სეკატორი
სეკატორი (ფრანგ. sécateur < ლათ. seco — ვკუწავ, ვჭრი ), ან ბაღის მაკრატელი — ხელსაწყო,რომელიც გამოიყენება ყლორტებისა და წვრილი ტოტების მოსაჭრელად; ხეების, ბუჩქების გვირგვინის ფორმირებისა და გასასხვლელად.[1]
ისტორია
რედაქტირებაპირველი სეკატორები 1815 წელს გამოჩნდა. გამოიგონეს საფრანგეთში და ვაზს სხლავდნენ. სეკატორების მიერ გაკეთებული ჭრილი სუფთა და მოწესრიგებული იყო. დროთა განმავლობაში, ინსტრუმენტი გაუმჯობესდა და მალე გამოჩნდა მისი ვარიანტები: ბუჩქის საჭრელი - ფოთლების საჭრელი და ყლორტების საჭრელი .
სასხლეტის კომპონენტები
რედაქტირება
- სამუშაო დანა. კარგი ჭრის უნარი მიიღწევა დანის გეომეტრიული ფორმის გამო.
- საყრდენი დანა. მოხრილია ხახუნის შესამცირებლად, აღჭურვილია ღარით მცენარის წვენის გამოწურვის მიზნით, წებოვნების თავიდან ასაცილებლად. კოჭის პირის მრუდი ასევე ემსახურება ტოტის უკეთ დაჭერას და მისი მოჭრის შემდეგ უკან დახევის რისკის შემცირებას.
- ჭანჭიკი და ქანჩი. ჭანჭიკს საჭრელი კიდეები უჭირავს ერთ სიბრტყეზე და მჭიდროდ მოჭიმული რჩება ნორმალური მუშაობისას. საჭიროების შემთხვევაში ადვილად მოსაშვებია..გადაადგილებულია ცენტრიდან იმისათვის, რომ საჭრელი კიდეების მოძრაობა სრიალა იყოს.
- ბუფერი . ზღუდავს სახელურების მოძრაობას მუშაობის დროს.
- ზამბარა. შექმნილია იმისთვის, რომ ჭრის შემდეგ სეკატორები თავდაპირველ მდგომარეობაში მიიყვანონ.
- სახელურები. ხანდახან ერთ-ერთ მათგანს აბრუნებენ, რათა თავიდან აიცილონ კოჟრები მუშაობის დროს.
- საკეტი. შექმნილია სეკატორების დახურულ მდგომარეობაში დასამაგრებლად.
სეკატორების სახეები
რედაქტირებასეკატორები განსხვავდებიან ჭრის სისტემის კონსტრუქციით: ცალმხრივ საჭრელ ხელსაწყოს აქვს ერთი მჭრელი პირი, როგორც წესი, ზედა; ორმხრივს კი — ორი მჭრელი პირი — ზედა და ქვედა.
სეკატორები ასევე განსხვავდებიან მათი დამზადების წესით: გამოჭედილი ან დაშტამპული ნაწილებისგან დამზადებული. გამოჭედილი სეკატორები, როგორც წესი, უფრო საიმედო და გამძლეა.