Сербская Праваслаўная Царква
Сербская праваслаўная царква — аўтакефальная маёнткавая праваслаўная Царква, мела шостае месца ў дыпціху аўтакефальных маёнткавых Цэркваў.
| Сербская праваслаўная царква | |
|---|---|
| сербск.: Српска православна црква | |
 Сабор Св. Савы ў Бялградзе | |
| Асноўная інфармацыя | |
| Прадстаяцель у наш час | Ірыней |
| Цэнтр | Бялград, Сербія  |
| Рэзідэнцыя Прадстаяцеля | Бялград |
| Юрысдыкцыя (тэрыторыя) | Сербія Боснія і Герцагавіна Паўночная Македонія Славенія  Харватыя Чарнагорыя |
| Аўтаномныя цэрквы ў кананічнай залежнасці | Охрыдскае архіепіскапства |
| Мова набажэнстваў | сербская, царкоўнаславянская |
| Каляндар | юліянскі[1] |
| Колькасць | |
| Епіскапаў | 45 |
| Епархій | 46 |
| Сайт | Старонка ў сеціве |
Гісторыя правіць
Заснаваная ў канцы IX стагоддзі. З 1219 года — аўтакефалія. З 1346 года — першы Патрыярхат. У XIV ст. патрапіла пад няволю туркаў і ў царкоўную залежнасць ад Канстанцінопальскага патрыярхата. У 1557 годзе здабыла незалежнасць, але праз два стагоддзя зноў апынулася ў падначаленні ў Канстанцінопаля. Толькі ў 1879 годзе ізноў стала аўтакефальнай.
На тэрыторыі суседняй Паўночнай Македоніі хрысціянства вядома яшчэ з часоў ап. Паўла. З IV па VI ст. Македонская Царква напераменку залежала то ад Рыму, то ад Канстанцінопаля. У канцы IX — пачатку XI ст. мела статут аўтакефаліі — Ахрыдска архібіскупства-патрыярхія (Ахрыдская патрыярхія; Архібіскупства ахрыдская Першага Юстыніяна і ўся Болгарыі) з цэнтрам у Ахрыдзе і, магчыма, удзельнічала ў Крышчэнні Русі.
Адмысловы царкоўны лёс быў у Чарнагорыі.
Аб'яднанне ўсіх гэтых праваслаўных абласцей у адзіную Сербскую Царкву адбылося ў 1919 годзе. З 1920 года адноўлены Сербскі Патрыярхат. Фашысцкая акупацыя і наступны сацыялістычны перыяд нанеслі Сербскай Царкве значныя страты. Абвастрыліся нацыяналістычныя тэндэнцыі. У 1967 годзе Македонія адлучылася ў самачынную аўтакефалію (пад вяршэнствам архібіскупа Ахрыдскага і Македонскага).
Структура і сучасны стан правіць
22 студзеня 2010 года новым патрыярхам Сербскім абраны біскуп Нішскі Ірыней.
Кананічны лад правіць
Епархіі правіць
- Бялградска-Карлавацкае архіепіскапства, з кафедрай у Бялградзе.
- Аўстралійска-Новазеландская мітраполія (Сідней)
- Банацкая епархія (Вршац)
- Лазня-Лукская епархія (Баня-Лука)
- Бацкая епархія (Нові-Сад)
- Біхацка-Петравацкая епархія (Босанскі-Петравац)
- Бранічаўская епархія (Пажаравац),
- Брытанска-Скандынаўская епархія (Стакгольм)
- Будзімская епархія (Сентэндрэ)
- Валеўская епархія (Валева)
- Вранская епархія (Вранье)
- Горнакарлавацкая епархія (Карлавац)
- Дабра-Баснійская мітраполія (Сараева)
- Далмацінская епархія (Шыбенік)
- Жыцкая епархія (Манастыр Жыча)
- Заграбска-Люблянская мітраполія (Заграб, каф. сабор — Сабор Праабражэння)
- Заходнеамерыканская епархія (Алхамбра)
- Заходнееўрапейская епархія (Парыж)
- Захумска-Герцагавінская епархія (Мостар)
- Зворніцка-Тузлінская епархія (Тузла)
- Злетаўска-Струміцкая епархія (Шціп)
- Усходнеамерыканская епархія (Эксварт)
- Канадская епархія (Мілтан)
- Мілешаўская епархія (Манастыр Мілешава)
- Нішская епархія (Ніш)
- Мітраполія Новаграчаніцкая для Амерыкі, Канады і Трэцяга возера (Новаграчаніцкая Мітраполія)
- Охрыдска-Біталская епархія (Бітала)
- Осіецкапольска-Бараньская епархія (Даль)
- Рашска-Прызранская епархія (Прызрэн)
- Скопская епархія (Скоп’е)
- Славонская епархія (Пакрац)
- Цэнтральназаходнеамерыканская епархія (Лібертвіль)
- Цэнтральнаеўрапейская епархія (Хімельсцір)
- Срэмская епархія (Срэмскі-Карлаўцы)
- Сербскі праваслаўны вікарыят у Шкодэры (Шкодэр)
- Тымішаарская епархія (Тымішаара)
- Тымакская епархія (Заечар)
- Чарнагорска-Прыморская мітраполія (Цэцінэ)
- Шабацкая епархія (Шабац)
- Шумадзійская епархія (Крагуевац)
Зноскі
Спасылкі правіць
- Старонка ў сеціве Сербскай праваслаўнай царквы Архівавана 18 лістапада 2018.