Eiwitverlies in de urine verminderen

Pdf downloaden

Pdf downloaden

In dit artikel:

Veranderingen in je leefstijl en medische behandelingen

De oorzaak achterhalen

Gerelateerde artikelen

Bronnen

Het is normaal dat er eiwitten in de urine zitten (pas bij waarden van boven de 150 mg per dag zal de huisarts je zeggen dat je abnormaal veel eiwitten in je urine hebt). Er zijn momenten dat je tijdelijk meer eiwitverlies in je urine hebt, en dat gaat vaak vanzelf weer over; als het probleem echter aanhoudt of als het heel ernstig is, moet je medische hulp inschakelen. Wanneer je langer dan een paar dagen eiwitten in je urine hebt, is dit meestal een teken van een nierziekte of van andere gezondheidsproblemen.

Stappen

Deel 1

Deel 1 van 2:

Veranderingen in je leefstijl en medische behandelingen

Pdf downloaden

1. 
   1
   Onderneem stappen om je bloeddruk te verlagen. Een hoge bloeddruk zorgt voor meer belasting van de nieren, en omdat proteïnurie (verhoogd eiwitverlies in de urine) bijna altijd verband houdt met een probleem in de nieren, kan het verlagen van de bloeddruk het probleem significant verbeteren. Veranderingen in je leefstijl die kunnen leiden tot een lagere bloeddruk zijn onder andere:

   • Minder zout eten. Om dat te doen zou je thuis helemaal geen zout meer aan je eten toe kunnen voegen. Misschien is het nog beter om helemaal niet meer uit eten te gaan en geen bewerkte voeding te eten, want in die maaltijden zit vaak heel veel zout (veel meer dan in gerechten die je zelf bereidt).
   • Je cholesterol verlagen. Cholesterol kan leiden tot opbouw van plak in de aderen, waardoor je een hogere bloeddruk krijgt. Vraag je huisarts of hij je vet- en cholesterolwaarden kan meten om te zien of dit een gebied is waarop je verbetering aan kunt brengen.
2. 
   2
   Kies voor bloeddrukmedicatie. Haast iedereen die een nierziekte of afwijking aan de nieren heeft (wat vaak de belangrijkste reden is voor eiwitverlies in de urine), krijgt van de huisarts bloeddrukmedicatie. Artsen schrijven meestal een ACE-remmer voor (angiotensine-converterend enzym). Voorbeelden hiervan zijn ramipril, captopril en lisinopril. Bijkomend voordeel van dit type bloeddrukmedicatie is dat het een beschermend effect heeft op de nieren.

   • Vraag je huisarts om een recept voor een van deze medicijnen, als je ze nog niet gebruikt.
   • Soms heb je meer dan een middel voor je bloeddruk nodig, als je een ernstige vorm van nierziekte hebt.
3. 
   3
   Vraag je huisarts naar andere medische behandelingen. Als je nierproblemen (en proteïnurie) veroorzaakt worden door bijvoorbeeld een auto-immuunziekte, heb je medicijnen nodig om je immuunsysteem te onderdrukken. Als je nierproblemen een complicatie zijn van diabetes, heb je misschien insuline of metmorfine nodig om je bloedsuikerspiegel te reguleren. Er zijn allerlei diagnoses mogelijk die kunnen leiden tot problemen met je nieren en die proteïnurie kunnen veroorzaken, dus overleg met je huisarts om de best mogelijke behandeling voor jouw specifieke geval te kunnen starten.
   Advertentie

Deel 2

Deel 2 van 2:

De oorzaak achterhalen

Pdf downloaden

1. 
   1
   Zoek de oorzaak. Het is belangrijk om te weten dat de enige manier waarop je proteïne in je urine kunt verminderen is door de onderliggende oorzaak te ontdekken. Dat komt doordat proteïne in je urine niet de diagnose zelf is; het is eerder een symptoom dat aangeeft dat er iets anders aan de hand is. Alleen door de juiste diagnose te stellen en die andere oorzaak te behandelen kun je eiwitverlies in je urine aanpakken.
2. 
   2
   Bepaal welk type proteïnurie je hebt. Er bestaan drie soorten proteïnurie, en het goede nieuws is dat twee van die drie soorten geen behandeling behoeven en meestal vanzelf weer over gaan. Het derde type vereist echter een uitgebreid medisch onderzoek om de onderliggende oorzaak te vinden. De drie soorten zijn:

   • Proteïnurie van voorbijgaande aard. Dit betekent dat de eiwitwaarden bij een test verhoogd zijn, maar vanzelf weer verlagen en uiteindelijk normaal worden. Proteïnurie wordt vaak in verband gebracht met acute stress, zoals ziekte met koorts, of met plotseling intensief sporten (zoals trainen voor een marathon). Als de stress voorbij is, keren de eiwitwaarden terug naar het normale niveau.
   • Orthostatische proteïnurie. Dit treedt op wanneer de eiwitwaarden verband houden met verandering van de houding (staan in plaats van liggen) Dit komt niet veel voor, en treedt eerder op bij adolescenten; als het ontstaat hoeft het niet behandeld te worden, en het gaat bijna altijd over als iemand volwassen wordt.
   • Aanhoudende proteïnurie. Dit is als de eiwitwaarden in de urine na herhaaldelijk testen verhoogd blijven. Het is een indicatie van een onderliggend probleem zoals een nierziekte, diabetes, een auto-immuunziekte of een andere aandoening. Hierbij zijn verschillende onderzoeken nodig om de oorzaak en de behandelmethode vast te stellen.
3. 
   3
   Beoordeel of je last hebt van stress van voorbijgaande aard. Zoals hierboven genoemd, kunnen de eiwitwaarden in de urine verhoogd zijn als je koorts hebt, meer sport of andere acute stressfactoren in je leven hebt. Het is belangrijk om dan na een paar dagen de urine nogmaals te laten onderzoeken door je huisarts om te zien of de waarden weer gedaald zijn. Als je last hebt van proteïnurie van voorbijgaande aard is het goede nieuws dat er geen behandeling nodig is, en dat de waarden binnen een paar dagen tot weken vanzelf weer zullen dalen.

   • Onthou dat je, ook al heb je last van acute stress (zoals koorts, sporten of iets anders), toch naar de huisarts gaat om je urine nogmaals te laten testen, om te bevestigen dat er niets anders aan de hand is.
4. 
   4
   Vraag om een vervolgonderzoek. Het is belangrijk om de hoeveelheid eiwitten in de urine steeds weer te laten testen zodat je weet of het vanzelf beter wordt of niet. Je huisarts kan je vragen om bij hem/haar in de praktijk in een potje te plassen, of om thuis wat urine op te vangen en dat in te leveren. Onthou dat je urine die je thuis opvangt in de koelkast moet bewaren tot je het bij de huisarts kunt inleveren.
5. 
   5
   Laat je bloed onderzoeken. Aanvullend onderzoek kan bestaan uit onder andere bloedonderzoek, vooral als de huisarts vermoedt dat de onderliggende oorzaak een nierziekte of andere aandoening is. Als je huisarts bloed af laat nemen zal hij/zij vooral naar de ureum- en creatininewaarden kijken. Beide stoffen zijn belangrijk voor de nierfunctie, en kunnen de arts waardevolle informatie geven over de gezondheid van je nieren.

   • Je huisarts kan ook andere bloedonderzoeken laten doen, zoals HbA1c (een test op diabetes) of een test om auto-immuunstoffen aan te tonen als hij/zij een auto-immuunziekte vermoedt.
   • Dit is allemaal afhankelijk van je medische geschiedenis en de aandoeningen waarop je volgens je huisarts het grootste risico hebt.
6. 
   6
   Onderga een nierbiopsie. In sommige gevallen is een nierbiopsie nodig om de oorzaak van het eiwitverlies in je urine te achterhalen. Dit komt maar zelden voor; het kan echter nodig zijn als je arts de oorzaak op een andere manier niet kan vinden.
7. 
   7
   Weet dat eiwitverlies in de urine tijdens de zwangerschap een ander verhaal is. Als je zwanger bent en verhoogde eiwitwaarden in je urine hebt, kan dat komen door een aandoening die zwangerschapsvergiftiging wordt genoemd.
   Advertentie