მანდეური ენა
მანდეური ენა (არაბ. ٱلْمَنْدَائِيَّة [al-Mandāʾīyah]) — არამეული ენის ბაბილონური დიალექტი, რომელზეც III-VIII საუკუნეებში შეიქმნა მანდეველთა გნოსტიკური სექტის ლიტერატურა. აქედან სახელწოდება — მანდეური ენა. მანდეველები დღესაც გვხვდებიან (ერაყი, ირანი), თუმცა მათი სალაპარაკო ენა არაბულია. მადეური დამწერლობა ძველი არამეულის განვითარებას წარმოადგენს. სხვა არამეულ დამწერლობათაგან განსხვავებით, გადმოსცემს ხმოვნებსაც, რისთვისაც იყენებს დაკარგული ლარინგალებისა და უ̂ და ჲ-ის აღმნიშვნელ ასოებს.
ლიტერატურა რედაქტირება
- ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 6, თბ., 1983. — გვ. 106.;
- Drower E. S., Macuch R., Handbook of classical and modern Mandiac, B., 1965;
- Noldeke Th., Mandaishe Grammatik, Darmstadt, 1964.
🔥 Top keywords: მონტენეგრომთავარი გვერდისპეციალური:ძიებაკატეგორია:ქართული გვარებისაქართველოსეტყვადავით IV აღმაშენებელიქვეყნების სიათამარ მეფეევროპის საფეხბურთო ჩემპიონატი 2024ილია ჭავჭავაძემეორე მსოფლიო ომიმემარჯვენეობაუფლისციხედიდგორის ბრძოლავახტანგ I გორგასალისვეტიცხოველითინათინ ბოკუჩავათბილისირაბათის ციხენილოსიორნელა მუტიჩუტყვავილასაქართველოს ეროვნული საფეხბურთო ნაკრებიერეკლე IIაკაკი წერეთელიქუნთრუშავაჟა-ფშაველაპირველი მსოფლიო ომისაქართველოს გეოგრაფიაქართული დამწერლობასაბჭოთა სოციალისტური რესპუბლიკების კავშირითიღვის მუნიციპალიტეტიმონტენეგროს ეროვნული საფეხბურთო ნაკრებივეფხისტყაოსანიგონიერი ადამიანიფარნავაზ Iცხინვალიიოსებ სტალინი