Polskie Szkoły Handlowe w Wolnym Mieście Gdańsku
Polskie Szkoły Handlowe w Gdańsku – dwie polskie szkoły zawodowe przygotowujące polską młodzież do pracy w zawodzie kupieckim, istniejące w latach 1926 (1929)–1939 w Wolnym Mieście Gdańsku (mieście-państwie). Dyrektorem obu szkół przez cały okres był Marian Seredyński.
Historia
edytujW listopadzie 1920 zostało utworzone państewko Wolne Miasto Gdańsk, w którym dominowała ludność narodowości niemieckiej. Językiem urzędowym był niemiecki. Mniejszość polska miała prawo posługiwania się językiem polskim w administracji, placówkach oświatowych i podczas wykonywania praktyk religijnych[1].
Polska Szkoła Handlowa Macierzy Szkolnej
edytujTrzyletnia szkoła zawodowa została otwarta staraniem Gdańskiej Macierzy Szkolnej 13 września 1926. Siedzibą szkoły był gmach byłego pruskiego kasyna (Regimentshaus zbudowany w latach 1908–1909[2]) przy ul. Długie Ogrody (Langgarten 80), zakupiony w 1922 i ofiarowany Macierzy Szkolnej na ten cel przez łódzkiego przemysłowca Edwarda Heimana-Jareckiego.
Do szkoły przyjmowano młodzież w wieku 14–15 lat, po 7-klasowych szkołach powszechnych, a także uczniów po szóstej klasie Gimnazjum Polskiego, którzy decydowali się na szkołę dającą przygotowanie do zawodu pomocniczego pracownika handlowego. W inauguracyjnym roku 1926 szkoła liczyła 26 uczniów.
Polska Wyższa Szkoła Handlowa Macierzy Szkolnej
edytujW 1929 powołano dodatkowo dwuletnią Wyższą Szkołę Handlową. Szkoła przyjmowała absolwentów Polskiej Szkoły Handlowej Macierzy Szkolnej lub absolwentów szóstej klasy gimnazjum. Szkoła kształciła samodzielnych pracowników handlu oraz dawała maturę.
Nauczycielami w Polskiej Szkole Handlowej i Polskiej Wyższej Szkole Handlowej byli m.in. Maria Ostrowska, Maria Pikarska, Feliks Kalewski, Alf Liczmański, Marian Pelczar, Szczepan Pilecki, Władysław Pniewski.
Obie szkoły istniały obok siebie, a przeważały w nich dziewczęta. W 1930 było 139 uczniów, w 1938 było 279 uczniów. Placówki dokształcały też na wieczorowych kursach dla dorosłych. Absolwenci obu szkół byli poszukiwani przez polskie firmy w Gdańsku, Gdyni i Tczewie.
Siedziba i dalsze losy
edytujSzybko siedziba szkół, budynek dawnego kasyna stał się zbyt ciasny. W związku z zapotrzebowaniem na nowe sale lekcyjne, w 1930 rozpoczęto rozbudowywanie gmachu wzdłuż Trojangasse (dzisiejsza ul. Seredyńskiego), przy ponownym wsparciu finansowym Edwarda Heimanna-Jareckiego. W nowym trójkondygnacyjnym skrzydle znalazło się pięć sal lekcyjnych, sala konferencyjna i jadalnia. Zaplanowana była dalsza rozbudowa, m.in. budowa sali gimnastycznej z szatniami i prysznicami. Szkoły zostały zlikwidowane 1 września 1939, po wybuchu II wojny światowej. Po wojnie gmach dawnego kasyna został najprawdopodobniej zniszczony (jak inne budynki przy tej ulicy), a następnie rozebrany[2]. W częściowo zachowanym budynku szkół handlowych umieszczono Szkoły Ekonomiczno-Handlowe.
Zobacz też
edytujLinki zewnętrzne
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939. gedanopedia.pl. [dostęp 2019-07-14].
- ↑ a b Jan Daniluk. Kasyno oficerskie. jandaniluk.pl. [dostęp 2019-07-13].