อิมาม (ชีอะฮ์)

อิมาม เป็นคำภาษาอาหรับ แปลว่า ผู้นำ ซึ่งในทัศนะของชาวมุสลิมชีอะฮ์ หมายถึงบุคคลที่นบีมุฮัมมัดได้แต่งตั้งให้เป็นผู้นำหลังจากท่านเสียชีวิต บรรดาอิมามเหล่านี้จะเป็นผู้อธิบายความหมายของสาส์นอิสลามให้แก่ชนร่วมสมัย ยามใดที่พวกเขาเหล่านั้นไม่อยู่หรือเสียชีวิต ผู้ที่จะทำหน้าที่แทนก็คือบรรดาผู้ที่มีคุณวุฒิสูงสุด เรียกว่า มุจญ์ตะฮิด ซึ่งเป็นผู้มีความรู้เกี่ยวกับอัลกุรอานและหะดีษ

อิมามสิบสองท่าน อิมามียะหฺ หรือ ญะอฺฟะรียะหฺ เป็นชื่อเรียกชาวชีอะฮ์ใช้เรียกอิมามสูงสุด ที่นบีมุฮัมมัดแต่งตั้งมา มี 12 คน ได้แก่^[1]

1. อะลี อิบน์ อะบี ฏอลิบ บุตรของอะบูฏอลิบ ผู้เป็นลูกพี่ลูกน้องของนบีมุฮัมมัด นบีได้ชุบเลี้ยงมาตั้งแต่ยังเยาว์ เป็นผู้แรกที่ศรัทธาต่อศาสนาอิสลาม ภายหลังสมรสกับท่านหญิงฟาฏิมะฮ์ ธิดานบีมุฮัมมัด
2. ฮะซัน บุตรของอะลีย์ และฟาฏิมะหฺ
3. ฮุเซน บุตรของอะลีย์ และฟาฏิมะหฺ น้องชายของฮะซัน
4. อะลีย์ ซัยนุลอาบิดีน บุตรอิมามที่ 3
5. มุฮัมมัด อัลบากิร บุตรอิมามที่ 4
6. ญะอฺฟัร อัศศอดิก บุตรอิมามที่ 5
7. มูซา อัลกาซิม บุตรอิมามที่ 6
8. อะลีย์ อัรริฎอ บุตรอิมามที่ 7
9. อัตตะกีย์ บุตรอิมามที่ 8
10. อัลฮาดี บุตรอิมามที่ 9
11. ฮะซัน อัลอัสกะรีย์ บุตรอิมามที่ 10
12. มุฮัมมัด อัลมะฮ์ดี บุตรอิมามที่ 11 (เชื่อว่าเป็นมะฮ์ดี)