ასკეტიზმი

ასკეტიზმი (ბერძნ. ασκεσις — ვარჯიში, წვრთნა) — ადამიანთა რელიგიური ცხოვრების წესი, რომელიც ზნეობრივი სრულყოფის მისაღწევად ამ ქვეყნისაგან განდგომას, მიწიერი სურვილებისაგან უკიდურეს თავშეკავებას, სხეულის დართგუნვას გულისხმობს. თითქმის ყველა რელიგია ასკეტიზმს ადამიანის ზნეობრივ იდეალად აცხადებს. ეკლესია აკანონებს ასკეტიზმს, ადამიანის თვითგვემას სისტემურ ხასიათს აძლევს. „ტანჯვა არის ქრისტიანობის უმაღლესი მცნება, თვითონ ისტორია ქრისტირანობისა კაცობრიობის ტანჯვის ისტორიაა“, წერდა ლუდვიგ ფოიერბახი. რელიგიური ასკეტიზმი არის უარის თქმა არა მარტო ამქვეყნიურ სიამოვნებაზე, არამედ ყოველგვარი ბოროტების წინააღმდეგ ბრძოლაზეც. იგი ადამიანს ზრდის მონური მორჩილებისა და მოთმინების სულისკვეთებით.

ლიტერატურა რედაქტირება

ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 1, თბ., 1975. — გვ. 635.