Гаетано Ширеја

Роден е во предградие на Милано, во скромно семејство составено од неговиот татко Стефано, ломбардијец со потекло од Сицилија,^[12][13] работник во Pirelli,^[14] и од неговата мајка Џудита, исто така од Ломбардија:^[12] Гаетано бил третиот од четирите браќа. Тој се оженил со Мариела Кавана, подоцна италијански парламентарец на Forza Italia, а потоа и на UDEUR: од овој брак се родил Рикардо, единственото дете на двојката, кој во моментов е вработен во Јувентус како неговиот татко, само во овој случај во тренерскиот штаб на клубот.^[15]

На 3 септември 1989 година,^[16] како помошник тренер на Јувентус, на Ширеја му било доделено да присуствува на натпревар на следниот противник на бјанконерите во Купот на УЕФА, Гурник Забже, поради што тој отпатувал во Полска; со оглед на калибарот и неатрактивноста на противникот, и тој и тренерот Дино Ѕоф сметале дека таквиот потег е излишен,^[17] но и двајцата се придржувале до одредбите на раководството на Јувентус.^[18] За време на враќањето во Варшава, од каде што требало Ширеја да се качи на лет за Торино, тој бил придружуван од локален возач, преведувач и менаџерот на Горник, кога автомобилот во кој се наоѓале четворицата, Polski Fiat 125p, бил удрен од комбе во близина на Бабск, при што исто така се запалил поради четири канти со бензин што биле набиени во багажникот во случај на потреба. Од патниците, само менаџерот на полскиот клуб се спасил бидејќи седел на предното седиште: откако ја отворил вратата за време на сударот одзади, тој можел да излезе од возилото. За Ширеја, возачот и преведувачот, сударот бил фатален, со оглед на тоа што, според резултатите од обдукцијата, тие не се здобиле со повреди при ударот. Ширеја бил изваден од автомобилот и пренесен во блиската болница во Рава Мазовиецка, но поради тешките изгореници, лекарите не можеле а да не ја констатираат неговата смрт.^[19]

Несреќата се случила во недела попладне, а веста за смртта на Ширеја истата вечер била соопштена во Италија од Сандро Чиоти во емисијата Domenica Sportiva,^[20] предизвикувајќи вознемиреност кај гостите во студиото, вклучувајќи го и поранешниот соиграч на Ширеја, Марко Тардели. Тој бил погребан на гробиштата во Морсаско, градот од кој потекнува неговата сопруга Мариела.^[21]

Ширеја бил модерен и високо талентиран дефанзивец, надарен со одлични технички вештини и тактички способности, кој бил познат по своето темпо, елеганција со топката и вродена способност да ја чита играта.^[22][23] За разлика од немилосрдните тактики што често ги користеле другите дефанзивци, вклучително и неговиот партнер во одбраната, Клаудио Џентиле, Ширеја бил познат по својата класа, фер-плеј и спортски дух. Ширеја никогаш во кариерата не заработил црвен картон.^[22][24][25] Тој бил познат и по неговото лидерство, служејќи како капитен и на Јувентус и на италијанската репрезентација.

Иако во својте рани денови од кариерата играл во средниот ред, тој ја поминал речиси целата своја сениорска кариера играјќи на позицијата либеро, или свипер (на англиски), и придонел за развојот на позицијата, поради неговата визија, смиреност со топката и додавања. Така, покрај тоа што му помагал на својот тим во одбрана, тој често се одвојувал од одбранбената линија и за придонесувал напаѓачкиот потенцијал на неговиот тим, најчесто помагајќи при развивањето на акциите, а понекогаш дури и самиот тој постигнувал голови.^[22][23][26] Во подоцнежниот дел од кариерата, кога го загубил темпото, Ширеја играл во подефанзивна улога како централен одбранбен играч.

Вљубеник во фудбалот како дете следејќи ја ерата на Гранде Интер,^[27] првата топка Ширеја ја „шутнал“ во спортската група Серенисима во Чинизело Балсамо, каде во локалниот фудбал 7 тим играл како напаѓач од 1963 до 1967 година.^[28] Тогашниот менаџер на Серенисима, Џовани Кримела, во 1967 година го одвел Ширеја во младинскиот тим на Аталанта ^[28], каде што првично бил распореден како десно крило, улога во која благодарение на неговиот одличен допир со топката и елеганцијата во трчањето^[29] успеал да постигне голем број на голови.^[30]; сепак неговата одлична визија за играта често го водела до тоа да се централизира и, поради оваа причина, со текот на времето бил принуден да игра како внатрешен играч од средниот ред.^[30]

Кога бил на воена возраст играјќи во Примавера тимот (додека наизменично го менувал фудбалот со работа во работилницата на неговиот вујко во Чернуско сул Навиљо, занимање што го задржал дури и по неговото деби во Серија А^[31]), тренерот Иларио Кастањер редовно го распоредувал како либеро играјќи покрај стоперот Антонио Перкаси, идниот претседател на Аталанта. Сепак, Ширеја не ја толкуваше дословно новата улога, туку станал вистински организатор на играта на Примавера тимот на Аталанта, со чести вметнувања во средината на теренот, до прагот на противничкото поле.^[30]

Своето деби во Серија А, Гаетано Ширеја го направил на 24 септември 1972 година, во натпреварот Каљари - Аталанта 0-0, во кој тој го замени повредениот играч кој играл на позицијата либери Џанкарло Савоја.^[32] импресионирајќи со самодовербата со која ја играл улогата што неодамна почнал да ја исполнува.^[32] Во текот на првенството се појавиле различни дискусии во клубот од Бергамо и во медиумите поради тоа што Ширеја бил користен како дефанзивец и покрај неговите вештини во средината на теренот,^[32] а меѓудругото и поради фактот што самиот играч кога бил испрашуван изразил желба да игра во улогата на мецала.^[32] По уште еден натпревар како стартер (натпреварот 0-0 на домашен терен против Наполи) Ширеја ја загубил позицијата либеро во стартната постава, и е заменет со повратникот Савоја^[33]; сепак, по само еден натпревар (поразот со 9-3 на гистувањето кај Милан) тој продолжил да игра како стартер, во улогата на либеро или по потреба како мецала.^[34].

Откако одиграл вкупно 20 натпревари во првата лига и 2 натпревари во Купот на Италија, тој исто така останал во Бергамо следната сезона, во која бергамаските се натпреварувале во Серија Б, по испаѓањето само поради полошата гол-разлика во претходната сезона.^[35]. Во првото коло од првенството, Ширеја го одиграл последниот натпревар како играч од средниот ред во дресот на Аталанта, во поразот од Комо со 1-0,^[36], но веќе од второто коло, со одлука на новиот тренер на нероаѕурите Ериберто Ерера тој бил трајно поставен во улогата на либеро во одбраната.^[37] Тој ги одиграл сите 38 првенствени натпревари и постигнал еден гол, на 12 мај 1974 година во поразот со 2-1 на гостувањето кај Бриндизи.^[38] Исто така, учествувал во 10 натпревари во Купот на Италија, настан во кој тој исто така постигнал гол на 27 март 1974 година во натпревар добиен со 1-0 против Интер во полуфиналната рунда.

Благодарение на привилегираниот канал што тогаш постоел помеѓу Аталанта и Јувентус, клубот од Торино, кој веќе го држел под опсервација уште од неговото деби во највисоката лига, го купил Ширеја од претседателот Бортолоти во летото 1974 година заедно со договор за ко-сопственост над Џулијано Музиело за сума од 700 милиони лири плус Џорџо Мастропасква и Џанпјетро Маркети.^[39]

Во клубот од областа Пиемонт барале замена за Сандро Салвадоре, кој бил блиску до пензија, а младиот Ширеја веднаш се чинел соодветен:^[40] вметнат во сигурната и квалитетна одбранбена линија составена од Антонело Кукуреду, Клаудио Џентиле, Лучано Спинози и Франческо Морини, дваесет и едногодишниот играч веднаш се вклопил во амбиентот и одиграл 28 од 30-те натпревари во сезоната 1974-1975, станувајќи постојан стартер и освојувајќи ја својата прва првенствена титула, шеснаесетта за бјанконерите во клупската историја.

Тој бил меѓу протагонистите во тимот на Јувентус во сезоната 1976-1977, кој освоил две титули, во комбинација скудето - Куп на УЕФА. Скудетото било освоено со 51 бод - што во тоа време, претставувало рекорд за турнир во кој се натпреварувале 16 екипи, пришто за победа се доделувале 2 бода - по исцрпувачка битка за врвот која траела во текот на целото првенство против градските ривали Торино, кои на крајот завршиле со само еден бод помалку; Купот на УЕФА, освоен во тешкото двомеч финале против шпанскиот Атлетик Билбао, било првото конфедерациско натпреварување освоено од Јувентус.

Во сезоната 1981-1982, Ширеја придонел за освојувањето на дваесеттото скудето во историјата на торинската екипа, што им дало право да се пофалат со втора ѕвезда на дресовите. Освојувањето на Купот на Италија во сезоната 1982-1983, на Јувентус му ги отворил вратите за следниот европски трофеј, Купот на победниците на куповите, во кој бјанконерите триумфирале совладувајќи го Порто со 2-1 во финалето во Базел на 16 мај 1984 година. Тоа било второ европско одличје за италијанскиот клуб и за Ширеја, кој исто така го освоиле и првенството 1983-1984, шестто за Ширеја во кариерата и дваесет и прво за клубот. На личен план, со падот предизикан од возраста во игрите на Џузепе Фурино, од летото 1983 година, Ширеја станал капитен на екипата на Јувентус.^[41] 1985 била година на Европскиот куп на шампиони, кој бјанконерите го освоиле во трагичното финале во Брисел на стадионот Хејсел против англискиот Ливерпул, кој веќе бил победен во јануари истата година во Суперкупот на УЕФА. Годината била заокружена со победата во Токио на 8 декември, против јужноамериканскиот шампион Аргентинос Хуниорс во Интерконтиненталниот куп, што му овозможило на Ширеја како капитен на Јувентус да го подигне и овој пехарот.

Тој се повлекол од фудбалот на 35-годишна возраст, на крајот на сезоната 1987-1988, по 377 првенствени или вкупно 552 натпревари одиграни со црно-белиот дрес. Со клубот од Пиемонт, тој освоил вкупно 7 национални првенства, 2 Купа на Италија, еден Куп на шампиони, еден Куп на победниците на куповите, еден Куп на УЕФА, еден Суперкуп на УЕФА и еден Интерконтинентален куп, станувајќи првиот играч во историјата, заедно со неговиот соиграч Антонио Кабрини,^[42] кој ги освоил сите официјални клупски фудбалски натпреварувања^{[N 2]} и придонесувајќи, во исто време, да го направи Јувентус првиот тим што може да се пофали со трофеите од сите турнири организирани од УЕФА во својте витрини.^[9]

Ширеја го направил своето деби во италијанската репрезентација на 30 декември 1975 година, на 22-годишна возраст, во пријателскиот натпревар Италија - Грција (3-2), додека селекцијата ја воделе Енцо Беарзот и Фулвио Бернардини; тој го постигнал својот прв гол за аѕурите на 19 април 1980 година, во пријателски натпревар што завршил 2-2 против Полска.

Под водство само на Беарзот, тој учествувал на Светското првенство 1978 во Аргентина, каде Италија завршила на четвртото место; на Европското првенство 1980 на кое домаќин била Италија, каде „аѕурите“ повторно завршиле четврти; на Светското првенство 1982 во Шпанија,^[43] на кое Италија станала светски шампион победувајќи ја во финалето Западна Германија со 3-1 - Ширеја дефинитивно се наметнал како еден од најдобрите дефанзивци во светот^[44] —; и конечно, како капитен на тимот со 33 години, тој настапил на Светското првенство 1986 во Мексико, кое воедно го означило и крајот на неговата репрезенативна кариера, кој се совпаднал со елиминацијата во осминафиналето од Франција (2-0) на 17 јуни 1986 година.

Вкупно за италијанската репрезентација има 78 натпревари (10 како капитен)^[45] и 2 гола. Моментално го зазема 16-тото место (изедначен со Алесандро Неста) по бројот на настапи за својата земја.

Хронологија на настапи и постигнати голови за националната селекција ― Италија
Дата	Град	Домашни	Резултат	Гости	Натпреварување	Голови	Инфо	Детали
30-12-1975	Фиренца	Италија	3 – 2	Грција	Пријателска	-
22-9-1976	Копенхаген	Данска	0 – 1	Италија	Пријателска	-
25-9-1976	Рим	Италија	3 – 0	Југославија	Пријателска	-
22-12-1976	Лисабон	Португалија	2 – 1	Италија	Пријателска	-
26-1-1977	Рим	Италија	2 – 1	Белгија	Пријателска	-
21-12-1977	Лиеж	Белгија	0 – 1	Италија	Пријателска	-
25-1-1978	Мадрид	Шпанија	2 – 1	Италија	Пријателска	-
8-2-1978	Неапол	Италија	2 – 2	Франција	Пријателска	-
18-5-1978	Рим	Италија	0 – 0	Југославија	Пријателска	-
2-6-1978	Мар дел Плата	Италија	2 – 1	Франција	СП 1978 - Прва фаза	-
6-6-1978	Мар дел Плата	Италија	3 – 1	Унгарија	СП 1978 - Прва фаза	-
10-6-1978	Буенос Аирес	Италија	1 – 0	Аргентина	СП 1978 - Прва фаза	-
14-6-1978	Бурнос Аирес	Западна Германија	0 – 0	Италија	СП 1978 - Втора фаза	-
18-6-1978	Буенос Аирес	Италија	1 – 0	Австрија	СП 1978 - Второ фаза	-
21-6-1978	Буенос Аирес	Холандија	2 – 1	Италија	СП 1978 - Втора фаза	-
24-6-1978	Буенос Аирес	Бразил	2 – 1	Италија	СП 1978 - за 3. место	-	4. место
20-9-1978	Торино	Италија	1 – 0	Бугарија	Пријателска	-
23-9-1978	Фиренца	Италија	1 – 0	Турција	Пријателска	-	46'
8-11-1978	Братислава	Чехословачка	3 – 0	Италија	Пријателска	-
21-12-1978	Рим	Италија	1 – 0	Шпанија	Пријателска	-
24-2-1979	Милано	Италија	3 – 0	Холандија	Пријателска	-
26-5-1979	Рим	Италија	2 – 2	Аргентина	Пријателска	-
13-6-1979	Загреб	Југославија	4 – 1	Италија	Пријателска	-
26-9-1979	Фиренца	Италија	1 – 0	Шведска	Пријателска	-
17-11-1979	Удине	Италија	2 – 0	Швајцарија	Пријателска	-	82'
16-2-1980	Неапол	Италија	2 – 1	Романија	Пријателска	-
15-3-1980	Милано	Италија	1 – 0	Уругвај	Пријателска	-
19-4-1980	Торино	Италија	2 – 2	Полска	Пријателска	1
12-6-1980	Милано	Италија	0 – 0	Шпанија	Евро 1980 - Прва фаза	-
15-6-1980	Торино	Италија	1 – 0	Англија	Евро 1980 - Прва фаза	-
18-6-1980	Рим	Италија	0 – 0	Белгија	Евро 1980 - Прва фаза	-
21-6-1980	Неапол	Чехословачка	1 – 1 прод. (9 – 8 пен.)	Италија	Евро 1980 - за 3. место	-	4. место
24-9-1980	Џенова	Италија	3 – 1	Португалија	Пријателска	-
11-10-1980	Луксембург	Луксембург	0 – 2	Италија	Квал. за СП 1982	-
1-11-1980	Рим	Италија	2 – 0	Данска	Квал. за СП 1982	-
15-11-1980	Торино	Италија	2 – 0	Југославија	Квал. за СП 1982	-
6-12-1980	Атина	Грција	0 – 2	Италија	Квал. за СП 1982	1
3-1-1981	Уругвај	Уругвај	2 – 0	Италија	Мундијалито	-
6-1-1981	Уругвај	Холандија	1 – 1	Италија	Мундијалито	-
25-2-1981	Рим	Италија	0 – 3	Европа	Пријателска	-
19-4-1981	Удине	Италија	0 – 0	Источна Германија	Пријателска	-
3-6-1981	Копенхаген	Данска	3 – 1	Италија	Квал. за СП 1982	-
23-9-1981	Болоња	Италија	3 – 2	Бугарија	Пријателска	-
17-10-1981	Белград	Југославија	1 – 1	Италија	Квал. за СП 1982	-
14-11-1981	Торино	Италија	1 – 1	Грција	Квал. за СП 1982	-
5-12-1981	Неапол	Италија	1 – 0	Луксембург	Квал. за СП 1982	-
23-2-1982	Париз	Франција	2 – 0	Италија	Пријателска	-
14-4-1982	Лајпциг	Источна Германија	1 – 0	Италија	Пријателска	-
28-5-1982	Женева	Швајцарија	1 – 1	Италија	Пријателска	-
14-6-1982	Виго	Италија	0 – 0	Полска	СП 1982 - Прва фаза	-
18-6-1982	Виго	Италија	1 – 1	Перу	СП 1982 - Прва фаза	-
23-6-1982	Виго	Италија	1 – 1	Камерун	СП 1982 - Прва фаза	-
29-6-1982	Барселона	Италија	2 – 1	Аргентина	СП 1982 - Втора фаза	-
5-7-1982	Барселона	Италија	3 – 2	Бразил	СП 1982 - Втора фаза	-
8-7-1982	Барселона	Италија	2 – 0	Полска	СП 1982 - Полуфинале	-
11-7-1982	Мадрид	Италија	3 – 1	Западна Германија	СП 1982 - Финале	-	3. титула
27-10-1982	Рим	Италија	0 – 1	Швајцарија	Пријателска	-
13-11-1982	Милано	Италија	2 – 2	Чехословачка	Квал. за Евро 1984	-
12-2-1983	Лимасол	Кипар	1 – 1	Италија	Квал. за Евро 1984	-
16-4-1983	Букурешт	Романија	1 – 0	Италија	Квал. за Евро 1984	-
29-5-1983	Гетеборг	Шведска	2 – 0	Италија	Квал. за Евро 1984	-
4-2-1984	Рим	Италија	5 – 0	Мексико	Пријателска	-	52'
22-5-1984	Цирих	Западна Германија	1 – 0	Италија	Пријателска	-
26-5-1984	Торонто	Канада	0 – 2	Италија	Пријателска	-	82'
30-5-1984	Њујорк	САД	0 – 0	Италија	Пријателска	-
26-9-1984	Милано	Италија	1 – 0	Шведска	Пријателска	-
3-11-1984	Лозана	Швајцарија	1 – 1	Италија	Пријателска	-
5-2-1985	Даблин	Ирска	1 – 2	Италија	Пријателска	-
13-3-1985	Атина	Грција	0 – 0	Италија	Пријателска	-
3-4-1985	Асколи Пичено	Италија	2 – 0	Португалија	Пријателска	-
25-9-1985	Лече	Италија	1 – 2	Норвешка	Пријателска	-
16-11-1985	Хожув	Полска	1 – 0	Италија	Пријателска	-	46'
26-3-1986	Удине	Италија	2 – 1	Австрија	Пријателска	-
11-5-1986	Неапол	Италија	2 – 0	Кина	Пријателска	-	60'
31-5-1986	Мексико	Италија	1 – 1	Бугарија	СП 1986 - Прва фаза	-
5-6-1986	Пуебла	Италија	1 – 1	Аргентина	СП 1986 - Прва фаза	-
10-6-1986	Пуебла	Италија	3 – 2	Јужна Кореја	СП 1986 - Прва фаза	-
17-6-1986	Мексико	Франција	2 – 0	Италија	СП 1986 - Осминафинале	-
Вкупно		Настапи (16. место)	78[46]		Голови	2

По пензионирањето, Ширеја решил да продолжи со фудбалската кариера како тренер. Штом ја добил лиценцата во Коверчано, во летото 1988 година Џампјеро Бониперти му ја понудил улогата на помошник тренер на Јувентус, како соработник на Дино Ѕоф на барање на вториот.^[40] Поранешниот либеро на Јувентус ја прифатил понудата, правејќи се себеси достапен за улогата на набљудувач за фурланскиот тренер, негов пријател и поранешен соиграч во Јувентус и во државната репрезентација на Италија; сепак, пред да потпише, Реџина на Лило Фоти се обидела да го убеди да дојде во нивните редови како главен тренер на тимот кој тогаш се натпреварувал во Серија Б, предизвикувајќи силен интерес кај Ширеја, кој на крајот сепак го одбрал Јувентус.^[47] Тој ја задржил позицијата помошник-тренер во Јувентус нешто повеќе од една година, до предвремената смрт. На крајот на сезоната 1989-1990 година, Ѕоф и тимот се организирале посвета во чест на сеќавањето на Ширеја по победата во финалето на Купот на Италија против Милан.

Јувентус

• Серија А : 7

1974-1975, 1976-1977, 1977-1978, 1980-1981, 1981-1982, 1983-1984, 1985-1986

• Куп на Италија : 2

1978-1979, 1982-1983

• Куп на УЕФА : 1

1976-1977

• Куп на победниците на куповите : 1

1983-1984

• Суперкуп на Европа : 1

1984

• Лига на шампиони : 1

1984-1985

• Интерконтинентален куп : 1

1985

Италија

• Светско првенство : 1

Шпанија 1982

1. ↑ Рекордот подоцна бил надминат од Алесандро Дел Пјеро во 2008.^[10]
2. ↑ Подоцна само италијанците Серџо Брио и Стефано Такони, исто така со Јувентус, и холанѓаните Арнолд Мирен и Дани Блинд од Ајакс успеале да ги освојат сите натпреварувања на УЕФА.

• Профил на Гаетано Ширеја на soccerway
• Профил на Гаетано Ширеја на transfermarkt
• Профил на Гаетано Ширеја на espn
• Профил на Гаетано Ширеја на footballdatabase