Team dsm-firmenich PostNL

1999-2004 bewerken

In november 1998 werd door Arend Scheppink in discotheek Lucky in Rijssen de wielerploeg Batavus-Bankgiroloterij-Big Star aangekondigd die in 1999 zowel op de baan als op de weg ging rijden. In 2001 wordt Bart Voskamp als kopman gehaald en boekt de ploeg de eerste aansprekende resultaten en mag onder meer deelnemen aan de Ronde van Vlaanderen. Eind 2003 volgt er een breuk met onder anderen Voskamp en ploegleider Johan Capiot als Scheppink de aanvraag voor een licentie als Trade Team 1 voor 2004 financieel niet verantwoord acht. Eind 2004 lijkt het doek te vallen voor de ploeg, maar Scheppink vindt in Shimano op de valreep een nieuwe sponsor en laat het team fuseren met het reeds bestaande Japanse Shimano Racing dat wel zelfstandig in Azië actief blijft en als opleidingsploeg fungeert.^[4]

2005-2008 bewerken

Als Shimano-Memory Corp ging de ploeg in 2005 rijden met enkele renners van de Bankgiroloterijploeg, onder wie voormalig Nederlands kampioen Rudie Kemna aangevuld met Shimano-renners. Kemna zette na 2005 een punt achter zijn actieve loopbaan als wielrenner en hij werd in 2006 ploegleider bij Skil-Shimano, zoals de ploeg inmiddels was gaan heten. Tot 2008 reden er op voorspraak van de Aziatische sponsor Shimano veel Japanners en Chinezen voor de ploeg, met als doel deze renners ervaring op te laten doen in een professionele Europese wielerploeg in de aanloop naar de Olympische Spelen van Beijing. Na 2008 vertrokken veel van deze Aziaten, zonder dat hun aanwezigheid in de afgelopen jaren tot veel successen had geleid. In 2008 nam Iwan Spekenbrink het management van Scheppink over.

2009-2012 bewerken

In 2009 rijdt de ploeg net als voorgaande jaren een behoorlijk programma met onder andere diverse ProTour-koersen en krijgt het tevens een wildcard voor de Ronde van Frankrijk.^[5] Deze uitnodiging heeft de ploeg vooral te danken aan de aanvallende rijstijl in Parijs-Nice van 2008 en 2009, in beide gevallen met veel Franse renners opgesteld.

Vanaf 2011 had de ploeg ook een vrouwenteam onder de naam Skil-Koga, met onder anderen Regina Bruins, Suzanne de Goede, Roxane Knetemann, Hannah Welter en de Duitse Christina Becker. Sharon van Essen werd als ploegleider aangesteld.^[6] Marcel Kittel bezorgde Skil-Shimano op 31 juli 2011 de eerste WorldTour-overwinning door de eerste etappe van de Ronde van Polen te winnen.^[7]

Voor het seizoen 2012 nam sponsor Skil afscheid van de ploeg en werd vervangen door Argos Oil met Felt als materiaalsponsor. De ploeg vroeg ook een licentie aan voor de UCI World Tour. Totdat op 30 maart 2012 de nieuwe sponsor bekendgemaakt werd, was de naam Project 1t4i.^[8] Ondanks de komst van de Duitse sprinter John Degenkolb kreeg de ploeg geen licentie voor de WorldTour en nam het wederom deel aan de UCI Europe Tour. Shimano bleef cosponsor. Op 6 april 2012 bevestigde de ASO dat Argos-Shimano mocht deelnemen aan de Ronde van Frankrijk 2012. Ruim twee weken later kondigde de organisatie van de Ronde van Spanje aan dat de ploeg ook mee mocht doen aan haar koers.^[9] Uiteindelijk kreeg de ploeg startrecht in 19 van de 27 koersen in de World Tour van 2012. Tijdens de Ronde van Spanje van 2012 won de ploeg vijfmaal een etappe. Deze etappezeges werden alle behaald door sprinter John Degenkolb.

2013 bewerken

Vanaf 2013 heeft de ploeg een licentie voor de World Tour.^[10] Het verkreeg daardoor startrecht (en plicht) voor alle World Tour koersen. Het debuut in de Ronde van Italië werd opgeluisterd met een ritzege door John Degenkolb. Op 29 juni behaalde de ploeg haar grootste succes, doordat Marcel Kittel na een chaotisch slot van de eerste etappe van de honderdste Tour de France de sprint won. Hierdoor mocht hij in de tweede etappe in de gele trui starten. Kittel zou deze Tour nog drie etappes winnen, waaronder de laatste op de Avenue des Champs-Élysées in Parijs. Over de belevenissen van de ploeg tijdens deze Ronde van Frankrijk werd de film Nieuwe Helden gemaakt.

In mei van dit jaar overleed oprichter Arend Scheppink op drieënzeventigjarige leeftijd.^[11]

Na 2013 ging Argos-Shimano verder zonder de hoofdsponsor Argos.

2014 bewerken

Zie Giant-Shimano/2014 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

In januari werd bekend de ploeg met het aantrekken van Giant als hoofdsponsor de komende vier jaar als Giant-Shimano in het profpeloton zal rijden. Net als in het vorige seizoen worden ook dit jaar in alle drie de grote rondes etappes gewonnen. Marcel Kittel (2) en Luka Mezgec boeken in de Ronde van Italië drie dagsuccessen, Marcel Kittel zorgt voor een evenaring van zijn vier overwinningen in de Ronde van Frankrijk en John Degenkolb sprint naar vier etappewinsten in de Ronde van Spanje en wint het puntenklassement.

2015 bewerken

Zie Team Giant-Alpecin/2015 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

In september 2014 werd bekendgemaakt dat de ploeg Alpecin had aangetrokken als cosponsor en dat ze de volgende vier jaar als Giant-Alpecin in het profpeloton zou rijden. In december van datzelfde jaar werd bekendgemaakt dat het team vanaf 2015 onder een Duitse licentie koerste.^[12] John Degenkolb bezorgde Team Giant-Alpecin een fraaie seizoensstart, door op 22 maart 2015 de 106e editie van de wielerklassieker Milaan-San Remo en op 12 april 2015 de 113e editie van Parijs-Roubaix op zijn naam te schrijven.

2016 bewerken

Zie Team Giant-Alpecin/2016 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Op 23 januari werden zes ploegleden (John Degenkolb, Warren Barguil, Chad Haga, Fredrik Ludvigsson, Ramon Sinkeldam en Max Walscheid) aangereden op hun eigen weghelft tijdens een trainingsrit in Spanje door een tegemoetkomende auto.^[13]

2017-2020 bewerken

Zie Team Sunweb/2017 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

In 2017 is de naam van het team gewijzigd in Team Sunweb. De ploeg boekte haar grootste succes tot nu toe met de winst van Tom Dumoulin in de Ronde van Italië. Ook behaalde het team voor de eerste keer goud op het wk ploegentijdrijden.

Zie Team Sunweb/2018 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Tom Dumoulin trekt in 2018 wederom naar Italië om zijn roze trui te verdedigen in de Ronde van Italië. Dumoulin wint de proloog en draagt hierdoor de eerste roze trui van de Giro 2018. Uiteindelijk wordt hij tweede in het eindklassement, achter Sky-renner Chris Froome.^[14] Kort na de Giro bevestigt Dumoulin zijn deelname aan de Ronde van Frankrijk. In de aanloop naar de Tour breekt meesterknecht Wilco Kelderman zijn sleutelbeen en wordt hij in het team vervangen door Laurens ten Dam. Ook in deze ronde rijdt Dumoulin sterk, wint de laatste tijdrit en eindigt andermaal tweede, ditmaal 1:51 achter Sky-renner Geraint Thomas.^[15]

Zie Team Sunweb/2019 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

De doelstelling voor 2019 is om met Tom Dumoulin weer voor winst in de Ronde van Italië te gaan. Een val in de vierde etappe en daaropvolgende opgave in de vijfde etappe maakt een vroegtijdig eind aan dit doel. Na een operatie en revalidatieperiode lijkt Dumoulin op tijd fit te worden voor de Ronde van Frankrijk, totdat er grind in zijn knie ontdekt wordt (een restant van zijn val in de Giro) en Dumoulin weer een operatie moet ondergaan. Hierdoor mist Dumoulin de Tour en moet Sunweb het doen met een team van aanvallers, wat tot een vrij kleurloze ronde leidt. Na de Tour wordt bekend dat Dumoulin aan het eind van seizoen de overstap maakt naar Team Jumbo Visma.^[16]

Zie Team Sunweb/2020 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

2020 was vrij succesvol met onder andere podiumplaatsen in het eindklassement van de Giro en drie ritoverwinningen in de Tour. Eind 2020 maakte Sunweb bekend zich vanwege de Coronapandemie terug te trekken als titelsponsor van de ploeg.^[17] DSM was al innovatie-sponsor van het Team Sunweb, en naam het naamsponsorschap over.

2021 bewerken

Team DSM reed in 2021 vrij kleurloos rond. Romain Bardet won de 14e etappe in de Ronde van Spanje. Naast dat de resultaten tegenvielen was er ook veel onrust rondom de ploeg. Marc Hirschi vertrok vroegtijdig naar een andere ploeg om redenen die door beide partijen niet bekendgemaakt werden. Verschillende andere renners gaven aan het niet met het beleid van de ploeg eens te zijn en naast Hirschi probeerden ook andere renners voortijdig hun contract te beëindigen. Zo ging Ilan Van Wilder naar Soudal Quick-Step en Tiesj Benoot naar Team Jumbo-Visma. Team DSM heeft een strikte visie, waarin de ploeg boven de renners staat.^[18]

Zie Team DSM/2021 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Ook de Deense klassieker kopman Soren Kragh Andersen, die in het voorgaande seizoen succesvol was in de Tour kwam in conflict met de ploegleiding. In Parijs-Nice wilde hij graag zijn fietspositie aanpassen voor de tijdrit; iets wat hem door de ploegleiding verboden werd.[1] Naar aanleiding van de berichten over de vele ontevreden renners gaf de ploegleiding een spraakmakend interview aan wielermedium Wielerflits. Ze maakten daarin duidelijk dat een deel van de conflicten voortkwamen uit een gebrek aan "cooperation" bij sommige renners, een van de kernwaarden van de ploeg. [2] Met name Ilan van Wilder werd genoemd als een renner die fysiek sterk genoeg was om de Vuelta te rijden, maar omdat hij "nog stappen moest maken in de factor cooperation" geen selectie verdiende.

2022 bewerken

In 2022 keerde de wielerploeg terug naar een Nederlandse licentie. Het team DSM had succes in de Ronde van Spanje met winst op naam van Thymen Arensman in de koninginnenrit naar Alto Hoya de la Mora in de Sierra Nevada en een 6e plaats in het eindklassement. Romain Bardet won de Ronde van de Alpen en werd 7e in het eindklassement van de Ronde van Frankrijk, waarin Andreas Leknessund een 5e plaats behaalde in het jongerenklassement.

Zie Team DSM/2022 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Team DSM heeft als enige wielerploeg slecht voor 1 jaar een licentie op UCI World Tour-niveau, en het hoofddoel voor 2023 is wel behoud hiervan.^[18]

2023 bewerken

In 2023 was er succes in de Ronde van Italië, waar Andreas Leknessund in de 4e etappe als 2e over de eindstreep kwam en de roze leiderstrui veroverde.

Zie Team DSM/2023 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Na de fusie van Koninklijke DSM met het Zwitserse bedrijf Firmenich zou de wielerploeg vanaf de Giro Donne en de Tour de France 2023 rijden onder de naam Team dsm-firmenich.^[19] Eind 2023 werd dat aangepast vanwege de nieuwe sponsor PostNL en zodoende luidde de naam met ingang van 2024 Team DSM-Firmenich PostNL.

Ook dit seizoen was er ophef rondom een renner die van fietspositie wilde wisselen. Marco Brenner veranderde zonder medeweten van zijn ploeg zijn fietspositie, wat niet in goede aarde viel bij de ploegleiding. Als straf verloor hij de mogelijkheid deel te nemen aan de Ronde van Spanje 2023 en mocht ook geen alternatief programma fietsen.^[20]

Grote ronden bewerken

Jaar	Ronde van Italië		Ronde van Frankrijk		Ronde van Spanje
	hoogste klassering	etappewinst	hoogste klassering	etappewinst	hoogste klassering	etappewinst
2009	geen deelname		90e Thierry Hupond		geen deelname
2010	geen deelname		geen deelname		geen deelname
2011	geen deelname		geen deelname		49e Johannes Fröhlinger	7e Marcel Kittel
2012	geen deelname		103e Koen de Kort		71e Simon Geschke	2e, 5e, 7e, 10e en 21e John Degenkolb
2013	53e Thomas Damuseau	5e John Degenkolb	41e Tom Dumoulin	1e, 10e, 12e en 21e Marcel Kittel	36e Georg Preidler	13e en 16e Warren Barguil
2014	27e Georg Preidler	2e en 3e Marcel Kittel 21e Luka Mezgec	33e Tom Dumoulin	1e, 3e, 4e en 21e Marcel Kittel	8e Warren Barguil John Degenkolb	4e, 5e, 12e en 17e John Degenkolb
2015	83e Tobias Ludvigsson		14e Warren Barguil	17e Simon Geschke	6e Tom Dumoulin	9e en 17e Tom Dumoulin 21e John Degenkolb
2016	26e Georg Preidler	1e Tom Dumoulin 21e Nikias Arndt	23e Warren Barguil	9e en 13e Tom Dumoulin	52e Tobias Ludvigsson
2017	↑ Tom Dumoulin	10e en 14e Tom Dumoulin	10e Warren Barguil Michael Matthews	13e en 18e Warren Barguil 14e en 16e Michael Matthews	4e Wilco Kelderman
2018	2 ↑ Tom Dumoulin 9e Sam Oomen	1e Tom Dumoulin	2 ↑ Tom Dumoulin	20e Tom Dumoulin	10e Wilco Kelderman
2019	34e Chris Hamilton	21e Chad Haga	40e Lennard Kämna		7e Wilco Kelderman	8e Nikias Arndt
2020	2 ↑ Jai Hindley 3 ↑ Wilco Kelderman	18e Jai Hindley	54e Marc Hirschi Marc Hirschi	12e Marc Hirschi 14e en 19e Søren Kragh Andersen	37e Robert Power
2021	7e Romain Bardet		45e Mark Donovan		25e Romain Bardet	7e en 10e Michael Storer 14e Romain Bardet
2022	18e Thymen Arensman	11e Alberto Dainese	7e Romain Bardet		6e Thymen Arensman	15e Thymen Arensman
2023	8e Andreas Leknessund	17e Alberto Dainese	46e Chris Hamilton		21e Romain Bardet	1e TTT 19e Alberto Dainese
2024	9e Romain Bardet

Klassiekers bewerken

• Parijs-Tours: 2013 (John Degenkolb)
• Vattenfall Cyclassics: 2013 (John Degenkolb)
• Scheldeprijs: 2012, 2013, 2014 (Marcel Kittel)
• Gent-Wevelgem: 2014 (John Degenkolb)
• Milaan-San Remo: 2015 (John Degenkolb)
• Parijs-Roubaix: 2015 (John Degenkolb)
• Waalse Pijl: 2020 (Marc Hirschi)

Kampioenschappen bewerken

• Japans kampioen op de weg: 2012 (Yukihiro Doi)
• Nederlands kampioen tijdrijden: 2014, 2016, 2017 (Tom Dumoulin)
• Nederlands kampioen: 2017 (Ramon Sinkeldam)
• Oostenrijks kampioen tijdrijden: 2015, 2017 (Georg Preidler)
• Europees kampioen veldrijden: 2015 (Lars van der Haar)
• Wereldkampioen ploegentijdrijden: 2017 (Tom Dumoulin, Wilco Kelderman, Sam Oomen, Michael Matthews, Lennard Kämna, Søren Kragh Andersen)
• Wereldkampioenschappen individuele tijdrit: 2017 Tom Dumoulin
• Wereldkampioen ploegentijdrijden: 2017 (Floortje Mackay, Leah Kirchmann, Coryn Riviera, Lucinda Brand, Ellen van Dijk, Sabrina Stultiens)

• Officiële website