Brama Prochowa w Pradze

Brama Prochowa[1] (cz. Prašná brána) – jeden z symboli Pragi. Budowę tej 65 metrowej późnogotyckiej bramy miejskiej rozpoczęto w roku 1475 na zlecenie Władysława II Jagiellończyka. Została wybudowana na fundamentach starszej bramy z XIII wieku, która istniała w tym miejscu. Głównym budowniczym był mistrz Wacław. Następnie budowę kontynuował Matěj Rejsek. W jej sąsiedztwie znajdował się dwór Władysława Jagiellończyka. Po przeniesieniu siedziby królewskiej na Hradczany w roku 1483 brama utraciła znaczenie reprezentacyjne. Obecną nazwę zyskała w XVII i XVIII wieku, kiedy to stała się składem prochu. Pod koniec XIX wieku odrestaurowana przez architekta Josefa Mockera. Dodano wtedy neogotycki dach, pokrywający ją do dziś. W kwietniu 1945 roku po wyzwoleniu Pragi spod okupacji niemieckiej brama stała się miejscem odwetu na ludności niemieckiej[2]. Obecnie na Bramie Prochowej istnieje taras widokowy dla turystów.

Brama Prochowa
Ilustracja
Państwo

 Czechy

Miejscowość

Praga

Adres

Plac Republiki

Typ budynku

brama miejska

Styl architektoniczny

gotyk

Wysokość całkowita

65 m

Rozpoczęcie budowy

1475

Położenie na mapie Pragi
Mapa konturowa Pragi, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Brama Prochowa”
Położenie na mapie Czech
Mapa konturowa Czech, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Brama Prochowa”
Ziemia50°05′14″N 14°25′40″E/50,087222 14,427778
Strona internetowa

Na I kondygnacji bramy znajdują się siedzące figury władców Czech Przemysła Ottokara II i Karola IV[3].

Galeria

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Polski egzonim wprowadzony na 108. posiedzeniu KSNG.
  2. „Na Bramie Prochowej wisiał powieszony za nogi Niemiec, a pod jego głową rozpalono ogień i pomalutku go pieczono (...)” Mariusz Surosz „Zemsta Czechów” [w:] alehistoria, nr 42 (92), Poniedziałek 21.10.2013, Tygodnik Historyczny Gazety Wyborczej, s.8
  3. Marek Pernal: Praga. Miasto magiczne. Warszawa: Agora, 2013, s. 18. ISBN 978-83-268-1256-9.

Bibliografia

edytuj