Պատիվ (նշան)

Պատիվ (՟), հին հայերենի կետադրության նշան, օգտագործվել է 9-րդ դարում[1]։Այս նշանի մասին շատ քիչ տեղեկություններ կան։

՟

Հայերենի կետադրություն

վերջակետ( : )
միջակետ( )
ստորակետ( , )
բութ( ՝ )
շեշտ( ՛ )
հարցական նշան( ՞ )
բացականչական
նշան
( ՜ )
չակերտներ( « » )
միության գծիկ( - )
անջատման գիծ( )
կախման կետեր( )
բազմակետեր( ․․․․ )
փակագծեր( [ ] ( ) )
ապաթարց( ՚ )
ենթամնա( ֊ )
բացատ( )
Հին հայերենի կետադրություն
թավ•լերկ•մակակետ
սոսկ•սուղ
պատիվ( ՟ )
Լատիներենի կետադրություն
բացականչական
նշան
( ! )
հարցական նշան( ? )
Տպագրական նշաններ
ամպերսենդ( & )
աթ( @ )
աստղանիշ( * )
հակադարձ շեղագիծ( \ )
ցանկի մակնշան( )
տպագրական խաչ( †, ‡ )
աստիճան( ° )
վանդականիշ( # )
համարանիշ( )
բաժանման նշան( ÷ )
կարգի ցուցիչ( º, ª )
տոկոս, հազարերորդական մաս( %, ‰ )
ենթաբաժին( )
շտրիխ( ′, ″, ‴ )
բաժին( § )
ալիքանշան( ~ )
ընդգծում( _ )
կանգնակ( ¦, | )
Մտավոր սեփականություն
հեղինակային
իրավունքի նշան
(©)
ապրանքանշանի իրավունք(®)
սպասարկման նշան()
ապրանքանիշ()
Արժույթներ
արժույթի նշան(¤)
արժույթների
նշաններ`
(֏ ฿ ¢ $ £ ¥ )

Ամենահին ձեռագիրը, որ հասել է մեզ, Վանանդի (Լազարյան ճեմարանի) ավետարանն է, գրված 887 թվականին։ Այս ձեռագիր ավետարանում կետադրության կիրառումն արդեն նյութեղեն փաստ է, ունի գործնական նշանակություն և ոչ թե տեսական, ինչպես վաղ շրջանի քերականների գրչագրերում եղածը։ Այն, ինչ կա այստեղ, ժամանակի ճշգրիտ պատկերն է տալիս։ Այս ձեռագրում, հակառակ քերականների տեսական շարադրանքի, գործածվել է միայն մի կետ և պատիվ կոչված նշանը։ Այդ կետը, իհարկե, իր գործածությամբ ունեցել է տարբեր իմաստ և նշանակություն՝ նայած թե ինչ տրոհական դեր է կատարել։ Այս ձեռագրում կետն ունի քառակուսի, երբեմն քառանկյունի, երբեմն էլ թավ ստորակետի ձև։ Տողից վեր դրվելիս այն համարվել է վերջակետ, իսկ տողի վրա, նայած նրա արտահայտած իմաստին, մերթ որպես միջակետ, մերթ որպես ստորակետ[1]։

Ծանոթագրություններ խմբագրել

  1. 1,0 1,1 Հ․ Մ․ Մխիթարյան, «Հին հայերեն կետադրությունը»

Արտաքին հղումներ խմբագրել