Lara Gut-Behrami

Specjalizuje się w konkurencjach szybkościowych. Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej pojawiła się 22 sierpnia 2006 roku w Las Leñas, gdzie w zawodach FIS Race zajęła drugie miejsce w slalomie. W 2007 roku startowała na mistrzostwach świata juniorów w Altenmarkt, zdobywając srebro w zjeździe, w którym wyprzedziła ją tylko Tina Weirather z Liechtensteinu. Srebrny medal przywiozła również z rozgrywanych rok później mistrzostw świata juniorów w Formigal. Drugie miejsce zajęła ponownie w zjeździe, ulegając Ilce Štuhec ze Słowenii. Startowała także w supergigancie podczas mistrzostw świata juniorów w Ga-Pa w 2009 roku, jednak została zdyskwalifikowana.

W zawodach Pucharu Świata zadebiutowała 28 grudnia 2007 roku w Lienzu, gdzie nie ukończyła slalomu giganta. Pierwsze pucharowe punkty wywalczyła 2 lutego 2008 roku w Sankt Moritz, zajmując trzecie miejsce w zjeździe. Tym samym zdobywając pierwsze pucharowe punkty stanęła od razu na podium, plasując się za Słowenką Tiną Maze i Austriaczką Marią Holaus. Dziesięć miesięcy później, 20 grudnia 2008 roku w tej samej miejscowości odniosła pierwsze zwycięstwo. Najlepsze wyniki osiągała w sezonie 2013/2014, kiedy zajęła trzecie w klasyfikacji generalnej, wyprzedziły ją jedynie Austriaczka Anna Fenninger oraz Niemka Maria Höfl-Riesch. Ponadto Gut zwyciężyła w klasyfikacji supergiganta, wyprzedzając Fenninger i Weirather.

W 2009 roku wystąpiła na mistrzostwach świata w Val d’Isère, zdobywając srebrne medale w zjeździe i superkombinacji. W pierwszym przypadku wyprzedziła ją jedynie Lindsey Vonn ze Stanów Zjednoczonych, a w drugim lepsza była Kathrin Zettel z Austrii. Z powodów zdrowotnych nie udało się jej wystartować podczas igrzysk olimpijskich w Vancouver w 2010 roku, a z rozgrywanych rok później mistrzostw świata w Garmisch-Partenkirchen wróciła bez medalu. Dwukrotnie otarła się o podium, zajmując czwarte miejsca w zjeździe i supergigancie. Swój trzeci srebrny medal w trzeciej konkurencji zdobyła na mistrzostwach świata w Schladming w 2013 roku, zajmując drugie miejsce za Tiną Maze w supergigancie. Brała też udział w igrzyskach w Soczi w 2014 roku. W superkombinacji po zjeździe zajmowała drugie miejsce, ustępując jedynie Amerykance Julii Mancuso o 0,47 s. Slalomu nie ukończyła, podobnie jak osiem innych zawodniczek i nie została sklasyfikowana.

Drugi występ olimpijski, w zjeździe, zakończył się zdobyciem przez Gut brązowego medalu. Przegrała tam z dwoma zdobywczyniami złotego medalu: Tiną Maze oraz Dominique Gisin o 0,10 s. Był to pierwszy przypadek w historii, gdy złoty medal olimpijski w narciarstwie alpejskim zdobyły dwie zawodniczki. Z mistrzostw świata w Vail/Beaver Creek w 2015 roku wróciła z brązowym medalem wywalczonym w zjeździe. Rozgrywany trzy dni wcześniej supergigant ukończyła na siódmej pozycji. Mistrzostwa świata w Sankt Moritz dwa lata później rozpoczęła od zajęcia trzeciego miejsca w supergigancie. Szybsze były tylko Nicole Schmidhofer z Austrii i Tina Weirather. Następnie wystąpiła w superkombinacji, w której po zjeździe zajmowała trzecią pozycję. W trakcie rozgrzewki przed slalomem do superkombinacji Szwajcarka doznała kontuzji, zrywając więzadło krzyżowe przednie w lewym kolanie^[3]. Kontuzja ta nie tylko wykluczyła ją z dalszego udziału w mistrzostwach, ale przekreśliła szanse na zdobycie Kryształowej Kuli w sezonie 2016/2017 (Gut w momencie kontuzji zajmowała drugie miejsce w klasyfikacji generalnej, 180 punktów za Mikaelą Shiffrin z USA).

Do rywalizacji powróciła w pierwszych zawodach sezonu 2017/2018, w Sölden, gdzie nie ukończyła giganta. Jednak już w piątych zawodach cyklu, 3 grudnia 2017 roku w Lake Louise stanęła na podium, kończąc supergigant na drugiej pozycji. W kolejnych startach wielokrotnie plasowała się w czołowej dziesiątce, w tym dwukrotnie stając na podium: 13 stycznia 2018 roku w Bad Kleinkirchheim ponownie była druga w supergigancie, a osiem dni później w Cortinie d'Ampezzo w tej samej konkurencji była najlepsza. Ostatecznie sezon zakończyła na dwunastej pozycji w klasyfikacji generalnej i drugiej w klasyfikacji supergiganta. Podczas igrzysk olimpijskich w Pjongczangu zajęła czwarte miejsce w supergigancie, przegrywając walkę o podium z Tiną Weirather o 0,01 sekundy. Z mistrzostw świata w Åre w 2019 roku wróciła bez medalu. Dwukrotnie znalazła się w czołowej dziesiątce: w zjeździe była ósma, a w supergigancie dziewiąta. W Pucharze Świata w sezonie 2018/2019 dwa razy stawała na podium, ostatecznie zajmując 21. miejsce w klasyfikacji generalnej, co było jej najsłabszym wynikiem od sezonu 2007/08.

W kolejnym sezonie na podium stawała trzykrotnie, odnosząc przy tym dwa zwycięstwa. W klasyfikacji generalnej dało jej to siódme miejsce, jednocześnie była czwarta w klasyfikacjach zjazdu i supergiganta. W lutym 2021 roku wystąpiła na mistrzostwach świata w Cortinie d'Ampezzo, zdobywając trzy medale. Najpierw zwyciężyła w supergigancie, wyprzedzając swą rodaczkę Corinne Suter i Mikaelę Shiffrin. Dwa dni później była trzecia w zjeździe, plasując się za Suter i Niemką Kirą Weidle. Ponadto zwyciężyła w gigancie, tym razem pokonując Shiffrin i Austriaczkę Katharinę Liensberger. W sezonie 2020/2021 dziesięć razy stawała na podium, z czego sześciokrotnie zwyciężała. W klasyfikacji generalnej była druga, klasyfikację supergiganta wygrała, a w klasyfikacjach zjazdu i PAR była trzecia.

Na igrzyskach olimpijskich w Pekinie w 2022 roku dwukrotnie stawała na podium. W supergigancie zwyciężyła, co był pierwszym w historii złotym medalem dla Szwajcarii w tej konkurencji. Pozostałe miejsca na podium zajęły Austriaczka Mirjam Puchner i Michelle Gisin ze Szwajcarii. Zdobyła tam też brązowy medal w gigancie, plasując się za Sarą Hector ze Szwecji i Włoszką Federicą Brignone. W zawodach pucharowych sezonu 2021/2022 na podium stała pięć razy, dwukrotnie zwyciężając. W klasyfikacji generalnej była jedenasta, a w klasyfikacji supergiganta szósta. Sezon 2022/2023 ukończyła na drugiej pozycji, ulegając tylko Shiffrin. Na podium stawała dziewięciokrotnie, odnosząc trzy zwycięstwa. W klasyfikacji supergiganta była najlepsza, w klasyfikacji giganta była druga, a w klasyfikacji zjazdu zajęła szóste miejsce. Z rozgrywanych w lutym 2023 roku mistrzostw świata w Courchevel/Méribel wróciła bez medalu; najbliżej podium była w gigancie, który ukończyła na czwartej pozycji. Walkę o trzecie miejsce przegrała z Norweżką Ragnhild Mowinckel o 0,09 sekundy.

W sezonie 2023/2024 szesnaście razy stawała na podium zawodów Pucharu Świata, przy czym ośmiokrotnie zwyciężała. Ostatecznie zwyciężyła w klasyfikacji generalnej, klasyfikacji giganta oraz supergiganta, a w klasyfikacji zjazdu była druga. Została tym samym pierwszą Szwajcarką od 19 lat, która co najmniej dwukrotnie zdobyła Kryształową Kulę (w sezonach 1993/1994 i 1994/1995 zwyciężała Vreni Schneider).

Igrzyska olimpijskie edytuj

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
DNF2	10 lutego	2014	Krasnaja Polana	Superkombinacja	2:34,62	–	Maria Höfl-Riesch
3.	12 lutego	2014	Krasnaja Polana	Zjazd	1:41,57	+0,10	Tina Maze Dominique Gisin
4.	15 lutego	2014	Krasnaja Polana	Supergigant	1:25,52	+0,73	Anna Fenninger
9.	18 lutego	2014	Krasnaja Polana	Gigant	2:36,87	+1,77	Tina Maze
DNF1	15 lutego	2018	Pjongczang	Gigant	2:20,02	-	Mikaela Shiffrin
4.	17 lutego	2018	Pjongczang	Supergigant	1:21,11	+0,12	Ester Ledecká
DNF	21 lutego	2018	Pjongczang	Zjazd	1:39,22	-	Sofia Goggia
3.	7 lutego	2022	Pekin	Gigant	1:55,69	+0,72	Sara Hector
1.	11 lutego	2022	Pekin	Supergigant	1:13,51	-	-
16.	15 lutego	2022	Pekin	Zjazd	1:31,87	+2,16	Corinne Suter

Mistrzostwa świata edytuj

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
7.	3 lutego	2009	Val d’Isère	Supergigant	1:20,73	+1,61	Lindsey Vonn
2.	6 lutego	2009	Val d’Isère	Superkombinacja	2:20,13	+0,56	Kathrin Zettel
2.	9 lutego	2009	Val d’Isère	Zjazd	1:30,31	+0,52	Lindsey Vonn
DNF1	12 lutego	2009	Val d’Isère	Gigant	2:03,49	–	Kathrin Hölzl
4.	8 lutego	2011	Garmisch-Partenkirchen	Supergigant	1:23,82	+0,44	Elisabeth Görgl
DNF2	11 lutego	2011	Garmisch-Partenkirchen	Superkombinacja	2:43,23	–	Anna Fenninger
4.	13 lutego	2011	Garmisch-Partenkirchen	Zjazd	1:47,24	+0,94	Elisabeth Görgl
20.	17 lutego	2011	Garmisch-Partenkirchen	Gigant	2:20,54	+2,29	Tina Maze
2.	5 lutego	2013	Schladming	Supergigant	1:35,39	+0,38	Tina Maze
DNF 2	8 lutego	2013	Schladming	Superkombinacja	2:39,92	–	Maria Höfl-Riesch
16.	10 lutego	2013	Schladming	Zjazd	1:50,00	+1,96	Marion Rolland
7.	14 lutego	2013	Schladming	Gigant	2:08,06	+2,38	Tessa Worley
7.	3 lutego	2015	Vail / Beaver Creek	Supergigant	1:10,29	+1,28	Anna Fenninger
3.	6 lutego	2015	Vail / Beaver Creek	Zjazd	1:45,89	+0,34	Tina Maze
3.	3 lutego	2017	Sankt Moritz	Supergigant	1:32,34	+0,36	Nicole Schmidhofer
DNS2	10 lutego	2017	Sankt Moritz	Superkombinacja	1:58,88	-	Wendy Holdener
9.	5 lutego	2019	Åre	Supergigant	1:04,89	+0,48	Mikaela Shiffrin
DNS2	8 lutego	2019	Åre	Superkombinacja	2:02,13	-	Wendy Holdener
8.	10 lutego	2019	Åre	Zjazd	1:01,74	+0,78	Ilka Štuhec
21.	14 lutego	2019	Åre	Gigant	2:01,97	+3,07	Petra Vlhová
1.	11 lutego	2021	Cortina d’Ampezzo	Supergigant	1:25,51	-	-
3.	13 lutego	2021	Cortina d’Ampezzo	Zjazd	1:34,27	+0,37	Corinne Suter
DNQ	16 lutego	2021	Cortina d’Ampezzo	Gigant równoległy	-	-	Marta Bassino Katharina Liensberger
1.	18 lutego	2021	Cortina d’Ampezzo	Gigant	2:30,66	-	-
DNS2	6 lutego	2023	Courchevel/Méribel	Kombinacja	1:57,47	-	Federica Brignone
6.	8 lutego	2023	Courchevel/Méribel	Supergigant	1:28,06	+0,37	Marta Bassino
9.	11 lutego	2023	Courchevel/Méribel	Zjazd	1:28,03	+0,71	Jasmine Flury
4.	17 lutego	2023	Courchevel/Méribel	Gigant	2:07,13	+0,31	Mikaela Shiffrin

Mistrzostwa świata juniorów edytuj

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
2.	7 marca	2007	Altenmarkt	Zjazd	1:39,69	+0,07	Tina Weirather
44.	8 marca	2007	Altenmarkt	Gigant	2:14,90	+9,49	Nicole Schmidhofer
DNF1	9 marca	2007	Altenmarkt	Supergigant	1:19,34	–	Nicole Schmidhofer
4.	23 lutego	2008	Formigal	Supergigant	1:40,19	+1,58	Viktoria Rebensburg
2.	26 lutego	2008	Formigal	Zjazd	1:50,13	+0,60	Ilka Štuhec
DNF1	28 lutego	2008	Formigal	Slalom	1:33,85	–	Bernadette Schild
8.	29 lutego	2008	Formigal	Gigant	1:42,50	+0,86	Anna Fenninger
DSQ1	4 marca	2009	Garmisch-Partenkirchen	Supergigant	1:19,80	–	Viktoria Rebensburg

Puchar Świata edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

• sezon 2007/2008: 54.
• sezon 2008/2009: 11.
• sezon 2010/2011: 10.
• sezon 2011/2012: 14.
• sezon 2012/2013: 9.
• sezon 2013/2014: 3.
• sezon 2014/2015: 9.
• sezon 2015/2016: 1.
• sezon 2016/2017: 4.
• sezon 2017/2018: 12.
• sezon 2018/2019: 21.
• sezon 2019/2020: 7.
• sezon 2020/2021: 2.
• sezon 2021/2022: 11.
• sezon 2022/2023: 2.
• sezon 2023/2024: 1.

Statystyka miejsc na podium edytuj

Zwycięstwa w zawodach edytuj

1. Sankt Moritz – 20 grudnia 2008 (supergigant)
2. Zauchensee – 9 stycznia 2011 (supergigant)
3. Val d’Isère – 14 grudnia 2012 (zjazd)
4. Sölden – 26 października 2013 (gigant)
5. Beaver Creek – 29 listopada 2013 (zjazd)
6. Beaver Creek – 30 listopada 2013 (supergigant)
7. Lake Louise – 8 grudnia 2013 (supergigant)
8. Cortina d’Ampezzo – 26 stycznia 2014 (supergigant)
9. Lenzerheide – 12 marca 2014 (zjazd)
10. Lenzerheide – 13 marca 2014 (supergigant)
11. Lake Louise – 7 grudnia 2014 (supergigant)
12. Sankt Moritz – 24 stycznia 2015 (zjazd)
13. Aspen – 27 listopada 2015 (gigant)
14. Val d’Isère – 18 grudnia 2015 (superkombinacja)
15. Val d’Isère – 19 grudnia 2015 (zjazd)
16. Lienz – 28 grudnia 2015 (gigant)
17. Garmisch-Partenkirchen – 7 lutego 2016 (supergigant)
18. La Thuile – 19 lutego 2016 (zjazd)
19. Sölden – 22 października 2016 (gigant)
20. Lake Louise – 4 grudnia 2016 (supergigant)
21. Val d’Isère – 18 grudnia 2016 (supergigant)
22. Garmisch-Partenkirchen – 22 stycznia 2017 (supergigant)
23. Cortina d’Ampezzo – 28 stycznia 2017 (zjazd)
24. Cortina d’Ampezzo – 21 stycznia 2018 (supergigant)
25. Crans-Montana – 21 lutego 2020 (zjazd)
26. Crans-Montana – 22 lutego 2020 (zjazd)
27. Sankt Anton – 10 stycznia 2021 (supergigant)
28. Crans-Montana – 24 stycznia 2021 (supergigant)
29. Garmisch-Partenkirchen – 30 stycznia 2021 (supergigant)
30. Garmisch-Partenkirchen – 1 lutego 2021 (supergigant)
31. Val di Fassa – 26 lutego 2021 (zjazd)
32. Val di Fassa – 27 lutego 2021 (zjazd)
33. Sankt Moritz – 11 grudnia 2021 (supergigant)
34. Zauchensee – 15 stycznia 2022 (zjazd)
35. Killington – 26 listopada 2022 (gigant)
36. Sankt Anton – 15 stycznia 2023 (supergigant)
37. Soldeu – 16 marca 2023 (supergigant)
38. Sölden – 28 października 2023 (gigant)
39. Killington – 25 listopada 2023 (gigant)
40. Zauchensee – 14 stycznia 2024 (supergigant)
41. Cortina d’Ampezzo – 28 stycznia 2024 (supergigant)
42. Kronplatz – 30 stycznia 2024 (gigant)
43. Soldeu – 10 lutego 2024 (gigant)
44. Crans-Montana – 16 lutego 2024 (zjazd)
45. Kvitfjell – 2 marca 2024 (supergigant)

Pozostałe miejsca na podium edytuj

1. Sankt Moritz – 2 lutego 2008 (zjazd) – 3. miejsce
2. Semmering – 28 grudnia 2008 (gigant) – 3. miejsce
3. Val d’Isère – 18 grudnia 2010 (zjazd) – 3. miejsce
4. Cortina d’Ampezzo – 23 stycznia 2011 (supergigant) – 3. miejsce
5. Lenzerheide – 16 marca 2011 (zjazd) – 2. miejsce
6. Lenzerheide – 17 marca 2013 (gigant) – 3. miejsce
7. Val d’Isère – 22 grudnia 2013 (gigant) – 2. miejsce
8. Are – 6 marca 2014 (gigant) – 3. miejsce^[4]
9. Courchevel – 20 grudnia 2015 (gigant) – 2. miejsce^[5]
10. Zauchensee – 10 stycznia 2016 (supergigant) – 2. miejsce
11. Cortina d’Ampezzo – 23 stycznia 2016 (zjazd) – 3. miejsce
12. La Thuile – 21 lutego 2016 (supergigant) – 2. miejsce
13. Lenzerheide – 13 marca 2016 (superkombinacja) – 3. miejsce
14. Sankt Moritz – 17 marca 2016 (supergigant) – 2. miejsce
15. Sankt Moritz – 20 marca 2016 (gigant) – 3. miejsce
16. Lake Louise – 3 grudnia 2016 (zjazd) – 2. miejsce
17. Sestriere – 10 grudnia 2016 (gigant) – 3. miejsce
18. Maribor – 7 stycznia 2017 (gigant) – 3. miejsce
19. Garmisch-Partenkirchen – 21 stycznia 2017 (zjazd) – 2. miejsce
20. Lake Louise – 3 grudnia 2017 (supergigant) – 2. miejsce
21. Bad Kleinkirchheim – 13 stycznia 2018 (supergigant) – 2. miejsce
22. Sankt Moritz – 8 grudnia 2018 (supergigant) – 2. miejsce
23. Garmisch-Partenkirchen – 26 stycznia 2019 (supergigant) – 3. miejsce
24. Bansko – 26 stycznia 2020 (supergigant) – 3. miejsce
25. Lech – 26 listopada 2020 (slalom równoległy) – 3. miejsce
26. Crans Montana – 23 stycznia 2021 (zjazd) – 2. miejsce
27. Kronplatz – 26 stycznia 2021 (gigant) – 2. miejsce
28. Val di Fassa – 28 lutego 2021 (supergigant) – 2. miejsce
29. Sölden – 23 października 2021 (gigant) – 2. miejsce
30. Lake Louise – 5 grudnia 2021 (supergigant) – 2. miejsce
31. Lenzerheide – 5 marca 2022 (supergigant) – 3. miejsce
32. Semmering – 28 grudnia 2022 (gigant) – 2. miejsce
33. Kranjska Gora – 8 stycznia 2023 (gigant) – 3. miejsce
34. Sankt Anton – 14 stycznia 2023 (supergigant) – 3. miejsce
35. Kronplatz – 24 stycznia 2023 (gigant) – 2. miejsce
36. Kvitfjell – 3 marca 2023 (supergigant) – 3. miejsce
37. Soldeu – 15 marca 2023 (zjazd) – 3. miejsce
38. Mont-Tremblant – 3 grudnia 2023 (gigant) – 2. miejsce
39. Sankt Moritz – 8 grudnia 2023 (supergigant) – 3. miejsce
40. Kranjska Gora – 6 stycznia 2024 (gigant) – 2. miejsce
41. Zauchensee – 12 stycznia 2024 (supergigant) – 3. miejsce
42. Cortina d’Ampezzo – 26 stycznia 2024 (zjazd) – 2. miejsce
43. Crans-Montana – 17 lutego 2024 (zjazd) – 3. miejsce
44. Kvitfjell – 3 marca 2024 (supergigant) – 2. miejsce
45. Are - 9 marca 2024 (gigant) - 3. miejsce

• Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
• Profil na Sports Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-07)]. (ang.)