Seldžučka Monarhija

Za vladajuću dinastiju, vidite članak Seldžučka dinastija.

Seldžučka Monarhija (perzijski: دولت سلجوقیان‎; moderni turski: Büyük Selçuklu Devleti) bila je srednjovjekovna tursko-perzijska^{[4][5][6][7][8][9][10][11]} muslimanska (sunitska) monarhija čija je vladarska dinastija nastala od Qynyq ogranka turkijskih Oguza^[12], a koja je postojala na prostoru Bliskog Istoka i Centralne Azije od 1037. do 1077. nakon čega se raspala na nekoliko država nasljednica. Na vrhuncu svoje moći ova se monarhija prostirala od centralnoazijskih stepa na sjeveru, pa do Perzijskog zaljeva na jugu; odnosno od planina Hindukuša na istoku do Anadolije na zapadu, zahvaćajući sve ili najveći dio područja nekadašnje Perzijske ili Seleukidske Monarhije, odnosno muslimanskog kalifata. Seldžuci su ta područja osvojili nakon što su iz svoje postojbine oko Aralskog mora prodrli u područje Horasana, potom Perzije te osvojili istočnu Anadoliju.

Upozorenje: Nije specificirana vrijednost za "ime_genitiv"

Büyük Selçuklu Devleti دولت سلجوقیان Dawlat-i Saljūqiān Seldžučka Monarhija ? 1037–1194 ? Seldžučka Monarhija na svom vrhuncu 1092, poslije smrti Malik-šaha I Glavni grad Nišapur (1037–1043) Raj (1043–1051) Isfahan (1051–1118) Hamadan, Zapadna prijestolnica (1118–1194) Merv, Istočna prijestolnica (1118–1153) Vlast monarhija Sultan  - 1037–1063 Togrul I (prvi)  - 1174–1194 Toghrul III (posljednji)[1][2] Historija  - Togrul osniva monarhiju  - osvajanje od strane Horezmijske Monarhije[3] Površina  - 1080 proc. 3.900.000 km? (1.505.798 sq mi) Prethodi Slijedi Gaznavudsko Carstvo Horezmsko Carstvo Rimski Sultanat Ajubidska dinastija Atabezi Azerbejdžana Buridska dinastija Zengidska dinastija Danišmendi Artukidska dinastija Saltukidi Danas dio Današnje zemlje  Afganistan  Armenija  Azerbejdžan  Kina  Egipat  Gruzija  Iran  Irak  Izrael  Jordan  Kazahstan  Kuvajt  Kirgistan  Libanon  Oman Palestina  Rusija  Saudijska Arabija  Sirija  Tadžikistan  Turska  Turkmenistan  UAE  Uzbekistan  Jemen

Seldžučku državu je godine 1037. Togrul nakon ranijih pokušaja Seldžuk-beg, osnivača Seldžučke dinastije i velikodostojnika turkijske plemenske konfederacije Oguz Jabgu po kome je dinastija dobile ime. Seldžuci su imali važnu ulogu kako u nastojanju da se ponovno politički ujedinili islamski svijet na istoku, tako i otporu križarima u Prvom i Drugom križarskom ratu, a u čemu su imali promjenljive rezultate. U 12. vijeku je Carstvo počelo slabiti i raspadati se, da bi bilo uništeno od Horezmijaca 1194. godine. Njegovi ostaci su preživjeli u obliku turskih država u Anadoliji, među koje spada Rimski Sultanat, te entiteti od kojih će se razviti kasnije Osmansko Carstvo.