Międzynarodowa Unia Łyżwiarska
Międzynarodowa Unia Łyżwiarska (ISU, skrót od ang. International Skating Union) – międzynarodowa organizacja pozarządowa, zrzeszająca 97 krajowych federacji łyżwiarskich regulujących następujące dyscypliny: łyżwiarstwo figurowe, łyżwiarstwo szybkie, łyżwiarstwo synchroniczne, short track (według stanu na 11 sierpnia 2019)[1].
 | |
| Język roboczy | |
|---|---|
| Siedziba | |
| Członkowie | 97 |
| Przewodniczący | |
| Utworzenie | |
| Strona internetowa | |
W wielu krajach łyżwiarstwo figurowe i łyżwiarstwo szybkie są regulowane przez różne federacje, ale zarówno obie jak i jedna z nich może być członkiem ISU. Niektóre z nich zarządzają również innymi sportami zimowymi w swoich krajach, co również nie wyklucza członkostwa ISU. Członkami ISU na odrębnych zasadach są również niektóre kluby łyżwiarskie.
Główną siedzibą ISU jest Lozanna w Szwajcarii. Organizacja podzielona jest na „sekcje” w zależności od tego, której dyscypliny łyżwiarskiej dotyczy. ISU jest organizatorem zawodów międzynarodowych, ustala zasady oceniania, wymogi regulaminowe itd.
Mistrzostwa ISU edytuj
- Łyżwiarstwo szybkie:
- Mistrzostwa świata w łyżwiarstwie szybkim w wieloboju (od 1893)
- Mistrzostwa świata w łyżwiarstwie szybkim w wieloboju sprinterskim (od 1970)
- Mistrzostwa świata w łyżwiarstwie szybkim na dystansach (od 1996, w latach nieolimpijskich z wyjątkiem 1998 r.)
- Mistrzostwa świata juniorów w łyżwiarstwie szybkim (od 1974)
- Mistrzostwa Europy w łyżwiarstwie szybkim w wieloboju (od 1893)
- Short track:
- Mistrzostwa świata w short tracku (od 1976)
- Drużynowe mistrzostwa świata w short tracku (1991–2011)
- Mistrzostwa świata juniorów w short tracku (od 1994)
- Mistrzostwa Europy w short tracku (od 1997)
Zawody na zimowych igrzyskach olimpijskich, cykl zawodów Grand Prix w łyżwiarstwie figurowym, Grand Prix Juniorów w łyżwiarstwie figurowym, cykl Challenger Series nie są mistrzostwami ISU, ale wyniki z tych zawodów są uznawane w statystykach i rankingach ISU.
Przewodniczący ISU edytuj
| Lp. | Przewodniczący | Federacja | Kadencja | Uwagi |
|---|---|---|---|---|
| 1. | Pim Mulier |  Holandia | 1892–1894 | |
| 2. | Viktor Balck |  Szwecja | 1895–1924 | |
| 3. | Ulrich Salchow | Szwecja | 1925–1937 | łyżwiarz figurowy: mistrz olimpijski 1908, 10-krotny mistrz świata, 9-krotny mistrz Europy |
| 4. | Gerrit van Laer | Holandia | 1937–1945 | |
| 5. | Herbert Clarke |  Wielka Brytania | 1946–1953 | |
| 6. | James Koch |  Szwajcaria | 1953–1967 | |
| 7. | Ernst Labin |  Austria | 1967–1967 | |
| 8. | Jacques Favart |  Francja | 1967–1980 | |
| 9. | Olaf Poulsen |  Norwegia | 1980–1994 | |
| 10. | Ottavio Cinquanta |  Włochy | 1994–2016 | |
| 11. | Jan Dijkema | Holandia | 2016–nadal |
Kontrowersje edytuj
Po skandalu w łyżwiarstwie figurowym na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2002 w Salt Lake City dotyczącym zmowy sędziowskiej podczas oceniania konkurencji par sportowych część działaczy sekcji łyżwiarstwa figurowego postanowiła odejść z ISU i utworzyć Światową Federację Łyżwiarską (ang. World Skating Federation), jednak ostatecznie organizacja nie rozpoczęła własnej działalności, a działacze nie spełnili obietnicy o opuszczeniu ISU[potrzebny przypis].
Przypisy edytuj
- ↑ Member Federations. ISU. [dostęp 2019-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-08-11)]. (ang.).