Ivo Karlović

tenisista chorwacki

Ivo Karlović (ur. 28 lutego 1979 w Zagrzebiu) – chorwacki tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk z Aten (2004).

Ivo Karlović
Ilustracja
Państwo

 Chorwacja

Data i miejsce urodzenia

28 lutego 1979
Zagrzeb

Wzrost

211 cm

Gra

praworęczny, jednoręczny bekhend

Status profesjonalny

2000

Zakończenie kariery

2022

Trener

Goran Dragicevic, Mirko Pehar

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

8

Najwyżej w rankingu

14 (18 sierpnia 2008)

Australian Open

4R (2010)

Roland Garros

3R (2014, 2016)

Wimbledon

QF (2009)

US Open

4R (2016)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

2

Najwyżej w rankingu

44 (10 kwietnia 2006)

Australian Open

SF (2010)

Roland Garros

2R (2004, 2011)

Wimbledon

3R (2005)

US Open

2R (2004, 2007, 2011)

Strona internetowa

Kariera tenisowa edytuj

W 2000 roku rozpoczął karierę tenisową.

Początkowo grywał w turniejach z serii ITF Futures oraz ATP Challenger Tour.

W 2004 roku zagrał na igrzyskach olimpijskich w Atenach w konkurencji gry pojedynczej. Awansował w zawodach do 3 rundy, po wcześniejszych zwycięstwach z Andreim Pavelem i Arnaudem Clémentem. Odpadł po porażce z Carlosem Moyą.

Pierwszy finał zawodów ATP World Tour osiągnął w roku 2005 na trawiastych kortach w Londynie (Queen’s), eliminując m.in. Lleytona Hewiitta i Thomasa Johanssona. Spotkanie finałowe przegrał z Andym Roddickiem. Na początku 2006 roku Karlović odniósł swoje pierwsze zwycięstwo w turnieju ATP World Tour, podczas rywalizacji deblowej w Memphis. W rundzie finałowej pokonał razem z Chrisem Haggardem Amerykanów Jamesa Blake’a i Mardy’ego Fisha.

W lutym 2007 roku Chorwat doszedł do finału w San José. Mecz o tytuł przegrał z Andym Murrayem. W kwietniu Karlović wygrał swój pierwszy turniej z cyklu ATP World Tour w singlu, podczas rywalizacji na ziemnych kortach w Houston. Po drodze wyeliminował Tommy’ego Haasa, a w finale wynikiem 6:4, 6:1 Mariano Zabaletę. Latem Chorwat triumfował w Nottingham, na nawierzchni trawiastej. W drodze po tytuł pokonał m.in. Dmitrija Tursunowa, a w rundzie finałowej Arnauda Clémenta. W październiku Karlović zwyciężył w halowych rozgrywkach w Sztokholmie, po wygranej w finale nad Thomasem Johanssonem. Tegoż samego roku osiągnął ponadto finał gry podwójnej w Indianapolis, partnerując Tejmurazowi Gabaszwilemu.

Czwarty singlowy tytuł Karlović wywalczył w czerwcu 2008 roku w Nottingham, broniąc tym samym zwycięstwa z 2007 roku. Chorwat po drodze pokonał m.in. w półfinale Gaëla Monfilsa, a w finale Fernando Verdasco. Rok później Karlović osiągnął po raz pierwszy w karierze ćwierćfinał turnieju wielkoszlemowego, podczas Wimbledonu. Wyeliminował wcześniej dwóch zawodników z czołowej „dziesiątki” rankingu, Jo-Wilfrieda Tsongę i Fernando Verdasco; przegrał z Rogerem Federerem. W połowie sierpnia 2008 roku osiągnął najwyższą pozycję rankingową – nr 14.

W styczniu 2010 roku wraz z Dušanem Vemiciem doszedł do półfinału wielkoszlemowego Australian Open. Chorwacko-serbska para pokonała po drodze m.in. debel Łukasz Kubot-Oliver Marach oraz parę Lukáš Dlouhý-Leander Paes. W tego samego roku Karlović doszedł do finału singla w Delray Beach. Spotkanie finałowe przegrał z Ernestsem Gulbisem.

Piąty singlowy tytuł tenisista chorwacki wywalczył po pięciu latach, w lipcu 2013 roku w Bogocie. W finale pokonał Alejandro Fallę.

W lutym 2014 roku Karlović doszedł do finału turnieju w Memphis, w którym uległ Keiemu Nishikoriemu. W maju przegrał w meczu mistrzowskim zawodów w Düsseldorfie wynikiem 2:6, 6:7(4) z Philippem Kohlschreiberem. W lipcu zanotował kolejny finał singlowy – w Newport przegrał 3:6, 7:6(4), 6:7(3) z Lleytonem Hewittem. W tym samym miesiącu Karlović był uczestnikiem finału w Bogocie, w którym uległ Bernardowi Tomiciowi.

Kolejne singlowe zwycięstwo Chorwat osiągnął w lutym 2015, po wygranej w Delray Beach z Donaldem Youngiem 6:3, 6:3. W czerwcu Karlović został mistrzem gry podwójnej w ’s-Hertogenbosch wspólnie z Łukaszem Kubotem. Debel ten pokonał w finale Pierre’a-Huguesa Herberta i Nicolasa Mahuta. W lipcu ponownie osiągnął finał w Newport, lecz tym razem uległ w nim 6:7(5), 7:5, 6:7(2) Rajeevowi Ramowi.

W sezonie 2016 Karlović został zwycięzcą dwóch turniejów, w Newport oraz Los Cabos. Był także w finale zawodów w Waszyngtonie.

Od roku 2000 Karlović jest reprezentantem Chorwacji w Pucharze Davisa. Do końca 2016 rozegrał dla zespołu 27 meczów (singiel i debel), z których w 13 wygrywał.

Karlović jest najwyższym zawodnikiem w gronie stu najlepszych tenisistów od wprowadzenia rankingu światowego w 1973 – mierzy 211 cm. Potężnemu wzrostowi zawdzięcza nieprzeciętne możliwości serwisowe. 19 czerwca 2015 roku, podczas turnieju w Halle, ustanowił rekord świata w liczbie zaserwowanych asów w meczu do dwóch wygranych setów, serwując 45 asów i pokonując Tomáša Berdycha 7:5, 6:7(8), 6:3[1]. Karlović jako drugi tenisista w historii przekroczył liczbę 10 000 zaserwowanych asów. Miało to miejsce podczas turnieju w Montrealu w 2015 roku w zwycięskim meczu drugiej rundy przeciwko Milosowi Raonicowi[2]. Karlović był też rekordzistą w prędkości serwisu[3].

Finały w turniejach ATP Tour edytuj

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra pojedyncza (8–11) edytuj

Końcowy wynikNrDataTurniejNawierzchniaPrzeciwnikWynik finału
Finalista1.12 czerwca 2005Londyn (Queen’s)Trawiasta Andy Roddick6:7(7), 6:7(4)
Finalista2.18 lutego 2007San JoséTwarda (hala) Andy Murray7:6(3), 4:6, 6:7(2)
Zwycięzca1.15 kwietnia 2007HoustonCeglana Mariano Zabaleta6:4, 6:1
Zwycięzca2.23 czerwca 2007NottinghamTrawiasta Arnaud Clément3:6, 6:4, 6:4
Zwycięzca3.12 października 2007SztokholmTwarda (hala) Thomas Johansson6:3, 3:6, 6:1
Zwycięzca4.22 czerwca 2008NottinghamTrawiasta Fernando Verdasco7:5, 6:7(4), 7:6(8)
Finalista3.28 lutego 2010Delray BeachTwarda Ernests Gulbis2:6, 3:6
Zwycięzca5.21 lipca 2013BogotaTwarda Alejandro Falla6:3, 7:6(4)
Finalista4.16 lutego 2014MemphisTwarda (hala) Kei Nishikori4:6, 6:7(0)
Finalista5.24 maja 2014DüsseldorfCeglana Philipp Kohlschreiber2:6, 6:7(4)
Finalista6.13 lipca 2014NewportTrawiasta Lleyton Hewitt3:6, 7:6(4), 6:7(3)
Finalista7.20 lipca 2014BogotaTwarda Bernard Tomic6:7(5), 6:3, 6:7(4)
Zwycięzca6.22 lutego 2015Delray BeachTwarda Donald Young6:3, 6:3
Finalista8.19 lipca 2015NewportTrawiasta Rajeev Ram6:7(5), 7:5, 6:7(2)
Zwycięzca7.17 lipca 2016NewportTrawiasta Gilles Müller6:7(2), 7:6(5), 7:6(12)
Finalista9.24 lipca 2016WaszyngtonTwarda Gaël Monfils7:5, 6:7(6), 4:6
Zwycięzca8.13 sierpnia 2016Los CabosTwarda Feliciano López7:6(5), 6:2
Finalista10.18 czerwca 2017’s-HertogenboschTrawiasta Gilles Müller6:7(5), 6:7(4)
Finalista11.5 stycznia 2019PuneTwarda Kevin Anderson6:7(4), 7:6(2), 6:7(5)

Gra podwójna (2–1) edytuj

Końcowy wynikNrDataTurniejNawierzchniaPartnerPrzeciwnicyWynik finału
Zwycięzca1.26 lutego 2006MemphisTwarda (hala) Chris Haggard James Blake
Mardy Fish
0:6, 7:5, 10–5
Finalista1.29 lipca 2007IndianapolisTwarda Tejmuraz Gabaszwili Juan Martín del Potro
Travis Parrott
6:3, 2:6, 6–10
Zwycięzca2.13 czerwca 2015’s-HertogenboschTrawiasta Łukasz Kubot Pierre-Hugues Herbert
Nicolas Mahut
6:2, 7:6(9)

Starty wielkoszlemowe (gra pojedyncza) edytuj

Turniej2003200420052006200720082009201020112012201320142015201620172018201920202021Wygrane turniejeBilans w turnieju
Australian Open2R1R1R1R3R2R4R1R3R1R1R2R1R3R3R2R2R0 / 1716–17
French Open1R1R2R2R1R1R1R1R3R1R3R2R1R2R0 / 148–14
Wimbledon3R4R1R1R1R1RQF2R2R1R4R2R1R2R2RNH0 / 1517–15
US Open3R1R2R1R1R3R1R3R1R2R2R2R4R1R1R1R1R0 / 1713–17
Bilans spotkań4–24–41–41–41–44–45–43–13–43–41–23–45–46–43–43–33–41–20–00–154–63
  • W latach 2000–2002 nie zakwalifikował się do turnieju wielkoszlemowego.

Przypisy edytuj

  1. Ivo Karlovic breaks aces record in Berdych win at Gerry Weber Open. bbc.com, 2015-06-19. [dostęp 2015-11-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-08-20)]. (ang.).
  2. ATP Staff: Karlovic Cracks 10,000th Ace. atpworldtour.com, 2015-09-12. [dostęp 2015-11-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-30)]. (ang.).
  3. ATP Staff: Aussie Groth Hits Speedy Serves. atpworldtour.com, 2012-05-12. [dostęp 2015-11-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-15)]. (ang.).

Bibliografia edytuj