Ղազարոս Սարգսյան

• 1900 թվականին ավարտել է Սանկտ Պետերբուրգի քաղաքացիական ճարտարագետների ինստիտուտը։
• 1900-1924 թվականներին աշխատել է Թիֆլիսում, 1924-1950 թվականներին` Լենինականում։
• 1902-1921 թվականներին՝ Գեղարվեստը խրախուսող կովկասյան ընկերության անդամ։
• 1905 թվականին ճամփորդել է Եվրոպայում, ծանոթացել շինարարական նորույթներին, մետաղի, բետոնի կիրառմանը, մոդեռն ոճի կառույցներին։
• 1919-1923 թվականներին՝ Վրաստանի գեղարվեստի ակադեմիայի պրոռեկտոր և ճարտարապետության պրոֆեսոր^[1]։

Սարգսյանի նախագծերով կառուցվել են 100-ից ավելի բնակելի, հասարակական, արդյունաբերական շենքեր Թիֆլիսում և Լենինականում։

• 1902 թվականին շահել է Թիֆլիսում հայտարաված Կ. Հ. Զուբալովի ժողովրդական տան (թատրոնի) և Կովկասյան բանակի սպայական ընկերության հանրախանութի նախագծերի մրցույթների առաջին մրցանակները։
• 1902 թվականին կառուցել է Աֆրիկյան եղբայրների քարվանսարայը (Արծրունիների կարավանատան վերակառուցում)։
• 1904 թվականին՝ երկաթբետոնե հիմնակմախքով «Մանթաշյան առևտրաշարքը» (այժմ՝ կոշիկի ֆաբրիկա), Ալեքսանդր Մանթաշյանի առևտրային դպրոցը։
• 1905 թվականին՝ բնակելի շենքեր (Մանթաշյան եղբայրներ (1912-1914), Անանյանների, Վարդանյանների (1915), գեներալ Աբելյանի, Ղարաքեշիշյանի, Քալանթարյանի (Քալանթարով) տները։
• 1924 թվականին հրավիրվել է Լենինական՝ նախագծելու և կառուցելու տեքստիլ կոմբինատի մանվածքային ֆաբրիկան։

Սարգսյանը նախաձեռնել և մինչև 1950 թվականը կառուցել է անհեծան, երկաթբետոնե ծածկերով մանվածքային և տեքստիլ ֆաբրիկաների մասնաշենքերը՝ օժանդակ կառույցներով, բնակելի տներով, վարակիչ հիվանդությունների հիվանդանոցը, «Հոկտեմբեր» կինոթատրոնը (1926), մասնակցել Կենտրոնական հրապարակի հատակագծմանն ու կառուցապատմանը։

• Տիգրանյան Է., Հայ ճարտարապետների գործունեությունը Անդրկովկասում. XIX դարի վերջ - XX դարի սկիզբ, Ե., 2000, էջ 126-148։