NHL (2009/2010)

Osobny artykuł: NHL Entry Draft 2009.

W dniach 26-27 czerwca 2009 roku w znajdującej się w mieście Montreal, hali Centre Bell^[3] odbył się czterdziesty szósty w historii draft, którym to drużyny występujące w lidze NHL mogły wybrać młodych, perspektywicznych zawodników. Z numerem pierwszym wybranym został Kanadyjczyk John Tavares, pochodzący z klubu London Knights, środkowy ten został wybrany przez drużynę New York Islanders. Łącznie zostało wybranych 211 graczy: 21 bramkarzy, 70 obrońców i 119 napastników z 11 państw: 102 z Kanady, 55 ze Stanów Zjednoczonych, Szwecji, Rosji, Finlandii, Słowacji, Czech, Włoch, Białorusi, Danii oraz Niemiec. Po raz pierwszy w historii w pierwszej rundzie draftu wybrano siedmiu Szwedów, co jest rekordem tej nacji^[4].

W pierwszej trójce draftu znaleźli się również: szwedzki obrońca Victor Hedman, który przeszedł do Tampa Bay Lightning. Trzecim zawodnikiem draftu był kanadyjski center Matt Duchene, który przeszedł do Colorado Avalanche.

29 września 2009 roku w szwajcarskiej Hallenstadion odbyła się druga edycja Pucharu Wiktorii. Wystąpiły w nim dwie drużyny: ZSC Lions (zwycięzca Ligi Mistrzów) oraz Chicago Blackhawks (reprezentant ligi NHL). Zwycięzcą spotkania została drużyna szwajcarska, która pokonała drużynę ze Stanów Zjednoczonych 2:1^[5][6]. Drużyna z Zurychu została pierwszym zespołem europejskim, który wygrał Puchar Wiktorii oraz pierwszą drużyną z Europy, która pokonała drużynę NHL od 1991 roku^[7].

Każda z 30 drużyn rozegra 82 meczów sezonu zasadniczego (24 meczów z drużynami z tej samej dywizji, 40 meczów z drużynami z pozostałych dywizji tej samej konferencji oraz 15 meczów z drużynami opozycyjnej konferencji^[8]) w ciągu 7 miesięcy od 1 października do 12 kwietnia 2010. Pomiędzy 15 a 28 lutego nie odbędzie się żaden mecz ligi z powodu odbywającego się w tym czasie turnieju olimpijskiego, w wyniku czego nie odbędzie się również mecz gwiazd. 1 stycznia 2010 roku odbyła się za to trzecia edycja NHL Winter Classic. Mecz rozegrany został na stadionie Fenway Park w Bostonie^[9]. W spotkaniu tym uczestniczyły drużyny Boston Bruins oraz Philadelphia Flyers. Zwyciężyły niedźwiadki 2:1, zdobywając decydującą bramkę w dogrywce^[10].

Po zakończeniu sezonu zasadniczego rozpocznie się walka o mistrzostwo ligi w fazie playoff, która rozgrywana będzie w czterech rundach. W każdej obowiązywać będzie formuła do czterech zwycięstw, w tym o Puchar Stanleya. Playoffy potrwają od kwietnia do czerwca 2010 roku.

Konferencja Wschodnia Dywizja Atlantycka Lp. Drużyna M Z P OT Br Bl Pkt 1 New Jersey Devils 82 48 27 7 222-191 +31 103 2 Pittsburgh Penguins 82 47 28 7 257-237 +20 101 3 Philadelphia Flyers 82 41 35 6 236-225 +11 88 4 New York Rangers 82 38 33 11 222-218 +4 87 5 New York Islanders 82 34 37 11 222-264 -42 79 Dywizja Północno-wschodnia Lp. Drużyna M Z P OT Br Bl Pkt 1 Buffalo Sabres 82 45 27 10 235-207 +28 100 2 Ottawa Senators 82 44 32 6 225-238 -13 94 3 Boston Bruins 82 39 30 13 206-200 +61 91 4 Montreal Canadiens 82 39 33 10 217-223 -6 88 5 Toronto Maple Leafs 82 30 38 14 214-267 -53 74 Dywizja Południowo-zachodnia Lp. Drużyna M Z P OT Br Bl Pkt 1 Washington Capitals 82 54 15 13 318-233 +85 121 2 Atlanta Thrashers 82 35 34 13 234-256 -22 83 3 Carolina Hurricanes 82 35 37 10 230-256 -26 80 4 Tampa Bay Lightning 82 34 36 12 217-260 -43 80 5 Florida Panthers 82 32 37 13 208-244 -36 77

Konferencja Zachodnia Dywizja Centralna Lp. Drużyna M Z P OT Br Bl Pkt 1 Chicago Blackhawks 82 52 22 8 271-209 +62 112 2 Detroit Red Wings 82 44 24 14 229-216 +13 102 3 Nashville Predators 82 47 29 6 225-225 0 100 4 St. Louis Blues 82 40 32 10 225-223 +2 90 5 Columbus Blue Jackets 82 32 35 15 216-259 -43 79 Dywizja Północno-zachodnia Lp. Drużyna M Z P OT Br Bl Pkt 1 Vancouver Canucks 82 49 28 5 272-222 +50 103 2 Colorado Avalanche 82 43 30 9 244-233 +11 95 3 Calgary Flames 82 40 32 10 204-210 -6 90 4 Minnesota Wild 82 38 36 8 219-246 -27 84 5 Edmonton Oilers 82 27 47 8 214-284 -70 62 Dywizja Pacyficzna Lp. Drużyna M Z P OT Br Bl Pkt 1 San Jose Sharks 82 51 20 11 262-215 +49 113 2 Phoenix Coyotes 82 50 25 7 225-202 +23 107 3 Los Angeles Kings 82 46 27 9 241-219 +22 101 4 Anaheim Ducks 82 39 32 11 238-251 -13 89 5 Dallas Stars 82 37 31 14 237-254 -17 88

Legenda: Lp. – miejsce, M – mecze, Z – zwycięstwa, P – porażki, OT — porażki po dogrywce lub rzutach karnych, Br – bramki, Bl – bilans bramkowy, Pkt – punkty     = lider dywizji,     = awans do playoff

Statystyki zaktualizowane po wszystkich 1230 meczach^[11].

Zawodnicy z pola

Gole		Asysty		Punkty		+/-
Sidney Crosby	51	Henrik Sedin	83	Henrik Sedin	112	Jeff Schultz	50
Steven Stamkos	51	Joe Thornton	69	Sidney Crosby	109	Aleksandr Owieczkin	45
Aleksandr Owieczkin	50	Nicklas Bäckström	68	Aleksandr Owieczkin	109	Mike Green	39
Patrick Marleau	44	Brad Richards	67	Nicklas Bäckström	101	Nicklas Bäckström	37
Marián Gáborík	42	Martin St. Louis	65	Steven Stamkos	95	Daniel Sedin	36

Bramkarze

Obrony (w %)[12]		GAA[13][14]		Shutouty[15]		Zwycięstwa[16]
Tuukka Rask	.931	Tuukka Rask	1.97	Martin Brodeur	9	Martin Brodeur	45
Ryan Miller	.929	Ryan Miller	2.22	Ilja Bryzgałow	8	Jewgienij Nabokow	44
Tomáš Vokoun	.925	Martin Brodeur	2.24	Tomáš Vokoun	7	Ilja Bryzgałow	42
Jaroslav Halák	.924	Antti Niemi	2.25	Craig Anderson	7	Ryan Miller	41
Jimmy Howard	.924	Jimmy Howard	2.26	Antti Niemi	7	Roberto Luongo	40

Po zakończeniu sezonu zasadniczego 16 zespołów zapewniło sobie start w fazie playoff. Drużyna Washington Capitals zdobywca Presidents' Trophy uzyskała najlepszy wynik w lidze zdobywając w 82 spotkaniach 121 punktów. Jest to najwyżej rozstawiona drużyna. Kolejne miejsce rozstawione uzupełniają mistrzowie dywizji: New Jersey Devils, Buffalo Sabres, Chicago Blackhawks, Vancouver Canucks oraz San Jose Sharks.

1. Washington Capitals – mistrz dywizji południowo-zachodniej i konferencji wschodniej w sezonie zasadniczym, zdobywca Presidents' Trophy oraz 121 punktów.
2. New Jersey Devils – mistrz dywizji atlantyckiej, 103 punkty
3. Buffalo Sabres – mistrz dywizji północno-wschodniej, 100 punktów
4. Pittsburgh Penguins – 101 punktów (47 zwycięstw)
5. Ottawa Senators – 94 punkty (44 zwycięstwa)
6. Boston Bruins – 91 punkty (39 zwycięstw)
7. Philadelphia Flyers – 88 punktów (41 zwycięstw)
8. Montreal Canadiens – 88 punktów (39 zwycięstw)

1. San Jose Sharks – mistrz dywizji pacyficznej oraz mistrz sezonu zasadniczego konferencji zachodniej, 113 punktów
2. Chicago Blackhawks – mistrz dywizji centralnej, 112 punktów
3. Vancouver Canucks – mistrz dywizji północno-zachodniej, 103 punkty
4. Phoenix Coyotes – 107 punktów (50 zwycięstw)
5. Detroit Red Wings – 102 punkty (44 zwycięstwa)
6. Los Angeles Kings – 101 punktów (46 zwycięstw)
7. Nashville Predators – 100 punktów (47 zwycięstw)
8. Colorado Avalanche – 95 punktów (43 zwycięstwa)

Po zakończeniu sezonu zasadniczego rozpocznie się walka o mistrzostwo ligi w fazie playoff, która rozgrywana będzie w czterech rundach. Drużyna, która zajęła wyższe miejsce w sezonie zasadniczym w nagrodę zostaje gospodarzem ewentualnego siódmego meczu. Z tym, że zdobywca Presidents' Trophy (w tym wypadku Washington Capitals) zawsze jest gospodarzem siódmego meczu. Wszystkie cztery rundy rozgrywane są w formuje do czterech zwycięstw według schematu: 2-2-1-1-1, czyli wyżej rozstawiony rozgrywa mecze: 1 i 2 oraz ewentualnie 5 i 7 we własnej hali. Niżej rozstawiona drużyna rozgrywa mecze w swojej hali: trzeci, czwarty oraz ewentualnie szósty.

• Hockey Database
• NHL.com