Γενικές εκλογές στην Αργεντινή 2015

Η πρόεδρος Κριστίνα Φερνάντες ντε Κίρχνερ επανεξελέγη το 2011. Καθώς το Σύνταγμα της Αργεντινής δεν επιτρέπει περισσότερες από 2 συνεχείς θητείες, αρκετοί πολιτικοί από το Μέτωπο για τη Νίκη (FPV) σύμφωνα με φήμες ετοιμάζονταν για αναθεώρηση του συντάγματος με σκοπό να επιτραπούν επανεκλογές χωρίς περιορισμό.^[5] Η ιδέα εκείνη συνάντησε την σθεναρή αντίσταση^[6] wτων κομμάτων της αντιπολίτευσης. Στις ενδιάμεσες εκλογές του 2013 το FPV απέτυχε να κερδίσει την πλήρη πλειοψηφία, διαλύοντας κάθε ελπίδα για συνταγματική αναθεώρηση.^[7]

Η εκλογή του προέδρου γίνεται με τη χρήση ψηφοδελτίων, έναν σύγχρονο τύπο του συστήματος με 2 γύρους. Αυτό σημαίνει ότι ένας υποψήφιος θα κερδίσει αν συγκεντρώσει το 45% των ψήφων ή εάν λάβει το 40% των ψήφων και 10 ποσοστιαίες μονάδες περισσότερες από τον υποψήφιο της δεύτερης θέσης.^[8] Η ψηφοφορία είναι υποχρεωτική για τους πολίτες ηλικίας από 18 ως 70 ετών.^[9] Αν και το δικαίωμα ψήφου επεκτάθηκε και για τους 16χρονους και για τους 17χρονους, για τους τελευταίους η ψήφος δεν ήταν υποχρεωτική στις εκλογές του 2015.^[10]

Τα 130 μέλη της Βουλής των Αντιπροσώπων εξελέγησαν από 24 πολυεδρικές περιφέρειες με βάση τις 23 επαρχίες της Αργεντινής και στο Μπουένος Άιρες. Η κατανομή των εδρών έγινε με τη μέθοδο Ντ' Οντ και αναλογικά. Για να εισέλθει ένα κόμμα στη βουλή έπρεπε να συγκεντρώσει τουλάχιστον το ποσοστό του 3%.^[9] Τα 24 μέλη της Γερουσίας σε τριεδρικές περιφέρειες με τη χρήση του συστήματος κλειστών λιστών. Το κόμμα που συγκέντρωσε τις περισσότερες ψήφους κέρδισε 2 έδρες και το δεύτερο κόμμα κέρδισε μία.^[11]

Τα κόμματα και οι συνασπισμοί έδωσαν τα δικά τους ψηφοδέλτια, τα οποία οι ψηφοφόροι έβαλαν σε σφραγισμένο φάκελο. Ωστόσο, οι εκλογείς μπορούσαν να κόψουν τα ψηφοδέλτια και να τα τοποθετήσουν σε διαφορετικούς τομείς από διαφορετικά κόμματα εντός του φακέλου σε περίπτωση που ήθελαν να ψηφίσουν για διαφορετικούς υποψηφίους ή λίστες για διαφορετικές θέσεις.

Στις 9 Αυγούστου 2015 διεξήχθησαν προκριματικές εκλογές. Έτσι, οι υποψήφιοι που είχαν λάβει λιγότερο από το 1,5% των ψήφων δεν τους επιτράπηκε να συμμετάσχουν στις πλήρεις εκλογές. Ο Σιόλι κέρδισε το 38,41% των ψήφων και προηγήθηκε του Μάκρι. Στην 3η θέση ήρθε ο Σέρχιο Μάσα.

Στον πρώτο γύρο προηγήθηκε αλλά χωρίς το απαιτούμενο ποσοστό για να εκλεγεί πρόεδρος ο υποστηριζόμενος από την απερχόμενη πρόεδρο Κίρχνερ, Ντανιέλ Σιόλι. Ο Σιόλι συγκέντρωσε ποσοστό 37% και πέρασε στον δεύτερο γύρο μαζί με τον Μαουρίσιο Μάκρι που έλαβε 34%.^[3] Για πρώτη φορά στην ιστορία της Αργεντινής χρειάστηκε και δεύτερος γύρος για την εκλογή προέδρου.^[12] Ο Μάκρι ήταν ο νικητής του τελικού γύρου στις 22 Νοεμβρίου, με ποσοστό 51,40% έναντι 48,60% για τον Σιόλι.^[4]

Στη Βουλή, το κυβερνών κόμμα έχασε την απόλυτη πλειοψηφία παίρνοντας 114 έδρες. Ωστόσο, διατήρησε τον απόλυτο έλεγχο της Γερουσίας, αυξάνοντας μάλιστα τη δύναμή του: από τις συνολικά 72 έδρες, οι περονιστές κατέκτησαν 42 έδρες.^[3]