Flavia Pennetta

Tenisowe treningi rozpoczęła w wieku pięciu lat^[2]. W roku 1997 po raz pierwszy wystąpiła w imprezie przeznaczonej dla juniorów. Miało to miejsce we Florencji. Pennetta doszła tam do drugiej rundy. Po paśmie porażek w listopadzie 1998 doszła do półfinału ważnego turnieju Eddie Herr, organizowanego w Stanach Zjednoczonych przy udziale Akademii Nicka Bollettieriego. Przegrała w trzech setach z Virginie Razzano. Dwa miesiące później udała się do Melbourne, by po raz pierwszy stanąć do rywalizacji na Wielkim Szlemie – bez powodzenia. W całej karierze juniorskiej nie zdobyła ani jednego indywidualnego trofeum.

Zwycięstwa odnotowała w juniorskiej grze podwójnej. Dwukrotnie zwyciężając w 1999 roku. Partnerowała przede wszystkim Robercie Vinci. Najpierw zdobyły puchar Italian Junior Open, potem zostały mistrzyniami Roland Garros.

W dniu osiemnastych urodzin, 25 lutego 2000 została zawodową tenisistką. Już w 1998 startowała w pierwszych profesjonalnych kwalifikacjach, miało to miejsce w Palermo. Przez kilka sezonów bezskutecznie próbowała dostać się do głównej drabinki turnieju WTA. Udało się jej to dopiero w roku 2002 w Memphis. Przegrała 4:6, 2:6 z Shinobu Asagoe. Wystąpiła też w Palermo i Sopocie. Właśnie w Polsce po raz pierwszy w zawodowym spotkaniu turnieju głównego zeszła z kortu zwycięsko. Wyeliminowała Białorusinkę Taccianę Puczak 7:5, 6:3, ale następnego dnia okazała się słabsza od Wiery Zwonariowej. Rezultaty w rozgrywkach ITF pozwoliły jej znaleźć się w gronie stu najlepszych tenisistek świata.

W styczniu 2003 w Canberze poprawiła swoje najlepsze osiągnięcie w karierze, dochodząc do ćwierćfinału. Została pokonana przez Francescę Schiavone. Miesiąc później znalazła się wśród półfinalistek zawodów w Hajdarabadzie. Wygrała tam między innymi z Mary Pierce. Wystąpiła we wszystkich czterech turniejach wielkoszlemowych.

Do światowej czołówki dostała się w sezonie 2004, występując w trzech finałach turniejów WTA. W Acapulco przegrała z Ivetą Benešovą, a w Palermo z Anabel Mediną Garrigues. Jednak w sierpniu w Sopocie to Pennetta odniosła zwycięstwo. W półfinale wygrała z Martą Domachowską, a w finale Klárę Koukalovą i po raz pierwszy została mistrzynią w gronie profesjonalnych tenisistek. Sezon zakończyła na czterdziestym miejscu listy WTA.

Kolejne zwycięstwa zanotowała również w następnym roku: w lutym 2005 w Bogocie zdobywając kolejny tytuł (finał z Lourdes Domínguez Lino). Wygrała także w Acapulco, wciąż jednak nie potrafiła wygrać z zawodniczkami z czołówki światowej. W czwartej rundzie Wimbledonu została wyeliminowała ją Mary Pierce. W sierpniu znalazła się w ćwierćfinale turnieju w Toronto, gdzie do meczu z nią nie przystąpiła Serena Williams. W międzyczasie Flavia wygrała turniej deblowy w Los Angeles, a kilka tygodni później osiągnęła wicemistrzostwo wielkoszlemowe na Flushing Meadows (także w deblu).

Na otwarcie roku 2006 dotarła do finału w Gold Coast. Pokonała Martinę Hingis i Tatianę Golovin, przegrywając w finale z Czeszką Lucie Šafářovą. Zarówno w Bogocie, jak i Acapulco była w finałach, obydwa przegrała. Najpierw nie sprostała Dominguez Lino, potem Annie-Lenie Grönefeld. Sezon zakończyła przedwcześnie we wrześniu finałem Pucharu Federacji. Przegrała singlowy pojedynek z Justine Henin-Hardenne, jednak to jej drużyna okazała się lepsza. Wspomniana Belgijka odniosła bowiem kontuzję w rozstrzygającym meczu deblowym i razem z Kim Clijsters zeszły z kortu. Przyczyną absencji tenisistki była kontuzja lewego nadgarstka.

W 2007 roku Pennetta pogorszyła swoją pozycję w rankingu. Opuściła czołową dwudziestkę rankingu WTA, plasując się w okolicach czwartej dziesiątki. Powróciła nawet do rozgrywek ITF. W październiku uzupełniła swoją kolekcję tytułów WTA o trofeum z Bangkoku, gdzie ograła Szachar Pe’er i Venus Williams.

Podczas turnieju WTA w Zurychu udało jej się pokonać (w drugiej rundzie) Jelenę Janković 5:7, 6:3, 6:3. Pennetta po wygraniu dwóch kolejnych spotkań awansowała do finału tego turnieju, w którym przegrała z Venus Williams 6:7(1), 2:6.

2009 edytuj

26 maja 2009 roku w turnieju French Open przegrała w pierwszej rundzie z nierozstawioną Alexą Glatch 1:6, 1:6^[3].

19 lipca 2009 wygrała turniej zaliczany do International turniej Internazionali Femminili di Tennis di Palermo. Pennetta była w nim rozstawiona z numerem 1. Podczas zawodów nie oddała ani jednego seta, w finale pokonując Sarę Errani 6:1, 6:2. 9 sierpnia 2009 zwyciężyła w turnieju LA Women’s Tennis Championships (zaliczanym do Premier), w finale wygrywając z Samanthą Stosur 6:4, 6:3^[4].

17 sierpnia 2009 roku jako pierwsza Włoszka w historii awansowała do pierwszej dziesiątki rankingu WTA Tour^[5].

Między innymi dzięki zwycięstwu LA Women’s Tennis Championships w zapewniła sobie 2 miejsce w US Open Series^[6], gromadząc w trzech turniejach z tego cyklu 140 punktów.

W pierwszej rundzie US Open 2009 Pennetta pokonała 6:0, 6:4 Edinę Gallovits. W drugiej rundzie tego turnieju odniosła zwycięstwo nad Sanią Mirzą, nie oddając rywalce ani jednego gema (6:0, 6:0). W następnym meczu Pennetta wygrała z Aleksandrą Wozniak, oddając rywalce w meczu dwa gemy (6:1, 6:1). W meczu czwartej rundy spotkała się z Wierą Zwonariową, w trzysetowym meczu Pennetta przegrała pierwszego seta 3:6, w drugim zwyciężyła w tie-breaku 7:6(6) (broniąc w całym secie 6 piłek meczowych), zaś w trzecim nie oddała przeciwniczce gema (6:0), awansując tym samym do ćwierćfinału. W ćwierćfinale Pennetta przegrała z obrończynią tytułu sprzed roku – Sereną Williams 4:6, 3:6.

W listopadzie 2009 roku zdobyła wraz z drużyną Puchar Federacji. Włochy w finale pokonały reprezentacje USA 4:0.

2010 edytuj

Podczas Australian Open 2010 Pennetta dotarła do półfinału w grze mieszanej.

Na początku 2010 doszła do finału turnieju ASB Classic 2010, przegrywając w nim z Yaniną Wickmayer 3:6, 2:6^[7]. 4 kwietnia 2010 wygrała wraz z Giselą Dulko deblowy turniej Sony Ericsson Open, w finale pokonując Nadię Pietrową i Samanthę Stosur 6:3, 4:6, 10:7^[8].

11 kwietnia 2010 roku wygrała turniej Andalucia Tennis Experience klasy International w finale pokonując Carlę Suárez Navarro 6:2, 4:6, 3:6^[9].

W maju wygrała turniej deblowy Porsche Tennis Grand Prix klasy Premier Series w Stuttgarcie w parze z Giselą Dulko. Pokonując w finale 3:6, 7:6(3), 10:5 K. Peschke i K. Srebotnik^[10]. Tydzień później wygrała kolejny turniej deblowy klasy Premier Series, zwyciężając w finale Internazionali BNL d’Italia w parze z Dulko z Nurią Llagostera Vives i Maríą José Martínez Sánchez 6:4, 6:2^[11].

W lipcu obroniła wraz z Dulko tytuł deblowy w turnieju Collector Swedish Open, pokonując w finale R. Voráčovą i B. Záhlavová Strýcovą 7-6(0), 6:0^[12].Tydzień później przegrała w finale Internazionali Femminili di Tennis di Palermo z Kaią Kanepi 3:6, 4:6 – tym samym nie broniąc tytułu zdobytego w roku 2009^[13].

W sierpniu sięgnęła wraz z Dulko po jedenasty tytuł w grze deblowej, pokonując w finale Rogers Cup, Květe Peschke i Katarine Srebotnik 7:5, 3:6, 12:10^[14].

23 października zwyciężyła w kolejnym turnieju deblowym w parze z Giselą Dulko, pokonując w finale Kremlin Cup Sarę Errani oraz Maríę José Martinez Sánchez 6:3, 2:6, 10–6.

31 października Pennetta oraz Dulko wygrały turniej WTA Tour Championships, w meczu finałowym pokonując Květe Peschke i Katarine Srebotnik 7:5, 6:4^[15].

7 listopada zwyciężyła wraz z reprezentacją Włoch w turnieju drużynowym Fed Cup.

2011 edytuj

4 września po raz trzeci w karierze awansowała do ćwierćfinału turnieju wielkoszlemowego US Open, eliminując w czwartej rundzie Peng Shuai 6-4, 7-6⁶. Pennetta borykała się w końcówce meczu z problemami zdrowotnymi, w decydującym secie przegrywając w tie-breaku 0:5, zdołała odrobić straty i zwyciężyć 8:6^[16]. W turnieju tym przegrała w ćwierćfinale z Niemką Angelique Kerber 4-6, 6-3,3-6.

2012 edytuj

Po turnieju w Montrealu w sierpniu wycofała się z dalszych rozgrywek do końca sezonu z powodu kontuzji nadgarstka^[17]. W sezonie osiągnęła pierwszą rundę Australian Open oraz Wimbledonu, a także trzecią rundę French Open. Rok zakończyła na 45. miejscu w rankingu singlowym i 30. pozycji w rankingu deblowym.

2013 edytuj

Pierwszym turniejem WTA Tour, w którym wzięła udział, były zawody w Bogocie, gdzie osiągnęła drugą rundę gry pojedynczej. Włoszka w Acapulco odpadła po swoim pierwszym meczu. Podczas turnieju w Indian Wells przegrała w pierwszej rundzie gry pojedynczej i podwójnej. W Miami natomiast osiągnęła drugą rundę w singlu i półfinał w deblu. Na kortach Wimbledonu osiągnęła czwartą rundę, a w US Open dotarła do półfinału w którym przegrała z Wiktoryją Azaranką 4:6, 2:6. Sezon zakończyła na 31 w singlu i 32 miejscu w deblu.

2014 edytuj

W sezonie 2014 Włoszka wygrała turniej w Indian Wells po finałowym triumfie nad Agnieszką Radwańską 6:2, 6:1. Poza tym zawodniczka zagrała w finale w Sofii w którym uległa Andrei Petković 1:6, 6:4, 3:6. W turniejach wielkoszlemowych najlepiej zaprezentowała się w Australian Open 2014 i US Open 2014, gdzie dochodziła do ćwierćfinałów. W grze deblowej w US Open 2014 w której partnerowała jej Martina Hingis zagrała w finale. Sezon zakończyła na 13 miejscu w singlu i 14 miejscu w deblu.

2015 edytuj

W 2015 roku Pennetta zagrała w czwartej rundzie French Open oraz wygrała swój pierwszy turniej wielkoszlemowy, okazując się najlepszą podczas US Open. W ćwierćfinale Włoszka wygrała z Petrą Kvitovą 4:6, 6:4, 6:2, w półfinale z Simoną Halep 6:1, 6:3 i w finale ze swoją rodaczką Robertą Vinci 7:6(4), 6:2. We wrześniu zawodniczka osiągnęła najwyższą w karierze szóstą lokatę w rankingu singlowym WTA Tour. Zakwalifikowała się również do kończącego sezon Turnieju Mistrzyń w Singapurze. Podczas tych zawodów Włoszka przegrała z Simoną Halep 0:6, 3:6, wygrała z Agnieszką Radwańską 7:6(5), 6:4 i przegrała z Mariją Szarapową 5:7, 1:6. W konsekwencji zawodniczka zajęła czwarte miejsce w grupie i nie awansowała do półfinału. Po zawodach w Singapurze zakończyła profesjonalną karierę. Sezon zakończyła na 8. miejscu w singlu i 21. w deblu.

Córka Oronzo i Concetty Pennetty, ma starszą siostrę Giorgię^[2]. Pennetta zaczęła grać w tenisa w wieku pięciu lat. Jej tenisową idolką jest Monica Seles. Poza tenisem interesuje się jazdą konną i lubi słuchać muzyki. Mieszka w Verbier^[2].

W 2007 roku, po trzech latach, zakończyła związek z tenisistą Carlosem Moyą. Od 2014 jest związana z innym tenisistą, Fabio Fogninim. W czerwcu 2016 roku para wzięła ślub kościelny^[18]. 15 grudnia 2016 za pośrednictwem Twittera Pennetta ogłosiła, że spodziewa się narodzin pierwszego dziecka pary^[19], syna, co potwierdziła w wywiadzie dla włoskiego Vanity Fair w dniu 24 kwietnia 2017^[20]. 19 maja 2017 roku na świat przyszedł syn pary – Federico^[21].

We wrześniu 2009 roku Pennetta wystąpiła jako modelka w pokazie bikini w ramach Milan Fashion Week (mediolańskiego tygodnia mody)^[22].

22 listopada 2011 roku ukazała się autobiografia Flavii Pennetty pt. Dritto al cuore (Prosto do serca)^[23].

W 2012 roku zaangażowała się w promocję samochodu Mercedes-Benz W176 (Mercedes klasy A), przystępując do włoskiego teamu Mercedesa^[24].

Poniższa tabela pokazuje pozycje w rankingu WTA na koniec danego roku.

Gra pojedyncza 25 (11–14) edytuj

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwniczka	Wynik finału
Finalistka	1.	4 marca 2004	Acapulco	Ceglana	Iveta Benešová	6:7(5), 4:6
Finalistka	2.	22 lipca 2004	Palermo	Ceglana	Anabel Medina Garrigues	4:6, 4:6
Zwyciężczyni	1.	21 sierpnia 2004	Sopot	Ceglana	Klára Koukalová	7:5, 3:6, 6:3
Zwyciężczyni	2.	26 lutego 2005	Bogota	Ceglana	Lourdes Domínguez Lino	7:6(4), 6:4
Zwyciężczyni	3.	4 marca 2005	Acapulco	Ceglana	Ľudmila Cervanová	3:6, 7:5, 6:3
Finalistka	3.	7 stycznia 2006	Gold Coast	Twarda	Lucie Šafářová	3:6, 6:3, 5:7
Finalistka	4.	23 lutego 2006	Bogota	Ceglana	Lourdes Domínguez Lino	6:7(3), 4:6
Finalistka	5.	2 marca 2006	Acapulco	Ceglana	Anna-Lena Grönefeld	1:6, 6:4, 2:6
Finalistka	6.	3 marca 2007	Acapulco	Ceglana	Émilie Loit	6:7(0), 4:6
Zwyciężczyni	4.	20 października 2007	Bangkok	Twarda	Chan Yung-jan	6:1, 6:3
Zwyciężczyni	5.	23 lutego 2008	Viña del Mar	Ceglana	Klára Zakopalová	6:4, 5:4 krecz
Zwyciężczyni	6.	2 marca 2008	Acapulco	Ceglana	Alizé Cornet	6:0, 4:6, 6:1
Finalistka	7.	24 lipca 2008	Carson	Twarda	Dinara Safina	4:6, 2:6
Finalistka	8.	16 października 2008	Zurych	Twarda (hala)	Venus Williams	6:7(1), 2:6
Finalistka	9.	1 marca 2009	Acapulco	Ceglana	Venus Williams	1:6, 2:6
Zwyciężczyni	7.	19 lipca 2009	Palermo	Ceglana	Sara Errani	6:1, 6:2
Zwyciężczyni	8.	9 sierpnia 2009	Los Angeles	Twarda	Samantha Stosur	6:4, 6:3
Finalistka	10.	10 stycznia 2010	Auckland	Twarda	Yanina Wickmayer	3:6, 2:6
Zwyciężczyni	9.	11 kwietnia 2010	Marbella	Ceglana	Carla Suárez Navarro	6:2, 4:6, 6:3
Finalistka	11.	19 lipca 2010	Palermo	Ceglana	Kaia Kanepi	4:6, 3:6
Finalistka	12.	7 stycznia 2012	Auckland	Twarda	Zheng Jie	6:2, 3:6, 0:2 krecz
Finalistka	13.	4 marca 2012	Acapulco	Ceglana	Sara Errani	7:5, 6:7(2), 0:6
Zwyciężczyni	10.	16 marca 2014	Indian Wells	Twarda	Agnieszka Radwańska	6:2, 6:1
Finalistka	14.	2 listopada 2014	Sofia	Twarda (hala)	Andrea Petković	6:1, 4:6, 3:6
Zwyciężczyni	11.	12 września 2015	US Open	Twarda	Roberta Vinci	7:6(4), 6:2

Gra podwójna 34 (17–17) edytuj

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik finału
Zwyciężczyni	1.	8 sierpnia 2005	Carson	Twarda	Jelena Diemientjewa	Angela Haynes Bethanie Mattek	6:2, 6:4
Finalistka	1.	10 września 2005	US Open	Twarda	Jelena Diemientjewa	Lisa Raymond Samantha Stosur	2:6, 7:5, 3:6
Zwyciężczyni	2.	20 lutego 2006	Bogota	Ceglana	Gisela Dulko	Ágnes Szávay Jasmin Wöhr	7:6(1), 6:1
Finalistka	2.	14 maja 2006	Berlin	Ceglana	Jelena Diemientjewa	Yan Zi Zheng Jie	2:6, 3:6
Finalistka	3.	22 lutego 2007	Bogota	Ceglana	Roberta Vinci	Lourdes Domínguez Lino Paola Suárez	6:1, 3:6, 9–11
Finalistka	4.	14 czerwca 2007	Barcelona	Ceglana	Lourdes Domínguez Lino	Nuria Llagostera Vives Arantxa Parra Santonja	6:7(3), 6:2, 10–12
Zwyciężczyni	3.	19 kwietnia 2008	Estoril	Ceglana	Marija Kirilenko	Mervana Jugić-Salkić İpek Şenoğlu	6:4, 6:4
Finalistka	5.	31 lipca 2008	Montreal	Twarda	Marija Kirilenko	Cara Black Liezel Huber	1:6, 1:6
Zwyciężczyni	4.	16 stycznia 2009	Hobart	Twarda	Gisela Dulko	Alona Bondarenko Kateryna Bondarenko	6:2, 7:6(4)
Finalistka	6.	22 lutego 2009	Bogota	Ceglana	Gisela Dulko	Nuria Llagostera Vives María José Martínez Sánchez	5:7, 6:3, 7–10
Finalistka	7.	3 maja 2009	Stuttgart	Ceglana	Gisela Dulko	Bethanie Mattek-Sands Nadieżda Pietrowa	7:5, 3:6, 7–10
Zwyciężczyni	5.	20 czerwca 2009	’s-Hertogenbosch	Trawiasta	Sara Errani	Michaëlla Krajicek Yanina Wickmayer	6:4, 5:7, 13–11
Zwyciężczyni	6.	11 lipca 2009	Båstad	Ceglana	Gisela Dulko	Nuria Llagostera Vives María José Martínez Sánchez	6:2, 0:6, 10–5
Zwyciężczyni	7.	4 kwietnia 2010	Miami	Twarda	Gisela Dulko	Nadieżda Pietrowa Samantha Stosur	6:3, 4:6, 10–7
Zwyciężczyni	8.	2 maja 2010	Stuttgart	Ceglana (hala)	Gisela Dulko	Květa Peschke Katarina Srebotnik	3:6, 7:6(3), 10–5
Zwyciężczyni	9.	8 maja 2010	Rzym	Ceglana	Gisela Dulko	Nuria Llagostera Vives María José Martínez Sánchez	6:4, 6:2
Finalistka	8.	17 maja 2010	Madryt	Ceglana	Gisela Dulko	Serena Williams Venus Williams	2:6, 5:7
Zwyciężczyni	10.	11 lipca 2010	Båstad	Ceglana	Gisela Dulko	Renata Voráčová Barbora Záhlavová-Strýcová	7:6(0), 6:0
Zwyciężczyni	11.	22 sierpnia 2010	Montreal	Twarda	Gisela Dulko	Květa Peschke Katarina Srebotnik	7:5, 3:6, 12–10
Finalistka	9.	9 października 2010	Pekin	Twarda	Gisela Dulko	Chuang Chia-jung Wolha Hawarcowa	6:7(2), 6:1, 7–10
Zwyciężczyni	12.	24 października 2010	Moskwa	Twarda (hala)	Gisela Dulko	Sara Errani María José Martínez Sánchez	6:3, 2:6, 10–6
Zwyciężczyni	13.	31 października 2010	Doha	Twarda	Gisela Dulko	Květa Peschke Katarina Srebotnik	7:5, 6:4
Zwyciężczyni	14.	28 stycznia 2011	Australian Open	Twarda	Gisela Dulko	Wiktoryja Azaranka Marija Kirilenko	2:6, 7:5, 6:1
Finalistka	10.	18 czerwca 2011	’s-Hertogenbosch	Trawiasta	Dominika Cibulková	Barbora Záhlavová-Strýcová Klára Zakopalová	6:1, 4:6, 7–10
Finalistka	11.	1 października 2011	Tokio	Twarda	Gisela Dulko	Liezel Huber Lisa Raymond	6:7(4), 6:0, 6–10
Finalistka	12.	9 października 2011	Pekin	Twarda	Gisela Dulko	Květa Peschke Katarina Srebotnik	3:6, 4:6
Finalistka	13.	7 stycznia 2012	Auckland	Twarda	Julia Görges	Andrea Hlaváčková Lucie Hradecká	7:6(2), 2:6, 7–10
Finalistka	14.	15 kwietnia 2012	Barcelona	Ceglana	Francesca Schiavone	Sara Errani Roberta Vinci	0:6, 2:6
Finalistka	15.	22 lipca 2013	Båstad	Ceglana	Alexandra Dulgheru	Anabel Medina Garrigues Klára Zakopalová	1:6, 4:6
Zwyciężczyni	15.	13 października 2013	Osaka	Twarda	Kristina Mladenovic	Samantha Stosur Zhang Shuai	6:4, 6:3
Finalistka	16.	21 czerwca 2014	Eastbourne	Trawiasta	Martina Hingis	Chan Hao-ching Chan Yung-jan	3:6, 7:5, 7–10
Finalistka	17.	6 września 2014	US Open	Twarda	Martina Hingis	Jekatierina Makarowa Jelena Wiesnina	6:2, 3:6, 2:6
Zwyciężczyni	16.	27 września 2014	Wuhan	Twarda	Martina Hingis	Cara Black Caroline Garcia	6:4, 5:7, 12–10
Zwyciężczyni	17.	18 października 2014	Moskwa	Twarda (hala)	Martina Hingis	Caroline Garcia Arantxa Parra Santonja	6:3, 7:5

Legenda: Na żółto podkreślono najlepsze osiągnięcie w karierze w każdym z turniejów^[2].

Turniej

Bilans

2015

2014

2013

2012

2011

2010

2009

2008

2007

2006

2005

2004

2003

Australian Open

13−12

1R

QF

–

1R

4R

2R

3R

2R

1R

3R

1R

1R

1R

French Open

18−13

4R

2R

1R

3R

1R

4R

1R

4R

1R

3R

3R

1R

3R

Wimbledon

18−14

1R

2R

4R

1R

3R

3R

3R

2R

1R

4R

4R

1R

2R

US Open

31−10

W

QF

SF

–

QF

3R

QF

QF

2R

–

1R

1R

1R

Gra podwójna (1) edytuj

Końcowy wynik	Rok	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik finału
Zwyciężczyni	1999	French Open	Ceglana	Roberta Vinci	Mia Buric Kim Clijsters	7:5, 5:7, 6:4

• Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2013-09-03]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-09-03]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2013-09-03]  (ang.).