Louis Satterfield

Satterfield werd op 3 april 1937 geboren in Shaw, Mississippi, een stad in de provincies Bolivar en Sunflower (Mississippi), in de regio Mississippi Delta.

Eind jaren 1950 - begin jaren 1960 vormden Satterfield, Charles Handy op trompet en Don Myrick op altsaxofoon The Jazzmen, een studentenjazztrio aan het Crane Junior College in Chicago, Illinois. Ze werden bijgestaan door Fred Humphrey op piano, Ernest McCarthy op basgitaar en Maurice White op drums. Satterfield als sessiebassist, White en Handy waren studiomuzikanten bij Chess Records in Chicago. De meest memorabele bijdrage van Satterfield is de baslijn Rescue Me van Fontella Bass met White op drums. De samenwerkingen en liveconcerten van de Jazzmen met Philip Cohran en het Artistic Heritage Ensemble in het Affro Arts Theatre aan de zuidkant van Chicago vormden later The Pharaohs. In 1971 nam de band zijn eerste en enige studioalbum The Awakening op en in 1972 In the Basement, een album dat in november 1996 opnieuw werd uitgegeven door Luv N 'Haight, met vier nummers die live zijn opgenomen in de High Chaparral in Chicago, een nummer van de originele mastertapes voor het album The Awakening en Love and Happiness, de b-kant van de single Freedom Road voor Scarab Records. Nadat hij een vroege incarnatie van the Pharaohs had verlaten om in het Ramsey Lewis Trio te spelen, formeerde White de band Earth, Wind & Fire.

Het begin van de Phenix Horns als de belangrijkste hoornsectie voor Earth, Wind & Fire, oorspronkelijk bekend als de EWF Horns, kwam tot stand in 1975 toen White het timbrale palet van de band uitbreidde met meer hoorns. Aanvankelijk bestond de blazerssectie uit Satterfield en zijn bandlid van The Pharaohs, saxofonist Don Myrick en hoofdtrompettist Michael Harris. Ze begonnen met toeren met de band in 1975 en speelden van 1975 tot 1983 op alle EWF-albums. Satterfield en Earth, Wind & Fire-bassist en Maurice White's jongere broer Verdine White schreven het boek Playing the Bass Guitar, voor het eerst uitgegeven door Almo in 1978. In 1979 kwam trompettist Rahmlee Michael Davis aan voor de opname van het album I Am. In 1981 voegde het viertal zich bij Genesis-drummer Phil Collins en producent Hugh Padgham in de studio voor de opname van Collins' debuut soloalbum Face Value. Vijf van de 12 nummers van het muzikaal diverse album bevatten hoorns en een zesde, een vertolking van Tomorrow Never Knows van The Beatles met elektronisch gemanipuleerde samples van de sectie. De extreme precisie van de band werd goed benut in up-tempo nummers als Behind the Lines en het veelal instrumentale Hand in Hand. De sectie voegde zich ook bij Collins' band Genesis op het nummer No Reply at All van hun album Abacab, evenals op Paperlate, een nummer van de ep 3X3 van de band, die ook staat op de Amerikaanse publicatie van het album Three Sides Live.

Het viertal ontwikkelde een sterke binding met Collins en koos ervoor om met hem mee te gaan op tournee en voor het opnemen van volgende albums, terwijl hij nog steeds met tussenpozen optrad en opnam met EWF. Vroege concertbeelden laten zien dat de sectie aanzienlijk meer deed dan hun instrumenten bespelen, door te zingen en percussie te spelen op vrijwel elk nummer zonder hoorns. Tijdens de uitgebreide intro van Hand in Hand verenigde het viertal zich vooraan op het podium met Collins voor een vocale oproep en reactie. Satterfield speelde baritonsaxofoon om het geluid van de sectie voor bepaalde partijen helderder te maken. Na de tournee van 1985-1986 verliet Michael Harris de band en werd vervangen door Harry Kim, en de blazerssectie had een verminderde rol in Collins liveshows. Volgend op het live-album en de video Serious Hits ... Live! uit 1990 vertrok Don Myrick ook, grotendeels als gevolg van een aanhoudende strijd met drugsverslaving. Hij werd vervangen door de voormalige EWF-co-saxofonist Andrew Woolfolk. Myrick werd in 1993 in de deuropening van zijn huis doodgeschoten door een politieagent van Santa Monica.^[3][4] Tegen de tijd van de opname van Dance into the Light uit 1996, waren de Phenix Horns ontbonden. Ze werden vervangen door de Vine Street Horns, met Phenix Horns vervangers Woolfolk en Harry Kim, samen met 2e trompettist Daniel Fornero en trombonist Arturo Velasco.

Louis Satterfield trad op tot aan zijn dood op 27 september 2004 in Chicago.

Louis Satterfield overleed in september 2004 op 67-jarige leeftijd.

• Phenix Horns officiële website
• DBpedia
• Wikivisually