Galeria Sławy włoskiej piłki nożnej

Galeria Sławy włoskiej piłki nożnej (wł. Hall of Fame del calcio italiano) – galeria sławy osób, które wywarły znaczący wpływ na włoską piłkę nożną[1][2], utworzona w 2011 roku, z siedzibą w Museo del Calcio we Florencji[2].

Opis edytuj

Galeria Sławy włoskiej piłki nożnej została utworzona w 2011 roku przez Włoski Związek Piłki Nożnej (FIGC) oraz Fundację Muzeum Piłki Nożnej (wł. Fondazione Museo del Calcio), w celu uczczenia osób, które wywarły znaczący wpływ na włoską piłkę nożną[1]. Ma na celu promowanie dziedzictwa, historii, kultury i wartości włoskiej piłki nożnej[2].

Od 2011 roku dodawani są członkowie, podzieleni na kategorie: piłkarz (co najmniej od dwóch sezonów na sportowej emeryturze), trener (co najmniej 15 lat w zawodzie), weteran (25 lat na emeryturze), zagraniczny piłkarz (co najmniej od dwóch sezonów na sportowej emeryturze oraz co najmniej pięć sezonów rozegranych we Włoszech, sędzia (co najmniej od dwóch sezonów na emeryturze), dyrektor (co najmniej 15 lat w zawodzie) oraz pośmiertnie nagrodzeni[2].

W 2014 roku dodano kategorie włoskich piłkarek[3][4][5], w 2018 roku utworzono Nagrodę Fair Play na cześć piłkarza, Davide Astoriego oraz Nagrodę Specjalną, której pierwszym laureatem został Gianni Brera. W 2020 roku edycja nie odbyła się z powodu pandemii COVID-19.

W skład jury wchodzą: dyrektorzy głównych włoskich mediów sportowych: Luigi Ferrajolo (prezes Włoskie Stowarzyszenie Prasy Sportowej), Andrea Monti (La Gazzetta dello Sport), Alessandro Vocalelli (Corriere dello Sport – Stadio i Guerin Sportivo), Paolo De Paola (Tuttosport), Gabriele Romagnoli (Rai Sport), Federico Ferri (Sky Sport), Matteo Marani (Sky Sport 24), Alberto Brandi (Sport Mediaset) i Piercarlo Presutti (Agenzia Nazionale Stampa Associata)[6], jednak w różnych edycjach jury występowało w różnym składzie.

Lista laureatów edytuj

Czterech laureatów: Roberto Baggio – pierwszy nagrodzony piłkarz (2011 rok), Paolo Maldini (2012 rok), Giovanni Trapattoni (2012 rok), Diego Maradona (2014 rok).

Piłkarz edytuj

RokPiłkarzŹr.
2011Roberto Baggio[4][5]
2012Paolo Maldini
2013Franco Baresi
2014Fabio Cannavaro
2015Gianluca Vialli
2016Giuseppe Bergomi
2017Alessandro Del Piero[7]
2018Francesco Totti
2019Andrea Pirlo
2021Alessandro Nesta[8]

Trener edytuj

RokTrenerŹr.
2011Marcello Lippi[5]
Arrigo Sacchi
2012Giovanni Trapattoni
2013Fabio Capello
2014Carlo Ancelotti
2015Roberto Mancini
2016Claudio Ranieri
2017Osvaldo Bagnoli[7]
2018Massimiliano Allegri
2019Carlo Mazzone
2021Antonio Conte[8]

Weteran edytuj

RokPiłkarzŹr.
2011Luigi Riva[5]
2012Dino Zoff
2013Gianni Rivera
2014Sandro Mazzola
2015Marco Tardelli
2016Paolo Rossi
2017Bruno Conti[7]
2018Giancarlo Antognoni
2019Gabriele Oriali
2021Antonio Cabrini[8]

Sędzia edytuj

RokSędziaŹr.
2011Pierluigi Collina[5]
2012Luigi Agnolin
Paolo Cesarini
2013Sergio Gonella
Cesare Gussoni
2014Stefano Braschi
2015Roberto Rosetti
2016Graziano Cesari
(odwołany)
[9]
2018Nicola Rizzoli
2019Alberto Michelotti
2021Gianluca Rocchi[8]

Dyrektor edytuj

RokDyrektorŹr.
2011Adriano Galliani[5]
2012Giampiero Boniperti
2013Massimo Moratti
2014Giuseppe Marotta
2015Corrado Ferlaino
2016Silvio Berlusconi
2017Sergio Campana[7]
2018Antonio Matarrese
2019Antonio Percassi
2021Giovanni Sartori[8]

Zagraniczny piłkarz edytuj

RokPiłkarzŹr.
2011 Michel Platini[5]
2012 Marco van Basten
2013 Gabriel Batistuta
2014 Diego Maradona
2015 Ronaldo
2016 Paulo Roberto Falcão
2017 Ruud Gullit[7]
2018 Javier Zanetti
2019 Zbigniew Boniek
2021 Karl-Heinz Rummenigge[8]

Piłkarka edytuj

RokPiłkarkaŹr.
2014Carolina Morace[5]
2015Patrizia Panico
2016Melania Gabbiadini
2017Elisabetta Vignotto[7]
2018Milena Bertolini
2019Sara Gama
2021Barbara Bonansea[8]

Pośmiertnie nagrodzeni edytuj

RokOsobaŹr.
2011Ottorino Barassi[5]
Enzo Bearzot
Fulvio Bernardini
Giovanni Ferrari
Artemio Franchi
Giovanni Mauro
Giuseppe Meazza
Silvio Piola
Vittorio Pozzo
Gaetano Scirea
Ferruccio Valcareggi
2012Concetto Lo Bello
Valentino Mazzola
Nereo Rocco
Angelo Schiavio
2013Eraldo Monzeglio
2014Giacomo Bulgarelli
Carlo Carcano
Ferruccio Novo
2015Umberto Agnelli
Giacinto Facchetti
Helenio Herrera
2016Giulio Campanati
Nils Liedholm
Cesare Maldini
2017Italo Allodi[10]
Renato Dall'Ara
Stefano Farina
Azeglio Vicini
Árpád Weisz
2018Amedeo Amedei[10]
Giuseppe Viani
2019Pietro Anastasi
Luigi Radice
2021 Vujadin Boškov[8]
Fino Fini
Romano Fogli
Armando Picchi
Luigi Simoni

Nagroda Fair Play im. Davide Astoriego edytuj

RokOsobaŹr.
2018Igor Trocchia
2019Mattia Agnese
Romelu Lukaku
2021 Simon Kjær[8]

Nagroda Specjalna edytuj

RokOsobaŹr.
2018Gianni Brera

Przypisy edytuj

  1. a b The award (ang.)
  2. a b c d Le stelle. vivoazzurro.it. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-06-25)]. [data dostępu: 2014-03-21] (wł.)
  3. Hall of fame, 10 new entry: con Vialli e Mancini anche Facchetti e Ronaldo [data dostępu: 2015-10-27] (wł.)
  4. a b La ‘Hall of Fame del calcio italiano’ si arricchisce di altre dieci stelle. vivoazzurro.it. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-26)]. [data dostępu: 2016-10-25] (wł.)
  5. a b c d e f g h i Hall of Fame: Allegri miglior allenatore. Nell'Olimpo del calcio italiano anche Zanetti e Totti [data dostępu: 2019-05-20] (wł.)
  6. The Jury (ang.)
  7. a b c d e f Del Piero, Gullit, Conti e altre 7 leggende entrano nella ‘Hall of Fame del calcio italiano’. vivoazzurro.it. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-06)]. [data dostępu: 2017-12-05] (wł.)
  8. a b c d e f g h i Hall of Fame: Nesta, Rummenigge, Conte, Rocchi, Cabrini and Bonansea among those inducted [data dostępu: 2022-02-03] (ang.)
  9. 'Hall of Fame del Calcio Italiano': revocato il riconoscimento conferito a Graziano Cesari. figc.it. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-12)]. [data dostępu: 2016-11-11] (wł.)
  10. a b 11 new stars inducted into Italian Football Hall of Fame [online], Federazione Italiana Giuoco Calcio, 20 maja 2019 [dostęp 2023-08-21] (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj