Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1966
Ο Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision του 1966 ήταν η 11η έκδοση του ετήσιου Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision. Έλαβε χώρα τις 5 Μαρτίου 1966 στην πόλη του Λουξεμβούργου του Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου, μετά τη νίκη της Φρανς Γκαλ στο διαγωνισμό του 1965 στη Νάπολη της Ιταλίας με το τραγούδι "Poupée de cire, poupée de son". Ήταν η δεύτερη φορά που το Λουξεμβούργο διοργάνωνε το διαγωνισμό, μετά το διαγωνισμό του 1961. Ο διαγωνισμός διεξήχθη στη Villa Louvigny και τον παρουσίασε η Ζοσιάν Σεν.
| Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1966 | |
|---|---|
 | |
| Ημερομηνίες | |
| Τελικός | 5 Μαρτίου 1966 |
| Διοργάνωση | |
| Χώρος διεξαγωγής | Villa Louvigny Πόλη του Λουξεμβούργου, Λουξεμβούργο |
| Παρουσιαστές | Ζοσιάν Σεν (Josiane Chen) |
| Μουσική διεύθυνση | Ζαν Ροντερές |
| Σκηνοθέτης |
|
| Εκτελεστικός επόπτης | Κλίφορντ Μπράουν |
| Διοργανωτής | Compagnie Luxembourgeoise de Télédiffusion (CLT) |
| Ιστοσελίδα | Επίσημος ιστότοπος |
| Ενδιάμεση πράξη | Les Haricots Rouges |
| Συμμετέχοντες | |
| Αριθμός συμμετοχών | 18 |
| Πρώτη εμφάνιση | Καμία |
| Επιστρέφουν | Καμία |
| Αποχωρούν | Καμία |
 | |
| Ψηφοφορία | |
| Μηδέν βαθμοί | |
| Νικητής | |
Δεκαοκτώ χώρες συμμετείχαν στο διαγωνισμό. Όλες οι χώρες που συμμετείχαν στην έκδοση του 1965, συμμετείχαν επίσης φέτος.
Νικήτρια χώρα αναδείχθηκε η Αυστρία με το τραγούδι "Merci, Chérie" του Ούντο Γιούργκενς (σε στίχους δικούς του και του Τόμας Χέρμπιγκερ), το οποίο ήταν στα γερμανικά.[1] Αυτή ήταν η πρώτη νίκη της Αυστρίας - και η τρίτη συνεχόμενη συμμετοχή του Ούντο Γιούργκενς - στο διαγωνισμό. Αυτό ήταν επίσης το πρώτο τραγούδι που κέρδισε στα Γερμανικά. Αυτός ο διαγωνισμός σημειώνεται επίσης για τα ιστορικά αποτελέσματα για πολλές χώρες. Η Αυστρία ήρθε πρώτη, η Σουηδία που ήρθε δεύτερη, η Νορβηγία που ήρθε τρίτη και το Βέλγιο που ήρθε τέταρτο, πέτυχαν τα καλύτερα αποτελέσματα μέχρι τότε, μερικά από τα οποία θα ισχύουν για αρκετές δεκαετίες. Αντίθετα, οι παραδοσιακές "υπερδυνάμεις" της Eurovision μέχρι εκείνη τη στιγμή, όπως η Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Ιταλία, πέτυχαν μέχρι στιγμής το χειρότερο αποτέλεσμα τους, με το ευρύ κοινό στις προαναφερθείσες χώρες να ανταποκρίνεται σε αυτά τα αποτελέσματα με κάποια ανησυχία.
Ο κανονισμός για το τραγούδι να εκτελείται αποκλειστικά σε μία από τις εθνικές γλώσσες μιας χώρας θεσμοθετήθηκε σε αυτόν το διαγωνισμό, πιθανόν εξαιτίας της συμμετοχής του Βασιλείου της Σουηδίας στο διαγωνισμό του 1965 με αγγλόγλωσσο τραγούδι.[2]
Τόπος
Επεξεργασία
Ο διαγωνισμός του 1966 φιλοξενήθηκε στη Βίλα Λουβινί, που βρίσκεται στην Πόλη του Λουξεμβούργου. Στο εν λόγω κτήριο βρισκόταν η έδρα της Compagnie Luxembourgeoise de Télédiffusion, προδρόμου του καναλιού RTL Group. Η τοποθεσία του είναι στο Δημοτικό Πάρκο στη Βιλ Οτ στο κέντρο της πρωτεύουσας.[2]
Διαδικασία και μέθοδος ψηφοφορίας
ΕπεξεργασίαΚάθε χώρα είχε 10 μέλη κριτικής επιτροπής, τα οποία έδωσαν τρεις ψήφους ανάμεσα σε ένα, δύο ή τρία αγαπημένα τραγούδια. Οι βαθμοί αθροίστηκαν και τα τραγούδια που κατατάχθηκαν στην πρώτη, δεύτερη και την τρίτη θέση έλαβαν 5, 3 και 1 ψήφους στη σειρά. Αν μόνο ένα τραγούδι συγκέντρωνε κάθε βαθμό από την κριτική επιτροπή, ελάμβανε και τους 9 πόντους. Αν επιλέγονταν μόνο δύο τραγούδια, τα άσματα θα έπαιρναν 6 και 3 βαθμούς στη σειρά.
Στη διάρκεια της διαδικασίας ψηφοφορίας, η παρουσιάστρια Ζοσιάν Σεν χαιρέτισε κατά λάθος το Ηνωμένο Βασίλειο λέγοντας "Good night, London" ("Καληνύχτα, Λονδίνο"). Στη συνέχεια όμως συνειδητοποίησε το λάθος της και είπε "Good evening, London" μετά τη φράση του εκπροσώπου βαθμολογίας Μάικλ Άσπελ, ο οποίος απάντησε λέγοντας "Good morning, Luxembourg".
Πρωτιές
ΕπεξεργασίαΤο 1966 ήταν η πρώτη χρονιά που μαύρος καλλιτέχνης ανέβηκε στη σκηνή της Eurovision. Ήταν η Μίλι Σκοτ, η οποία εκπροσώπησε την Ολλανδία. Ήταν επίσης η πρώτη τραγουδίστρια που χρησιμοποίησε ένα φορητό μικρόφωνο. Αυτός ήταν ο τελευταίος διαγωνισμός με συμμετοχή της Δανίας, η οποία επέστρεψε το 1978, περισσότερο από μία δεκαετία αργότερα.[2]Στον διαγωνισμό εκείνο για πρώτη φορά επίσης σε μία συμμετοχή η ερμηνεία του τραγουδιού δεν συνοδεύτηκε από ορχήστρα. Ήταν η συμμετοχή της Ιταλίας, με το τραγούδι "Dio, come ti amo" που τραγούδησε ο Ντομένικο Μοντούνιο, το οποίο είχε ενορχητρωθεί μετά την εκτέλεσή του στο φεστιβάλ του Σαν Ρέμο, καταρρίπτοντας τον κανονισμό της EBU που όριζε ότι η ενορχήστρωση των τραγουδιών έπρεπε να είχε ολοκληρωθεί αρκετά πριν την εκτέλεση. Παρότι οι ιστοσελίδες και το επίσημο πρόγραμμα αναφέρει στον κατάλογο των μαέστρων τον Άντζελο Τζακομάτσι, στην πραγματικότητα ο τελευταίος έπαιξε μόνο πιάνο για την ιταλική συμμετοχή.[3][4]
Συμμετέχουσες χώρες
Επεξεργασία
Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, όλες οι χώρες που έλαβαν μέρος στον διαγωνισμό του 1965 επέστρεψαν και στον αμέσως επόμενο διαγωνισμό. Δεν σημειώθηκαν επιστροφές, αποχωρήσεις ή νέες είσοδοι συμμετοχών από χώρες.[2]
Διευθυντές ορχηστρών
ΕπεξεργασίαΠαρακάτω αναφέρονται οι μαέστροι που ήταν αρμόδιοι για τη διεύθυνση της ορχήστρας ανά συμμετοχή.[5]
Γερμανία – Βίλι Μπέρκινγκ
Δανία – Άρνε Λάμπερτ
Βέλγιο – Ζαν Ροντερές
Λουξεμβούργο – Ζαν Ροντερές
Γιουγκοσλαβία – Μοϊμίρ Σέπε
Νορβηγία – Έιβιντ Μπεργκ
Φινλανδία – Όσι Ρούνε
Πορτογαλία – Ζόρζε Κόστα Πίντο
Αυστρία – Χανς Χάμερσμιτ
Σουηδία – Γκερτ Όβε Άντερσον
Ισπανία – Ραφαέλ Ιμπάρμπια
Ελβετία - Ζαν Ροντερές
Μονακό – Αλέν Γκοραγκέρ
Ιταλία – Άντζελο Τζακομάτσι
Γαλλία – Φρανκ Πουρσέλ
Ολλανδία – Ντολφ βαν ντερ Λίντεν
Δημοκρατία της Ιρλανδίας – Νόελ Κέλεαν
Ηνωμένο Βασίλειο – Χάρι Ραμπίνοβιτς
Καλλιτέχνες που επέστρεψαν
ΕπεξεργασίαΓια 3η φορά σημειώθηκε επιστροφή 2 καλλιτεχνών στον διαγωνισμό. Ήταν ο Ούντο Γιούργκενς για την Αυστρία, ο οποίος έλαβε μέρος και το 1964 και 1965, και ο Ντομένικο Μοντούνιο για την Ιταλία, ο οποίος ήταν συμμετέχων και στους διαγωνισμούς των ετών 1958 και 1959.
Αποτελέσματα
Επεξεργασία| Σειρά | Χώρα | Καλλιτέχνης | Τραγούδι | Γλώσσα[6][7] | Θέση | Βαθμοί |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 01 |  Γερμανία | Μάργκοτ Έσκενς (Margot Eskens) | "Die Zeiger der Uhr" | Γερμανικά | 11 | 7 |
| 02 |  Δανία | Ούλα Πία | "Stop - mens legen er go'" | Δανικά | 14 | 4 |
| 03 |  Βέλγιο | Τόνια | "Un peu de poivre, un peu de sel" | Γαλλικά | 5 | 14 |
| 04 |  Λουξεμβούργο | Μισέλ Τορ | "Ce soir je t'attendais" | Γαλλικά | 12 | 7 |
| 05 |  Γιουγκοσλαβία | Μπέρτα Άμπροζ | "Brez besed" | Σλοβένικα | 8 | 9 |
| 06 |  Νορβηγία | Όσε Κλέβελαντ | "Intet er nytt under solen" | Νορβηγικά | 3 | 15 |
| 07 |  Φινλανδία | Αν Κριστίν | "Playboy" | Φινλανδικά | 10 | 7 |
| 08 |  Πορτογαλία | Μανταλένα Ιγκλέσιας | "Ele e ela" | Πορτογαλικά | 13 | 6 |
| 09 |  Αυστρία | Ούντο Γιούργκενς | "Merci, Chérie" | Γερμανικά[α] | 1 | 31 |
| 10 |  Σουηδία | Λιλ Λίντφορς & Σβάντε Τούρεσον | "Nygammal vals" | Σουηδικά | 2 | 16 |
| 11 |  Ισπανία | Ραφαέλ | "Yo soy aquél" | Ισπανικά | 7 | 9 |
| 12 |  Ελβετία | Μαντλέν Πασκάλ | "Ne vois-tu pas?" | Γαλλικά | 6 | 12 |
| 13 |  Μονακό | Τερέζα Κεσοβίγια | "Bien plus fort" | Γαλλικά | 17 | 0 |
| 14 |  Ιταλία | Ντομένικο Μοντούνιο | "Dio, come ti amo" | Ιταλικά | 18 | 0 |
| 15 |  Γαλλία | Ντομινίκ Ουόλτερ | "Chez nous" | Γαλλικά | 16 | 1 |
| 16 |  Ολλανδία | Μίλι Σκοτ | "Fernando en Filippo" | Ολλανδικά | 15 | 2 |
| 17 |  Ιρλανδία | Ντίκι Ροκ | "Come Back to Stay" | Αγγλικά | 4 | 14 |
| 18 |  Ηνωμένο Βασίλειο | Κένεθ Μακ Κέλαρ | "A Man Without Love" | Αγγλικά | 9 | 8 |
- ↑ Περιέχει λίγες φράσεις στα γαλλικά.
Πίνακας βαθμολογίας
Επεξεργασία| Αποτελέσματα ψηφοφορίας | ||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Γερμανία | 7 | 1 | 5 | 1 | ||||||||||||||||
| Δανία | 4 | 1 | 3 | |||||||||||||||||
| Βέλγιο | 14 | 5 | 3 | 1 | 5 | |||||||||||||||
| Λουξεμβούργο | 7 | 1 | 5 | 1 | ||||||||||||||||
| Γιουγκοσλαβία | 9 | 3 | 1 | 5 | ||||||||||||||||
| Νορβηγία | 15 | 1 | 3 | 3 | 3 | 5 | ||||||||||||||
| Φινλανδία | 7 | 3 | 3 | 1 | ||||||||||||||||
| Πορτογαλία | 6 | 1 | 5 | |||||||||||||||||
| Αυστρία | 31 | 5 | 5 | 5 | 1 | 1 | 3 | 5 | 3 | 3 | ||||||||||
| Σουηδία | 16 | 5 | 5 | 5 | 1 | |||||||||||||||
| Ισπανία | 9 | 1 | 5 | 3 | ||||||||||||||||
| Ελβετία | 12 | 1 | 5 | 3 | 3 | |||||||||||||||
| Μονακό | 0 | |||||||||||||||||||
| Ιταλία | 0 | |||||||||||||||||||
| Γαλλία | 1 | 1 | ||||||||||||||||||
| Ολλανδία | 2 | 1 | 1 | |||||||||||||||||
| Ιρλανδία | 14 | 3 | 3 | 5 | 3 | |||||||||||||||
| Ηνωμένο Βασίλειο | 8 | 3 | 5 | |||||||||||||||||
5 βαθμοί
ΕπεξεργασίαΑκολουθεί μια περίληψη όλων των 5 πόντων στον τελικό:
| N. | Συμμετέχων | Χώρα που ψηφίζει |
|---|---|---|
| 4 | Αυστρία | Βέλγιο, Γιουγκοσλαβία, Λουξεμβούργο, Μονακό |
| 3 | Σουηδία | Δανία, Νορβηγία, Φινλανδία |
| 2 | Βέλγιο | Γερμανία, Ολλανδία |
| 1 | Γερμανία | Ελβετία |
| Ιρλανδία | Γαλλία | |
| Λουξεμβούργο | Σουηδία | |
| Νορβηγία | Ιταλία | |
| Πορτογαλία | Ισπανία | |
| Ισπανία | Πορτογαλία | |
| Ελβετία | Αυστρία | |
| Ηνωμένο Βασίλειο | Ιρλανδία | |
| Γιουγκοσλαβία | Ηνωμένο Βασίλειο |
Διεθνείς μεταδόσεις και ψηφοφορία
ΕπεξεργασίαΟ παρακάτω πίνακας δείχνει τη σειρά με την οποία δόθηκαν οι βαθμολογίες στη διάρκεια του διαγωνισμού του 1965, όπως και το πρόσωπο που εκφωνούσε τις ψήφους ανά χώρα. Επίσης, ο κάθε εθνικός ραδιοτηλεοπτικός φορέας έστειλε επίσης έναν παρουσιαστή για τον διαγωνισμό, ώστε να καλύψει τον διαγωνισμό στη δική του γλώσσα.[2]
| Σειρά βαθμολογίας | Χώρα | Εκπρόσωποι βαθμών | Παρουσιαστής | Φορέας μετάδοσης |
|---|---|---|---|---|
| 01 |  Γερμανία | Βέρνερ Φάιγκελ | Χανς-Γιόακιμ Ράισενμπαχ | ARD Deutsches Fernsehen |
| 02 |  Δανία | Κλάους Τόκσβιγκ | Σκατ Νόρεβιγκ | DR TV |
| 03 |  Βέλγιο | Αντρέ Αγκόν | Πολ Χέρεμαν | RTB |
| Χέρμαν Φέρελστ | BRT | |||
| 04 |  Λουξεμβούργο | Καμίλο Φέλγκεν | Ζακ Ναβαντίκ | Télé-Luxembourg[8] |
| 05 |  Γιουγκοσλαβία | Ντραγκάνα Μάρκοβιτς | Μίλογιε Όρλοβιτς | Televizija Beograd |
| Μλάντεν Ντέλιτς | Televizija Zagreb | |||
| Τόμαζ Τέρτσεκ | Televizija Ljubljana | |||
| 06 |  Νορβηγία | Έρικ Ντίζεν | Σβέρε Κριστόφερσεν | NRK και NRK P1 |
| 07 |  Φινλανδία | Πόπε Μπεργκ | Άαρνο Γουόλι | TV-ohjelma 1 |
| 08 |  Πορτογαλία | Μαρία Μανουέλα Φουρτάντο | Ενρίκε Μέντες | RTP |
| 09 |  Αυστρία | Βάλτερ Ρίχαρντ Λάνγκερ | Βίλι Κράλικ | ORF |
| 10 |  Σουηδία | Έντβαρτ Ματς[9] | Σβεν Λίνταλ | Sveriges Radio-TV και SR P1[10] |
| 11 | .svg){kind=small} Ισπανία | Μαργαρίτα Νίκολα | Φεντερίκο Γκάγιο | TVE |
| 12 |  Ελβετία | Αλεξάντρ Μπέργκερ | Τέοντορ Χάλερ | TV DRS |
| Ζορζ Αρντί | TSR | |||
| Τζοβάνι Μπερτίνι | TSI | |||
| 13 |  Μονακό | TBC | Φρανσουά Ντεγκέλ | Télé Monte Carlo |
| 14 |  Ιταλία | Έντσο Τορτόρα | Ρενάτο Ταλιάνι | Secondo Programma |
| 15 |  Γαλλία | Ζαν Κλοντ Μασουλιέ[11] | Φρανσουά Ντεγκέλ | Première Chaîne ORTF[8] |
| 16 |  Ολλανδία | Χέρμαν Μπράουερ[12] | Τέντι Σόλτεν | Nederland 1[13] |
| 17 |  Δημοκρατία της Ιρλανδίας | Φρανκ Χολ | Μπρένταν Ο' Ρέιλι | Telefís Éireann[14] |
| Κέβιν Ρος | Radio Éireann | |||
| 18 |  Ηνωμένο Βασίλειο | Μάικλ Άσπελ | Ντέιβιντ Τζέικομπς | BBC1 |
| Τζον Νταν | BBC Light Programme | |||
| - |  Τσεχοσλοβακία | (μη συμμετέχουσα χώρα) | TBC | ČST |
| - |  Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας | (μη συμμετέχουσα χώρα) | TBC | Deutscher Fernsehfunk |
| - |  Ουγγαρία | (μη συμμετέχουσα χώρα) | TBC | RTV |
| - |  Μαρόκο | (μη συμμετέχουσα χώρα) | TBC | SNRT |
| - |  Πολωνία | (μη συμμετέχουσα χώρα) | TBC | TP |
| - |  Ρουμανία | (μη συμμετέχουσα χώρα) | TBC | TVR |
| - |  Σοβιετική Ένωση | (μη συμμετέχουσα χώρα) | TBC | Σοβιετική Κεντρική Τηλεόραση |
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ «About Udo Jürgens». EBU.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 «Eurovision Song Contest 1966». EBU. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2012.
- ↑ Roxburgh, Gordon (2012). Songs For Europe The United Kingdom at The Eurovision Song Contest Volume One: The 1950s and 1960s. UK: Telos. σελ. 410. ISBN 978-1-84583-065-6.
- ↑ Βιογραφία του Angelo Giacomazzi στο www.andtheconductoris.eu
- ↑ «http://www.andtheconductoris.eu». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Μαΐου 2018. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουνίου 2017. Εξωτερικός σύνδεσμος στο
|title=(βοήθεια) - ↑ «Eurovision Song Contest 1966». The Diggiloo Thrush. Ανακτήθηκε στις 4 Μαρτίου 2012.
- ↑ «Eurovision Song Contest 1966». 4Lyrics.eu. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Οκτωβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 2020.
- ↑ 8,0 8,1 Christian Masson. «1966 – Luxembourg». Songcontest.free.fr. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ «Infosajten.com». Infosajten.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιουλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ Leif Thorsson (2006). Melodifestivalen genom tiderna [Melodifestivalen through time]. Stockholm: Premium Publishing AB. σελ. 60. ISBN 91-89136-29-2.
- ↑ Deguelt, François (5 Μαρτίου 1966). 11ème Concours Eurovision de la Chanson 1966 [11th Eurovision Song Contest 1966] (Television production). Luxembourg: RTL, ORTF (commentary).
- ↑ "Teddy Scholten geeft commentaar op het Eurovisie Songfestival", Limburgsch Dagblad, 25 Φεβρουαρίου 1966
- ↑ «Nederlandse televisiecommentatoren bij het Eurovisie Songfestival». Eurovision Artists (στα Ολλανδικά).
- ↑ «The Eurovision Song Contest». 5 Μαρτίου 1966 – μέσω IMDb.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία- Η επίσημη ιστοσελίδα της Eurovision (Αγγλικά)