Мілаш Абрэнавіч
Мілаш Абрэнавіч (Мілаш Тэадоравіч, сербск.: Милош Обреновић) — князь Сербіі ў 1815—1839 і 1858—1860 гг. заснавальнік дынастыі Абрэнавічаў.
Мілаш Абрэнавіч | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Милош Обреновић | |||||||
![]() Мілаш Абрэнавіч 1848 г. Карціна работы аўстрыйскага мастака Морыца М. Дафінгера | |||||||
![]() | |||||||
| |||||||
Папярэднік | пасада заснавана | ||||||
Пераемнік | Міхаіл Абрэнавіч | ||||||
Нараджэнне | 7 (18) сакавіка 1780 | ||||||
Смерць | 14 (26) верасня 1860 (80 гадоў) ці 26 верасня 1860[2] (80 гадоў) | ||||||
Месца пахавання | |||||||
Род | Абрэнавічы | ||||||
Імя пры нараджэнні | серб. кір.: Милош Теодоровић | ||||||
Бацька | Todor Mihailovic[d][3] | ||||||
Маці | Višnja Urošević[d] | ||||||
Жонка | Ljubica Vukomanović[d][4] | ||||||
Дзеці | Milan Obrenović II[d], Mihailo Obrenović III[d], Tudor Obrenovic, Prince of Serbia[d][3], Gabriel Obrenovic, Prince of Serbia[d][3], Petrija Obrenovic, Princess of Serbia[d][3], Savka Obrenovic, Princess of Serbia[d][3] і Marija Obrenovic, Princess of Serbia[d][3] | ||||||
Веравызнанне | Сербская праваслаўная царква | ||||||
Член у | |||||||
Манаграма | ![]() | ||||||
Узнагароды | |||||||
![]() |
Мілаш Тэадоравіч, сын селяніна, нарадзіўся каля 1780 і быў пастухом.
Прыняў удзел у распачатым у 1804 годзе Першым сербскім паўстанні, якое ўзначаліў Карагеоргій Петравіч. Мілаш Тэадоравіч стаў адным з правадыроў паўстанцаў, але Карагеоргій забіў (1810) яго зводнага брата Мілана Абрэнавіча, чыё імя ўзяў Мілаш. Пасля гэтага два лідары паўстання ўступілі ў востры канфлікт.
Кіраванне
правіцьУ 1815 годзе ўзначаліў Другое сербскае паўстанне. Пад ціскам Расіі, асманскія ўлады пагадзіліся на аўтаномію Сербіі на чале з Мілашам Абрэнавічам.
Армія прымусіла яго адрачыся ад прастола (1839), аднак ён вярнуўся на трон (1858).
Мілаш Абрэнавіч выкарыстоўваў аўтарытарныя метады кіравання. Здушыў некалькі паўстанняў у краіне. У 1835 быў прымушаны прыняць Статут (Канстытуцыю), па якім засноўваўся парламент.
Цікавыя факты
правіцьПадчас Другога сербскага паўстання Абрэнавіч упершыню выкарыстоўвае прывітанне трыма пальцамі як знак самаідэнтыфікацыі сербаў.