Konstanty Popiel (nauczyciel i działacz społeczny)

• 1890–1895 szkoła społeczna w Rzochowie,
• 1896–1899 szkoła męska w Mielcu,
• 1900–1904 Seminarium Nauczycielskie w Tarnowie,
• W 1907 złożył egzamin kwalifikacyjny w Przemyślu.

Przed I WS prowadził nauczanie początkowe w pałacu Szaszkiewiczów w Rzemieniu.

Żołnierz I wojny światowej, więzień wojenny w Tiumeniu, Wielkiej Berezce (obwód czernichowski), Kazaniu.

Opracowano na podst. życiorysu Konstantego Popiela^[1]. W 1922 został kierownikiem szkoły w Zarowniu^[2]. Trzy lata później został oddelegowany przez Kuratora O.K Kraków do powiatu włodzimierskiego. Tam jako współpracownik przeprowadził organizację szkolnictwa w myśl ustawy z dnia 31/7/1924. W 1933 został kierownikiem szkoły w Chorzelowie^[2], gdzie pełniąc obowiązki służbowe jako nauczyciel udzielał się również w pracy oświatowo społecznej. Przez 23 lata był sekretarzem Okręgowego Towarzystwa Rolniczego w Mielcu, urządzając w Kółkach Rolniczych w powiecie szereg świąt, zjazdów okolicznościowych itp. Oprócz pracy oświatowo społecznej nad starszym pokoleniem pracował także nad dorastającą młodzieżą pozaszkolną. Organizował w powiecie „Przysposobienie rolnicze”, kursy oświatowe, zjazdy rejonowe, dożynki powiatowe, wycieczki krajoznawcze itp. Jako prezes Powiatowego Związku Młodzieży Ludowej, został również wybrany członkiem Zarządu Głównego M.Z.M.K w Krakowie. Niezależnie od prac organizacyjnych umieszczał liczne artykuły społeczne w „Przewodniku Kółek i Spółek Rolniczych”.

• W czasie okupacji prowadził tajne nauczanie na terenie Chorzelowa, przygotowując kilku uczniów szkoły średniej do egzaminu.
• Szkoła w Chorzelowie (której był w owym czasie kierownikiem) była zajęta przez wojska hitlerowskie, więc w wynajętym domu w Maliniu (u matki Tadeusza Ryczaja) gromadził dzieci najsłabszych klas i uczył ich według programu szkoły podstawowej.
• Na terenie gminy Tuszów Narodowy przebywało wielu uchodźców ze wschodu oraz około 200 jeńców z Majdanka na robotach przymusowych, zorganizował Komitet Opiekuńczy, którego był prezesem. Zaopatrywał podopiecznych w żywność, odzież, obuwie itp. Raz na tydzień wysyłał do obozu jeńców w Pustkowie po 2 furmanki żywności, które zbierał od okolicznej ludności przy pomocy zrzeszonych w komitecie nauczycieli.

Był członkiem, założycielem „Ogniska” w Przecławiu i członkiem Zarządu „Ogniska” w Padwi. Brał czynny udział we wiecu nauczycielskim we Lwowie. Przez 2 kadencje był prezesem Zarządu Powiatowego Z.N.G w Mielcu.

1. Członek Powiatowego Komitetu Przysposobienia Rolniczego
2. Członek Powiatowej Komisji Rolnej przy Samorządzie Powiatowym
3. Członek Powiatowego Komitetu Wychowania Fizycznego
4. Członek Zarządu Spółdzielni Nauczycielskiej „Ogniwo” w Mielcu
5. Członek, a następnie prezesem Zarządu tow „Społem” w Mielcu
6. Członek Rady Nadzorczej Banku „Społem” w Mielcu
7. Członek Zarządu Kasy Pożyczkowy-Oszczędnościowej w Mielcu

1. Prowadził Kase Stefczyka w Chorzelowie jako przewodniczący Zarządu.
2. Jako członek Komitetu Budowy Domu Ludowego pracował nad wybudowaniem „Domu Ludowego”
3. Był jednym z założycieli Spółdzielni Spoz. Samopomoc Chłopska i prezesem Zarządu tejże Spółdzielni
4. Prowadził przez szereg lat Kolko Rolnicze^[3]
5. Prowadził organizacje młodzieżowe – m.in. ZMW Wici^[2][4]
6. Był prezesem O.S.P w Zarowniu i członkiem Zarządu O.S.P w Chorzelowie

• Srebrny Krzyż Zasługi (dwukrotnie: 10 listopada 1933^[5], 3 lipca 1948^[6])
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości (1928)
• Srebrny Medal za Długoletnią Służbę (1938)
• Odznaka honorowa „Za ofiarną pracę” (1932)

• Ludmiła Popiel – córka Konstantego
• Karol Popiel – brat Konstantego

• Urszula Rup – krótki rys historyczny Szkoły Podstawowej w Zarówniu.
• Praca zbiorowa, Karol Popiel (1887–1977) Polityk z Galicji. ISBN 978-83-936899-4-1, ISBN 978-83-61911-52-4.

• Historia Gminy Rzemień
• Historia Pałacu Szaszkiewiczów w Rzemieniu