Podoficer

stopień wojskowy

Podoficerżołnierz należący do korpusu podoficerów (znajdującego się na średnim szczeblu w hierarchii wojskowej tj. pomiędzy korpusem szeregowych a oficerów), pełniący najczęściej funkcję dowódcy pododdziału niższego szczebla (np. drużyny)[1].

Podoficer armii brytyjskiej

Podoficerowie mogą również zajmować inne stanowiska jak np. wychowawców szeregowych lub specjalistów w określonych dziedzinach wiedzy wojskowej[1]. W zależności od armii danego państwa zakres stopni zaliczanych do podoficerskich kształtuje się w odmienny sposób, zazwyczaj obejmuje jednak zakres od kaprala do sierżanta, a w niektórych państwach (np. Polsce) również chorążych.

W Wojsku Polskim

edytuj

W Wojsku Polskim podoficerami są żołnierze służby czynnej lub rezerwy posiadający stopień wojskowy od kaprala (mata w Marynarce Wojennej) do starszego chorążego sztabowego (starszego chorążego sztabowego marynarki).

W okresie II RP podoficerowie byli zarówno żołnierzami zasadniczej służby wojskowej (w tym nadterminowej) - do stopnia kaprala, jak i żołnierzami zawodowymi (kapral, plutonowy, sierżant, starszy sierżant). W SZ PRL oraz w SZ RP do 2004 roku podoficerowie dzielili się na młodszych i starszych[2]. Rozróżniano podoficerów zasadniczej służby wojskowej (kapral i starszy kapral) i podoficerów zawodowych (pozostałe stopnie podoficerskie)[2].

Obecnie wszyscy podoficerowie służby czynnej są żołnierzami zawodowymi i tworzą korpus podoficerów zawodowych do którego zalicza się[3]:

Stopień podoficerski w Rzeczypospolitej Polskiej jest dożywotni. Utrata lub obniżenie stopnia podoficerskiego może nastąpić na skutek:

  • rezygnacji z posiadania obywatelstwa polskiego
  • utraty praw publicznych
  • zastosowania przez sąd środka karnegodegradacji lub obniżenia posiadanego stopnia

Przypisy

edytuj
  1. a b Mała Encyklopedia Wojskowa Tom 2 ↓, s. 653.
  2. a b Marian Laprus [red.]: Leksykon wiedzy wojskowej. s. 313.
  3. Dz.U. z 2022 r. poz. 655

Bibliografia

edytuj
  • Marian Laprus [red.]: Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979.
  • Mała Encyklopedia Wojskowa (K-Q). T. 2. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1970.