Уладзіслаў Рачкевіч

	Уладзіслаў Рачкевіч
Прэзыдэнт Польскае Рэспублікі
	30 верасьня 1939 — 6 чэрвеня 1947
Прэзыдэнт:	прэзыдэнт у лёнданскай эміграцыі
Папярэднік:	Ігнацы Масьціцкі (у краіне)
Наступнік:	Аўгуст Залескі (у эміграцыі)
Маршалак польскага сойму ІІІ скліканьня
	9 сьнежня 1930 — 3 кастрычніка 1935
Папярэднік:	Юліан Шыманскі
Наступнік:	Аляксандар Прыстар
Міністар унутраных справаў
	28 чэрвеня 1921 — 13 верасьня 1921
Папярэднік:	Леапольд Скульскі
Наступнік:	Станіслаў Даўнаровіч
Міністар унутраных справаў
	15 чэрвеня 1925 — 5 траўня 1926
Папярэднік:	Кірыл Ратайскі
Наступнік:	Стэфан Смольскі
Міністар унутраных справаў
	13 кастрычніка 1935 — 15 траўня 1936
Папярэднік:	Марыян Зындрам-Касьцялкоўскі
Наступнік:	Феліцыян Савой-Складкоўскі
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся:	28 студзеня 1885; Кутаісі, Грузія
Памёр:	6 чэрвеня 1947 (62 гады); Ратын, Валія
Партыя:	Беспартыйны блёк супрацоўніцтва з урадам
Адукацыя:	Імпэратарскі Дэрпцкі ўнівэрсытэт[d];
Узнагароды:	ганаровы доктар Фордгэмскага ўнівэрсытэту[d] (1943) ганаровы доктар Эдынбурскага ўнівэрсытэту[d] (1941)
	Уладзіслаў Рачкевіч у Вікісховішчы

Уладзіслаў Рачкевіч (па-польску: Władysław Raczkiewicz; 28 студзеня 1885, Кутаісі, Грузія — 6 чэрвеня 1947, Ратын, Ўэйлз) — польскі дзяржаўны дзяяч. Прэзыдэнт Польшчы на эміграцыі.

Біяграфія рэдагаваць

У 1917 годзе — старшыня Галоўнага польскага вайсковага камітэту. У 1921, 1925—1926, 1935—1936 — міністар унутраных справаў Польшчы. У 1921—1925 — наваградзкі ваявода, у 1926—1930 — віленскі ваявода. У 1930—1935 — маршалак польскага сойму ІІІ скліканьня (1930—1935). У 1939—1945 — прэзыдэнт Польшчы ў лёнданскай эміграцыі.

Паходзіў з роду Неслухоўскіх, да якога належыць паэт і перакладчык Янка Лучына (Іван Люцыянавіч Неслухоўскі)^[1].

Дадатковыя зьвесткі рэдагаваць

аддаў загад у сьнежні 1919 году арыштаваць найбольш актыўных дзеячоў Народнае рады БНР, скіраванай супраць прапольскай Найвышэйшай рады — Язэпа Мамоньку, Палуту Бадунову, Н. Козіча, Вацлава Ластоўскага.
18 чэрвеня 1925 году з Рачкевічам, тады міністрам унутраных справаў сустракаліся прадстаўнікі Часовай Беларускай Рады — Аляксей Кабычкін, Арсень Паўлюкевіч і Антон Пінчук-Пінкевіч. Дэлегаты выказалі надзею на нармалізацыю цяжкой і заблытанай сытуацыі ў беларускіх ваяводзтвах міжваеннае Польшчы^[2].

Крыніцы рэдагаваць

^ Глагоўская Л. Пра Янку Лучыну пры нагодзе аднаго здымка // Ніва. — 2001. — В. 2379. — № 50.
^ Кароткі нарыс Беларускага пытаньня, пер. на беларускую. — Менск: І. П. Логвінаў, 2009

[foto-1] Глагоўская Л. Пра Янку Лучыну пры нагодзе аднаго здымка // Ніва. — 2001. — В. 2379. — № 50.

[2] Кароткі нарыс Беларускага пытаньня, пер. на беларускую. — Менск: І. П. Логвінаў, 2009

[1]

[2]