วิธีการ แยกความแตกต่างระหว่างวัฒนธรรมญี่ปุ่นกับวัฒนธรรมจีน

ดาวน์โหลดบทความ

ดาวน์โหลดบทความ

ภายในบทความนี้:

รู้ความแตกต่างขั้นพื้นฐาน

เข้าใจการแสดงออกในเชิงบริบททางสังคม

รู้ความแตกต่างด้านภาษา

บทความที่เกี่ยวข้อง

ข้ออ้างอิง

ในสายตาคนไทยเราอาจรู้สึกว่าวัฒนธรรมญี่ปุ่นและวัฒนธรรมจีนนั้นไม่แตกต่างกันมาก แถมผู้คนก็ยังหน้าตาคล้ายคลึงกันอีกด้วย แต่สำหรับคนจีนและคนญี่ปุ่นแล้ววัฒนธรรมของพวกเขาแตกต่างกันเหมือนวัฒนธรรมไทยกับวัฒนธรรมตะวันออกกลางเลยทีเดียว เมื่อคุณสามารถแยกความแตกต่างขั้นพื้นฐานได้แล้ว คุณก็จะแยกว่าสิ่งไหนเป็นวัฒนธรรมไหนได้ง่ายขึ้น การเข้าใจภาษาและการแสดงออกในเชิงบริบททางสังคมของแต่ละวัฒนธรรมเพียงเล็กน้อยก็ช่วยให้คุณเข้าใจความแตกต่างอย่างสุดขั้วของสองวัฒนธรรมนี้ได้มากขึ้นแล้ว

ขั้นตอน

วิธีการ 1

วิธีการ 1 ของ 3:

รู้ความแตกต่างขั้นพื้นฐาน

ดาวน์โหลดบทความ

1. 
   1
   สังเกตค่านิยมเรื่องความสุภาพและความกลมกลืนทางสังคม. แม้ว่าทั้งสองวัฒนธรรมจะค่อนข้างสุภาพเหมือนวัฒนธรรมไทย แต่คนญี่ปุ่นจะให้ความสำคัญกับมารยาทและชนชั้นทางสังคมมากกว่าคนจีน ในสังคมญี่ปุ่นคุณจะไม่ทำตัวสบายๆ หรือสนิทสนมกับคนที่อาวุโสกว่าคุณมากหรือมีสถานะทางสังคมที่สูงกว่า

   • แม้ว่าทั้งคนจีนและคนญี่ปุ่นจะนอบน้อมกับคนที่อายุมากกว่าทั้งคู่ แต่คนญี่ปุ่นจะนอบน้อมกับคนที่อายุมากกว่าแค่ 1-2 ปีด้วย เช่น ถ้าคุณเรียนอยู่ชั้นปีหนึ่งในมหาวิทยาลัยญี่ปุ่น คุณก็จะสุภาพและนอบน้อมกับเพื่อนนักศึกษาที่อยู่ชั้นปีสองด้วย
   • คนญี่ปุ่นจะยึดมั่นเรื่องการควบคุมตนเองและมารยาทในที่สาธารณะเป็นอย่างมาก คุณจะไม่ค่อยเห็นคนญี่ปุ่นเถียงหรือแสดงความโกรธใส่กันในที่สาธารณะ แต่ถ้าเป็นคนจีนจะไม่ได้ยึดถือเรื่องนี้
2. 
   2
   รู้ว่าวัฒนธรรมสมัยนิยมของญี่ปุ่นนั้นแพร่หลายไปทั่วโลก. แม้ว่าคนจีนจะไม่ได้อยากใช้ประโยชน์จากวัฒนธรรมสมัยนิยมของตัวเองมากเป็นพิเศษ แต่วัฒนธรรมสมัยนิยมของญี่ปุ่นกลับกลายเป็นสินค้าที่แพร่หลายไปทั่วโลก หนังสือการ์ตูนมังงะ อนิเมะ และย่านแฟชั่นในถนนฮาราจูกุล้วนเป็นสิ่งที่ค่อนข้างคุ้นตาในวัฒนธรรมตะวันตก

   • ความแตกต่างของวัฒนธรรมสมัยนิยมระหว่างสองประเทศส่วนใหญ่มีที่มาจากความแตกต่างในเรื่องของรูปแบบการปกครอง ประเทศจีนมีระบบการปกครองและเศรษฐกิจแบบคอมมิวนิสต์ จึงเป็นสังคมที่ไม่ได้อิงผู้บริโภคมากนัก ในขณะที่ประเทศญี่ปุ่นมีระบบทุนนิยมที่เบ่งบานและตอบสนองความต้องการที่จะมั่งคั่งและความเพลิดเพลินของคนในประเทศ
   • ภาพยนตร์และเพลงของประเทศจีนมักจะมีโฆษณาชวนเชื่อของรัฐบาลและวัตถุประสงค์ทางการเมืองที่เข้มข้น จึงไม่เป็นที่นิยมในต่างประเทศมากนัก
3. 
   3
   ประเมินบทบาทของศาสนาในชีวิตประจำวัน. เนื่องจากประเทศจีนเป็นประเทศคอมมิวนิสต์ คนจีนส่วนใหญ่จึงไม่นับถือศาสนา ผู้ที่นับถือศาสนาในประเทศจีนมักจะถูกลงโทษ เพราะฉะนั้นพิธีกรรมและการรวมตัวทางศาสนาจึงมักจัดเป็นการส่วนตัว ในขณะที่คนญี่ปุ่นมักจะเคร่งศาสนามากกว่า โดยจะปฏิบัติตามระบบความเชื่อของศาสนาพุทธและชินโต

   • วัดและสวนศักดิ์สิทธิ์แบบญี่ปุ่นนั้นกระจายอยู่ทั่วประเทศ และพิธีกรรมที่เป็นทางการอันสลับซับซ้อนก็ถือเป็นการเฉลิมฉลองของคนในสังคม
   • นอกจากนี้ยังมีคนญี่ปุ่นอีกเป็นจำนวนมากที่เข้าโบสถ์คริสต์ ซึ่งเป็นสิ่งที่ไม่ค่อยพบในประเทศจีน
4. 
   4
   เข้าใจความแตกต่างทางภูมิศาสตร์และประชากร. ประเทศจีนมีขนาดพื้นที่ใหญ่กว่าประเทศไทย 19 เท่า ส่วนประเทศญี่ปุ่นนั้นเล็กกว่าประเทศไทยประมาณ 1.3 เท่า ความแตกต่างของพื้นที่บนบกทำให้ประเทศญี่ปุ่นมีความเป็นเมืองมากกว่าประเทศจีน คนจีนจะทำงานในภาคผลผลิตด้านการเกษตรและอุตสาหกรรมเป็นหลัก ในขณะที่คนญี่ป่นส่วนใหญ่จะทำงานในภาคบริการ

   • ขนาดของประเทศจีนทำให้เราไม่สามารถเหมารวมได้ว่าวัฒนธรรมจีนเป็นอย่างไร ภูมิภาคต่างๆ ในประเทศจีนมีขนบธรรมเนียม ประเพณี และความเชื่อเป็นของตัวเอง ประเทศจีนจะมีความหลากหลายมากกว่า ในขณะที่ประเทศญี่ปุ่นจะมีความเป็นกลุ่มก้อนมากกว่า
   • ด้วยภูมิประเทศที่เป็นเกาะ ประเทศญี่ปุ่นจึงไม่ค่อยได้รับอิทธิพลจากภายนอกมาตั้งแต่สมัยอดีตกาล ทำให้วัฒนธรรมญี่ปุ่นมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวเมื่อเทียบกับวัฒนธรรมอื่นๆ ในขณะที่พ่อค้าชาวจีนนั้นสัมผัสกับวัฒนธรรมและเชื้อชาติต่างๆ มาเป็นเวลาช้านานและได้หลอมรวมรูปแบบ ความเชื่อ และหลักปฏิบัติต่างๆ เข้าไว้ด้วยกัน
5. 
   5
   แยกความแตกต่างระหว่างอาหารจีนกับอาหารญี่ปุ่น. คนญี่ปุ่นนิยมรับประทานอาหารจากวัตถุดิบที่สดและดิบ โดยเฉพาะอย่างยิ่งอาหารทะเล ในขณะที่คนจีนจะนิยมนำวัตถุดิบไปทอด แม้ว่าข้าวและก๋วยเตี๋ยวจะเป็นวัตถุดิบที่โดดเด่นทั้งในอาหารจีนและอาหารญี่ปุ่น แต่ก็มีวิธีการปรุงและลักษณะรสชาติที่แตกต่างกันมาก

   • ประเทศจีนนิยมนำข้าวมาผัดกับผัก ไข่ และซอส แต่ข้าวญี่ปุ่นส่วนใหญ่จะมีความเหนียวมากกว่า และแม้ว่าข้าวจะเป็นวัตถุดิบพื้นฐานในอาหารจีน แต่ในประเทศญี่ปุ่นข้าวจะถือเป็นเครื่องเคียงมากกว่า
   • คนญี่ปุ่นนิยมนำผักสดไปนึ่งและเสิร์ฟแยกต่างหาก ในขณะที่คนจีนนิยมนำผักไปผัดกับเนื้อสัตว์และผสมเข้าด้วยกัน

   เคล็ดลับ: แม้ว่าทั้งสองวัฒนธรรมจะใช้ตะเกียบ แต่รูปแบบของตะเกียบก็ไม่เหมือนกัน ตะเกียบแบบญี่ปุ่นจะปลายมนและมักจะสั้นกว่าตะเกียบแบบจีน

   โฆษณา

วิธีการ 2

วิธีการ 2 ของ 3:

เข้าใจการแสดงออกในเชิงบริบททางสังคม

ดาวน์โหลดบทความ

1. 
   1
   สังเกตการโค้งคำนับเมื่อทักทาย. ทั้งคนจีนและคนญี่ปุ่นมักจะโค้งเวลาทักทายผู้อื่นเป็นครั้งแรก แต่คนญี่ปุ่นจะเคร่งครัดเรื่องการโค้งคำนับกว่าคนจีนมาก และระเบียบแบบแผนทั้งหมดจะขึ้นอยู่กับระดับความอาวุโสและอายุของคนที่คุณทักทาย

   • ในประเทศจีนการโค้งคำนับเริ่มถูกแทนที่ด้วยการจับมือทักทายแบบตะวันตก ยกเว้นว่าจะเป็นการทักทายผู้อาวุโส คนจีนอาจจะพยักหน้าขณะจับมือเพื่อแสดงความเคารพ แต่ในทางตรงกันข้ามการพยักหน้าเร็วๆ ในประเทศญี่ปุ่นนั้นถือว่าหยาบคาย ยกเว้นว่าจะเป็นการทักทายเพื่อนสนิทที่อายุเท่ากันหรือน้อยกว่า
2. 
   2
   ฟังระดับความดังของเสียงเวลาพูด. โดยทั่วไปคนญี่ปุ่นมักจะเงียบเวลาอยู่ในที่สาธารณะ ในขนส่งสาธารณะคนญี่ปุ่นมักจะปิดเสียงโทรศัพท์และไม่พูดคุยกัน หรือเวลาที่พูดคุยกันในที่สาธารณะก็คุยกันเสียงเบาๆ

   • ในทางตรงกันข้ามคนจีนไม่มีข้อห้ามทางวัฒนธรรมเกี่ยวกับการพูดเสียงดังหรือคุยโทรศัพท์ในที่สาธารณะ เพราะฉะนั้นถ้าคุณเห็นกลุ่มคนเอเชียที่หัวเราะและพูดคุยกันเสียงดัง พวกเขาน่าจะเป็นคนจีนมากกว่าคนญี่ปุ่น

   เคล็ดลับ: ระดับเสียงอาจไม่ใช่สิ่งที่บ่งบอกถึงเชื้อชาติได้ดีที่สุดเสมอไปในประเทศตะวันตก เพราะเขาอาจจะรับธรรมเนียมท้องถิ่นเข้ามา แล้วแต่ว่าเขาอยู่ที่นั่นมานานแค่ไหนแล้ว
3. 
   3
   สังเกตกิริยาท่างและการสื่อสารที่ไม่ใช่คำพูด. ทั้งวัฒนธรรมจีนและวัฒนธรรมญี่ปุ่นนั้นมีการสื่อสารที่ไม่ใช่คำพูดอยู่เยอะมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งประเทศญี่ปุ่นที่ยึดถือระบบชนชั้นในสังคมอย่างเคร่งครัด คุณสามารถแยกความแตกต่างระหว่างวัฒนธรรมญี่ปุ่นกับวัฒนธรรมจีนได้ด้วยการดูว่าเขายืนห่างกันแค่ไหนเวลาคุยกัน และภาษาท่าทางของเขาดูให้เกียรติและนอบน้อมมากแค่ไหน

   • เช่น ในประเทศจีน ความเงียบมักหมายถึงการตกลงทำอะไรสักอย่าง คนจีนเวลาที่ไม่เห็นด้วยมักจะพูดถึงข้อเสียและเน้นลักษณะร่วมก่อนจะบอกคุณว่าเขาอยากทำอะไรมากกว่า
   • เนื่องจากว่าภาษาจีนเป็นภาษาที่มีเสียงวรรณยุกต์ คนจีนจึงไม่สามารถใช้น้ำเสียงในการสื่อความหมายได้ ทำให้กิริยาและภาษาท่าทางของเขาสำคัญกว่าน้ำเสียง
   • สำหรับคนญี่ปุ่น การสื่อสารที่ไม่ใช่คำพูดนั้นมักเป็นสัญญาณของความเคารพและความสุภาพมากกว่า ระดับความสูงเวลาที่คุณโค้งคำนับและระยะห่างเวลายืนคุยกับอีกฝ่ายล้วนบ่งบอกถึงสถานะของเขาเมื่อเทียบกับคุณ
   โฆษณา

วิธีการ 3

วิธีการ 3 ของ 3:

รู้ความแตกต่างด้านภาษา

ดาวน์โหลดบทความ

1. 
   1
   สังเกตตัวอักษรญี่ปุ่นในงานเขียน. แม้ว่าภาษาเขียนทั้งในภาษาจีนและภาษาญี่ปุ่นจะใช้ตัวอักษรจีนทั้งคู่ (ภาษาจีนเรียกว่า ฮั่นจื้อ และภาษาญี่ปุ่นเรียกว่า คันจิ) แต่ภาษาญี่ปุ่นนั้นใช้สัทอักษรที่เรียกว่า ฮิรางานะ ด้วย ถ้าคุณเห็นตัวอักษรฮิรางานะในงานเขียน แสดงว่าเป็นภาษาญี่ปุ่น

   • ตัวอักษรฮิรางานะจะมีลักษณะโค้งมนและลงเส้นเบา และตัวอักษรบางตัวก็ดูน่ารักอีกด้วย ซึ่งมักจะใช้แยกความต่างจากอักษรคันจิที่มีลักษณะเป็นเหลี่ยมและซับซ้อนได้ง่าย ตัวอักษรที่คุณควรสังเกตมากเป็นพิเศษคือ の เพราะพบค่อนข้างบ่อยและไม่เหมือนกับตัวอักษรจีนเลย ถ้าคุณเห็นอักษรตัวนี้ ก็มั่นใจได้เลยว่าเป็นภาษาญี่ปุ่น
   • ภาษาญี่ปุ่นจะมีตัวอักษรที่มีลักษณะเป็นเหลี่ยมมุมมากกว่า เรียกว่า คาตะคะนะ ที่ใช้เขียนทับศัพท์คำที่มาจากภาษาอื่น เช่น ภาษาอังกฤษ

   เคล็ดลับ: แม้ว่าภาษาญี่ปุ่นจะมีระบบอักษร 3 รูปแบบ แต่ภาษาญี่ปุ่นนั้นมีภาษาเดียว ในขณะที่ภาษาจีนนั้นมีระบบอักษรรูปแบบเดียว แต่มีหลายภาษาที่ใช้ตัวอักษรรูปแบบเดียวกัน (เหมือนที่หลายภาษาใช้ระบบอักษรละตินร่วมกัน)
2. 
   2
   สังเกตน้ำเสียงสูงต่ำเวลาพูดคุย. ภาษาจีนทั้งหมดเป็นภาษาที่มีวรรณยุกต์ หมายความว่าน้ำเสียงขึ้นลงขณะพูดนั้นหมายถึงคนละคำกันเหมือนกับภาษาไทย ถ้าเป็นคนตะวันตกฟังก็จะรู้สึกเหมือนเป็นเสียงคนร้องเพลง

   • ในทางตรงกันข้ามภาษาญี่ปุ่นจะไม่ค่อยมีเสียงสูงต่ำ คนญี่ปุ่นอาจจะปรับความสูงต่ำของน้ำเสียงเพื่อแสดงอารมณ์หรือเจตนา เหมือนภาษาอังกฤษที่จะขึ้นเสียงสูงท้ายประโยคเพื่อบอกว่าเป็นประโยคคำถาม
3. 
   3
   สังเกตเสียงสระ. ภาษาญี่ปุ่นมีเสียงสระแค่ 5 เสียง (น้อยกว่าภาษาไทย) และมีรูปแบบลำดับพยางค์ที่จำกัดอยู่ประมาณ 100 แบบ ถ้าคุณได้ยินเสียงสระหรือความแตกต่างระหว่างคำแค่ไม่กี่เสียง เสียงที่คุณได้ยินน่าจะเป็นภาษาญี่ปุ่น

   • ในขณะที่ภาษาจีนจะมีเสียงสระมากมายขึ้นอยู่กับตำแหน่งของเสียงสระที่อยู่ในคำนั้นๆ และน้ำเสียงที่ใช้ในการพูด ถ้าคุณได้ยินเสียงสระที่แตกต่างกันหลายเสียง เสียงที่คุณได้ยินน่าจะเป็นภาษาจีน
4. 
   4
   สังเกตการลงท้ายคำ. ภาษาจีนสามารถลงท้ายด้วยพยัญชนะอะไรก็ได้ และคำในภาษาจีนหลายคำก็ลงท้ายด้วยเสียงพยัญชนะ ในทางตรงกันข้ามคำในภาษาญี่ปุ่นจะลงท้ายด้วยเสียงสระหรือเสียง "อึน" เท่านั้น

   • ถ้าคุณได้ยินเสียงคนพูดด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างราบเรียบและทุกคำลงท้ายด้วยเสียงสระ คุณก็ค่อนข้างมั่นใจได้เลยว่าเขาพูดภาษาญี่ปุ่น
5. 
   5
   รู้เชื้อชาติจากชื่อ. นามสกุลญี่ปุ่นจะหลากหลายกว่านามสกุลจีนมาก นามสกุลญี่ปุ่นอาจจะยาว 2 หรือ 3 พยางค์และมักจะลงท้ายด้วยเสียงสระเสมอ ในขณะที่นามสกุลจีนนั้นมักจะมีแค่พยางค์เดียวและลงท้ายด้วยเสียงพยัญชนะ

   • จำไว้ว่าถ้าเขาเกิดในประเทศตะวันตกหรือแม้แต่ในประเทศไทย ชื่อของเขาก็อาจจะเป็นชื่อที่นิยมในภาษานั้นๆ มากกว่าจะเป็นชื่อภาษาญี่ปุ่นหรือภาษาจีน แต่คุณก็อาจจะยังรู้เชื้อชาติของเขาได้จากนามสกุล
   โฆษณา