غَزنَویون (۹۷۵-۱۱۸۷ م.) اتا ترکی و مسلمون حکومت بینه که خاورمیونه شرقی و جنوبی بخش ره داشتنه. این حکومت ِمعروفیت دِنیا دله ویشته هند ِحملات ِشِنه. این سلسله‌ی اولین شا محمود غزنوی بی‌یه که ونه پییرون ترکی خانات جه بینه.[۲] ونه ریکا مسعود غزنوی هم این سلسله‌ی گت ِشاهون جه هسته.

غزنویان

 

۹۶۳–۱۱۸۷
 

Location of غزنویون
غزنویون گتترین حالت
پایتختغزنین (تا ۱۱۵۱)
لاهور (از ۱۱۵۱)
زبان‌(ها)فارسی (رسمی زوون)[۱]
مذهبتسنن، اسلام
دولتامپراتوری
غزنین
 - 963-977آلپ تکین
 - 1160-1187خسرو ملک
دوره تاریخیخاورمیونه
 - تأسیس۹۶۳
 - انقراض۱۱۸۷
مساحت
 - ۱۰۲۹۳٬۴۰۰٬۰۰۰کیلومترمربع (۱٬۳۱۲٬۷۴۷مایل‌مربع)

شائون دچی‌ین

غزنویشائون
لقبنومشروعپایان
البتکینالب‌تکین ریکا۳۵۱
ابواسحاقابراهیم‌بن الب‌تکین۳۵۲
بلکاتکین (الب‌تکین ِغلام )۳۵۵
پیری (الب‌تکین ِغلام )۳۶۲
ناصرالدولهسبکتکین (الب‌تکین ِغلام )۳۶۷
اسماعیل‌بن سبکتکین۳۸۷
یمین‌الدوله ابوالقاسمسلطان محمود پسر سبکتگین۳۸۹
جلال‌الدولهمحمد پسر محمود مکحول پسر سبکتگینصفر ۴۲۱
سلطان مسعود (اول)پسر سلطان محمود پسر سبکتگینشوال ۴۲۱
محمد (برای بار دوم حکومت کرد و به سال ۴۳۳ ه‍. ق. کشته شد).
شهاب‌الدوله ابوسعدمودود پسر مسعود پسر محمود۴۳۳ (درگذشتهٔ به سال ۴۴۰ ه‍. ق.).
مسعود (دوم) ابن‌مودود۴۴۰ (طفلی که چند هفته حکومت کرد)
بهاء الدوله ابوالحسنعلی‌بن مسعود (اوّل)رجب ۴۴۰
عزالدولهعبدالرشید پسر محمود پسر سبکتگین.۴۴۱
طغرل غاصب(غلام محمود بود ۴۰ روز حکومت کرد و به سال ۴۴۴ درگذشت).
جمال‌الدولهفرخزاد پسر مسعود پسر محمود.۴۴۴
ظهیرالدولهابراهیم پسر مسعود پسر محمود، ملک مؤید جلال‌الدین۴۵۱
علاءالدوله ابوسعدمسعود (سوم) پسر ابراهیم پسر مسعود.۴۹۲
کمال‌الدولهشیرزادبن مسعود۵۰۸
سلطان‌الدولهارسلان‌شاه پسر مسعود پسر ابراهیم۵۰۹
یمین‌الدولهبهرام‌شاه پسر مسعود پسر ابراهیم (نایب سنجر)جمادی‌الاولی ۵۱۲ ق(به سال ۵۴۷ ق. / ۱۱۵۲ م. درگذشت)
معزالدولهخسروشاه پسر بهرام‌شاه پسر مسعود.۵۴۷(به سال ۵۵۵ ق. / ۱۱۶۰ م. درگذشت)
تاج‌الدولهخسروملک پسر خسروشاه پسر بهرام‌شاه.۵۵۵
الفتح الغوری(بمرده‌ی ۵۸۲ ه‍. ق.)

منابع دچی‌ین

  1. Homa Katouzian, "Iranian history and politics", Published by Routledge, 2003. pg 128: "Indeed, since the formation of the Ghaznavids state in the tenth century until the fall of Qajars at the beginning of the twentieth century, most parts of the Iranian cultural regions were ruled by Turkic-speaking dynasties most of the time. At the same time, the official language was Persian, the court literature was in Persian, and most of the chancellors, ministers, and mandarins were Persian speakers of the highest learning and ability"
  2. تاریخ ایران و جهان (۱)، ص ۲۷۵