Валасы Веранікі (сузор’е)
Валасы́ Верані́кі (лац.: Coma Berenices) — сузор’е ў паўночнай частцы зорнага неба, адно з 88 сузор’яў дзейнай наменклатуры IAU (1930). На сузор’е праецаруецца паўночны полюс нашай Галактыкі, яно не багатае яркімі зоркамі. На тэрыторыі Беларусі бачна зімой, вясной і летам.
 | |
| Лацінская назва | (у р. скл.: Comae Berenices) |
|---|---|
| Скарачэнне | Com |
| Плошча | 386,5 кв. градусаў (0,937%) |
| Колькасць зорак, ярчэйшых за m+6,5 (паводле каталога Гіпарха) | 66 |
| Назіраецца ў шыротах: | 90°Пн – 56°Пд (цалкам) 56°Пд – 77°Пд (часткова) |
Назва правіць
Паходжанне назвы IAU: частка старажытнагрэчаскага сузор’я Леў, якую выдзеліў у асобнае сузор’е Меркатар. Назва выводзіцца з падання пра валасы Веранікі, жонкі егіпецкага цара Пталамея III.
У беларусаў і ўкраінцаў сузор’е атрымала назву Валасажар. Мяркуецца, што ў гэтай назве неяк зафіксавана ўшанаванне бога Вялеса ў вобразе лятучага змея, які часта атаясамліваўся з чароўнай птушкай. На думку ж Т. Шамякінай назва мае на ўвазе «жар валасоў», інакш кажучы чароўную істоту з залатымі валасамі — дачку Сонца (і толькі шмат пазней налажылася на міф паданне пра валасы жонкі Пталамея)[1].
Зноскі
- ↑ Т. Шамякіна (2008)
Літаратура правіць
- Валасы Веранікі // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 3: Беларусы — Варанец / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1996. — Т. 3. — С. 474. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0068-4 (т. 3).
- Шамякіна Т. Астральныя міфы // Міфалогія і беларуская літаратура: нарысы і эсэ / Таццяна Шамякіна. — Мінск: Маст. літ., 2008. — С. 208—213. — ISBN 978-985-02-0925-2.