Mundial de Fútbol de 2010

Desde os anos 1980 comezou a medrar a idea da realización dun torneo en África en resposta ao crecemento e desenvolvemento do fútbol no devandito continente e que se reflectía no progreso das seleccións do mesmo en diversos torneos internacionais. Até a edición de 2002, disputada en Asia, Europa e América organizaran exclusivamente o torneo desde a súa creación en 1930.

Para a elección da sede da Copa Mundial de Fútbol de 1994, Marrocos estivo a tres votos de derrotar aos Estados Unidos, e posteriormente volveu presentar candidaturas para as Copas de 1998 e 2006, sen lograr resultados satisfactorios. Nesta última elección, Suráfrica presentou a súa candidatura co apoio do presidente da FIFA, Joseph Blatter, pero os esforzos foron en balde: Alemaña adxudicouse o evento nunha rifada e polémica votación por un voto de diferenza. Trala derrota surafricana, os dirixentes da FIFA decidiron establecer un criterio de "rotación continental" que permitise asegurar que o certame seguinte sería xogado en África, un dos grandes continentes que non albergara o evento. A FIFA permitiu soamente candidaturas africanas e seis países manifestaron as súas intencións.

Xunto a Suráfrica e Marrocos, candidatas en eleccións anteriores, presentáronse Exipto, Libia, Nixeria e Tunisia. Nixeria abandonou a carreira nun comezo sen presentar a súa candidatura oficialmente ante a FIFA. Libia, doutra banda, anunciou que en caso de ser elixida non permitiría que Israel puidese participar no torneo, quedando descualificada;^[1] a pesar diso, persistiu coa súa candidatura até a presentación final. A FIFA desestimou a posibilidade de realizar un mundial en conxunto entre dúas nacións, polo que Tunisia, que pensaba nunha asociación cos libios, retirouse días antes da votación.^[2]

Así, tres candidaturas quedaron con posibilidades reais, con todo, a pelexa era principalmente entre Suráfrica e Marrocos. Os marroquís presentábanse como unha ponte entre Occidente e o mundo musulmán, e unha alternativa próxima a Europa, mentres os surafricanos baseaban a súa postulación no seu desenvolvemento económico e experiencia en realización de eventos deportivos (como a Copa Mundial de Rugby e de crícket). O 15 de maio de 2004 realizouse a elección na cidade suíza de Zúric. Marrocos contou co apoio de Bélxica, España, Francia, Qatar, Tailandia, Turquía e os catro votos da Confederación Africana de Fútbol, mais ese dez votos foron insuficientes para contrarrestar o catorce votos dos outros representantes latinoamericanos que votaron por Suráfrica; Exipto non recibiu ningunha preferencia. A vitoria surafricana viuse selada con Nelson Mandela, principal figura da candidatura, levantando o trofeo da Copa Mundial.^[3]

Resultados da votación
País	Votos
Suráfrica	14
Marrocos	10
Exipto	0

• Tunisia retirouse o 4 de maio de 2008 despois de facer unha oferta conxunta que non se permitiu
• Libia rexeitouse a candidatura por non cumprir os requirimentos e a oferta conxunta non se permitiu

Como país organizador, Suráfrica clasificouse automaticamente ao torneo. Con todo, participou de igual xeito nas eliminatorias para o mundial debido a que estas eliminatorias tamén serven como rolda de clasificación para a Copa Africana de Nacións 2010 de Angola. Por isto, foron a primeira selección organizadora dende o Mundial de 1934 que toma parte desta fase da competición.

Ao igual que pasou na Copa do Mundo de 2006 os campións do anterior mundial non se clasificaron directamente, polo que Italia tivo que xogar a rolda previa. O sorteo para decidir as eliminatorias de clasificación para o Mundial 2010 foi realizado o 25 de novembro de 2007 en Durban, Suráfrica.

Lista de participantes editar

As seguintes 32 seleccións clasificáronse para a fase final.

AFC (4) Australia Corea do Norte Corea do Sur Xapón CAF (6) Alxeria Camerún Costa do Marfil Ghana Nixeria Suráfrica (anfitrión)

CONCACAF (3) Estados Unidos Honduras México CONMEBOL (5) Arxentina Brasil Chile Paraguai Uruguai OFC (1) Nova Zelandia

UEFA (13) Alemaña Dinamarca Eslovaquia Eslovenia España Francia Grecia Inglaterra Italia Países Baixos Portugal Serbia Suíza

Esta é a primeira Copa do Mundo na que non participa ningún equipo que non se teña xa clasificado para edicións anteriores, xa que as dúas novas seleccións de Eslovaquia e Serbia xa se clasificaran formando parte de Estados desaparecidos. No caso de Eslovaquia fixérao competindo como parte da selección de Checoslovaquia, e no caso de Serbia como parte de Iugoslavia e posteriormente de Serbia e Montenegro. En ámbolos casos a FIFA considera que as seleccións manteñen os rexistros das súas predecesoras.

Porén, houbo algunhas controversias na clasificación, as que envolveron aos partidos xogados entre as seleccións de Francia e de Irlanda, de Costa Rica e o Uruguai e de Exipto e Alxeria en novembro de 2009. No segundo encontro da eliminatoria entre Francia e Irlanda, o capitán da selección francesa Thierry Henry, non visto polo colexiado, golpeou o balón ilegalmente coa man dando ao seu equipo o gol da vitoria que clasificaba aos bleus ao mundial. Este incidente provocou un amplo debate sobre como ao partidos de alto nivel debían ser arbitrados. A FIFA rexeitou a petición da Federación Irlandesa de repetir o encontro,^[4] así como a petición de incluír aos irlandeses como equipo número 33 do mundial.^[5] No caso de América, a selección de Costa Rica queixouse polo da vitoria do Uruguai nesta eliminatoria definitiva para o mundial,^[6] mentres o encontro entre Exipto e Alxeria estivo rodeado por informes sobre problemas cos seareiros.

En resposta a todos estes incidentes durante a clasificación, e como arranxo á controversia, o 2 de decembro de 2009 a FIFA convocou unha xunta xeral extraordinaria do seu Comité Executivos. Despois da reunión, a FIFA anunciou o comezo dunha investigación sobre a aplicación da tecnoloxía e novos asistentes durante os encontros, mais non falaron sobre a esperada introdución dos xuíces de gol que xa se usaran durante os encontros de Europa League, reiterando que no Mundial só haberá un arbitro principal cos seus dous asistentes e un cuarto árbitro como é habitual.^[7]

Trala elección do país como sede, comezaron os preparativos para a organización do evento. Os principais investimentos, cubertas principalmente polo superávit impositivo, corresponden á infraestrutura tanto deportiva como de transporte e a redución das cifras de criminalidade. Así, máis de 8.400 millóns de rand (aproximadamente 1.100 millóns de dólares) foron destinados orixinalmente á remodelación e construción dos estadios, cuxas obras se iniciarían durante xaneiro de 2007 trala demolición de antigos recintos. A cifra, con todo, era equivalente a 3,5 veces o orzado durante a presentación da candidatura.^[8] Adicionalmente, o goberno anunciou que a policía nacional contaría para 2010 con 10.000 efectivos máis que nesa data.

Co paso dos meses, o desenvolvemento dos preparativos foi posto en cuestión e comezaron a xurdir rumores sobre un posible traslado da sede do torneo debido aos atrasos existentes.^[9] Franz Beckenbauer, presidente do Comité Organizador da Copa Mundial de Fútbol de 2006 manifestou publicamente a súa preocupación polo estado de avance das obras.^[10] Con todo, a FIFA ratificou que a sede non sería cambiada e que só se avaliaría aquilo ante un desastre natural de gran magnitude. Con todo, o 29 de xuño de 2008 o presidente da FIFA dixo ter un "Plan B" listo no caso de que o país africano tivese problemas na organización, aínda que ratificou a Suráfrica como sede para a Copa Mundial de Fútbol de 2010.^[11] Días despois, especuláronse os nomes de posibles organizadores no caso de que Suráfrica non puidese ser anfitrioa do mundial do 2010, Australia, España e Estados Unidos soaron bastante forte, debido a que o Estadio Nelson Mandela Bay de Porto Elizabeth non estaría a tempo para a Copa FIFA Confederacións 2009.^[12] O 17 de xullo apareceu en distintos medios de comunicación que Brasil podía adiantar a súa sede en 2014 e realizar o mundial en 2010 e Suráfrica pasaría a organizar o mundial no 2014.^[13]

En calquera caso, o Mundial finalmente celebrarase en Suráfrica como estaba previsto, tal e como asegurou Joseph Blatter o 15 de decembro de 2008. Non só confirmou que o campionato se celebraría alí e que se descartou de maneira oficial calquera alternativa, senón que expresou publicamente a satisfacción que lle produce que se celebre este torneo por primeira vez en África.^[14]

Sedes editar

En 2005, os organizadores do evento anunciaron unha lista previa de trece sedes para o evento: Xohanesburgo e Pretoria presentaron dúas, mentres que Bloemfontein, Cidade do Cabo, Durban, Kimberley, Nelspruit, Orkney, Polokwane, Porto Elizabeth e Rustenburg, unha. A lista foi reducida ás dez sedes definitivas, sendo anunciada pola FIFA o 10 de marzo de 2006. Cinco estadios, incluíndo o Soccer City (sede do partido de apertura e clausura) serían remodelados, dous estadios serían demolidos e reconstruídos, mentres o tres restantes serían estadios totalmente novos.

Xohanesburgo	Durban	Cidade do Cabo	Xohanesburgo	Pretoria
Soccer City	Estadio Moses Mabhida	Cape Town Stadium	Ellis Park	Loftus Versfeld
Capacidade: 91.141	Capacidade: 70.000	Capacidade: 69.070	Capacidade: 62.567	Capacidade: 51.760
Porto Elizabeth	Bloemfontein	Polokwane	Rustenburg	Nelspruit
Estadio Nelson Mandela Bay	Estadio Free State	Estadio Peter Mokaba	Estadio Royal Bafokeng	Estadio Mbombela
Capacidade: 48.000	Capacidade: 48.000	Capacidade: 46.000	Capacidade: 44.530	Capacidade: 43.589

Mapa das sedes editar

Zakumi editar

Zakumi é a mascota oficial deste mundial (creada o 16 de xuño de 1994). É un leopardo antropomórfico co cabelo verde, e o seu nome ven de "ZA", a abreviatura internacional para Suráfrica, e "kumi", unha palabra que significa dez en varias linguas africanas.^[15] Ademais as cores da mascota reflicten as cores da camiseta de Suráfrica (amarelo e verde) e as manchas teñen a forma do clásico pentágono dos balóns de fútbol.

A data de creación de Zakumi coincidiu cun día coñecido e celebrado como o Día da Xuventude en Suráfrica e o ano 1994 marca as primeiras eleccións non raciais nacionais en Suráfrica. A mascota fixo dezaseis anos o ano da celebración do mundial. O lema oficial de Zakumi é: "O xogo de Zakumi é o Fair Play". O lema foi amosado nos carteis publicitarios dixitais durante a Copa FIFA Confederacións 2009, e tamén durante a propia Copa do Mundo.

Jabulani editar

O balón oficial con que se xogará o campionato será o modelo Jabulani, fabricado pola marca Adidas.^[16] O Jabulani (que significa "celebrar" en zulú), deseñado pola Universidade de Loughborough do Reino Unido, ten once cores que representan os once xogadores de cada equipo, os once idiomas oficiais de Suráfrica e as once comunidades surafricanas que darán a benvida ao mundo do primeiro Mundial de fútbol que ten lugar en África.^[17] Unha "versión dourada" deste balón, chamado Jo'bulani, será o utilizado na final da copa do mundo.^[18]

Vuvuzela editar

Unha vuvuzela é unha clase de trompeta longa utilizada sobre todo no fútbol surafricano para animar aos equipos ao longo de todo o partido. Adoita estar feita de plástico e o son que emite, moi forte, pode lembrar o dun elefante ou, se hai moitas á vez, un enxame de abellas. As vuvuzelas empezaron a ser coñecidas en calquera parte do mundo a partir da Copa Confederacións 2009, disputada en Suráfrica e, especialmente, dende o mundial de fútbol de 2010. Numerosos seareiros sopran vuvuzelas durante a integridade de todos os partidos que se disputan, un feito que provocou as queixas de xogadores, adestradores, comentaristas de radio e televisión e espectadores. Con todo, a FIFA móstrase contraria a prohibilas ao considerar que son un elemento inseparable da cultura futbolística surafricana.

Polbo Paul editar

Unha curiosidade deste mundial foron os dotes de adiviñación que se lle atribuíron a un polbo chamado Paul. Coñéceselle por prognosticar os resultados dos partidos nos que xogou Alemaña, na Eurocopa 2008 e o Mundial de Suráfrica 2010, no que soamente se equivocou nun dos resultados. Debido ao grande interese dos medios, fixeron que Paul prognosticase o resultado da final do Mundial 2010 aínda que non xogase a selección alemá, prognosticando a derrota da laranxa mecánica ante España, e este, pois, acertou.

Antes de cada partido internacional da selección alemá, a Paul presentáronselle dous colectores idénticos con comida: un deles estaba marcado coa bandeira de Alemaña e o outro coa bandeira do equipo opoñente. A elección de Paul interpretábase co equipo que logrará a vitoria. Desta forma, Paul escolleu correctamente catro do seis partidos que xogou Alemaña na Eurocopa 2008 e nos primeiros seis partidos na Copa Mundial de Fútbol de 2010.Tamén predixo que España vencería a Alemaña na semifinal e acertou.^[19][20] O fenómeno nos medios protagonizado por Paul fixo que moitos medios de comunicación considerasen que superou en popularidade á mascota oficial do campionato, o leopardo Zakumi.

A Comisión Organizadora da FIFA aprobou o procedemento para o sorteo final o 2 de decembro de 2009. O sistema estaba baseado na décima clasificación mundial de seleccións FIFA, sendo sete selección elixidas como cabezas de serie mais Suráfrica por ser a organizadora. O comité tamén aprobou a composición dos outros grupos para o sorteo, así como o procedemento para o sorteo final. Finalmente o grupo dous para o sorteo estaba composto por equipos de Asia, Oceanía e América do Norte, o tres cos equipos de África e América do Sur e o catro cos restantes de Europa.

Grupos finais

Grupo A	Grupo B	Grupo C	Grupo D
Suráfrica	Arxentina	Inglaterra	Alemaña
México	Nixeria	Estados Unidos	Australia
Uruguai	Corea do Sur	Alxeria	Serbia
Francia	Grecia	Eslovenia	Ghana

Grupo E	Grupo F	Grupo G	Grupo H
Países Baixos	Italia	Brasil	España
Dinamarca	Paraguai	Corea do Norte	Suíza
Xapón	Nova Zelandia	Costa do Marfil	Honduras
Camerún	Eslovaquia	Portugal	Chile

Os horarios corresponden á hora de Suráfrica (UTC+2)

Primeira fase editar

Grupo A editar

Equipo	Pts	PX	PG	PE	PP	GF	GC	Dif
Uruguai	7	3	2	1	0	4	0	+4
México	4	3	1	1	1	3	2	+1
Suráfrica	4	3	1	1	1	3	5	-2
Francia	1	3	0	1	2	1	4	-3

Suráfrica	1 - 1	México	11 de xuño de 2010, 16:00 – Estadio Soccer City, Xohanesburgo Asistencia: 84.490 Árbitro: Ravshan Irmatov (Uzbekistán)
Tshabalala  55'	Informe	Márquez  79'

Suráfrica	0 - 3	Uruguai	16 de xuño de 2010, 20:30 – Estadio Loftus Versfeld, Pretoria Asistencia: 42.658 Árbitro: Massimo Busacca (Suíza)
	Informe	Forlán  24'  80' (pen.) Pereira  90+5'

Francia	0 - 2	México	17 de xuño de 2010, 20:30 – Estadio Peter Mokaba, Polokwane Asistencia: 35.370 Árbitro: Khalil Al Ghamdi (Arabia Saudita)
	Informe	Hernández  64' Blanco  79' (pen.)

México	0 - 1	Uruguai	22 de xuño de 2010, 16:00 – Estadio Royal Bafokeng, Rustenburg Asistencia: 33.425 Árbitro: Viktor Kassai (Hungría)
	Informe	Suárez  43'

Francia	1 - 2	Suráfrica	22 de xuño de 2010, 16:00 – Estadio Free State, Bloemfontein Asistencia: 39.415 Árbitro: Óscar Ruiz (Colombia)
Malouda  70'	Informe	Khumalo  20' Mphela  37'

Grupo B editar

Equipo	Pts	PX	PG	PE	PP	GF	GC	Dif
Arxentina	9	3	3	0	0	7	1	+6
Corea do Sur	4	3	1	1	1	5	6	-1
Grecia	3	3	1	0	2	2	5	-3
Nixeria	1	3	0	1	2	3	5	-2

Corea do Sur	2 - 0	Grecia	12 de xuño de 2010, 13:30 – Estadio Nelson Mandela Bay, Porto Elizabeth Asistencia: 31.513 Árbitro: Michael Hester (Nova Zelandia)
Lee Jung-Soo  7' Park Ji-Sung  52'	Informe

Arxentina	1 - 0	Nixeria	12 de xuño de 2010, 16:00 – Estadio Ellis Park, Xohanesburgo Asistencia: 55.686 Árbitro: Wolfgang Stark (Alemaña)
Heinze  6'	Informe

Arxentina	4 - 1	Corea do Sur	17 de xuño de 2010, 13:30 – Estadio Soccer City, Xohanesburgo Asistencia: 82.174 Árbitro: Frank De Bleeckere (Bélxica)
Park Chu-Young  17' (p.m.) Higuaín  33'  76'  80'	Informe	Lee Chung-Yong  45+1'

Grecia	2 - 1	Nixeria	17 de xuño de 2010, 16:00 – Estadio Free State, Bloemfontein Asistencia: 31.593 Árbitro: Óscar Ruiz (Colombia)
Salpigidis  44' Torosidis  71'	Informe	Uche  16'

Nixeria	2 - 2	Corea do Sur	22 de xuño de 2010, 20:30 – Estadio Moses Mabhida, Durban Asistencia: 61.874 Árbitro: Olegário Benquerença (Portugal)
Uche  12' Yakubu  69' (pen.)	Informe	Lee Jung-Soo  38' Park Chu-Young  49'

Grecia	0 - 2	Arxentina	22 de xuño de 2010, 20:30 – Estadio Peter Mokaba, Polokwane Asistencia: 38.891 Árbitro: Ravshan Irmatov (Uzbekistán)
	Informe	Demichelis  77' Palermo  89'

Grupo C editar

Equipo	Pts	PX	PG	PE	PP	GF	GC	Dif
Estados Unidos	5	3	1	2	0	4	3	+1
Inglaterra	5	3	1	2	0	2	1	+1
Eslovenia	4	3	1	1	1	3	3	0
Alxeria	1	3	0	1	2	0	2	-2

Inglaterra	1 - 1	Estados Unidos	12 de xuño de 2010, 20:30 – Estadio Royal Bafokeng, Rustenburg Asistencia: 38.646 Árbitro: Carlos Simon (Brasil)
Gerrard  4'	Informe	Dempsey  40'

Alxeria	0 - 1	Eslovenia	13 de xuño de 2010, 13:30 – Estadio Peter Mokaba, Polokwane Asistencia: 30.325 Árbitro: Carlos Batres (Guatemala)
	Informe	Koren  79'

Eslovenia	2 - 2	Estados Unidos	18 de xuño de 2010, 16:00 – Estadio Ellis Park, Xohanesburgo Asistencia: 45.573 Árbitro: Koman Coulibaly (Malí)
Birsa  13' Ljubijankič  42'	Informe	Donovan  48' Bradley  82'

Eslovenia	0 - 1	Inglaterra	23 de xuño de 2010, 16:00 – Estadio Nelson Mandela Bay, Porto Elizabeth Asistencia: 36.893 Árbitro: Wolfgang Stark (Alemaña)
	Informe	Defoe  23'

Estados Unidos	1 - 0	Alxeria	23 de xuño de 2010, 16:00 – Estadio Loftus Versfeld, Pretoria Asistencia: 35.827 Árbitro: Frank De Bleeckere (Bélxica)
Donovan  90+1'	Informe

Grupo D editar

Equipo	Pts	PX	PG	PE	PP	GF	GC	Dif
Alemaña	6	3	2	0	1	5	1	+4
Ghana	4	3	1	1	1	2	2	0
Australia	4	3	1	1	1	3	6	-3
Serbia	3	3	1	0	2	2	3	-1

Serbia	0 - 1	Ghana	13 de xuño de 2010, 16:00 – Estadio Loftus Versfeld, Pretoria Asistencia: 38.833 Árbitro: Héctor Baldassi (Arxentina)
	Informe	Gyan  85' (pen.)

Alemaña	4 - 0	Australia	13 de xuño de 2010, 20:30 – Estadio Moses Mabhida, Durban Asistencia: 62.660 Árbitro: Marco Rodríguez (México)
Podolski  8' Klose  26' Müller  68' Cacau  70'	Informe

Alemaña	0 - 1	Serbia	18 de xuño de 2010, 13:30 – Estadio Nelson Mandela Bay, Porto Elizabeth Asistencia: 38.294 Árbitro: Alberto Undiano Mallenco (España)
	Informe	Jovanović  38'

Ghana	1 - 1	Australia	19 de xuño de 2010, 16:00 – Estadio Royal Bafokeng, Rustenburg Asistencia: 34.812 Árbitro: Roberto Rosetti (Italia)
Gyan  25' (pen.)	Informe	Holman  11'

Ghana	0 - 1	Alemaña	23 de xuño de 2010, 20:30 – Estadio Soccer City, Xohanesburgo Asistencia: 83.391 Árbitro: Carlos Eugênio Simon (Brasil)
	Informe	Özil  60'

Australia	2 - 1	Serbia	23 de xuño de 2010, 20:30 – Estadio Mbombela, Nelspruit Asistencia: 37.836 Árbitro: Jorge Larrionda (Uruguai)
Cahill  69' Holman  73'	Informe	Pantelić  84'

Grupo E editar

Equipo	Pts	PX	PG	PE	PP	GF	GC	Dif
Países Baixos	9	3	3	0	0	5	1	+4
Xapón	6	3	2	0	1	4	2	+2
Dinamarca	3	3	1	0	2	3	6	-3
Camerún	0	3	0	0	3	2	5	-3

Países Baixos	2 - 0	Dinamarca	14 de xuño de 2010, 13:30 – Estadio Soccer City, Xohanesburgo Asistencia: 83.465 Árbitro: Stephane Lannoy (Francia)
Poulsen  46' (p.m.) Kuyt  85'	Informe

Xapón	1 - 0	Camerún	14 de xuño de 2010, 16:00 – Estadio Free State, Bloemfontein Asistencia: 30.620 Árbitro: Olegário Benquerença (Portugal)
Honda  39'	Informe

Países Baixos	1 - 0	Xapón	19 de xuño de 2010, 13:30 – Estadio Moses Mabhida, Durban Asistencia: 62.010 Árbitro: Héctor Baldassi (Arxentina)
Sneijder  53'	Informe

Camerún	1 - 2	Dinamarca	19 de xuño de 2010, 20:30 – Estadio Loftus Versfeld, Pretoria Asistencia: 38.704 Árbitro: Jorge Larrionda (Dinamarca)
Eto'o  10'	Informe	Bendtner  33' Rommedahl  61'

Dinamarca	1 - 3	Xapón	24 de xuño de 2010, 20:30 – Estadio Royal Bafokeng, Rustenburg Asistencia: 27.967 Árbitro: Jerome Damon (Suráfrica)
Tomasson  81'	Informe	Honda  17' Endō  30' Okazaki  87'

Camerún	1 - 2	Países Baixos	24 de xuño de 2010, 20:30 – Estadio Cape Town, Cidade do Cabo Asistencia: 63.093 Árbitro: Pablo Pozo (Chile)
Eto'o  65' (pen.)	Informe	van Persie  36' Huntelaar  84'

Grupo F editar

Equipo	Pts	PX	PG	PE	PP	GF	GC	Dif
Paraguai	5	3	1	2	0	3	1	+2
Eslovaquia	4	3	1	1	1	4	5	-1
Nova Zelandia	3	3	0	3	0	2	2	0
Italia	2	3	0	2	1	4	5	-1

Italia	1 - 1	Paraguai	14 de xuño de 2010, 20:30 – Estadio Cape Town, Cidade do Cabo Asistencia: 62.869 Árbitro: Benito Archundia (México)
De Rossi  63'	Informe	Alcaraz  39'

Nova Zelandia	1 - 1	Eslovaquia	15 de xuño de 2010, 13:30 – Estadio Royal Bafokeng, Rustenburg Asistencia: 23.871 Árbitro: Jerome Damon (Suráfrica)
Reid  90+3'	Informe	Vittek  50'

Eslovaquia	0 - 2	Paraguai	20 de xuño de 2010, 13:30 – Estadio Free State, Bloemfontein Asistencia: 26.643 Árbitro: Eddy Maillet (Seychelles)
	Informe	Vera  27' Riveros  86'

Italia	1 - 1	Nova Zelandia	20 de xuño de 2010, 16:00 – Estadio Mbombela, Nelspruit Asistencia: 38.229 Árbitro: Carlos Batres (Guatemala)
Iaquinta  29' (pen.)	Informe	Smeltz  7'

Eslovaquia	3 - 2	Italia	24 de xuño de 2010, 16:00 – Estadio Ellis Park, Xohanesburgo Asistencia: 53.412 Árbitro: Howard Webb (Inglaterra)
Vittek  25'  73' Kopúnek  89'	Informe	Di Natale  81' Quagliarella  90+2'

Grupo G editar

Equipo	Pts	PX	PG	PE	PP	GF	GC	Dif
Brasil	7	3	2	1	0	5	2	+3
Portugal	5	3	1	2	0	7	0	+7
Costa do Marfil	4	3	1	1	1	4	3	+1
Corea do Norte	0	3	0	0	3	1	12	-11

Brasil	2 - 1	Corea do Norte	15 de xuño de 2010, 20:30 – Estadio Ellis Park, Xohanesburgo Asistencia: 37.034 Árbitro: Viktor Kassai (Hungría)
Maicon  59' Elano  72'	Informe	Ji Yun-Nam  89'

Brasil	3 - 1	Costa do Marfil	20 de xuño de 2010, 20:30 – Estadio Soccer City, Xohanesburgo Asistencia: 84.455 Árbitro: Stephane Lannoy (Francia)
Luís Fabiano  25'  50' Elano  62'	Informe	Drogba  79'

Portugal	7 - 0	Corea do Norte	21 de xuño de 2010, 13:30 – Estadio Cape Town, Cidade do Cabo Asistencia: 63.644 Árbitro: Pablo Pozo (Chile)
Meireles  29' Simão  53' Almeida  56' Tiago  60'  89' Liédson  81' Ronaldo  87'	Informe

Corea do Norte	0 - 3	Costa do Marfil	25 de xuño de 2010, 16:00 – Estadio Mbombela, Nelspruit Asistencia: 34.763 Árbitro: Alberto Undiano Mallenco (España)
	Informe	Y. Touré  14' Romaric  20' Kalou  82'

Grupo H editar

Equipo	Pts	PX	PG	PE	PP	GF	GC	Dif
España	6	3	2	0	1	4	2	+2
Chile	6	3	2	0	1	3	2	+1
Suíza	4	3	1	1	1	1	1	0
Honduras	1	3	0	1	2	0	3	-3

Honduras	0 - 1	Chile	16 de xuño de 2010, 13:30 – Estadio Mbombela, Nelspruit Asistencia: 32.664 Árbitro: Eddy Maillet (Seychelles)
	Informe	Beausejour  34'

España	0 - 1	Suíza	16 de xuño de 2010, 16:00 – Estadio Moses Mabhida, Durban Asistencia: 62.453 Árbitro: Howard Webb (Inglaterra)
	Informe	Fernandes  52'

Chile	1 - 0	Suíza	21 de xuño de 2010, 16:00 – Estadio Nelson Mandela Bay, Porto Elizabeth Asistencia: 34.872 Árbitro: Khalil Al Ghamdi (Arabia Saudita)
González  75'	Informe

España	2 - 0	Honduras	21 de xuño de 2010, 20:30 – Estadio Ellis Park, Xohanesburgo Asistencia: 54.386 Árbitro: Yuichi Nishimura (Xapón)
Villa  17'  51'	Informe

Chile	1 - 2	España	25 de xuño de 2010, 20:30 – Estadio Loftus Versfeld, Pretoria Asistencia: 41.958 Árbitro: Marco Rodríguez (México)
Millar  47'	Informe	Villa  24' Iniesta  37'

Segunda fase editar

Oitavos de final

Cuartos de final

Semifinais

Final

Porto Elizabeth, 26 de xuño

Uruguai

2

Xohanesburgo, 2 de xullo

Corea do Sur

1

Uruguai

1(4)

Rustenburg, 26 de xuño

Ghana

1(2)

Estados Unidos

1

Cidade do Cabo, 6 de xullo

Ghana

2

Uruguai

2

Durban, 28 de xuño

Países Baixos

3

Países Baixos

2

Porto Elizabeth, 2 de xullo

Eslovaquia

1

Países Baixos

2

Xohanesburgo, 28 de xuño

Brasil Brasil

1

Brasil

3

Xohanesburgo, 11 de xullo

Chile

0

Países Baixos

0

Xohanesburgo, 27 de xuño

España

1

Arxentina

3

Cidade do Cabo, 3 de xullo

México

1

Arxentina

0

Bloemfontein, 27 de xuño

Alemaña

4

Alemaña

4

Durban, 7 de xullo

Inglaterra

1

Alemaña

0

Pretoria, 29 de xuño

España

1

Terceiro posto

Paraguai

0(5)

Xohanesburgo, 3 de xullo

Porto Elizabeth, 10 de xullo

Xapón

0(3)

Paraguai

0

Uruguai

2

Cidade do Cabo, 29 de xuño

España

1

Alemaña

3

España

1

Portugal

0

Oitavos de final editar

Uruguai	2 - 1	Corea do Sur	26 de xuño de 2010, 16:00 – Estadio Nelson Mandela Bay, Porto Elizabeth Asistencia: 30.597 Árbitro: Wolfgang Stark (Alemaña)
Suárez  8'  80'	Informe	Lee C-Y  68'

Estados Unidos	1 - 2	Ghana	26 de xuño de 2010, 20:30 – Estadio Royal Bafokeng, Rustenburg Asistencia: 34.976 Árbitro: Viktor Kassai (Hungría)
Donovan  62' (pen.)	Informe	K. Boateng  5' Gyan  93'

Alemaña	4 - 1	Inglaterra	27 de xuño de 2010, 16:00 – Estadio Free State, Bloemfontein Asistencia: 32.652 Árbitro: Jorge Larrionda (Uruguai)
Klose  20' Podolski  32' Müller  67'  70'	Informe	Upson  37'

Arxentina	3 - 1	México	27 de xuño de 2010, 20:30 – Estadio Soccer City, Xohanesburgo Asistencia: 84.377 Árbitro: Roberto Rosetti (Italia)
Tévez  26'  52' Higuaín  33'	Informe	Hernández  71'

Países Baixos	2 - 1	Eslovaquia	28 de xuño de 2010, 16:00 – Estadio Moses Mabhida, Durban Asistencia: 61.962 Árbitro: Alberto Undiano Mallenco (España)
Robben  18' Sneijder  84'	Informe	Vittek  90+4' (pen.)

Brasil	3 - 0	Chile	28 de xuño de 2010, 20:30 – Estadio Ellis Park, Xohanesburgo Asistencia: 54.096 Árbitro: Howard Webb (Inglaterra)
Juan  34' Luís Fabiano  38' Robinho  59'	Informe

Paraguai	0 - 0 (Penaltis 5 - 3)	Xapón	29 de xuño de 2010, 16:00 – Estadio Loftus Versfeld, Pretoria Asistencia: 36.742 Árbitro: Frank De Bleeckere (Bélxica)
Barreto Barrios Riveros Valdez Cardozo	Informe	Endō Hasebe Komano Honda

España	1 - 0	Portugal	29 de xuño de 2010, 20:30 – Estadio Cape Town, Cidade do Cabo Asistencia: 62.955 Árbitro: Héctor Baldassi (Arxentina)
Villa  63'	Informe

Cuartos de final editar

Países Baixos	2 - 1	Brasil	2 de xullo de 2010, 16:00 – Estadio Nelson Mandela Bay, Porto Elizabeth Asistencia: 40.186 Árbitro: Yuichi Nishimura (Xapón)
Melo  53' (p.m.) Sneijder  68'	Informe	Robinho  10'

Uruguai	1 - 1 (Penaltis 4 - 2)	Ghana	2 de xullo de 2010, 20:30 – Estadio Soccer City, Xohanesburgo Asistencia: 84.017 Árbitro: Olegário Benquerença (Portugal)
Forlán  55' Forlán Victorino Scotti Pereira Abreu	Informe	Muntari  45+2' Gyan Appiah Mensah Adiyiah

Arxentina	0 - 4	Alemaña	3 de xullo de 2010, 16:00 – Estadio Cape Town, Cidade do Cabo Asistencia: 64.100 Árbitro: Ravshan Irmatov (Uzbekistán)
	Informe	Müller  3' Klose  68'  89' Friedrich  74'

Paraguai	0 - 1	España	3 de xullo de 2010, 20:30 – Estadio Ellis Park, Xohanesburgo Asistencia: 55.359 Árbitro: Carlos Batres (Guatemala)
	Informe	Villa  83'

Semifinais editar

Uruguai	2 - 3	Países Baixos	6 de xullo de 2010, 20:30 – Estadio Cape Town, Cidade do Cabo Asistencia: 62.479 Árbitro: Ravshan Irmatov (Uzbekistán)
Forlán  41' M. Pereira  90+2'	Informe	Van Bronckhorst  18' Sneijder  70' Robben  73'

Alemaña	0 - 1	España	7 de xullo de 2010, 20:30 – Estadio Moses Mabhida, Durban Asistencia: 60.960 Árbitro: Viktor Kassai (Hungría)
	Informe	Puyol  73'

Terceiro posto editar

Uruguai	2 - 3	Alemaña	10 de xullo de 2010, 20:30 – Estadio Nelson Mandela Bay, Porto Elizabeth Asistencia: 36.254 Árbitro: Benito Archundia (México)
Cavani  28' Forlán  51'	Informe	Müller  19' Jansen  56' Khedira  82'

Final editar

A Final do Mundial de Fútbol de Suráfrica 2010 disputouse o 11 de xullo de 2010 no Estadio Soccer City de Xohanesburgo. Xogouse entre as seleccións dos Países Baixos e España, resultando vencedora esta última por 0-1, cun gol de Andrés Iniesta a catro minutos do final da prórroga. O partido destacou polo seu infrecuente número de cartóns amarelos, a meirande parte producidos polos neerlandeses, que foron criticados polos seu xogo sucio.^[21]

Ambos equipos participantes, Países Baixos e España, competían por acadar o seu primeiro título de Campión do Mundo, xa que a selección neerlandesa xogara anteriormente sen éxito as finais de 1974 e 1978 e a española nunca conseguira chegar a unha, sendo o seu mellor posto até ese intre o cuarto acadado no mundial de Brasil 1950. Esta final foi a segunda consecutiva que enfrontaba a equipos europeos e a primeira vez que un equipo dese continente a gañaba fóra do mesmo.

Países Baixos	0 - 1	España	11 de xullo de 2010, 20:30 – Estadio Soccer City, Xohanesburgo Asistencia: 84.490 Árbitro: Howard Webb (Inglaterra)
	Informe	Iniesta  116'

Bota de Ouro editar

Para a designación do gañador da bota de ouro, tomáronse en conta en primeira instancia os goles (GF), seguido polas asistencias de goles realizadas (AST) e finalmente a menor cantidade de minutos xogados (MIN).^[22].

Xogador	Selección	GF	AST	MIN
Thomas Müller	Alemaña	5	3	473'
David Villa	España	5	1	635'
Wesley Sneijder	Países Baixos	5	1	652'
Diego Forlán	Uruguai	5	1	654'
Gonzalo Higuaín	Arxentina	4	0	341'
Róbert Vittek	Eslovaquia	4	0	353'
Miroslav Klose	Alemaña	4	0	357'
Luis Suárez	Uruguai	3	2	543'
Landon Donovan	Estados Unidos	3	0	390'
Luís Fabiano	Brasil	3	0	418'
Asamoah Gyan	Ghana	3	0	501'

Balón de Ouro editar

O Balón de Ouro, que distingue ao mellor xogador de cada Copa Mundial, foille outorgado ao dianteiro uruguaio Diego Forlán, quen marcou cinco goles no torneo. Recibiu 23,4% dos votos das persoas acreditadas para este mundial, deixando atrás ao centrocampista neerlandés Wesley Sneijder e ao español David Villa.

Xogador	Selección	Votos
Diego Forlán	Uruguai	23,4%
Wesley Sneijder	Países Baixos	21,8%
David Villa	España	16,9%
Asamoah Gyan	Ghana
Andrés Iniesta	España
Lionel Messi	Arxentina
Mesut Özil	Alemaña
Arjen Robben	Países Baixos
Bastian Schweinsteiger	Alemaña
Xavi Hernández	España

Equipo das estrelas editar

A FIFA divulgou o equipo ideal do torneo, o cal foi escollido mediante votación polos membros do club en FIFA.com.^[23]

Outros premios editar

• Premio luva de ouro ao mellor porteiro: Iker Casillas
• Premio ao mellor xogador do partido final: Andrés Iniesta
• Mellor xogador menor de vinte e un anos: Thomas Müller
• Premio ao xogo limpo: España

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Mundial de Fútbol de 2010

Outros artigos editar

• Suráfrica
• Copa do Mundo de Fútbol
• Mundial de Fútbol de 2010 - Fase final
• Mundial de Fútbol de 2010 - Final
• 2010 FIFA World Cup South Africa (videoxogo)

Ligazóns externas editar

• Páxina web sobre o mundial en da FIFA.com Arquivado 19 de xuño de 2020 en Wayback Machine.
• Regulamento oficial da Copa do Mundo de Fútbol Suráfrica 2010 Arquivado 23 de novembro de 2009 en Wayback Machine.