Zaśniad groniasty
Zaśniad groniasty (łac. mola hydatidosa, hydatis – kropla wody) – niezłośliwa postać ciążowej choroby trofoblastycznej. Zaśniad groniasty powstaje w wyniku nieprawidłowego zapłodnienia komórki jajowej, która implantuje się i proliferuje w macicy[1]. Wyróżnia się zaśniad groniasty całkowity i częściowy. W rzadkich przypadkach może rozwijać się jednocześnie zaśniad i normalny, żywy płód. W takiej sytuacji, przy zapewnieniu odpowiedniego nadzoru, często[wymaga doprecyzowania] możliwe jest usunięcie zaśniadu i urodzenie dziecka[2].
Mola hydatidosa | |
Obraz histopatologiczny zaśniadu groniastego całkowitego w barwieniu hematoksyliną i eozyną | |
Klasyfikacje | |
ICD-10 | |
---|---|
DiseasesDB | |
OMIM | |
MedlinePlus | |
MeSH |
Częstość występowania wynosi około 1 na 1000 ciąż w Stanach Zjednoczonych i Europie, a w zachodniej Afryce i południowo-wschodniej Azji częstość sięga 1 na 100[3] (przykładowo w Indonezji)[4].
Zaśniad groniasty całkowity
edytujPatogeneza
edytujZaśniad całkowity powstaje w wyniku zapłodnienia pustej (pozbawionej matczynego materiału genetycznego) komórki jajowej przez 1 lub 2 plemniki, w większości przypadków obserwuje się kariotyp 46,XX
ale także 46XY
gdyż materiał genetyczny pochodzący od ojca ulega duplikacji po zapłodnieniu. Możliwy jest również kariotyp 23X
.
Dochodzi do nieprawidłowego rozwoju łożyska. Macica zawiera masy tkanki trofoblastycznej pod postacią pęcherzyków, z obrzękiem podścieliska, o typowym makroskopowym obrazie przypominającym kiść winogron. Stwierdza się także torbiele tekaluteinowe, które często osiągają duże rozmiary (skutek hipersekrecji hCG). Nigdy nie stwierdza się błon płodowych pozałożyskowych ani płodu.
Objawy
edytujU pacjentki występują objawy poronienia zagrażającego lub niezupełnego – pierwszym jest zwykle krwawienie z dróg rodnych w czwartym lub piątym miesiącu ciąży[1]. Macica jest większa niż wskazuje wiek ciążowy. Występują nasilone wymioty, zaśniad predysponuje też do wczesnej gestozy.
Diagnostyka
edytujCharakterystyczny jest obraz zamieci (burzy) śnieżnej w USG[5] (może nie występować w I trymestrze ciąży), a w badaniach biochemicznych wysoki poziom hCG (powyżej normy)[6].
Zaśniad groniasty częściowy
edytujPatogeneza
edytujZaśniad częściowy powstaje w wyniku zapłodnienia komórki jajowej przez 2 plemniki, kariotyp płodu jest triploidalny, materiał genetyczny pochodzi od ojca i matki, powszechne są wady rozwojowe.
W zaśniadzie groniastym częściowym macica zawiera fragmenty rozrostu trofoblastycznego z obrzękiem podścieliska, wśród których może być obecny zwykle nieżywy płód.
Objawy
edytujZaśniad częściowy objawia się jak poronienie niedokonane.
Diagnostyka
edytujW USG widać część prawidłowego łożyska oraz pola przypominające "zamieć śnieżną", charakterystyczne dla zaśniadu groniastego całkowitego. Zaśniad częściowy rzadko przechodzi w przetrwałą chorobę trofoblastyczną.
Zaśniad inwazyjny
edytujInwazyjna postać zaśniadu groniastego cechuje się zwykle miejscowym naciekaniem mięśnia macicy z uszkodzeniem naczyń. Występują ogniska krwotoczne.
Leczenie
edytujZaśniad usuwa się chirurgicznie przez łyżeczkowanie jamy i kanału szyjki macicy, co daje około 80% szans na wyleczenie w przypadku zaśniadu całkowitego i 95% – częściowego. Obowiązuje badanie histopatologiczne wszystkich tkanek wydalonych samoistnie i wydobytych z dróg rodnych. W przypadku kobiet nie planujących więcej ciąż do rozważenia pozostaje histerektomia.
Od 2,5% do 4% zaśniadów ulega transformacji złośliwej do kosmówczaka[3]. Zależnie od kwalifikacji do grupy ryzyka wdraża się monoterapię metotreksatem bądź terapię wielolekową według schematu EMA/CO (etopozyd, metotreksat, aktynomycyna D, cyklofosfamid, winkrystyna).
Klasyfikacja ICD10
edytujkod ICD10 | nazwa choroby |
---|---|
ICD-10: O01 | Zaśniad groniasty |
ICD-10: O01.0 | Klasyczny zaśniad groniasty |
ICD-10: O01.1 | Niezupełny lub częściowy zaśniad groniasty |
ICD-10: O01.9 | Zaśniad groniasty, nieokreślony |
Przypisy
edytuj- ↑ a b Vinay Kumar, Nelson Fausto, Nelso Fausto, Stanley L. Robbins, Abul K. Abbas, Ramzi S. Cotran: Robbins and Cotran pathologic basis of disease. Philadelphia, Pa.: Elsevier Saunders, 2005. ISBN 0-7216-0187-1.
- ↑ Sebire NJ., Foskett M., Paradinas FJ., Fisher RA., Francis RJ., Short D., Newlands ES., Seckl MJ. Outcome of twin pregnancies with complete hydatidiform mole and healthy co-twin.. „Lancet”. 9324 (359), s. 2165–6, czerwiec 2002. DOI: 10.1016/S0140-6736(02)09085-2. PMID: 12090984.
- ↑ a b Grzegorz H Bręborowicz, Beata Banaszewska: Położnictwo i ginekologia. T. 1, Położnictwo. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2007, s. 171. ISBN 978-83-200-3540-7 (t. 1).
- ↑ Di Cintio E., Parazzini F., Rosa C., Chatenoud L., Benzi G. The epidemiology of gestational trophoblastic disease.. „Gen Diagn Pathol”. 2-3 (143), s. 103-8, listopad 1998. PMID: 9443567.
- ↑ Woo JS., Hsu C., Fung LL., Ma HK. Partial hydatidiform mole: ultrasonographic features.. „Aust N Z J Obstet Gynaecol”. 23. 2, s. 103-7, 1983. DOI: 10.1111/j.1479-828X.1983.tb00174.x. PMID: 6578773.
- ↑ Stephen J. McPhee, Vishwanath R. Lingappa, William F. Ganong: Pathophysiology of Disease: An Introduction to Clinical Medicine (Lange). McGraw-Hill Medical. ISBN 0-07-144159-X.
Bibliografia
edytuj- Krasomski G., Brocka U., Gruda J., Pietrzak Z. Ciążowa choroba trofoblastyczna. Onkologia Polska 2006;9/2 ISSN 1505-6732
- Florjański Jerzy: Położnictwo I Ginekologia Crash Course. Panay N.. Wrocław: Urban & Partner, 2006. ISBN 83-89581-88-4.
- Guy I Benrubi, Stanisław Różewicki, Rafał Kurzawa, Andrzej Puchalski: Stany naglące w położnictwie i ginekologii. Warszawa: Springer PWN, 1997. ISBN 83-86637-61-7.