet word in 1999 by die Aardklop Kunstefees en by die Markteater in Johannesburg opgevoer met Marthinus Basson as regisseur. Die drama spreek die probleme aan van die inwoners van die nuwe Suid-Afrika, wat moet leer om saam te leef en van hulle vooroordele ontslae te raak. Dit is ’n tweegesprek tussen ’n wit vrou (Trudie) en ’n swart vrou (Gugu). Beide is ma’s met kinders in ’n voorstedelike laerskool en is getroud met mans wat aan die weermag verbonde is en vroeër in die struggle teen mekaar geveg het. Gugu se man is nou in ’n hoër rang aangestel as Trudie s’n, ten spyte van laasgenoemde se langer diensjare. Trudie en Gugu is besig om ’n muurskildery te verf terwyl hulle die verhouding van swart mense met Afrikaners bespreek. Dit vat nie lank voordat hulle mekaar te lyf wil gaan nie, maar die muurskildery moet klaar.[55]
’n Ander tongval word deur Saartjie Botha omgesit in ’n toneelstuk en onder andere by die KKNK opgevoer. Die komponis Rudiger Meyer skryf musiek wat Antjie se eie voorlesings uit Begging to be black vergesel, gespeel deur die pianis Jill Richards en gekombineer met agtergrondklanke uit Berlyn vir die produksie Antjie in Berlin. Hierdie produksie open in 2012 by die Grahamstad Nasionale Kunstefees. Antjie vertaal ook Mamma Medea, ’n toneelstuk van die Belgiese Tom Lanoye, wat rofweg gebaseer is op die antieke Griekse drama Medea van Euripides.
Vertalings en samestellings
wysigBenewens haar eie kreatiewe skryfwerk vertaal sy ook gedigte uit die ander inheemse Suid-Afrikaanse tale in Afrikaans en publiseer dit as Met woorde soos met kerse.[56] Hierdie bundel is ’n baie waardevolle toevoeging tot die letterkundige skat binne Afrikaans en bevat gedigte wat strek oor ’n tydperk van meer as 150 jaar en gedigte uit die letterkundes van die /Xam, Xhosa, Zoeloe, Ndebele, Swati, Venda, Tsonga, Noord-Sotho, Tswana en Suid-Sotho insluit. Benewens die vertalings sluit sy dikwels ook verhelderende inleidings tot die gedigte in.[57][58] In 2003 ontvang sy die Suid-Afrikaanse Vertalersinstituut se prys vir die vertaling van inheemse gedigte in Met woorde soos met kerse en hierdie boek is in dieselfde jaar op die kortlys vir die toekenning van die W.A. Hofmeyr-prys. Haar vertalings van San-digters se gedigte word as die sterre sê ‘tsau’ en the stars say ‘tsau gepubliseer.[59][60] In 2005 is Die sterre sê ‘tsau’ op die kortlys vir die toekenning van die M-Net-prys vir poësie.
Haar en André P. Brink se Engelse vertaling van die gedigte van Ingrid Jonker (Black butterflies – selected poems) is in 2009 op die kortlys vir die literêre vertalingsprys van die Suid-Afrikaanse vertalersinstituut.
Nelson Mandela se Long walk to freedom vertaal sy as Lang pad na vryheid en die Nederlandse skrywer se boek “Mondvol glas, oor Demitrios Tsafendas wat dr. Hendrik Verwoerd vermoor het, word Domein van glas in Afrikaans.[61][62]
Antjie vertaal ook Mamma Medea, ’n toneelstuk van die Nederlandse Tom Lanoye, wat rofweg gebaseer is op die antieke Griekse drama Medea van Euripides. Prinses Medea van Kolchis raak verlief op Jason, die barbaarse leier van die Argonoute. Sy verraai haar vader en help Jason om die Goue Vag te buit nadat Jason haar broer vermoor het. Medea vlug saam met Jason na Korinthe, waar Jason sy voorneme aankondig om ook met Kreousa, die dogter van koning Kreon van Korinthe, te trou. In haar knap versvertaling bou Krog ook verwysings in na tydgenootlike Suid-Afrikaanse werklikhede en word verskeie variëteite van Afrikaans benut. By 2002 se Aardklop Kunstefees ontvang die regisseur Marthinus Basson Beeld Plus se Aartvarkprys vir innoverende werk vir sy ontwerp en regie van hierdie stuk.
In 2013 word haar vertaling van Athol Fugard se drama The captain’s tiger as Die kaptein se tier by die Suidoosterfees in Kaapstad opgevoer. Sy vertaal ook Sam van Ingrid Vander Veken en Die gelukkige prins van Oscar Wilde. Haar eie werke is al vertaal in onder andere Engels, Nederlands, Frans, Spaans, Sweeds en Serwies.
As samesteller versorg sy onder andere Deurloop, ’n keuse uit die essays van haar moeder, Dot Serfontein; Losvoor, ’n versameling van Afrikaanse gedigte; Die dye trek die dye aan, ’n bundel erotiese poësie saam met Johann de Lange en saam met Alfred Schaffer versorg sy Nuwe stemme 3, ’n bundel gedigte uit die werk van belowende digters.[63][64]
Eerbewyse
wysigHaar werk en haar persoon word verskeie kere met eerbewyse bekroon. In 1986 vervaardig Carl Theunissen en André van den Heever ’n televisieprogram oor haar wat ’n ATKV-prys wen. As erkenning van haar rol as een van die belangrikste Suid-Afrikaanse stemme nooi Poetry International haar in 1992 en weer in 2004 na Rotterdam vir die jaarlikse poësiefees om op te tree saam met digters uit die res van die wêreld. In 1996 ontvang sy die Foreign Correspondent Award vir uitstaande joernalistiek met haar verslagdoening oor die WVK vir haar artikels wat in Mail & Guardian verskyn het en in dieselfde jaar word sy en haar span bekroon met die Pringle-prys vir uitnemendheid in joernalistiek.
Sy lewer die sleuteltoesprake in 1998 by die Zimbabwe Book Fair en ook by die Conference on Women and Violence in Washington in Amerika, wat deur die Wêreldbank gereël is. Robert Dorsman vertaal van haar gedigte in Nederlands wat in 1999 as Om te kan asemhaal gepubliseer word. In 2000 ontvang sy die Year 2000 Award van die Hiroshima Foundation for Peace and Culture vir haar bydrae tot waarheid en versoening in Suid-Afrika. Sy word uitgenooi om lesings oor die WVK te hou by onder andere die Universiteite van Londen en Glasgow in die Verenigde Koninkryk, Essen en Dortmund in Duitsland, Utrecht in Nederland, Antwerpen in België en McGill, Bishops, Carleton en Toronto in Kanada. In Rwanda is sy die leier van die Engelse sessie by ’n konferensie oor die skryfkuns. Sy verskyn ook gereeld op radioprogramme oor wêreldsake van die , die Dutch World Service in Hilversum en die Belgiese, Australiese, Nieu-Seelandse en Amerikaanse radiostasies.
Die Tavistock-kliniek in Londen ken in 2002 ’n eredoktorsgraad aan haar toe vir die bydrae wat haar werk tot die veredeling van wêreld-humanisme gelewer het. Sy word in 2003 genooi om die Internasionale Letterkundefees Winternachten in Den Haag te open met ’n orakelspreuk oor die toekoms van Afrikaans. Die Klein Karoo Nasionale Kunstefees vereer haar in 2004 met ’n Afrikaans Onbeperk Kanna-toekenning vir vernuwende denke. Ook in 2004 ken die Universiteit van die Oranje-Vrystaat ’n eredoktorsgraad aan haar toe en word sy deur die Kovsie-Alumnibond vereer en benoem as Oud-Kovsie van die Jaar. Die Universiteit van Stellenbosch verkies haar in 2004 tot die raad van hierdie universiteit. In 2009 word die spesiale uitgawe van die jaarlikse Nederlandse Gedichtendag deur haar geskryf, die eerste keer dat hierdie uitgawe nie oorspronklik Nederlandstalige gedigte bevat nie. Die titel van die siklus van nege gedigte is Waar ik jou word. Die uitgawe bevat ook Nederlandse vertalings van die gedigte. Die ATKV bewys in 2009 hulle hoogste eerbetoon aan haar deur haar te vereer met ’n ATKV Prestige-toekenning, wat tydens die Klein Karoo Nasionale Kunstefees op Oudtshoorn aan haar oorhandig word. By Winternachten 2010, die internasionale literatuur- en rolprentfees in Den Haag, lewer sy die groot openingslesing. In April 2012 ken die Universiteit van Stellenbosch ’n eredoktorsgraad aan haar toe en in dieselfde jaar vereer die Tuks-Alumni Raad haar met ’n Laureaat-toekenning. Nederland vereer haar met die viering van haar sestigste verjaarsdag in 2012 met 44 Gedichten voor Antjie, ’n gedenkbundel met opdragverse onder redaksie van Peter Swanborn en Robert Dorsman.
In Februarie 2013 word die produksie Woorde met wieke in die Oude Libertas-teater op Stellenbosch op die planke gebring, waar verskeie vooraanstaande Afrikaanse kunstenaars (insluitende Coenie de Villiers, Jak de Priester, Herman van den Bergh en Andries Bezuidenhout), hulle toonsettings van haar gedigte uitvoer. In 2014 val ’n besondere eer haar te beurt wanneer die bundel Körper, beraubt met vertalings van haar gedigte uit die bundels Verweerskrif en Mede-wete deur Barbara Jung in Duits verskyn, die eerste keer dat ’n Duitse bundel van ’n Afrikaanse digter gepubliseer word.
Daar word ook boeke geskryf oor Antjie Krog se werk, insluitende Pieter Conradie se Geslagtelikheid in die Antjie Krog-teks en Louise Viljoen se Ons ongehoorde soort: beskouings oor die werk van Antjie Krog, terwyl Judith Lütge Coullie en Andries Visagie as redakteurs ’n aantal belangrike artikels oor haar werk byeenbring in die boek Antjie Krog: An ethics of body and otherness. Anthea Garman skryf die studie Antjie Krog and the post-apartheid public sphere, waarin haar lewe en werk en veral haar belangrikheid as politieke aktivis post-apartheid ontleed word.
Publikasies
wysigDigbundels
wysig- Dogter van Jefta (1970)
- Januarie-suite (1972)
- Beminde Antarktika (1974)
- Mannin (1974)
- Otters in bronslaai (1981)
- Jerusalemgangers (1985)
- Lady Anne (1989)
- Gedigte 1989–1995 (1995)
- Kleur kom nooit alleen nie (2000)
- Down to my last skin (2000)
- Verweerskrif (2006)
- Mede-wete (2014)
- Plunder (2022)
Gedigte vir kinders
wysig- Mankepank en ander monsters (1989)
- Voëls van anderste vere (1992)
- Fynbosfeetjies deur Antjie Krog en Fiona Moodie (illustreerder) (2007) Ook in Engels gepubliseer as Fynbos Fairies.
- Vetplantfeetjies deur Antjie Krog, Ingrid Kok en Fiona Moodie (illustreerder) (2022) Ook in Engels gepubliseer as Vetplant Fairies.
Bloemlesings
wysig- Met woorde soos met kerse (2002)
- die sterre sê 'tsau (2004)
Drama
wysig- Waarom is die wat voor Toyi-toyi altyd vet? (1999)
Vertaling
wysig- Domein van glas, uit die Nederlandse Mondvol Glas deur Henk van Woerden
- Lang pad na vryheid, uit die Engelse Long Walk to Freedom deur Nelson Mandela
- Mamma Medea, uit die Vlaamse drama Mamma Medea deur Tom Lanoye
Toekennings
wysigSy verwerf die volgende toekenning:[65]
- Eugene Maraisprys (1973)
- Reina Prinsen Geerligs-prys (1976)
- Rapport-prys (1987)
- Hertzogprys (1990)
- Buitelandse medewerker-toekenning (1996)
- Pringle-toekenning (1996)
- Alan Paton-toekenning (1996)
- Booksellers-toekenning (1999)
- Hirosjima-vredes- kultuurstigting-toekenning (2000)
- Olive Schreiner-prys vir prosa (2000)
- RAU-prys vir Skeppende Skryfwerk (2001)
- Suid-Afrikaanse Vertalersinstituut toekenning vir voortreflike vertaling (2003)
- Hertzogprys vir Mede-wete (2014) in 2017[66]
- Gouden Ganzenveer (2018), 'n Nederlandse literatuurprys[67]
- UJ-prys vir Plunder (2022) in 2023[68]
- Hertzogprys vir Plunder (2022) in 2023
Bronne
wysigBoeke
wysig- Askes, H. en Landman, J.N. (samestellers). Voorspraak. Tafelberg-Uitgewers Beperk Kaapstad Eerste uitgawe Tiende druk 1994
- Beukes, W.D. (red.) Boekewêreld: Die Nasionale Pers in die uitgewersbedryf tot 1990. Nasionale Boekhandel Bpk. Kaapstad Eerste uitgawe eerste druk 1992
- Botha, Elize en Pretorius, Réna (reds.) Samehang en sin. Tafelberg-Uitgewers Kaapstad Eerste druk 1983
- Cloete, T.T. (red.) Die Afrikaanse literatuur sedert sestig. Nasou Beperk Eerste uitgawe 1980
- Gouws, Tom. Antjie Krog (1952-). in Van Coller, H.P. (red.) Perspektief en Profiel Deel I. J.L. van Schaik-Uitgewers Pretoria Eerste uitgawe 1998
- Grové, A.P. Letterkundige sakwoordeboek vir Afrikaans. Nasou Beperk Vyfde uitgawe Eerste druk 1988
- Kannemeyer, J.C. Geskiedenis van die Afrikaanse literatuur 2. Academica, Pretoria, Kaapstad en Johannesburg Eerste uitgawe Eerste druk 1983
- Kannemeyer, J.C. (red.) Kraaines. Human & Rousseau Kaapstad en Johannesburg Eerste uitgawe 1988
- Kannemeyer, J.C. Verse vir die vraestel. Tafelberg-Uitgewers Beperk Eerste uitgawe 1998
- Kannemeyer, J.C. Die Afrikaanse literatuur 1652–2004. Human & Rousseau Kaapstad en Pretoria Eerste uitgawe 2005
- Nienaber, P.J., Roodt, P.H. en Snyman, N.J. (samestellers) Digters en digkuns. Perskor-Uitgewers Kaapstad Vyfde uitgawe Sewende druk 2007
- Pheiffer, R.H. Woordpaljas. Human & Rousseau Kaapstad en Johannesburg Derde uitgawe Derdedruk 1993
- Van Coller, H.P. (red.) Perspektief en Profiel Deel 2. J.L. van Schaik-Uitgewers Pretoria Eerste uitgawe 1999
- Van Coller, H.P. (red.) Perspektief en Profiel Deel 3. Van Schaik-Uitgewers Pretoria Eerste uitgawe 2006
Tydskrifte en koerante
wysig- Anoniem. Antjie Krog word hier nou ’n Antjie Somers. Rapport, 15 September 1985
- Anstey, Gillian. When the truth hurts the heart. Sunday Times, 23 Mei 1999
- Brink-de Wind, Marian. ’Lady Anne’ deur die oog van die vis. Tydskrif vir Letterkunde. Jaargang 30 no. 2, Mei 1992
- Brümmer, Willemien. Net ’n ou ‘battle-axe’. Beeld, 3 Junie 2006
- Brynard, Karin. ‘Wit mêrrim’ se woorde skroei. Beeld, 28 Februarie 2011
- Burger, Karin. My boek is so goed, hoekom kry ek so min? Rapport, 1 Maart 2009
- Cloete, T.T. Tendense in vyf nuwe digbundels. Tydskrif vir Letterkunde. Jaargang 47 no. 1, Herfs 2010
- Coetzee, Jan. Antjie in somer van haar liefde. Rapport, 10 Oktober 1976
- De Bruin, Philip. Antjie en haar ma verskil, maar daar’s geen wrywing. Die Burger, 15 Julie 1993
- Deloof, Jan (samesteller). Skryf asseblief terug. Kruispunt. No. 95 April 1985
- De Wet, Annelie. Getemperde Antjie Krog is terug. Beeld, 8 September 1981
- Eie korrespondent. Antjie had nie tyd vir beryming. Die Burger, 3 Desember 1992
- Erasmus, Elfra. 'Bieg-prys’ is ’n eer. Beeld, 19 Augustus 2004
- Erasmus, Elfra. Jonges vermy digkuns om weg te kom van oues en hul stink verlede. Beeld, 18 September 2004
- Ester, Hans. Afrikaanse poësie vir Nederlandse gedigtedag. Plus, 5 Februarie 2009
- Eybers, Johan. Antjie Krog kry prys vir nuwe bundel. Rapport, 18 November 2001
- Gilfillan, F.R. Huldigingswoord vir die toekenning van die Hertzogprys. Tydskrif vir Letterkunde. Jaargang 28, no. 4, November 1990
- Gouws, Tom. Die haplografiese lees van Antjie Krog. Tydskrif vir Letterkunde. Jaargang 28, Februarie 1990
- Greeff, Rachelle. Wat deurnagdans met feetjievoete maak. Rapport, 8 Julie 2007
- Hambidge, Joan. Krog se vertalings net seekoei-oortjies. Beeld, 7 Desember 2002
- Hugo, Daniel. Feetjies vir Afrika? By, 28 Julie 2007
- Jackson, Neels. Krog ‘vra onhaalbare’, maar kry lof vir rasgesprek. Beeld, 5 Mei 2010
- Jacobs, Sean. Krog groet blad vir SAUK pos. Die Burger, 14 Januarie 1995
- Johl, Johann. Musiek en literatuur: ’n Voorstudie met verwysing na die oeuvre van Antjie Krog. Standpunte. Nuwe reeks Februarie 1981
- Kannemeyer, J.C. Die horries van A.E. Samuel (gebore Krog). Tydskrif vir Letterkunde. Augustus 1989
- Korrespondent. Ma Antjie M.A. Die Burger, 27 April 1983
- Krog, Antjie. Van digter tot ‘podiumbeest’. By, 18 November 2006
- La Vita, Murray. Verlig oor elke omstrede bundel. Naweek-Beeld, 14 Maart 2009
- Lemmer, Erika. Volminkte sonnette in die Krog-oeuvre: ‘trassies wat uit definisie vry breek’. Tydskrif vir Letterkunde. Jaargang 34 no.3, Augustus 1996
- Le Roux, André. Die minste skade met my gedigte. Die Burger, 28 April 1987
- Le Roux, Frieda. Krog se stem kry Berlyn-klank by. Beeld, 3 Julie 2012
- Leuvennink, Jacqueline. Antjie Krog sit mens-wees op papier. Sarie Marais, 28 April 1982
- Ley, Marga. Die punt waar jou lyf teen jou gedraai het. Beeld, 30 September 2006
- Loots, Sonja. Die tong van transformasie. Rapport, 12 Oktober 2003
- Malan, Marlene. Twis oor tantièmes. Rapport, 15 Februarie 2009
- Marais, Danie. Vraag en antwoord met Antjie Krog. Boeke-Insig, no. 1 Lente 2007
- Nieuwoudt, Stephanie. WVK ’n storie anderkant woorde, sê Krog oor boek. Beeld, 28 April 1998
- Nieuwoudt, Stephanie. Lewende legendes. Plus, 19 November 1999
- Nieuwoudt, Stephanie. Met dié bundel is alles vryer. Beeld, 16 Oktober 2000
- Nieuwoudt, Stephanie. Vertaling is altyd ’n vorm van verraad, maar hou taal soepel. Beeld, 13 September 2002
- Nieuwoudt, Stephanie. Ego laat die tonge klap. Naweek-Beeld, 11 Oktober 2003
- Parker, Elize en Botha, Annél. Antjie se nuwe stem. Sarie, November 2003
- Pieterse, Henning. Voorgeskrewe poësie. Tydskrif vir Letterkunde. Jaargang 29 no. 4, November 1991
- Pople, Laetitia. Krog se boek dalk rolprent. Beeld, 7 Desember 1998
- Pretorius, Antoinette. Bodily disintegration and successful ageing in Body Bereft by Antie Krog. Tydskrif vir Letterkunde. Jaargang 52 no. 2 Lente 2015
- Prins, Jo. Khoisan-verwerkings in Afrikaans in Berlyn.
- Retief, Hanlie. Die binnekant en buitekant van Samuels én Krog. Rapport, 15 Oktober 2000
- Sachs, Albie. Antjie, in vyf strofes. Bylae by Nasnuus, November 2000
- Samuel, Andries. Die grootmense wat so grawe. Rapport, 7 Junie 2009
- Schaffer, Alfred. Om deur al die beknellings te bars. Beeld, 3 Januarie 2015
- Scholtz, Hettie. Sy weet waarheen sy op pad is. Insig, Oktober 2000
- Scholtz, Hettie. Die stem van Antjie. Insig, Junie 2002
- Schutte, H.J. Gedig-ontledings. Tydskrif vir Letterkunde. Nuwe reeks 20 no. 4, November 1982
- Slabber, Coenie. Antjie se mense. Rapport, 3 Mei 1987
- Slabber, Coenie. Deurbraak met Antjie se ‘Anne’. Rapport, 22 April 1990
- Slabbert, Antoinette. Bitterpits kunsskat. Beeld, 3 Januarie 2005
- Smith, Francois. Antjie en die Nagtegaaltjie. Insig, Mei 2004
- Smith, M.E. Gedigte van Antjie Krog. Tydskrif vir Letterkunde. Jaargang 24 no. 3, Augustus 1986
- Smuts, Dene. Die dilemma van Antjie Krog. Beeld, 30 Augustus 1975
- Snyman, N.J. Verse van Antjie Krog: Klein vredes van die liefde. Tydskrif vir Letterkunde. Jaargang29 no. 1, Februarie 1991
- Snyman, N.J. Antjie Krog aan boord Sir Edward Hughes. Tydskrif vir Letterkunde. Jaargang 32 no. 4, November 1994
- Van der Merwe, Kirby. Om swart te dink. By, 14 November 2009
- Van Niekerk, Jacomien. Biografie in die pryslied: die bydrae van Antjie Krog naas twee Xhosa-pryssangers. Tydskrif vir Letterkunde. Jaargang 44 no. 2, Lente 2007
- Van Rooyen, Tineke. Vier gedigte’. Tydskrif vir Letterkunde. Jaargang 31, no. 2, Mei 1993
- Van Zyl, Johan. Antjie se asem. Naweek-Beeld, 21 Desember 2002
- Van Zyl, Wium .Van ‘Djokjakarta’ tot ‘Die ballade van die onwaarskynlike seun’. Tydskrif vir Letterkunde. Jaargang 28 no. 3, Augustus 1990
- Viljoen, Louise. Antjie Krog en haar literêre moeders: die werking van ’n vroulike tradisie in die Afrikaanse poësie. Tydskrif vir Letterkunde. Jaargang 44 no. 2, Lente 2007
Internet
wysig- Brümmer, Willemien. Die Burger: http://152.111.1.87/argief/berigte/dieburger/2006/06/02/DB/15/Krog.html
- De Vries, Willem. Die Burger: http://152.111.1.87/argief/berigte/dieburger/2012/09/20/SK/14/antjiekrog_denhaag.html[dooie skakel]
- Erasmus, Elfra. Volksblad: http://152.111.11.6/argief/berigte/volksblad/2004/08/23/VB/8/03.html
- Hambidge, Joan. Beeld: http://152.111.1.88/argief/berigte/beeld/1993/09/16/5/1.html
- La Vita, Murray. Die Burger: http://152.111.1.87/argief/berigte/dieburger/2009/03/13/SK/13/krogg.html
- Nieuwoudt, Stephanie. Beeld: http://152.111.1.88/argief/berigte/beeld/1999/11/19/3/8.html[dooie skakel]
- Retief, Hanlie. Rapport: http://152.111.1.87/argief/berigte/rapport/2000/10/15/5/2.html
- Smith, Francois. Die Burger: http://152.111.1.87/argief/berigte/dieburger/2003/10/16/DB/10LDN/05.html[dooie skakel]
- ""Antjie Krog is Nobelprijs-waardig"". LitNet. 13 September 2018. Besoek op 16 September 2018.
Ongepubliseerde dokumente
wysig- Olivier, Fanie. Handleiding oor ‘Fynbos feetjies’. “Boeke-Insig
Verwysings
wysig- ↑ 1,0 1,1 NB-Uitgewers: http://www.nb.co.za/authors/2076 Geargiveer 28 November 2017 op Wayback Machine
- ↑ Esaach: http://www.esaach.org.za/index.php?title=Krog,_Antjie_(Anna_Elizabeth)
- ↑ Poetry International: http://www.poetryinternationalweb.net/pi/site/poet/item/5372 Geargiveer 3 Februarie 2014 op Wayback Machine
- ↑ 4,0 4,1 Esat: http://esat.sun.ac.za/index.php/Antjie_Krog
- ↑ Coetzee, A.J. Standpunte. Nuwe reeks 100, April 1972
- ↑ Brink, André P. Rapport, 10 Desember 1972
- ↑ Le Roux, André. Die Burger, 30 Augustus 1984
- ↑ 8,0 8,1 Spangenberg, D.F. Tydskrif vir Letterkunde. Nuwe reeks 13 no. 4, November 1975
- ↑ 9,0 9,1 Brink, André P. Rapport, 21 September 1975
- ↑ 10,0 10,1 Brink, André P. Voorlopige Rapport. Human & Rousseau Kaapstad en Pretoria Eerste uitgawe 1976
- ↑ 11,0 11,1 Cloete, T.T. Tydskrif vir Geesteswetenskappe. Jaargang 16 no. 2, Junie 1976
- ↑ 12,0 12,1 Johl, Johann. Standpunte. Nuwe reeks 125 Oktober 1976
- ↑ Kannemeyer, J.C. Rapport, 31 Julie 1994
- ↑ Hambidge, Joan. Tydskrif vir Letterkunde. Jaargang 33 no. 2, Mei 1995
- ↑ Le Roux, André. Beeld, 19 Oktober 1981
- ↑ Brink, André P. Standpunte. Nuwe reeks 161, Oktober 1982
- ↑ Cloete, T.T. Tydskrif vir Geesteswetenskappe. Jaargang 22 no. 2, Junie 1982
- ↑ Cloete, T.T. Tydskrif vir Letterkunde. Nuwe reeks 20 no. 3, Augustus 1982
- ↑ Galloway, Francis. Die Transvaler, 2 November 1981
- ↑ Brink, André P. Rapport, 19 Januarie 1986
- ↑ Grové, A.P. Tydskrif vir Geesteswetenskappe. Jaargang 26 no. 3, September 1986
- ↑ Viljoen, Louise. Die Burger, 28 Desember 1989
- ↑ Conradie, Pieter. Rapport, 13 Augustus 1989
- ↑ Gouws, Tom. Insig, Oktober 1989
- ↑ Grové, A.P. Tydskrif vir Geesteswetenskappe. Jaargang 30 no. 3, September 1990
- ↑ Kannemeyer, J.C. Op weg na 2000. Tafelberg-Uitgewers Beperk Eerste uitgawe 1998
- ↑ Kannemeyer, J.C. Op weg na 2000. Tafelberg-Uitgewers Beperk Eerste uitgawe 1998
- ↑ Gouws, Tom. Beeld, 1 April 1996
- ↑ Hambidge, Joan. Tydskrif vir Letterkunde. Jaargang 34 no.3, Augustus 1996
- ↑ Jansen, Ena. Insig, Junie 1996
- ↑ Snyman, Henning. Rapport, 3 Desember 2000
- ↑ Nel, Jo. Beeld, 19 Februarie 2001
- ↑ De Lange, Johann. Rapport, 16 April 2006
- ↑ Van Vuuren, Helize. Beeld, 17 April 2006
- ↑ Visagie, Andries. Tydskrif vir Letterkunde Jaargang 52 no. 2 Lente 2015
- ↑ Jacobs, Ihette. Tydskrif vir Letterkunde Jaargang 52 no. 2 Lente 2015
- ↑ Van Niekerk, Jacomien. Rapport, 7 Desember 2014
- ↑ Viljoen, Louise. Beeld, 15 Desember 2014
- ↑ Odendaal, Bernard Versindaba: http://versindaba.co.za/2009/10/16/digter-wordende/ Geargiveer 28 November 2017 op Wayback Machine
- ↑ Du Plooy, Heilna. Beeld, 7 Desember 2009
- ↑ Pieterse, H.J. Beeld, 23 November 1998
- ↑ De Wet, K. (samest.) Vers & vrou. Kaapstad: Human & Rousseau. 2020
- ↑ De Kock, Leon. Beeld, 15 Julie 2013
- ↑ De Lange, Johann Kaapse paragrawe: http://johanndelange.blogspot.co.za/2010/07/musikale-strukture-in-die-poesie-van.html
- ↑ Kempen, Willem. Beeld, 3 September 2007
- ↑ Slabbert, Frederik van Zyl. Insig, Mei 1998
- ↑ Jordaan, Wilhelm. Beeld, 10 Junie 2002
- ↑ Viljoen, Louise Tydskrif vir Letterkunde: http://www.ajol.info/index.php/tvl/article/view/29788
- ↑ Van Niekerk, Anton. Rapport, 23 November 2003
- ↑ Burger, Willie. Beeld, 20 Oktober 2003
- ↑ Rossouw, Henk. Insig, Desember 2003
- ↑ Van Zyl, Albert. Rapport, 23 Oktober 2005
- ↑ Kozain, Rustum. Rapport, 27 Desember 2009
- ↑ Coetzee, Gert. Beeld, 15 Maart 2010
- ↑ Boekkooi, Paul. Plus, 4 April 2000
- ↑ Blumer, Arnold Oulitnet: http://www.oulitnet.co.za/mond/krog.asp Geargiveer 5 Julie 2014 op Wayback Machine
- ↑ De Wet, Karen. Beeld, 17 Junie 2002
- ↑ Dikeni, Sandile. Rapport, 26 Mei 2002
- ↑ Brink, André P. Rapport, 27 Junie 2004
- ↑ Visagie, Andries. Beeld, 23 Augustus 2004
- ↑ Venter, L.S. Beeld, 29 Mei 2000
- ↑ Hough, Barrie. Rapport, 11 Junie 2000
- ↑ Visagie, Andries. Beeld, 20 Junie 2005
- ↑ Hambidge, Joan. Rapport, 12 Junie 2005
- ↑ Versindaba: http://versindaba.co.za/gedigte/antjie-krog/ Geargiveer 11 November 2016 op Wayback Machine
- ↑ "Video: Antjie Krog se toespraak by die ontvangs van die Hertzogprys 2017" (Video). LitNet. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 3 Oktober 2018. Besoek op 25 Junie 2017.
- ↑ Maroela Media Jan 2018
- ↑ https://maroelamedia.co.za/afrikaans/boeke/antjie-krog-carien-smith-met-uj-pryse-vereer/ Opgespoor en besoek op 3 April 2023
Eksterne skakels
wysig- Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Antjie Krog.
- Skrywersprofiel op LitNet: https://www.litnet.co.za/antjiekrog-1952/
- Onderhoud met Krog op LitNet: https://www.litnet.co.za/absa-ketting-ronelda-kamfer-gesels-met-antjie-krog/
- Jacomien van Niekerk, verhandeling oor Krog; Universiteit van Pretoria: http://repository.up.ac.za/handle/2263/3328
- Video's van televisieprogramme met Antjie Krog