Planck formülü

Planck formülü, kuantum fiziğinde frekansı bilinen bir taneciğin enerjisinin hesaplanabildiğini gösteren formüldür. Max Planck tarafından 1900 yılında keşfedilmiştir. Planck formülü, ilk olarak bir fotonun enerjisi (E) ile ona eşlik eden elektromanyetik dalganın frekansı (ν) arasındaki bağıntı olarak tarif edilmiştir.^[2]

${\displaystyle E=h\cdot \nu \,}$

Burada;^[2]

${\displaystyle E\,}$: Enerji, Joule (J) biriminde,

${\displaystyle h\,}$: Planck sabiti, J·s biriminde,

${\displaystyle \nu \,}$ (hız sembolü değildir): taneciğin frekansı, s⁻¹ birimindedir.

Hız, dalga boyu ve frekans arasındaki bağlantıyı gösteren:

${\displaystyle c=\nu \cdot \lambda \,}$

formülünü endeks olarak alırsak dalga boyu ile frekans ters orantılıdır.^[2]

O halde:

${\displaystyle E={\frac {h\cdot c}{\lambda }}\,}$

Burada;^[2]

${\displaystyle c\,}$: ışık hızı, metre bölü saniye biriminde,

${\displaystyle \lambda \,}$: taneciğin dalga boyu, metre birimindedir.