Filipijnse verkiezingen 1935

Aan eerste presidentsverkiezingen voor het gemenebest van de Filipijnen deden drie kandidaten mee. Voorafgaand aan de verkiezingen hadden de twee fracties van de Nacionalista Party zich na enkele maanden onderhandelen weer herenigd. Op 16 juni 1935 werden Manuel Quezon en Sergio Osmeña voorgedragen als gezamenlijke kandidaten voor respectievelijk het presidentschap en vicepresidentschap. Als uitdagers voor het presidentschap dienden zich twee helden van de Filipijnse revolutie aan: generaal Emilio Aguinaldo en bisschop Gregorio Aglipay. De verkiezingen werden echter zoals verwacht gewonnen door Quezon. In de provincie Cavite behaalde Aguinaldo de meeste stemmen en in Ilocos Norte en Nueva Vizcaya was Aglipay de winnaar. In de overige 47 provincies behaalde Quezon het meeste stemmen. Aguinaldo verklaarde na het tellen van de stemmen dat er sprake zou zijn geweest van verkiezingsfraude, maar weigerde gehoor te geven aan een oproep van de verkiezingscommissies van het Filipijns Congres om het bewijs daarvoor te leveren. Een grote geplande demonstratie tijdens de inauguratie van Quezon op 15 november 1935 werd uiteindelijk afgeblazen nadat gouverneur-generaal van de Filipijnen Murphy waarschuwde dat hij niet zou schuwen om geweld te gebruiken.^[1]

Samenvatting van de uitslag van de verkiezingen voor het Nationaal Assemblee

• Commission on Elections
• Politiek in de Filipijnen