Giacinto Facchetti
Giacinto Facchetti (ur. 18 lipca 1942[1] w Treviglio, zm. 4 września 2006 w Mediolanie) – włoski piłkarz niegdyś grający na pozycji lewego obrońcy, od 2004 do swojej śmierci prezes Interu Mediolan.
 Giacinto Facchetti (1966/67) | |||||||||
| Data i miejsce urodzenia | 18 lipca 1942 | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 4 września 2006 | ||||||||
| Wzrost | 191 cm | ||||||||
| Pozycja | |||||||||
| Kariera juniorska | |||||||||
| |||||||||
| Kariera seniorska[a] | |||||||||
| |||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
| Strona internetowa | |||||||||
Giacinto zaczynał swoją karierę piłkarską w rodzinnym Treviglio[2]. Do Interu sprowadził go argentyński trener Helenio Herrera i już w 21 marca 1961 dał osiemnastolatkowi szansę debiutu w ligowym meczu z AS Romą[3]. „Czarno-niebiescy” wkrótce zostali nie tylko najlepszą drużyną Italii (mistrzostwo 1963, 1965, 1966, 1971)[4], ale też Europy (Puchar Europy 1964, 1965)[4] i świata (Puchar Interkontynentalny 1964, 1965)[4] Tam pod okiem Herrery narodziło się słynne catenaccio – system gry polegający na obronie własnej bramki.Jednym z filarów defensywy Interu był właśnie wysoki (191 cm wzrostu) Facchetti – lewy obrońca słynący z elegancji na boisku i poza nim. Nie tylko trudno było go minąć, ale był też prekursorem gry ofensywnej bocznych obrońców. Znakomicie dośrodkowywał, ale strzelał też sporo goli. W latach 1961–1978 zdobył dla Interu 75 bramek[2], a rozegrał w jego barwach 634 mecze. Warto dodać, że równie dobrze sobie radził w roli libero.
Facchetti trzykrotnie wpisał się też na listę strzelców w meczach reprezentacji Włoch, w tym dwa razy w eliminacjach Mistrzostw Świata 1966. Na ich otwarcie w spotkaniu wygranym 6:1 z Finlandią oraz w meczu ze Szkocją decydującym o awansie do finałów tej imprezy, a wygranym przez Italię 3:0. Trzecią bramkę Giacinto wbił Cypryjczykom w spotkaniu kwalifikacyjnym ME '68. Wtedy był już kapitanem drużyny narodowej i to właśnie on kilka miesięcy później uniósł Puchar Henriego Delauneya za wywalczenie w 1968 roku mistrzostwa Europy. Kapitanował też reprezentacji, gdy dwa lata później Włosi zostali wicemistrzami świata.Uczestniczył również w finałach MŚ w 1966 1974 roku, a przygodę z drużyną narodową zakończył po wywalczeniu awansu do Mundialu '78. Od 27 marca 1963[5] do 16 listopada 1977 rozegrał w reprezentacji 94 mecze, z czego w 70 był kapitanem. Jego grę wysoko cenili europejscy dziennikarze, o czym świadczy drugie miejsce w 1965 roku w plebiscycie France Football na najlepszego piłkarza Europy. Trzy lata później zajął piątą pozycję w tej klasyfikacji. Natomiast jego dżentelmeńska postawa została uhonorowana już po zakończeniu kariery piłkarskiej, gdy w 1980 otrzymał nagrodę fair play UNESCO.
Po zakończeniu kariery piłkarskiej nie został trenerem, ale wiceprezydentem Atalanty BC. Jak mówił miał dość zgrupowań i nie chciał z żoną i czwórką dzieci zmieniać często miejsca zamieszkania, co charakteryzuje zawód szkoleniowca. Do Interu wrócił, gdy właścicielem klubu został Massimo Moratti. Najpierw Facchetti pełnił funkcję dyrektora sportowego „niebiesko-czarnych” i doradcy do spraw międzynarodowych, potem wiceprezydenta, a od 2004 prezesa klubu.
Zmarł 4 września 2006 wskutek choroby nowotworowej[2]. Miał 64 lata.
Przypisy
edytuj- ↑ https://archive.ph/20120730145424/http://www.fcinter.pl/dzial/Faccetti Giacinto Facchetti
- ↑ a b c FcInter.pl – Giacinto Facchetti
- ↑ FcInter.pl [online], www.fcinter.pl [dostęp 2020-07-08] [zarchiwizowane z adresu 2012-07-30].
- ↑ a b c F.C. Internazionale Milano. [dostęp 2010-02-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-02-03)].
- ↑ Giacinto Facchetti – pilka.pl. [dostęp 2010-02-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-19)].
Linki zewnętrzne
edytuj- Giacinto Facchetti – Biografia na stronie Interu Mediolan. inter.it. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-02-03)].
- Giacinto Facchetti, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [dostęp 2022-09-17].