Tjörven De Brul

Tjörven De Brul begon zijn profcarrière bij SC Lokeren, maar maakte vooral naam in zijn periode bij Club Brugge waar hij van 1994 tot 2003 speelde en de bepalende factor in de verdediging was, zowel centraal als rechts hoewel hij meestal centraal speelde. Heel zelden was De Brul eens rechtshalf, op het middenveld. De Brul speelde meer dan 250 wedstrijden voor Club Brugge en behaalde drie titels (1996, 1998 en 2003) en drie Belgische bekers (1995, 1996 en 2002).^[1]

Door middel van zijn kopkracht scoorde Tjörven De Brul regelmatig een doelpunt, voornamelijk wanneer hij mee naar voren kwam bij hoekschoppen. De Brul was een vaste waarde tot en met het tweede seizoen van trainer Trond Sollied: het seizoen 2001–2002. Dat seizoen verdween De Brul gestaag naar het achterplan, ten voordele van jeugdproduct en 'man van de regio' Birger Maertens. In de verloren topwedstrijd in eigen huis tegen toenmalig competitieleider en toekomstig kampioen KRC Genk maakte hij bovendien een foutje, waaruit Wesley Sonck prompt scoorde. De Brul werd nog voor de rust genadeloos door Sollied naar de kant gehaald.

Nadien stond hij niet zo heel vaak meer in de basiself en een blessure in volle titelstrijd was ook niet bepaald bevorderlijk voor De Bruls zaak. Tegen die tijd had Maertens zich allang gemanifesteerd in de vaste elf van Sollied, maar ook de kansen van defensieve partner Hervé Nzelo-Lembi slonken danig omdat verdedigende middenvelder Philippe Clement in een centrale verdediger werd getransformeerd.^[2] Lembi vertrok na dat seizoen naar Duitsland, en tekende bij Kaiserslautern.^[3]

De Brul bleef nog een jaar aan boord, maar nadat hij in zijn laatste seizoen 2002–2003 amper twee keer mocht meespelen van Sollied begreep De Brul dat hij geen toekomst meer had bij de club waar hij jarenlang een sterkhouder was. Hij trok de poorten van het Jan Breydelstadion achter zich dicht. De Brul speelde slechts mee in de competitie tegen La Louvière (3–0 winst thuis, meteen na de winterbreak). Dat gebeurde wegens een schorsing na twee rode kaarten voor zijn positionele concurrent Birger Maertens (in de maand december 2002). In de Belgische beker kwam De Brul – ook al omwille van Maertens' schorsing in januari 2003 – één helft in actie tegen Lommel in de kwartfinales die ook het eindstation werden voor Club Brugge dat seizoen. Ondanks een doelpunt net voor rust werd hij gewisseld. Brugge won die heenwedstrijd met 3–2, maar zou het in Lommel allemaal uit handen geven en verloor ginds met 2–0.

Via KAA Gent, waar hij nooit basisspeler was onder Jan Olde Riekerink, Herman Vermeulen en Georges Leekens, kwam de Aalsterse verdediger in 2005/06 terecht bij promovendus SV Zulte Waregem. De West-Vlaamse club was de laatste club waarvoor hij op het hoogste niveau speelde en waar De Brul dixit De Morgen "aan zijn tweede jeugd begon".^[4] Met Essevee won hij verrassend de Beker van België in 2006, onder de hoede van Francky Dury.

Aan het einde van zijn carrière ging De Brul spelen voor clubs uit lagere afdelingen, eerst KSK Ronse en vanaf 2009 vierdeklasser SK Berlare uit zijn thuisplaats Berlare. Sinds het najaar van 2011 was De Brul trainer van vierdeklasser KRC Gent-Zeehaven, waar hij eind december 2012 werd ontslagen.^[5]

Op 26 december 2019 volgde hij bij zijn oude club SK Berlare de ontslagen Alain Merckx op als hoofdtrainer.

• Tjörven De Brul is de laatste speler die bij Club Brugge het rugnummer 12 heeft gedragen vooraleer het nummer werd opgedragen aan de supporters (twaalfde man).^[6]

• Spelersprofiel van Tjörven De Brul op Transfermarkt.nl