چگونه بثورات پوستی ایدز را تشخیص بدهیم

بثورات پوستی یکی از علائم شایع عفونت ایدز است. در بیشتر موارد این جوش‌ های پوستی از نشانه‌های اولیه‌‌ی بیماری بوده و معمولاً در عرض دو تا سه هفته بعد از ابتلا به ویروس ظاهر می‌شوند. البته بثورات پوستی می‌توانند ناشی از عوامل کم‌خطرتر دیگری مثل واکنش آلرژیک یا یک مشکل پوستی باشند. در صورت مشکوک‌بودن به ایدز باید به پزشک مراجعه کنی و آزمایش HIV بدهی. با انجام این کار می‌توانی از دریافت درمان پزشکی مناسب اطمینان پیدا کنی.

مراحل

بخش 1

بخش 1 از 3:

تشخیص علائم بثورات پوستی ایدز

1. 
   1
   جوش‌ های قرمز، کمی برجسته و بسیار خارش‌دار را بررسی کن. بثورات HIV معمولاً باعث ایجاد لکه‌هایی روی پوست می‌شوند؛ این لکه‌ها برای افراد با پوست روشن، قرمز رنگ و برای افراد با پوست تیره، ارغوانی هستند.

   • شدت این جوش‌ ها از شخصی به شخص دیگ متفاوت است. بعضی‌ها جوش های شدیدی دارند که ناحیه‌ی وسیعی را درگیر می‌کند درحالی‌که این جوش ها در بعضی‌ دیگر جزئی هستند.
   • اگر بثورات ایدز در نتیجه‌ی داروهای ضد‌ویروسی باشند، به‌صورت ضایعات قرمز رنگ برجسته‌ای ظاهر می‌شوند که تمام بدن را می‌پوشانند. به این نوع بثورات “جوش های دارویی” گفته می‌شود.
2. 
   2
   ببین آیا جوش هایی روی شانه‌ها، سینه، صورت، بالاتنه و دست‌هایت ظاهر شده‌اند. این قسمت‌ها، جاهایی هستند که بثورات ایدز معمولاً ظاهر می‌شوند. بثورات ظرف چند هفته به‌خودی‌خود برطرف می‌شوند و بعضی‌ها آن‌ را با حساسیت یا اگزما اشتباه می‌گیرند.

   • جوش های HIV به افراد دیگر منتقل نمی‌شوند، بنابراین هیچ خطری برای سرایت ایدز از طریق این جوش ها وجود ندارد.
3. 
   3
   به علائم دیگری که ممکن است هم‌زمان با بثورات ایدز رخ بدهند،‌ توجه کن. این علائم عبارت‌اند از:

   • تهوع و استفراغ
   • زخم‌های دهانی
   • تب
   • اسهال
   • دردهای عضلانی
   • گرفتگی عضلانی و بدن‌درد
   • بزرگ‌شدن غدد
   • تاری یا مه‌آلود‌شدن دید
   • از دست دادن اشتها
   • درد مفاصل
4. 
   4
   علت‌های به وجود آمدن بثورات ایدز را بدان. این جوش ها به‌دلیل کاهش تعداد گلبول‌های سفید خون (WBC) در بدن ایجاد می‌شوند. بثورات ایدز می‌توانند در هر مرحله از عفونت رخ بدهند اما به‌طورکلی، دو تا سه هفته بعد از ابتلا به ویروس،‌ متوجه آن‌ها می‌شوی. به این مرحله تغییر سطح سرمی می‌گویند،‌ یعنی زمانی که عفونت از طریق آزمایش خون قابل‌تشخیص است. بعضی از افراد ممکن است این مرحله از بیماری را تجربه نکنند و در مراحل بعدی بیماری دچار بثورات ایدز شوند.

   • بثورات ایدز همچنین می‌توانند در اثر واکنش به داروهای ضد ایدز ایجاد شوند. داروهای مثل آمپرناویر، آباکاویر و نویراپین می‌توانند باعث ایجاد جوش های پوستی ایدز‌ شوند.
   • در مرحله‌ی سوم بیماری، ممکن است بثورات پوستی به‌دلیل اگزما ایجاد شوند. این نوع جوش ها صورتی یا قرمز رنگ به نظر می‌رسند و با خارش همراه هستند. این نوع بثورات می‌توانند از یک تا سه سال طول بکشند و معمولاً در ناحیه‌ی کشاله ران، زیر بغل، سینه، صورت و پشت دیده می‌شوند.
   • در صورت ابتلا به تبخال و HIV‌ مثبت نیز ممکن است به بثورات ایدز مبتلا شوی.

بخش 2

بخش 2 از 3:

دریافت مراقبت‌های پزشکی

1. 
   1
   در صورت داشتن جوش های خفیف، آزمایش ایدز بده. اگر قبلاً آزمایش ایدز نداده‌ای، پزشک باید وجود ویروس HIV را از طریق آزمایش خون بررسی کند. در صورت منفی بودن جواب آزمایش، پزشک تعیین می‌کند آیا بثورات پوستی ناشی از واکنش حساسیت به غذا است یا عوامل دیگر. همچنین ممکن است مشکلات پوستی دیگری مثل اگزما داشته باشی.

   • اگر جواب HIV‌ مثبت باشد، پزشک احتمالاً داروها و درمان‌های مقابله با ایدز را تجویز می‌کند.
   • اگر در حال استفاده از داروهای ایدز هستی و بثورات خفیف هستند، پزشک ادامه‌ی مصرف داروها را تجویز می‌کند زیرا جوش ها بعد از یک تا دو هفته از بین می‌روند.
   • پزشک ممکن است یک آنتی‌هیستامین مثل بنادریل یا آتاراکس یا یک کرم بر پایه‌ی کورتیکواستروئید را برای کاهش بثورات، به‌ویژه خارش، تجویز کند.
2. 
   2
   اگر بثورات شدید هستند، فوراً تحت مراقبت‌های پزشکی قرار بگیر. بثورات شدید ممکن است با سایر علائم ویروس ایدز مثل تب، تهوع یا استفراغ، دردهای عضلانی و زخم‌های دهانی همراه باشند. اگر قبلاً آزمایش ایدز نداده‌ باشی، پزشک باید آزمایش خون انجام بدهد تا بررسی کند آیا ایدز داری یا خیر؛ سپس بر اساس نتایج آزمایش خون، دارو و درمان‌های مقابله با ایدز را تجویز خواهد کرد.
3. 
   3
   در صورت بدترشدن علائم، به‌خصوص بعد از مصرف دارو، با پزشک مشورت کن. ممکن است به بعضی از داروها حساسیت شدید پیدا کنی و علائم ایدز از جمله جوش ها بدتر شوند. در این صورت پزشک مصرف داروها را قطع کرده و داروهای جایگزینی را که می‌توانی مصرف کنی،‌ تجویز خواهد کرد. علائم حساسیت شدید معمولاً در عرض ۴۸-۲۴ ساعت از بین می‌روند. سه دسته‌ی اصلی از داروی ضد ایدز وجود دارند که می‌توانند باعث ایجاد بثورات پوستی شوند:

   • NNRTIs (مهارکننده‌های ترانس کریپتاز معکوس غیر نوکلئوزیدی)
   • NRTIs (مهارکننده‌های ترانس کریپتاز معکوس نوکلئوزیدی)
   • PIs (مهارکننده‌های پروتئازها)
   • NNRTIs مانند نویراپین (Viramune) شایع‌ترین علت جوش های پوستی دارویی هستند. آباکاویر (Ziagen) یک داروی NRTI است که می‌تواند باعث ایجاد بثورات پوستی شود. PL‌ هایی مثل آمپرناویر (Agenerase) و تیپراناویر (Aptivus) نیز می‌توانند باعث ایجاد بثورات پوستی شوند.
4. 
   4
   از مصرف داروهایی که باعث واکنش آلرژیک می‌شوند، خودداری کن. اگر پزشک به دلیل حساسیت شدید یا واکنش آلرژیک توصیه کرد که مصرف داروی خاصی را قطع کنی، آن دارو را دوباره مصرف نکن. با مصرف دوباره‌ی دارو، خطر بروز واکنش شدیدتر وجود دارد که می‌تواند وضعیت تو را بدتر کند.
5. 
   5
   از پزشک در مورد عفونت‌های باکتریایی که ممکن است باعث ایجاد جوش های پوستی شوند، سوال کن. افراد مبتلابه ایدز به‌دلیل ناهنجاری در عملکرد سلول‌های ایمنی، بیشتر در معرض عفونت‌های باکتریایی هستند. باکتری استافیلوکوک اورنوس (MRSA) در افرادی که مبتلابه ویروس HIV‌ هستند،‌ شایع است و می‌تواند باعث بروز زردزخم، فولیکول‌های موی ملتهب، کورک، سلولیت، آبسه و زخم شود. اگر HIV‌ داری، می‌توانی از پزشک بخواهی برایت آزمایش MRSA انجام بدهد.

بخش 3

بخش 3 از 3:

درمان بثورات در خانه

1. 
   1
   کرم دارویی را روی بثورات بمال. پزشک ممکن است کرم‌های ضد‌حساسیت یا داروهایی را برای کمک به بهبود هر گونه ناراحتی یا خارش تجویز کند. همچنین می‌توانی برای کمک به بهبود این علائم، آنتی‌هیستامین (بدون نیاز به نسخه) بخری. کرم را طبق دستورالعمل روی بسته‌بندی استعمال کن.
2. 
   2
   از نور مستقیم خورشید یا سرمای شدید اجتناب کن. این‌ها عوامل محرک بثورات ایدز‌ هستند و می‌توانند این جوش ها را بدتر کنند.

   • اگر می‌خواهی بیرون بروی، برای محافظت از پوست خودت ضد‌آفتاب بزن یا لباس آستین بلند و شلوار بپوش.
   • موقع بیرون‌رفتن از خانه، کت و لباس گرم بپوش تا پوستت در معرض سرمای شدید قرار نگیرد.
3. 
   3
   حمام و دوش آب سرد بگیر. آب داغ بثورات پوست را تحریک می‌کند. از حمام و دوش آب گرم خودداری کن و برای تسکین پوستت، از حمام آب سرد یا استحمام با اسفج حمام (بدون وان یا دوش) استفاده کن.

   • می‌توانی از آب ولرم استفاده کنی و به‌جای مالیدن اسفنج یا لیف به بدنت، آن را به‌صورت ضربه‌ای به بدنت بزنی. بلافاصله بعد از بیرون‌آمدن از حمام، برای کمک به بهبود بثورات، یک مرطوب‌کننده‌ی طبیعی مثل کرم‌های حاوی نارگیل یا آلوئه‌ورا به پوستت بزن. لایه‌ی بیرونی پوست مثل اسفنج است، بنابراین استفاده از مرطوب‌کننده بعد از تحریک منافذ پوستی، آب را داخل پوست حبس می‌کند و از خشکی آن جلوگیری می‌کند.
4. 
   4
   از صابون‌ ملایم یا بدن‌شوی گیاهی استفاده کن. صابون‌های شیمیایی می‌توانند پوست را تحریک کرده و باعث خشکی و خارش شوند. می‌توانی از داروخانه صابون‌های ملایم مثل صابون بچه یا بدن‌شوی گیاهی بخری.

   • محصولات حاوی مواد شیمیایی مثل پترولاتوم (متیل، پروپیل، بوتیل و اتیل‌پارابن) و پروپلین گلیکول را استفاده نکن. این‌ها مواد مصنوعی هستند که می‌توانند پوست را تحریک کنند و باعث واکنش‌های حساسیت‌زا شوند.
   • همچنین می‌توانی با مرطوب‌کننده‌های طبیعی مثل روغن زیتون، آلوئه‌ورا و روغن بادام، خودت بدن‌شوی گیاهی درست کنی.
   • این مرطوب‌کننده‌های طبیعی را بلافاصله بعد از حمام‌کردن یا دوش‌گرفتن و در طول روز استفاده کن تا آبرسانی مناسب به پوستت انجام شود.
5. 
   5
   لباس‌های نخی نرم بپوش. لباس‌های تولید‌شده از الیاف مصنوعی یا لباس‌هایی که عرق را روی پوست نگه می‌دارند، می‌توانند باعث تعریق و تحریک پوست شوند.

   • لباس‌های تنگ نیز می‌توانند روی پوستت ساییده شوند و بثورات HIV را بدتر کنند.
6. 
   6
   به مصرف داروهای ضدویروسی ادامه بده. اجازه بده داروهای تجویزشده توسط پزشک دوره‌ی خودشان را طی کنند. اگر به داروها واکنش آلرژیک نداشته باشی،‌ داروها سلول‌های تی بدنت را تقویت می‌کنند و می‌توانند علائمی مثل بثورات پوستی را درمان کنند.