ბანგკოკის მეტროპოლიტენი

თავდაპირველ პროექტებში მეტროპოლიტენის სისტემა “ლავალინ სქაითრეინად” იწოდებოდა და კანადური ფირმის მიერ იგეგმებოდა მშენებლობა , თუმცა, პოლიტიკური მოსაზრებებიდან გამომდინარე, 1992 წელს ფირმა უკან გაიწვიეს. ქალაქში საავტომობილო ტრანსპორტთან დაკავშირებული პრობლემის სიმწვავის გამო ტაილანდის ხელისუფლებამ ავტოსტრადების ინფრასტრუქტურის გაუმჯობესებისკენ მიმართა ყურადღება. მაგრამ, მიღებულმა ზომებმა ავტომობილების რაოდენობის მკვეთრი ზრდის გამო, მოსალოდნელი შედეგები ვერ მოიტანა. ამიტომაც გადაწყდა მიწისზედა მეტროპოლიტენის დღევანდელი სახით აშენება.კანადური კომპანიის უკან გაწვევის შემდეგ, კომპანია ბანკოკ "ტრანზიტ სისტემი" დაარსდა, რომელმაც წარმატებით დააფინანსა პროექტი. მოძრავი შემადგენლობის მომწოდებლად ფირმა სიმენსი იქნა არჩეული, მშენებლობით კი კომპანია Italian Thai Development იყო დაკავებული.

მოგვიანებით მეტროპოლიტენს “სქაითრეინი” დაერქვა. სისტემა 1999 წლის 5 დეკემბერს იქნა გაშვებული. აღსანიშნავია, რომ პირველ ხანებში მეტრო საკუთარ დანახარჯებსაც გაჭირვებით ფარავდა. თუმცა, სიტუაცია 2005 წლისთვის შეიცვალა, როდესაც მატარებელთა დღიურმა მგზავრობამ 500 000 გაჩერებას გადააჭარბა. დღეისათვის შემადგენლობაში სამ-სამი ვაგონია ჩაბმული.

მეტროპოლიტენი შედგება ორი ხაზისგან 23,1 კმ სიგრძეზე 23 სადგურით. სიკჰუმვიტის ხაზი (სქემებზე სალათისფრად არის აღნიშნული) 16,8 კმ და 17 სადგურით არის წარმოდგენილი, ხოლო ხაზი სი-ლომი (სქემებზე მუქმწვანედ არის აღნიშნული) 6,3 კმ-ია და 7 სადგური აქვს.

ხაზი სუკჰუმვიტი

• მეტროპოლიტენების სია