Βουλή των Αντιπροσώπων της Βραζιλίας

Η Βραζιλιάνικη Βουλή των Αντιπροσώπων ιδρύθηκε με το πρώτο Σύνταγμα της Βραζιλιάνικης Αυτοκρατορίας, το 1824. Βάσει αυτού, ο Αυτοκράτορας Πέτρος Α' ίδρυσε τη Νομοθετική Γενική Συνέλευση, ένα διθάλαμο κοινοβούλιο που περιλάμβανε μία Βουλή των Αντιπροσώπων, με 102 μέλη που εκλέγονταν έμμεσα για τετραετή θητεία, και μία Γερουσία, με 50 ισόβια μέλη: ευγενείς, κληρικοί και δικαστές. Η πρώτη συνεδρίαση της Α' Συνέλευσης διεξήχθη στις 6 Μαΐου 1826, τριάμισι χρόνια μετά τη διακήρυξη της ανεξαρτησίας της Βραζιλίας (7 Σεπτεμβρίου 1822).^[2]

Μετά την κατάλυση της μοναρχίας και την διακήρυξη της Δημοκρατίας, το 1889, το πρώτο Σύνταγμα έχασε την ισχύ του. Με το Σύνταγμα του 1891, η Δημοκρατία της Βραζιλίας εδραιώθηκε ως ομοσπονδιακό κράτος. Βάσει αυτού, το Βραζιλιάνικο κοινοβούλιο ονομάστηκε Εθνικό Κογκρέσο. Στη Βουλή των Αντιπροσώπων η θητεία έγινε τριετής, ενώ στη Γερουσία εννεαετής, και όσον αφορά τον αριθμό των γερουσιαστών, κάθε κρατίδιο της Βραζιλιάνικης ομοσπονδίας αντιπροσωπευόταν από τρεις.^[2]

Με το Σύνταγμα του 1988, που ήταν το έβδομο Βραζιλιάνικο Σύνταγμα, εδραιώθηκε η σημερινή μορφή του νομοθετικού σώματος. Τα μέλη της Βουλής των Αντιπροσώπων εκλέγονται με αναλογική εκπροσώπηση σε όλη την επικράτεια, για τετραετή θητεία, και ο αριθμός τους είναι ανάλογος του πληθυσμού. Καθορίζεται με νόμο, έτσι ώστε κάθε κρατίδιο να εκλέγει 8-70 βουλευτές. Οι γερουσιαστές εκλέγονται με πλειοψηφικό εκλογικό σύστημα, για οκταετή θητεία. Κάθε κρατίδιο εκλέγει 3 γερουσιαστές. Ανά τετραετία, με την εκλογή της νέας Συνέλευσης, ανανεώνεται το ένα ή τα δύο τρίτα του συνόλου των γερουσιαστών.^[3]

• Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Chamber of Deputies of Brazil στο Wikimedia Commons