Asbjørn Ruud

Asbjørn Ruud był najmłodszym z trzech braci, którzy w latach trzydziestych i czterdziestych XX wieku odnosili sukcesy w skokach narciarskich. Sigmund urodził się w 1907, Birger w 1911, a najmłodszy Asbjørn 6 października 1919. Chłopcy wychowali się i spędzili całe życie w miejscowości Kongsberg, w prowincji Buskerud, na zawodach reprezentując tamtejszy klub Kongsberg IL.

Bracia Ruud znani byli ze specyficznego stylu skakania – z ramionami obracającymi się wzdłuż tułowia. W latach 1929–1938 wygrali siedem z jedenastu rozgrywanych wówczas konkursów o mistrzostwo świata lub mistrzostwo olimpijskie.

Swój największy sukces Asbjørn Ruud osiągnął w 1938 podczas mistrzostw świata w Lahti, gdzie wywalczył złoty medal, wyprzedzając drugiego w konkursie Stanisława Marusarza o 0,3 punktu. Trzecie miejsce zajął kolejny Norweg Hilmar Myhra. Dzięki temu wyczynowi Asbjørn Ruud pozostawał najmłodszym mistrzem świata w historii skoków aż do 1995. Wtedy to inny reprezentant Norwegii Tommy Ingebrigtsen zwyciężył na mistrzostwach świata w Thunder Bay. Starsi bracia Asbjørna także byli mistrzami świata: Sigmund w 1929, a Birger w 1931, 1935 i 1937.

W 1948 wziął udział w igrzyskach olimpijskich w Sankt Moritz, zajmując siódme miejsce. Jego brat Birger zdobył srebrny medal. Był to jedyny start olimpijski Asbjørna.

Ponadto w 1946 zwyciężył w mistrzostwach Norwegii, pierwszych po II wojnie światowej. Wyczyn ten powtórzył w 1948.

W 1948 otrzymał medal Holmenkollen, 11 lat po Birgerze i rok przed Sigmundem.

• Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
• Profil na sports-reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-12-03)]. (ang.).