Tadeusz Obmiński

W 1892 ukończył VII klasę w C.K. Wyższej Szkole Realnej we Lwowie^[1] i wstąpił na Wydział Architektury Politechniki Lwowskiej, który ukończył dyplomem obronionym (ocena: znakomicie uzdolniony) w dniu 9 lipca 1898. W latach 1900–1901 odbył dodatkową specjalizację w Charlottenburgu. W latach 1897–1905 był asystentem w katedrze konstrukcji budowlanych, w latach 1906–1908 konstruktorem w katedrze budownictwa lądowego. W 1908 obronił doktorat (Geneza budownictwa drewnianego w Polsce), w 1909 był docentem płatnym rysunku technicznego i budownictwa drewnianego. W październiku 1910 został profesorem zwyczajnym i kierownikiem katedry budownictwa ogólnego. W latach 1926–1931 prowadził także wykłady o materiałach budowlanych, kosztorysach i prowadzeniu budowy.
W latach 1912/13 był dziekanem Wydziału Lądowo-Wodnego, w 1915/16 i 1920/21 Wydziału Architektonicznego, zaś w roku akademickim 1916/17 rektorem Politechniki Lwowskiej.

Według jego projektów zostały zbudowane:

• kościoły we Lwowie: Kościół Matki Boskiej Ostrobramskiej, na Łyczakowie,
• kościoły w Galicji i Małopolsce Wschodniej: m.in. w Stanisławowie, Jaremczach, Krynicy,
• gmach Akademii Handlu Zagranicznego we Lwowie / Izby Handlowej,
• Biblioteka Politechniki Lwowskiej
• kilka wybitnych budynków secesyjnych we Lwowie,
• wille w stylu zakopiańskim,
• budynki instytucji ukraińskich we Lwowie (hotel Narodna Hostynnycia i gmach Towarzystwa Ubezpieczeniowego Dnister),
• projekt mensy ołtarzowej w kościele św. Marii Magdaleny,
• projekt prac związanych z osuszaniem katedry łacińskiej,
• osiedle mieszkaniowe (robotniczych, urzędniczych, oficerskich) w Chełmie, Lwowie, Warszawie, Radomiu, Nowej Wilejce, Przemyślu,
• budynki na lotnisku wojskowym w Skniłowie,
• kolonia oficerska na Górze Kamiennej w Przemyślu,
• domy mieszkalne w fabryce lokomotyw w Warszawie,
• budynki cukrownik w Chodorowie,
• klinika neurologiczna przy ul. Pijarów we Lwowie,

Był utalentowanym i wszechstronnym architektem, posiadał patent na obrotowy hangar lotniczy. Pełniąc funkcję konsulenta gminy Lwowa działał przy ustaleniu planu rekonstrukcji Kamienicy Królewskiej oraz przy opracowaniu herbu Lwowa.

Pełnił mandat radnego miasta Lwowa^[2]. Był zastępcą komisarza rządowego Lwowa, Ottona Nadolskiego od 1928 do 1930.

3 maja 1928 został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski^[3][4].

18 lipca 1932 zmarł na atak serca. Spoczywa na cmentarzu Łyczakowskim, przy północnej alei, na polu nr 60.

• Ś. p. prof. dr. Tadeusz Obmiński. „Gazeta Lwowska”. 163, s. 3, 20 lipca 1932. 
• Stanisław M. Brzozowski: Obmiński Tadeusz. [w:] Polski Słownik Biograficzny. T. XXIII, s. 431–432.
• Ігор Жук. Тадеуш/Тадей Обмінський — архітектор сецесійного Львова. (ukr.)

• Publikacje Tadeusza Obmińskiego w serwisie Polona.pl