Izrael w Konkursie Piosenki Eurowizji
Izrael uczestniczy w Konkursie Piosenki Eurowizji od 1973. W latach 1973–2017 konkursem w kraju zajmował się nadawca publiczny Israel Broadcasting Authority (IBA), a od 2018 zajmuje się tym Israeli Public Broadcasting Corporation.
| |||||||||||||||||
| Informacje ogólne | |||||||||||||||||
| Rok i miejsce debiutu | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Liczba udziałów | 45 razy (38 finałów) | ||||||||||||||||
| Organizacja konkursu | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Strona internetowa | |||||||||||||||||
Reprezentanci Izraela zwyciężyli w czterech finałach konkursu: w 1978 (Jizhar Kohen i Alphabeta z piosenką „A-Ba-Ni-Bi”), 1979 (Gali Atari i Milk and Honey z „Hallelujah”), 1998 (Dana International z „Diva”) i 2018 (Netta z „Toy”).
Uczestnictwo
edytuj
.jpg)
Izrael uczestniczy w Konkursie Piosenki Eurowizji od 1973 . Poniższa tabela uwzględnia nazwiska wszystkich izraelskich reprezentantów, tytuły konkursowych piosenek oraz wyniki w poszczególnych latach[1].
| Rok | Artysta | Piosenka | Finał | Półfinał | ||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejsce | Punkty | Miejsce | Punkty | |||
| 1973 | Ilanit | „Ey sham” (אי שם) | 4 | 97 | Brak rundy półfinałowej | |
| 1974 | Poogy | „Natati la Chaiai” (נתתי לה חיי) | 7 | 11 | ||
| 1975 | Szelomo Arci | „At wa-’ani” (את ואני) | 11 | 40 | ||
| 1976 | Shokolad Menta Mastik | „Emor szalom” (אמור שלום) | 6 | 77 | ||
| 1977 | Ilanit | „Ahawa hi szir li-sznajim” (אהבה היא שיר לשניים) | 11 | 49 | ||
| 1978 | Jizhar Kohen i Alphabeta | „A-Ba-Ni-Bi” (א-ב-ני-בי) | 1 | 157 | ||
| 1979 | Gali Atari i Milk and Honey | „Hallelujah” (הללויה) | 125 | |||
| 1980 | Brak reprezentanta | |||||
| 1981 | Hakol Over Habibi | „Ha-lajla” (הלילה) | 7 | 56 | ||
| 1982 | Awi Toledano | „Hora” (הורה) | 2 | 100 | ||
| 1983 | Ofra Haza | „Chaj” (חי) | 136 | |||
| 1984 | Brak reprezentanta | |||||
| 1985 | Jizhar Kohen | „Olé olé” (עולה עולה) | 5 | 93 | ||
| 1986 | Moti Giladi i Sarai Tzuriel | „Jawo jom” (יבוא יום) | 19 | 7 | ||
| 1987 | Lazy Bums | „Szir ha-batlanim” (שיר הבטלנים) | 8 | 73 | ||
| 1988 | Jardena Arazi | „Ben ’adam” (בן אדם) | 7 | 85 | ||
| 1989 | Gili & Galit | „Derech ha-melech” (דרך המלך) | 12 | 50 | ||
| 1990 | Rita | „Szara ba-rchowot” (שרה ברחובות) | 18 | 16 | ||
| 1991 | Duo Datz | „Kan” (כאן) | 3 | 139 | ||
| 1992 | Dafna Dekel | „Ze rak sport” (זה רק ספורט) | 6 | 85 | ||
| 1993 | Lakahat Sziru | „Sziru” (שירו) | 24 | 4 | Kwalifikacija za Millstreet | |
| 1994 | Brak reprezentanta | Brak rundy półfinałowej | ||||
| 1995 | Liora | „Amen” (אמן) | 8 | 81 | ||
| 1996 | Galit Bell | „Szalom Olam” (שלום עולם) | – | 28[a] | 12 | |
| 1997 | Brak reprezentanta | Brak rundy półfinałowej | ||||
| 1998 | Dana International | „Diva” | 1 | 172 | ||
| 1999 | Eden | „Jom huledet” (יום הולדת) | 5 | 93 | ||
| 2000 | Ping Pong | „Sameach” (שמח) | 22 | 7 | ||
| 2001 | Tal Sondak | „Ein dawar” (אין דבר) | 16 | 25 | ||
| 2002 | Sarit Chadad | „Light a Candle” | 12 | 37 | ||
| 2003 | Li’or Narkis | „Words for Love” | 19 | 17 | ||
| 2004 | Dawid D’Or | „Le-ha’amin” (להאמין) | – | 11 | 57 | |
| 2005 | Sziri Majmon | „Ha-Szeket sze-niszar” (השקט שנשאר) | 4 | 154 | 7 | 158 |
| 2006 | Eddie Butler | „Ze hazman” (זה הזמן) | 23 | 4 | Top 11[b] | |
| 2007 | Teapacks | „Push the Button” | – | 24 | 17 | |
| 2008 | Boaz Mauda | „The Fire in Your Eyes” | 9 | 124 | 5 | 104 |
| 2009 | Noa i Mira Awad | „There Must Be Another Way” | 16 | 53 | 7 | 75 |
| 2010 | Harel Ska’at | „Milim” (מילים) | 14 | 71 | 8 | 71 |
| 2011 | Dana International | „Ding Dong” | – | 15 | 38 | |
| 2012 | Izabo | „Time” | 13 | 33 | ||
| 2013 | Moran Mazor | „Rak biszewilo” (רק בשבילו) | 14 | 40 | ||
| 2014 | Mei Finegold | „Same Heart” | 19 | |||
| 2015 | Nadav Guedj | „Golden Boy” | 9 | 97 | 3 | 151 |
| 2016 | Hovi Star | „Made of Stars” | 14 | 135 | 7 | 147 |
| 2017 | IMRI | „I Feel Alive” | 23 | 39 | 3 | 207 |
| 2018 | Netta | „Toy” | 1 | 529 | 1 | 283 |
| 2019 | Kobi Marimi | „Home” | 23 | 35 | Organizator[c] | |
| 2020 | Eden Alene | „Feker libi” (ፍቅር ልቤ) | Konkurs odwołany | |||
| 2021 | „Set Me Free” | 17 | 93 | 5 | 192 | |
| 2022 | Michael Ben Dawid | „I.M” | – | 13 | 61 | |
| 2023 | Noa Kirel | „Unicorn” | 3 | 382 | 3 | 127 |
| 2024 | Eden Golan | „Hurricane” | 5 | 375 | 1 | 194 |
| 2025 | ||||||
Legenda:
1. miejsce
Historia głosowania w finale (1973–2023)
edytujPoniższe tabele pokazują, którym krajom Izrael przyznaje w finale najwięcej punktów oraz od których państw izraelscy reprezentanci otrzymują najwyższe noty[2].
Kraje, którym Izrael przyznał najwięcej punktów:
| Kraje, od których Izrael otrzymał najwięcej punktów:
| Legenda: 1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce |
Konkursy Piosenki Eurowizji zorganizowane w Izraelu
edytujIzrael był gospodarzem konkursu trzy razy: w 1979, 1999 i 2019. Pierwsze dwie edycje zostały zorganizowane w Międzynarodowym Centrum Kongresowym w Jerozolimie[3][4], a konkurs w 2019 został rozegrany w Centrum Konferencyjnym w Tel Awiwie.
Choć Izrael zwyciężył w finale konkursu w 1979, krajowy nadawca nie podjął się organizacji koncertu drugi rok z rzędu, dlatego 25. Konkurs Piosenki Eurowizji odbył się w Holandii[5].
Nagroda Artystyczna
| Rok | Piosenka | Wykonawca |
|---|---|---|
| 2010 | „Milim” | Harel Ska’at |
Nagroda Kompozytorów
| Rok | Piosenka | Wykonawca |
|---|---|---|
| 2010 | „Milim” | Harel Ska’at |
Nagroda Dziennikarzy
| Rok | Piosenka | Wykonawca |
|---|---|---|
| 2010 | „Milim” | Harel Ska’at |
Gratulacje: 50 lat Konkursu Piosenki Eurowizji
edytujGratulacje: 50 lat Konkursu Piosenki Eurowizji
edytujW październiku 2005 Europejska Unia Nadawców zorganizowała koncert jubileuszowy Gratulacje: 50 lat Konkursu Piosenki Eurowizji, podczas którego odbył się plebiscyt na najlepszą piosenkę w historii konkursu. 13. miejsce w głosowaniu zajęła izraelska propozycja „Diva” Dany International, która zwyciężyła w finale konkursu w 1998[6].
Uwagi
edytuj- ↑ Podczas konkursu w 1996 zorganizowano rundę kwalifikacyjną, mającą na celu zmniejszenie liczby państw biorących udział w finale konkursu. Etap eliminacyjny nie był transmitowany w telewizji ani nagrywany, krajowe komisje jurorskie przesłuchiwały wersje studyjne wszystkich konkursowych propozycji i przyznawały im punkty. Spośród 30 utworów nadesłanych przez publicznych nadawców, do finału zakwalifikowały się 22 propozycje. Jedynym krajem, który nie brał udziału w rundzie kwalifikacyjnej był gospodarz konkursu, czyli Norwegia.
- ↑ Zgodnie z regulaminem, w konkursie w latach 2004-2007 kraje z pierwszej dziesiątki poprzedniego konkursu były automatycznie kwalifikowane do sobotniego finału bez konieczności rywalizacji w półfinale. W przypadku rezygnacji z udziału w konkursie jednego z państw z Top 10 zeszłego roku lub w przypadku kiedy któreś z państw Wielkiej Czwórki zajęło miejsce w przedziale 1-10, wówczas automatyczna kwalifikacja przypadała na miejsca poza pierwszą dziesiątką, tj. 11. bądź 12.
- ↑ Kraj wygrał finał konkursu w 2018, dlatego nie musiał rywalizować w półfinałach w 2019.
Przypisy
edytuj- ↑ Israel in the Eurovision Song Contest. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-11-15]. (ang.).
- ↑ Points to and from Israel. [w:] Eurovision Covers [on-line]. eurovisioncovers.co.uk. [dostęp 2013-11-15]. (ang.).
- ↑ Eurovision Song Contest 1979. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-11-15]. (ang.).
- ↑ Eurovision Song Contest 1999. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-11-15]. (ang.).
- ↑ Eurovision Song Contest 1980. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-11-15]. (ang.).
- ↑ Congratulations. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-07-05]. (ang.).