ടോക്കിയോ നാഷണൽ മ്യൂസിയം
ജപ്പാനിലെ ടോക്കിയോയിലെ ടൈറ്റോ വാർഡിലെ യുനോ പാർക്കിലെ ഒരു ആർട്ട് മ്യൂസിയമാണ് ടോക്കിയോ നാഷണൽ മ്യൂസിയം. (東京国立博物館 Tōkyō Kokuritsu Hakubutsukan) അല്ലെങ്കിൽ ടിഎൻ‌എം. ജപ്പാനിലെ ഏറ്റവും പഴക്കം ചെന്ന ദേശീയ മ്യൂസിയമായി ഇത് കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു. ജപ്പാനിലെ ഏറ്റവും വലിയ ആർട്ട് മ്യൂസിയവും ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ ആർട്ട് മ്യൂസിയങ്ങളിലൊന്നും ആണിത്. സിൽക്ക് റോഡിനടുത്തുള്ള പുരാതന, മധ്യകാല ജാപ്പനീസ് കല, ഏഷ്യൻ കലകൾ എന്നിവയിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിച്ച് ഏഷ്യയിൽ നിന്നുള്ള കലാസൃഷ്ടികളുടെയും സാംസ്കാരിക വസ്തുക്കളുടെയും സമഗ്ര ശേഖരം മ്യൂസിയം ശേഖരിക്കുകയും സംരക്ഷിക്കുകയും പ്രദർശിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ഗ്രീക്കോ-ബുദ്ധ കലകളുടെ ഒരു വലിയ ശേഖരവും ഇവിടെ കാണപ്പെടുന്നു. ജപ്പാനിലെ 87 ദേശീയ നിധികൾ, 319 ഹോറിയു-ജി നിധികൾ, 610 പ്രധാന സാംസ്കാരിക സ്വത്തുക്കൾ എന്നിവയുൾപ്പെടെ 110,000 വസ്തുക്കൾ മ്യൂസിയത്തിൽ സംരക്ഷിച്ചിരിക്കുന്നു (2005 ജൂലൈ വരെ). മ്യൂസിയം ഗവേഷണം നടത്താൻ സൗകര്യമൊരുക്കുകയും അതിന്റെ ശേഖരണവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട വിദ്യാഭ്യാസ പരിപാടികൾ സംഘടിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
東京国立博物館 | |
 ഹോങ്കൻ (പ്രധാന ഗാലറി) | |
 | |
| സ്ഥാപിതം | 1872 (Yushima Seido Exhibition) 1873 (permanent display) 1882 (present location) 2007 (present administration) |
|---|---|
| സ്ഥാനം | യുനോ, ടൈറ്റോ, ടോക്കിയോ, ജപ്പാൻ |
| Type | ആർട്ട് മ്യൂസിയം |
| Visitors | 2,180,000 (2017)[1] |
| Public transit access | 'ടോക്കിയോ മെട്രോ: G H at Ueno JR East: ഫലകം:JRLS ഫലകം:JRLS ഫലകം:JRLS ഫലകം:JRLS ഫലകം:JRLS at Ueno Keisei Main Line at Keisei-Ueno |
| വെബ്‌വിലാസം | www |
പ്രത്യേക എക്സിബിഷനുകൾ നടത്തുന്ന ഹൈസീക്കനും ഹ്യോയ്കാനും, ഏഷ്യൻ ഗാലറിയുടെ ടൊയോകാൻ, നാരായുടെ ഹോറിയു ക്ഷേത്രത്തിൽ സൂക്ഷിച്ചിരിക്കുന്ന പ്രധാന ഭൗതികാവശിഷ്ടങ്ങൾ, ഹൊറിയോജി ട്രഷറുകളുടെ ഗാലറി, കുറോഡ മെമ്മോറിയൽ ഹാൾ, കുറോഡ സെയ്‌കിയുടെ ചിത്രങ്ങളുടെ ശേഖരം, ഗവേഷണ വിവര കേന്ദ്രവും ഉൾപ്പെടെയുള്ള കലയുടെ പ്രധാന പ്രദർശനം ജാപ്പനീസ് ഗാലറിയുടെ ഹോങ്കനിൽ ഉൾക്കൊള്ളുന്നു. മ്യൂസിയത്തിന്റെ പരിസരത്ത് റെസ്റ്റോറന്റുകളും ഷോപ്പുകളും ഔട്ട്‌ഡോർ എക്സിബിഷനുകളും (കുറോമോൺ ഉൾപ്പെടെ) സന്ദർശകർക്ക് സീസണൽ കാഴ്ചകൾ ആസ്വദിക്കാൻ കഴിയുന്ന ഒരു പൂന്തോട്ടവുമുണ്ട്.
പദോല്പത്തി
തിരുത്തുകനിരവധി പേരുമാറ്റങ്ങളിലൂടെ മ്യൂസിയം കടന്നുപോയി. 1872-ലെ ആദ്യകാല എക്സിബിഷൻ "വിദ്യാഭ്യാസ മന്ത്രാലയത്തിന്റെ മ്യൂസിയം" എന്നറിയപ്പെട്ടു.[2] "ആഭ്യന്തര മന്ത്രാലയത്തിന്റെ ആറാമത്തെ ബ്യൂറോ" ആകുന്നതിനുമുമ്പ് ഉച്ചിയമാഷിത-ചോയിലെ വളപ്പ്‌ തുടക്കത്തിൽ "മ്യൂസിയം" (ഹകുബുത്സുകൻ)[3] എന്നറിയപ്പെട്ടിരുന്നു, "ആഭ്യന്തര മന്ത്രാലയത്തിന്റെ ആറാമത്തെ ബ്യൂറോ" ആകുന്നതിന് മുമ്പ്, അത് വീണ്ടും മ്യൂസിയം എന്നും പിന്നീട് "മ്യൂസിയം ഓഫ് ദി മ്യൂസിയം ബ്യൂറോ" എന്നും അറിയപ്പെട്ടു.[3] 1888-ൽ ഇംപീരിയൽ മ്യൂസിയം എന്ന് പുനർനാമകരണം ചെയ്യപ്പെട്ടു. ഇത് സാമ്രാജ്യത്വ കുടുംബത്തിന്റെ ഉടമസ്ഥാവകാശത്തിന്റെ മാറ്റത്തെ പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നു.[4] മറ്റ് മ്യൂസിയങ്ങൾ തുറന്നപ്പോൾ, ഇത് 1900-ൽ ടോക്കിയോ ഇംപീരിയൽ ഹൗസ്ഹോൾഡ് മ്യൂസിയം ആയി മാറി.[2] രണ്ടാം ലോക മഹായുദ്ധത്തിനുശേഷം നടപ്പാക്കിയ സർക്കാർ പരിഷ്കാരങ്ങളെത്തുടർന്ന് ഇതിനെ 1947-ൽ "നാഷണൽ മ്യൂസിയം" എന്നും 2001-ൽ "ടോക്കിയോ നാഷണൽ മ്യൂസിയം" എന്നും പുനർനാമകരണം ചെയ്തു.[2] മ്യൂസിയം ചിലപ്പോൾ "യുനോ മ്യൂസിയം" എന്നും അറിയപ്പെടുന്നു.[5]
ചരിത്രം
തിരുത്തുകയുഷിമ സീഡോ എക്സിബിഷൻ
തിരുത്തുകടോക്കിയോ നാഷണൽ മ്യൂസിയം ജപ്പാനിലെ ഏറ്റവും പഴയ ദേശീയ മ്യൂസിയമാണ്.[6] 1872 മാർച്ച് 10 മുതൽ ഏപ്രിൽ 30 വരെ മെജി യുഗത്തിന്റെ അഞ്ചാം വർഷത്തിൽ വിദ്യാഭ്യാസ മന്ത്രാലയത്തിന്റെ മ്യൂസിയം ഡിപ്പാർട്ട്‌മെന്റും നടത്തിയ സാമ്രാജ്യത്വ കലാസൃഷ്ടികളുടെയും ശാസ്ത്രീയ മാതൃകകളുടെയും പൊതു പ്രദർശനമായ യുഷിമ സീഡോ അഥവാ ഷോഹൈസാക്ക എക്സിബിഷനാണ് ഇതിന്റെ ഉത്ഭവമെന്ന് കരുതുന്നു.[7][2] രാജ്യത്തിന്റെ വിവിധ സാമ്രാജ്യത്വ, കുലീന, ക്ഷേത്ര കൈവശങ്ങൾ പട്ടികപ്പെടുത്തുകയും പരിശോധിക്കുകയും ചെയ്ത ജിൻ‌ഷിൻ സർ‌വേ ഈ ഇനങ്ങളുടെ ആധികാരികത കണ്ടെത്തിയിരുന്നു.[8] ഷിഗെനോബു ഒകുമയും, സുനെറ്റാമി സാനോയും, കൂടാതെ മറ്റുള്ളവരും ചേർന്ന്[9] സംവിധാനം ചെയ്ത 1871 ലെ ടോക്കിയോ കൈസെയ് സ്കൂളിൽ (ഇന്ന് ടോക്കിയോ യൂണിവേഴ്സിറ്റി) നടന്ന പ്രദർശനം വിപുലീകരിച്ചു കൊണ്ട് 1872-ലെ എക്സിബിഷൻ 1873-ലെ വിയന്ന ലോക മേളയിൽ ഫ്രാൻസ് ജോസഫ് ഒന്നാമന്റെ 25-ാം വർഷം ചക്രവർത്തിയായി ആഘോഷിക്കുന്ന ഒരു അന്താരാഷ്ട്ര എക്സിബിഷന് തയ്യാറെടുക്കുന്നതിനായി പ്രദർശിപ്പിച്ചു.[7] ജാപ്പനീസ് നിർമ്മാണത്തിന്റെ അന്താരാഷ്ട്ര നില ഉയർത്തുന്നതിനും കയറ്റുമതി വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നതിനും വേണ്ടിയാണ് ജപ്പാൻ അവരുടെ ക്ഷണം മാനിക്കാൻ തീരുമാനിച്ചത്. ജാപ്പനീസ് വ്യവസായത്തിൽ ഉപയോഗിക്കുന്നതിനായി മേളയിൽ കട്ടിംഗ് എഡ്ജ് വെസ്റ്റേൺ എഞ്ചിനീയറിംഗ് പഠിക്കാൻ 24 എഞ്ചിനീയർമാരെയും പ്രതിനിധി സംഘത്തോടൊപ്പം അയച്ചു.[9] ഓരോ പ്രവിശ്യയിലെയും ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട ഉൽ‌പ്പന്നങ്ങൾ പട്ടികപ്പെടുത്തി, ഒന്ന്‌ വിയന്നയിൽ പ്രദർശിപ്പിക്കുന്നതിനും മറ്റൊന്ന്‌ പുതിയ മ്യൂസിയത്തിൽ സംരക്ഷിക്കുന്നതിനും പ്രദർശിപ്പിക്കുന്നതിനുമായി ഓരോന്നിന്റെയും രണ്ട് മാതൃകകൾ ശേഖരിച്ചു.[9] 1872-ലെ ഷോഹിസാക്കക്ക് തൊട്ടടുത്ത് യുഷിമ സീഡോയിലെ മുൻ കൺഫ്യൂഷ്യസ് ക്ഷേത്രത്തിലെ ടൈസിഡെൻ ഹാളിൽ നടന്ന എക്സിബിഷൻ എല്ലാ ദിവസവും രാവിലെ 9 മുതൽ വൈകുന്നേരം 4 വരെ തുറന്നിരുന്നു. ഒടുവിൽ 150,000 ആളുകളെ പ്രവേശിപ്പിച്ചു.[7] 1873-ലെ വിയന്നയിൽ നടന്ന എക്സിബിഷനിൽ പ്രാദേശിക വസ്തുക്കളുടെ ശേഖരം കൂടാതെ, ആരാധനാലയത്തോടുകൂടിയ ഒരു ജാപ്പനീസ് പൂന്തോട്ടം, ടോക്കിയോയിലെ സാമ്രാജ്യക്ഷേത്രത്തിലെ മുൻ പഗോഡയുടെ മാതൃക, നാഗോയ കോട്ടയിൽ നിന്നുള്ള ഫീമെയ്ൽ ഗോൾഡ് ഷാച്ചി, കാമകുര ബുദ്ധന്റെ ഒരു പേപ്പിയർ-മാച്ച് പകർപ്പ് എന്നിവയും ഉൾപ്പെടുന്നു.[9] അടുത്ത വർഷം, സാനോ മേളയെക്കുറിച്ചുള്ള ഒരു റിപ്പോർട്ട് 96 വാല്യങ്ങളും 16 ഭാഗങ്ങളും ആയി വിഭജിച്ചു. അന്ന് ടോക്കിയോയിൽ ജോലി ചെയ്തിരുന്ന ജർമ്മൻ ശാസ്ത്രജ്ഞനായ ഗോട്ട്ഫ്രഡ് വാഗനർ "ആർട്ട് മ്യൂസിയം ഇൻ റെസ്പെക്റ്റ് ടു ആർട്സ് ആന്റ് വേരിയസ് ക്രാഫ്റ്റ്സ്", "ദി എസ്റ്റാബ്ലിഷ്മെന്റ് ഓഫ് ടോക്കിയോ മ്യൂസിയം" എന്നിവയിൽ റിപ്പോർട്ടുകൾ എഴുതി, ജാപ്പനീസ് തലസ്ഥാനത്ത് പടിഞ്ഞാറൻ രേഖകളിൽ ഒരു മ്യൂസിയം സൃഷ്ടിക്കുന്നതിനെതിരെ ശക്തമായി വാദിച്ചു.[9]
പഴയ യുഷിമ സീഡോ (1830) (1830)
എക്സിബിഷനിൽ മേയ്ൽ ഷാച്ചിയുടെ ഷോസായി യുകിയോ-ഇ പ്രിന്റ്.
ടൈസിഡെൻ അങ്കണത്തിലെ സ്വർണ്ണ ഷാച്ചിക്ക് മുമ്പായി (1872) എക്‌സ്‌പോസിഷന്റെ ഡയറക്ടർമാർ (1872)
കുറിപ്പുകൾ
തിരുത്തുകഅവലംബം
തിരുത്തുകഅവലംബം
തിരുത്തുക- Imamura, Keiji (1996), The Prehistory of Japan and Its Position in East Asia, London: University College London Press.
- Sutherland, Mary; et al. (1995), National Parks of Japan, Kodansha, ISBN 4-7700-1971-8.
- Tseng, Alice Y. (December 2004), "Styling Japan: The Case of Josiah Conder and the Museum at Ueno, Tokyo", Journal of the Society of Architectural Historians, vol. Vol. 63, pp. 472–497, doi:10.2307/4128015
{{citation}}:|volume=has extra text (help).
പുറത്തേക്കുള്ള കണ്ണികൾ
തിരുത്തുക
- Official site, Tokyo National Museum. (in English)
- Sundberg, Steve (2019), "Ueno Park Museums, c. 1910", Old Tokyo, including images of the National Museum through the 20th century.