Betonnen platform

De beginfase van de Noordzee-olie speelde zich af in de zuidelijke Noordzee waar in 1965 voor het eerst gas werd aangetroffen. Hiervoor werden stalen platforms geplaatst. In 1969 werd in de noordelijke Noordzee olie aangetroffen. Met de grotere waterdiepte werden ook de platforms groter en duurder. Daarnaast was er behoefte aan opslagcapaciteit voor platforms waarbij nog geen pijpleiding naar de wal was gelegd. Shuttletankers kunnen in slecht weer niet altijd olie laden en de buffertank maakt het dan mogelijk olie te blijven produceren.

In de betonbouw waren ondertussen de nodige nieuwe technieken geïntroduceerd voor gewapend beton, waaronder ferrocement, vezelversterkt beton, kunstharsbeton en voorgespannen beton. Betonnen constructies op zee stellen extra eisen aan de dynamische belasting door golfkracht en aan de waterdoorlatendheid en corrosie van het beton. Ook moest hierbij rekening gehouden worden met de stabiliteit en sterkte tijdens het te water laten en verslepen. Hiermee was ervaring opgedaan bij onder meer havenwerken en vuurtorens.

De eerste betonnen constructie voor de olie-industrie was de Ekofisktank naar een ontwerp van het Franse C.G. Doris. Deze tank met een opslagcapaciteit van 160.000 m³ werd in juni 1973 geplaatst in het Ekofiskveld.

Belangrijke ontwerpen zijn:

• Doris-platforms met geperforeerde buitenwand volgens Jarlan-patent als golfbreker
• Sea Tank-platforms, relatief lage caissons met daarop kolommen en het werkdek
• Condeepplatforms, hoge kolommen met daarop het werkdek
• ANDOC-platforms, vierkante caisson met kolommen en werkdek

• Nawy, E.G. (2008): Concrete Construction Engineering Handbook, CRC Press