Elvin Jones

Elvin Ray Jones (Pontiac (Michigan), 9 september 1927 – Englewood (New Jersey), 18 mei 2004) was een jazzdrummer.

Elvin Jones
Algemene informatie
Land	Verenigde Staten van Amerika
Geboortenaam	Elvin Ray Jones
Geboortedatum	9 september 1927
Geboorteplaats	Pontiac
Overlijdensdatum	18 mei 2004
Overlijdensplaats	Englewood
Wijze van overlijden	natuurlijke dood
Werk
Beroep	jazzdrummer, studiomuzikant
Actieve periode	1948 - 2004
Kunst
Muziek­instrument	drumstel
Genre	jazz, postbop
Platenlabel	Blue Note, Enja Records
Familie
Broers en zussen	Thad Jones, Hank Jones
Diversen
Prijzen en onder­scheidingen	NEA Jazz Masters
Website	Officiële website
De informatie in deze infobox is afkomstig van Wikidata. U kunt die informatie hier bewerken.
Portaal    muziek

Hij werd geboren als jongste zoon in een gezin van tien. Twee van zijn broers werden ook jazzmusici: Hank speelde piano en Thad trompet.

In de jaren veertig begon zijn carrière. Hij werkte in het kader van het door het leger opgezette programma Operation Happiness en werkte korte tijd in Detroit. In 1955 probeerde hij bij het ensemble van Benny Goodman te komen, maar een auditie had geen succes. Jones vertrok naar New York en kreeg een plek bij de band van Charles Mingus. Met Jones bracht deze band de plaat J is for Jazz uit.

In 1960 trad Jones toe tot het legendarische John Coltrane Quartet, dat de jazz een geheel nieuwe impuls gaf. Zij vernieuwden de jazz in dezelfde mate als Louis Armstrong en Charlie Parker gedaan hadden. Toch kwam het in 1966 tot een breuk. Jones kon zich niet langer vinden in de richting die Coltrane op wilde en hij verschilde van mening over de drumstijl die de tweede drummer van het John Coltrane Quartet, Rashied Ali voorstond.

Na zijn vertrek bij Coltrane speelde Jones bij Duke Ellington en vormde uiteindelijk zijn eigen band Jazz Machine. Met zijn complexe, polyritmische stijl zorgde hij er mede voor dat het slagwerk een volwaardige rol kreeg in het jazzensemble en dus niet langer een voornamelijk dienende functie vervulde. Time Magazine riep hem uit tot “the worlds greatest rhythmic drummer”, 'de grootste ritmische drummer van de wereld'.

Jones beïnvloedde veel andere drummers, waaronder Mitch Mitchell, Ginger Baker en John Densmore.

Jones hield zich ook bezig met onderwijs. Hij gaf clinics en schonk daarbij vooral aandacht aan de geschiedenis van de muziek en de techniek van het drummen. Ook gaf hij regelmatig gratis concerten in gevangenissen.

Jones overleed in 2004 aan een hartaanval.

Op de in 2019 door het tijdschrift Rolling Stone gepubliceerde ranglijst van 100 beste drummers in de geschiedenis van de popmuziek kreeg Elvin Jones de 23e plaats toegekend.^[1]