Richie Porte

Als belofte eindigde Porte als derde op het Australisch kampioenschap tijdrijden. In 2010 werd hij ingelijfd door de Deense ProTourploeg Team Saxo Bank. Van 2012 tot en met 2015 kwam Porte uit voor Team Sky.

In de Ronde van Romandië 2010 versloeg hij Alejandro Valverde (die tweede werd op 26 seconden) in een tijdrit met een lengte van 26 kilometer. Een nog groter succes boekte Porte enkele weken later in de Ronde van Italië: na een monsterontsnapping in de elfde etappe boekte hij een tijdwinst van 10 minuten waardoor hij de roze trui mocht aantrekken. Drie dagen later raakte hij deze in een bergetappe echter weer kwijt aan David Arroyo. Wel won hij het jongerenklassement en eindigde op een verdienstelijke zevende plek in het algemeen klassement.

Na een matig seizoen in 2011 won Porte in februari 2012 het algemene klassement van de Ronde van de Algarve. In de koninginnenrit met aankomst op de Alto do Malhão zette hij de wedstrijd naar zijn hand en met een derde plaats in de afsluitende individuele tijdrit wist hij de leiderspositie veilig te stellen.

2013 zette Richie Porte goed in door twee ritten en het eindklassement in Parijs-Nice te winnen. In de Ronde van Frankrijk was Porte meesterknecht van de latere winnaar Chris Froome. Zelf wist hij op de negentiende plaats te eindigen.

In 2014 mocht Porte in de Ronde van Frankrijk zijn eigen kans gaan na het vroege uitvallen van Froome. Porte zakte echter stelselmatig weg in de stand naar de 23e plaats.

In 2015 won hij opnieuw Parijs-Nice en de Ronde van Catalonië. Hij mocht tevens als kopman beginnen aan de Ronde van Italië, waar hij in de eerste week een van de sterke mannen bergop was samen met Alberto Contador en Fabio Aru. Hij kreeg echter een tijdsstraf van twee minuten na een bandenwissel met landgenoot Simon Clarke. Porte zakte na de eerste bergrit en de tijdrit nog verder terug in de stand. Na de vijftiende etappe gaf hij op.

In 2016 nam Porte deel aan de wegwedstrijd op de Olympische Spelen in Rio de Janeiro, maar reed deze niet uit.

Op 9 juli 2017, in de negende etappe van de Ronde van Frankrijk, kwam Porte zwaar ten val tijdens een afdaling. Achteraf bleek dat hij zijn sleutelbeen en zijn bekken gebroken had.^[1]

Overwinningen bewerken

Resultaten in voornaamste wedstrijden bewerken

Jaar Ronde van Italië Ronde van Frankrijk Ronde van Spanje 2010 7e     2011 80e   71e   2012 34e   68e   2013 19e   2014 23e   2015 opgave   48e   2016 5e   2017 opgave   2018 opgave   84e   2019 11e   2020 3  ↑   2021 38e   2022 opgave

Jaar Luik-Bast.‑Luik Ronde van Lombardije Waalse Pijl Clásica San Sebastián WK op de weg Wereld­ranglijsten 2010 opgave 10e 34e (UWK) 2011 opgave 152e (UWT) 2012 opgave 24e opgave 64e (UWT) 2013 opgave 132e opgave opgave 10e (UWT) 2014 opgave 74e (UWT) 2015 11e (UWT) 2016 91e 73e 7e (UWT) 2017 12e (UWT) 2018 31e (UWT) 2019 85e (UWR) 2020 16e 8e 25e 2021 2022

Resultaten in kleinere rondes bewerken

Jaar	Tour Down Under	Parijs-Nice	Tirreno-Adriatico	Ronde van Catalonië	Ronde van het Baskenland	Ronde van Romandië	Critérium du Dauphiné	Ronde van Zwitserland	Eneco Tour	Ronde van Peking
2008	9e
2009
2010		opgave				10e (1)			4e
2011	33e	22e			126e	121e
2012		68e		opgave		4e	9e
2013		↑ (2)			2 ↑ (1)	8e	2 ↑			opgave
2014	4e (1)		opgave	opgave		opgave	22e
2015	2 ↑ (1)	↑ (2)		↑
2016	2 ↑ (1)	3 ↑		4e		opgave	4e
2017	↑ (2)	11e (1)				↑	2 ↑ (1)
2018	2 ↑ (1)					3 ↑		↑ (1)
2019	2 ↑ (1)			38e			11e
2020	1 ↑ (1)	41e					15e
2021		opgave		2 ↑		2 ↑	1 ↑
2022			4e	opgave

(*) tussen haakjes aantal individuele etappe-overwinningen

• 2008 – Praties (tot 30 april)
• 2009 – Praties (tot 28 februari)
• 2010 – Team Saxo Bank
• 2011 – Saxo Bank-Sungard
• 2012 – Sky ProCycling
• 2013 – Sky ProCycling
• 2014 – Team Sky
• 2015 – Team Sky
• 2016 – BMC Racing Team
• 2017 – BMC Racing Team
• 2018 – BMC Racing Team
• 2019 – Trek-Segafredo
• 2020 – Trek-Segafredo
• 2021 – INEOS Grenadiers
• 2022 – INEOS Grenadiers

Commons heeft mediabestanden in de categorie Richie Porte.

(en) Profiel van Richie Porte op ProCyclingStats