Malta w Konkursie Piosenki Eurowizji

Malta
w Konkursie Piosenki Eurowizji
0; 2; 2; 4
	Informacje ogólne
Nadawca	Public Broadcasting Services (PBS)
Rok i miejsce debiutu	1971, Dublin
Liczba udziałów	35 (26 finałów)
Historia preselekcji
Obecnie	Malta Eurovision Song Contest
2019–2020 (artysta)	X-Factor Malta
1971–1972, 1975, 1991–2011	Malta Song For Europe
2011–2015, 2016 (artysta), 2017–2018	Malta Eurovision Song Contest
2016 (piosenka), 2019–2020 (piosenka), 2021, 2022 (piosenka)	Wybór wewnętrzny
Najlepsze rezultaty
Półfinał	1. miejsce w 2021
Finał	2. miejsce w 2002, 2005
Najgorsze rezultaty
Półfinał	ostatnie miejsce w 2023, 2024
Finał	ostatnie miejsce w 1971, 1972, 2006
	Strona internetowa

Malta uczestniczy w Konkursie Piosenki Eurowizji od 1971. Od czasu debiutu konkursem w kraju zajmuje się nadawca publiczny Public Broadcasting Services (PBS).

Najwyższym wynikiem kraju w konkursie jest drugie miejsce, które zajęła Ira Losco z piosenką „7th Wonder” w konkursie w 2002 oraz Chiara z piosenką „Angel” w finale w 2005.

Kraj wycofał się z konkursu w 1976 i wrócił do rywalizacji w 1991, po piętnastu latach przerwy.

Uczestnictwo

Malta uczestniczy w Konkursie Piosenki Eurowizji od 1971. Poniższa tabela uwzględnia nazwiska wszystkich maltańskich reprezentantów, tytuły konkursowych piosenek oraz wyniki w poszczególnych latach.

Rok	Wykonawca	Piosenka	Finał		Półfinał
Rok	Wykonawca	Piosenka	Miejsce	Punkty	Miejsce	Punkty
1971	Joe Grech	„Marija L-Maltija”	18	52	Brak rundy półfinałowej
1972	Helen & Joseph	„L-imħabba”	18	48
1973	Brak reprezentanta
1974	Enzo Guzman	„Paċi fid-Dinja”	Rezygnacja
1975	Renato Micallef	„Singing This Song”	12	32
1976	Enzo Guzman	„Sing Your Song, Country Boy”	Rezygnacja
Brak reprezentanta w latach 1977 – 1989
1990	Mary Rose Mallia	"Our Little World of Yesterday"	Rezygnacja
1991	Paul Giordimaina i Georgina	„Could It Be”	6	106
1992	Mary Spiteri	„Little Child”	3	123
1993	William Mangion	„This Time”	8	69	Kvalifikacija za Millstreet
1994	Chris & Moira	„More Than Love”	5	97	Brak rundy półfinałowej
1995	Mike Spiteri	„Keep Me in Mind”	10	76	Brak rundy półfinałowej
1996	Miriam Christine	„In a Woman’s Heart”	10	68	4^[a]	138
1997	Debbie Scerri	„Let Me Fly”	9	66	Brak rundy półfinałowej
1998	Chiara	„The One That I Love”	3	165
1999	Times 3	„Believe ’n Peace”	15	32
2000	Claudette Pace	„Desire”	8	73
2001	Fabrizio Faniello	„Another Summer Night”	9	48
2002	Ira Losco	„7th Wonder”	2	164
2003	Lynn Chircop	„To Dream Again”	25	4
2004	Julie & Ludwig	„On Again... Off Again”	12	50	8	74
2005	Chiara	„Angel”	2	192	Top 12^[b]
2006	Fabrizio Faniello	„I Do”	24	1	Top 11
2007	Olivia Lewis	„Vertigo”	–		25	15
2008	Morena	„Vodka”	–		14	38
2009	Chiara	„What If We”	22	31	6	86
2010	Thea Garrett	„My Dream”	–		12	45
2011	Glen Vella	„One Life”	–		11	54
2012	Kurt Calleja	„This Is the Night”	21	41	7	70
2013	Gianluca Bezzina	„Tomorrow”	8	120	4	118
2014	Firelight	„Coming Home”	23	32	9	63
2015	Amber	„Warrior”	–		11	43
2016	Ira Losco	„Walk on Water”	12	153	3	209
2017	Claudia Faniello	„Breathlessly”	–		16	55
2018	Christabelle	„Taboo”	–		13	101
2019	Michela Pace	„Chameleon”	14	107	8	157
2020	Destiny	„All of My Love”	Konkurs odwołany
2021	Destiny	„Je me casse”	7	255	1	325
2022	Emma Muscat	„I Am What I Am”	–		16	47
2023	The Busker	„Dance (Our Own Party)”			15	3
2024	Sarah Bonnici	„Loop”			16	13
2025

Legenda:

1. miejsce

Historia głosowania w finale (1971–2023)

Poniższe tabele pokazują, którym krajom Malta przyznaje w finale najwięcej punktów oraz od których państw maltańscy reprezentanci otrzymują najwyższe noty^[1].

Kraje, którym Malta przyznała najwięcej punktów:

L.p.	Kraj	Punkty
1	Włochy	224
2	Szwecja	186
3	Wielka Brytania	168
4	Cypr	105
5	Grecja	97

Kraje, od których Malta otrzymała najwięcej punktów:

L.p.	Kraj	Punkty
1	Wielka Brytania	109
1	Irlandia	109
3	Hiszpania	95
4	Szwecja	88
5	Chorwacja	85

Legenda:

1. miejsce

2. miejsce

3. miejsce

Nagrody im. Marcela Bezençona

Nagrody im. Marcela Bezençona – trofea dla najlepszych konkurencyjnych piosenek w finale, które zostały po raz pierwszy rozdane podczas 47. Konkursu Piosenki Eurowizji zorganizowanego w Tallinnie w Estonii. Pomysłodawcami nagrody są: Christer Björkman (reprezentant Szwecji w 1992 roku, obecny Szef Delegacji Szwecji) oraz Richard Herrey (członek szwedzkiego zespołu Herreys, który wygrał Konkurs Piosenki Eurowizji 1984). Statuetka nosi nazwisko twórcy Konkursu Piosenki Eurowizji – Marcela Bezençona^[2].

Nagrody przyznawane są obecnie w trzech kategoriach^[2]:

Nagroda Dziennikarzy (zwycięzcę wybierają akredytowani dziennikarze)
Nagroda Artystyczna (zwycięzcę wybierają komentatorzy konkursu)
Nagroda Kompozytorska (zwycięzcę wybierają kompozytorzy biorący udział w konkursie)

Nagroda Dziennikarzy

Rok	Wykonawca	Piosenka
2005	Chiara^[2]	„Angel”

Faworyt OGAE

OGAE (fr. Organisation Générale des Amateurs de l'Eurovision^[3], pol. Stowarzyszenie Miłośników Konkursu Piosenki Eurowizji) – pozarządowa organizacja non profit i międzynarodowy fanklub Konkursu Piosenki Eurowizji, założony w 1984 w Savonlinnie przez Jari-Pekka Koikkalainena^[4]^[5]^[6]^[7]^[8].

Od 2007 OGAE przeprowadza przed każdym konkursem internetowy plebiscyt, w którym wszystkie kluby głosują na piosenki konkursowe, przy użyciu tzw. „systemu eurowizyjnego” (1-7, 8, 10 i 12 punktów dla 10 najwyżej ocenionych utworów; klub nie może głosować na propozycję z własnego kraju)^[6].

Spis poniżej prezentuje wszystkich maltańskich zwycięzców plebiscytu na faworyta OGAE^[9]:

Rok	Artysta	Piosenka	Autor(zy)
2021	Destiny	„Je me casse”	Malin Christin, Amanuel Dermont, Nicklas Eklund, Pete Barringer

Uwagi

↑ Podczas konkursu w 1996 zorganizowano rundę kwalifikacyjną, mającą na celu zmniejszenie liczby państw biorących udział w finale konkursu. Etap eliminacyjny nie był transmitowany w telewizji ani nagrywany, krajowe komisje jurorskie przesłuchiwały wersje studyjne wszystkich konkursowych propozycji i przyznawały im punkty. Spośród 30 utworów nadesłanych przez publicznych nadawców, do finału zakwalifikowały się 22 propozycje. Jedynym krajem, który nie brał udziału w rundzie kwalifikacyjnej był gospodarz konkursu, czyli Norwegia.
↑ Zgodnie z regulaminem, w konkursie w latach 2004-2007 kraje z pierwszej dziesiątki poprzedniego konkursu były automatycznie kwalifikowane do sobotniego finału bez konieczności rywalizacji w półfinale. W przypadku rezygnacji z udziału w konkursie jednego z państw z Top 10 zeszłego roku lub w przypadku kiedy któreś z państw Wielkiej Czwórki zajęło miejsce w przedziale 1-10, wówczas automatyczna kwalifikacja przypadała na miejsca poza pierwszą dziesiątką, tj. 11. bądź 12.

Przypisy

↑ Points to and from MALTA. [w:] Eurovision Covers [on-line]. www.eurovisioncovers.co.uk. [dostęp 2013-11-24]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c Marcel Bezençon Award - an introduction. [w:] Pop Light [on-line]. www.poplight.zitiz.se. [dostęp 2013-06-22]. (ang.).
↑ The story of OGAE & Vision. ogae.co.uk. [dostęp 2015-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-03-11)].
↑ Mikä ihmeen OGAE?. [w:] OGAE Finlandia [on-line]. www.euroviisuklubi.fi. [dostęp 2015-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-10)]. (fiń.).
↑ Status OGAE Polska. [dostęp 2013-02-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-30)].
↑ ^a ^b ogae.net - Eurovision Fanclub Network. [w:] OGAE [on-line]. www.ogae.net. [dostęp 2015-07-15]. (ang.).
↑ Fan clubs. [w:] Europejska Unia Nadawców [on-line]. www.eurovision.tv. [dostęp 2015-07-15].
↑ About us (OGAE International). ogaeinternational.com. [dostęp 2015-07-15].
↑ OGAE Poll 2021: Malta's Destiny wins with "Je Me Casse" [online], wiwibloggs, 7 maja 2021 [dostęp 2021-05-07] (ang.).

Linki zewnętrzne

Oficjalna strona konkursu

[1] Podczas konkursu w 1996 zorganizowano rundę kwalifikacyjną, mającą na celu zmniejszenie liczby państw biorących udział w finale konkursu. Etap eliminacyjny nie był transmitowany w telewizji ani nagrywany, krajowe komisje jurorskie przesłuchiwały wersje studyjne wszystkich konkursowych propozycji i przyznawały im punkty. Spośród 30 utworów nadesłanych przez publicznych nadawców, do finału zakwalifikowały się 22 propozycje. Jedynym krajem, który nie brał udziału w rundzie kwalifikacyjnej był gospodarz konkursu, czyli Norwegia.

[2] Zgodnie z regulaminem, w konkursie w latach 2004-2007 kraje z pierwszej dziesiątki poprzedniego konkursu były automatycznie kwalifikowane do sobotniego finału bez konieczności rywalizacji w półfinale. W przypadku rezygnacji z udziału w konkursie jednego z państw z Top 10 zeszłego roku lub w przypadku kiedy któreś z państw Wielkiej Czwórki zajęło miejsce w przedziale 1-10, wówczas automatyczna kwalifikacja przypadała na miejsca poza pierwszą dziesiątką, tj. 11. bądź 12.

[3] Points to and from MALTA. [w:] Eurovision Covers [on-line]. www.eurovisioncovers.co.uk. [dostęp 2013-11-24]. (ang.).

[mba-4] Marcel Bezençon Award - an introduction. [w:] Pop Light [on-line]. www.poplight.zitiz.se. [dostęp 2013-06-22]. (ang.).

[5] The story of OGAE & Vision. ogae.co.uk. [dostęp 2015-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-03-11)].

[6] Mikä ihmeen OGAE?. [w:] OGAE Finlandia [on-line]. www.euroviisuklubi.fi. [dostęp 2015-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-10)]. (fiń.).

[7] Status OGAE Polska. [dostęp 2013-02-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-30)].

[ogae1-8] .net - Eurovision Fanclub Network. [w:] OGAE [on-line]. www.ogae.net. [dostęp 2015-07-15]. (ang.).

[9] Fan clubs. [w:] Europejska Unia Nadawców [on-line]. www.eurovision.tv. [dostęp 2015-07-15].

[10] About us (OGAE International). ogaeinternational.com. [dostęp 2015-07-15].

[11] OGAE Poll 2021: Malta's Destiny wins with "Je Me Casse" [online], wiwibloggs, 7 maja 2021 [dostęp 2021-05-07] (ang.).

[a]

[b]

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]